Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-656/13/MK
z 2 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2013 r. (data wpływu – 4 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku pobierania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzenia należnego rolnikom ryczałtowym z tytułu świadczonych przez nich usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku pobierania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzenia należnego rolnikom ryczałtowym z tytułu świadczonych przez nich usług.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, pod nazwą „Z.” (podatnik VAT czynny), której głównym przedmiotem jest działalność usługowa związana z leśnictwem. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca w latach 2008-2013 korzystał i nadal korzysta z usług polegających na pozyskiwaniu drewna (ścinka i zrywka) na gruntach stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu Lasów Państwowych świadczonych przez osoby fizyczne spełniające definicję rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług (zwaną dalej: „ustawą o VAT”). Usługi te świadczone są w oparciu o umowy cywilnoprawne zawierane między Wnioskodawcą a rolnikami ryczałtowymi. W żadnym wypadku rolnicy świadczący usługi na rzecz Wnioskodawcy nie przekraczają określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT wysokości sprzedaży opodatkowanej z tytułu działalności innej niż działalność rolnicza w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o VAT.

Z tytułu świadczonych usług Wnioskodawca wystawia rolnikom ryczałtowym faktury RR, na podstawie art. 115 i n. ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w sytuacji, gdy Wnioskodawca zawiera umowy cywilnoprawne z osobami fizycznymi, spełniającymi definicję rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o VAT, w oparciu o które osoby te świadczą na Jego rzecz usługi polegające na pozyskiwaniu drewna (ścinka i zrywka), a wartość sprzedaży opodatkowanej z tytułu działalności innej niż działalność rolnicza w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o VAT nie przekroczyła u tych osób kwoty wskazanej w art. 113 ust. 1 ustawy VAT, ma On prawo (i obowiązek) wystawiania faktur RR, o których mowa w przepisach art. 115 ustawy o VAT, dokumentujących nabycie tych usług, niezależnie od zasad opodatkowania otrzymanego przez rolników ryczałtowych wynagrodzenia na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy w sytuacji wskazanej w pytaniu nr 1 Wnioskodawca zobowiązany jest do pobierania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzenia należnego rolnikom ryczałtowym z tytułu świadczonych przez nich usług?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie drugie, natomiast w zakresie pytania pierwszego wniosek zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy od podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.) do ustawy nie stosuje się przychodów z gospodarki leśnej w rozumieniu ustawy o lasach. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o lasach gospodarką leśną jest działalność leśna w zakresie urządzania, ochrony i zagospodarowania lasu, utrzymania i powiększania zasobów i upraw leśnych, gospodarowania zwierzyną, pozyskiwania – z wyjątkiem skupu – drewna, żywicy, choinek, karpiny, kory, igliwia, zwierzyny oraz płodów runa leśnego, a także sprzedaż tych produktów oraz realizację pozaprodukcyjnych funkcji lasu. Ustawa o lasach wprost wskazuje, iż czynność pozyskiwania drewna stanowi działalność leśną mieszczącą się w pojęciu gospodarki leśnej w rozumieniu ustawy o lasach.

Tym samym przychody uzyskiwane przez rolników ryczałtowych z tytułu wykonywanej usługi pozyskiwana drewna (ścinka i zrywka) nie podlegają, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi na powyższe wyłączenie Wnioskodawca nie ma obowiązku pobierania i wpłacania zaliczki na podatek dochodowy z tytułu wynagrodzenia rolnikom ryczałtowym za wykonanie usługi polegającej na pozyskiwaniu drewna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy identyfikuje, jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście, do której – w myśl art. 13 pkt 8 – kwalifikuje przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

• z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ww. ustawy powoduje, iż na dokonującym wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Płatnicy, o których mowa w art. 41 ustawy, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych (art. 42 ust. 1).

Dodatkowo w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio. (art. 42 ust. 1a ww. ustawy).

Na podstawie zaś art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy jej przepisów nie stosuje się do przychodów z gospodarki leśnej w rozumieniu ustawy o lasach.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 ze zm.) ustawa ta określa zasady zachowania, ochrony i powiększania zasobów leśnych oraz zasady gospodarki leśnej w powiązaniu z innymi elementami środowiska i z gospodarką narodową. Przepisy ustawy o lasach stosuje się do lasów, bez względu na formę ich własności (art. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o lasach poprzez gospodarkę leśną należy rozumieć działalność leśną w zakresie urządzania, ochrony i zagospodarowania lasu, utrzymania i powiększania zasobów i upraw leśnych, gospodarowania zwierzyną, pozyskiwania – z wyjątkiem skupu – drewna, żywicy, choinek, karpiny, kory, igliwia, zwierzyny oraz płodów runa leśnego, a także sprzedaż tych produktów oraz realizację pozaprodukcyjnych funkcji lasu.

Należy przy tym wskazać, że do dnia 31 grudnia 2002 r. przytoczona ustawa regulowała w art. 60-66 zasady opodatkowania podatkiem leśnym, gdzie w art. 61 ust. 1 ustawodawca jasno określił, że obowiązek podatkowy w podatku leśnym, z zastrzeżeniem ust. 2, ciąży na osobach fizycznych, osobach prawnych, jednostkach organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, które:

1. są właścicielami albo samoistnymi posiadaczami lasów lub
2. posiadają lasy stanowiące własność Skarbu Państwa lub gminy na podstawie zawartej umowy lub innego tytułu prawnego, a także bezumownie.

Natomiast z dniem 1 stycznia 2003 r. weszły w życie nowe zasady opodatkowania ww. podatkiem ujęte już w formie odrębnej ustawy, tj. ustawy z dnia 30 października 2002 r. o podatku leśnym (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 465). Również w tymże akcie prawnym, w art. 2 ust. 1, w sposób jednoznaczny ustalono, że podatnikami podatku leśnego, z zastrzeżeniem ust. 2, są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki, nieposiadające osobowości prawnej, będące:

1. właścicielami lasów, z zastrzeżeniem ust. 3;
2. posiadaczami samoistnymi lasów;
3. użytkownikami wieczystymi lasów;
4. posiadaczami lasów, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.

Zatem podatnikami podatku leśnego są właściciele, użytkownicy wieczyści bądź posiadacze lasu.

Dotychczas poczynione na gruncie podatku leśnego ustalenia mają bezsprzeczne znaczenie dla regulacji zawartej w przytoczonym art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, co do zasady, dotyczy opodatkowania wszelkich dochodów osób fizycznych, jednakże z różnych względów ustawodawca przewiduje pewne wyłączenia określonego rodzaju dochodów (pochodzących z pewnych źródeł) z zakresu działania ustawy. Najczęściej związane jest to z faktem, że tego rodzaju przychody obłożone są innego rodzaju daniną, co ma miejsce w przypadku przywołanego przepisu, bowiem przychody uzyskiwane przez osoby fizyczne z gospodarki leśnej w rozumieniu ustawy o lasach zasadniczo są opodatkowane podatkiem leśnym.

W konsekwencji analizowane wyłączenie dotyczy przychodów z gospodarki leśnej opodatkowanych podatkiem leśnym.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest działalność usługowa związana z leśnictwem. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca w latach 2008-2013 korzystał i nadal korzysta z usług polegających na pozyskiwaniu drewna (ścinka i zrywka) na gruntach stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu Lasów Państwowych świadczonych przez osoby fizyczne spełniające definicję rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług. Usługi te świadczone są w oparciu o umowy cywilnoprawne zawierane między Wnioskodawcą a rolnikami ryczałtowymi.

Skoro rolnicy, którzy świadczą na rzecz Wnioskodawcy usługi, nie są właścicielami ani posiadaczami czy użytkownikami wieczystymi lasu, na terenie którego wykonywane są prace związane z opisanym we wniosku pozyskiwaniem drewna, a w konsekwencji nie są podatnikami podatku leśnego, to uzyskiwane przez nich z tego tytułu przychody nie podlegają wyłączeniu z podatku dochodowego od osób fizycznych określonemu w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Celem wyłączenia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów z gospodarki leśnej w przywołanym przepisie jest bowiem – jak już wskazano – uniknięcie podwójnego opodatkowania tych samych przychodów dwoma podatkami: leśnym i dochodowym.

W związku z powyższym przychody uzyskiwane przez rolników z tytułu świadczenia na podstawie umów cywilnoprawnych usług na rzecz Wnioskodawcy należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych i jako takie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji na Wnioskodawcy jako płatniku ciążą obowiązki, o których mowa w przytoczonych wyżej przepisach art. 41 i art. 42 ustawy.

Natomiast w przypadku rolników ryczałtowych prowadzących jednocześnie pozarolniczą działalność gospodarczą, dla których otrzymywane świadczenia z tytułu wykonywania usług na rzecz Wnioskodawcy stanowią przychód z tej działalności, nie ciążą na Nim ww. obowiązki płatnika.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.