Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-319/14/KW
z 2 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2014 r. (data wpływu 27 marca 2014 r.), uzupełnionym w dniu 25 czerwca 2014 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środka trwałego, którego nabycie zostało w części sfinansowane z dotacji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środka trwałego, którego nabycie zostało w części sfinansowane z dotacji.

Ze względu na braki formalne, pismem z dnia 16 czerwca 2014 r. wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 17 czerwca 2014 r., a w dniu 25 czerwca 2014 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 20 czerwca 2014 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 24 kwietnia 2013 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w ramach działania "Tworzenie i rozwój mikroprzedsiębiorstw" o otrzymanie dotacji unijnej. Dnia 20 grudnia 2013 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła, jako osoba fizyczna, działalność usługową związaną z leśnictwem (kod PKD 02.40.Z) polegającą na świadczeniu usług jako podwykonawca na rzecz Nadleśnictwa. Przychody z tej działalności opodatkowane są na zasadach ogólnych (podatek liniowy). W dniu 25 lutego 2014 r. Wnioskodawczyni otrzymała zaświadczenie o pomocy de minimis z ARiMR o wartości brutto 290.817 zł 75 gr.

W dniu 17 lutego 2014 r. Wnioskodawczyni zakupiła trzy ciągniki o łącznej wartości netto 639.000 zł (1. 150.000 zł, 2. 269.000 zł, 3. 220.000 zł = 639.000 zł) zaliczane do grupy środków w klasyfikacji 746. Ciągniki zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz są używane bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych co wiąże się z ich szybszą eksploatacją spowodowaną trudnymi warunkami pracy w terenie. Wkład środków własnych na zakup w/w środków trwałych wyniósł 348.182 zł 25 gr (co stanowi 54,49% udziału własnego).

W 2013 roku wartość uzyskanego przychodu ze sprzedaży z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej wyniósł 0 złotych (nie przekroczył wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z otrzymaną dotacją unijną Wnioskodawczyni może skorzystać z jednorazowej amortyzacji zgodnie z art. 5a pkt 20 Ustawy o PIT do określonego limitu 211.000 zł?
2. Czy różnicę do wysokości środków własnych w kwocie 137.182 zł 25 gr może amortyzować metodą liniową z zastosowaniem podwyższonej stawki amortyzacji 1,4 zgodnie z art. 22i ust. 2 pkt 2?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 5a pkt 20 Ustawy o PIT może Ona skorzystać z jednorazowej amortyzacji w wysokości 211.000 zł a różnicę w kwocie 137.182 zł 25 gr zamortyzować metodą liniową z zastosowaniem podwyższonego współczynnika 1,4 w związku z tym, iż środki trwałe będą pracowały w warunkach leśnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty i prawo wieczystego użytkowania gruntów środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Kosztami uzyskania przychodu są jednak odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

Przy czym, amortyzacji podlegają m.in. z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi (art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy).

W myśl art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidziano następujące metody amortyzacji:

• tzw. „amortyzację liniową”, zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy podatkowej (art. 22i ust. 1 ww. ustawy),
  

• amortyzację przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych ustalonych indywidualnie (art. 22j ww. ustawy),
  

• amortyzację tzw. „metodą degresywną” (art. 22k ust. 1 ww. ustawy),
  

• amortyzację przy zastosowaniu tzw. metody „jednorazowego odpisu dla małych i rozpoczynających działalność podatników” (art. 22k ust. 7 ww. ustawy).
  

Jedną z ww. metod amortyzacji jest tzw. jednorazowa amortyzacja, uregulowana w art. 22k ust. 7-13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22k ust. 7 tej ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych (art. 22k ust. 8 ww. ustawy).

W myśl art. 22k ust. 9 tej ustawy, przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3.

Zgodnie z art. 22k ust. 12 ww. ustawy, przeliczenia na złote kwoty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Przy czym, ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł (art. 5a pkt 20 ww. ustawy).

Średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2013 r. (zgodnie z tabelą kursów NBP z 1 października 2013 r. Nr 190/A/NBP/2013 ) wynosił 4,2230 zł. Zatem w 2014 r. za małego podatnika można uznać tego, u którego przychód brutto ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) za 2013 r. nie przekroczył kwoty 5.068.000 zł, wg wyliczenia: 4,2230 zł x 1.200.000 = 5.067.600 zł, w zaokrągleniu 5.068.000 zł.

Natomiast dopuszczalny w 2014 r. limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych, stosownie do postanowień art. 22k ust. 7 i 12 ww. ustawy, wynosi 211.000 zł, wg wyliczenia: ww. kurs euro tj. 4,2230 zł x 50.000 = 211.150 zł, w zaokrągleniu 211.000 zł.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni od 20 grudnia 2013 r. prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest działalność usługowa związana z leśnictwem (kod PKD 02.40.Z). W 2013 r. wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) z tytułu prowadzonej działalności wyniosła 0 zł. W dniu 17 lutego 2014 r. Wnioskodawczyni zakupiła trzy ciągniki o łącznej wartości netto 639.000 zł (1. 150.000 zł, 2. 269.000 zł, 3. 220.000 zł = 639.000 zł) zaliczane do grupy środków w klasyfikacji 746, które następnie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni posiada status małego podatnika w rozumieniu art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zakupione ciągniki mieszczą się w katalogu środków trwałych, od których możliwe jest dokonywanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.

Wnioskodawczyni jest zatem uprawniona do dokonania w 2014 r. jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej zakupionych ciągników, na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 -13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do wysokości wskazanego wyżej limitu.

Pamiętać przy tym należy, że zgodnie z art. 22k ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomoc, o której mowa w ust. 7, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis. W związku z tym, dokonując jednorazowego odpisu amortyzacyjnego Wnioskodawczyni powinna zachować warunki pomocy de minimis.

Zgodnie z cytowanym art. 22k ust. 8 ww. ustawy, od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22k ust. 1 (tzw. „metoda degresywna”) lub art. 22i (tzw. „amortyzacja liniowa”), do pełnego zamortyzowania środka trwałego.

W myśl art. 22k ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, z wyłączeniem samochodów osobowych, w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych, z zastrzeżeniem ust. 2, o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody określonej w art. 22i ust. 1, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22i.

Natomiast zgodnie z art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

W odniesieniu zatem do pozostałej (niezamortyzowanej jednorazowo) wartości początkowej ww. środków trwałych, począwszy od następnego roku podatkowego, Wnioskodawczyni będzie mogła stosować metodę liniową, o której mowa w art. 22i ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środki trwałe sklasyfikowane w grupie 7 (środki transportu), podgrupie 74 (pojazdy mechaniczne), rodzaju 746 (ciągniki) Klasyfikacji Środków Trwałych należy amortyzować stawką 14%.

Należy jednak zauważyć, że w myśl art. 22i ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4. Natomiast zgodnie z objaśnieniem nr 3 do Wykazu stawek amortyzacyjnych, przez maszyny, urządzenia i środki transportu wymagające szczególnej sprawności technicznej, o których mowa w art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy, rozumie się te obiekty, które używane są w pracy na trzy zmiany, mimo że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym, używane w warunkach terenowych, w warunkach leśnych, pod ziemią lub innych wskazujących na bardziej intensywne zużycie.

W opisie zaistniałego stanu faktycznego Wnioskodawczyni stwierdziła, że zakupione ciągniki są używane bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych, co wiąże się z ich szybszą eksploatacją spowodowaną trudnymi warunkami pracy w terenie. Możliwe jest zatem zastosowanie w stosunku do tych środków trwałych podwyższonej stawki amortyzacyjnej obliczonej według wskaźnika nieprzekraczającego 1,4.

Jednakże, z uwagi na fakt, że zakup przedmiotowych środków trwałych był częściowo sfinansowany z dotacji, należy wskazać na treść art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Regulacja ta nakazuje wyłączać z kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne w tej części ich wartości początkowej, która odpowiada wydatkom, które zostały odliczone od podstawy opodatkowania lub zostały zwrócone w jakiejkolwiek formie. Otrzymanie dotacji stanowi więc przesłankę do wydzielenia części odpisów amortyzacyjnych, odpowiadającej otrzymanemu zwrotowi nakładów na zakup/wytworzenie środka trwałego i nie zaliczania tak wydzielonej części odpisów do kosztów uzyskania przychodów. Tym samym, odpisy amortyzacyjne od tej części ich wartości, która została sfinansowana dotacją, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni może zaliczyć wyłącznie tą część odpisów amortyzacyjnych, która dotyczy nieobjętej dofinansowaniem wartości początkowej środka trwałego, a więc w tym przypadku kwoty 348.182 zł 25 gr stanowiącej udział własny w całkowitej wartości zakupionych ciągników.

Reasumując, stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni może dokonać w 2014 r. jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej zakupionych ciągników, na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 - 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a pozostała kwota wartości środków trwałych (ciągników), tj. 137.182 zł 25 gr może być w następnym roku podatkowym amortyzowana metodą liniową z zastosowaniem rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 14%, podwyższonej przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4. Przy czym do kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawczyni będzie mogła zaliczyć odpisy amortyzacyjne dokonane jedynie od tej części wartości środków trwałych, która nie została sfinansowana dotacją.

Ponadto należy zastrzec, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych jest ocena prawna stanowiska Wnioskodawczyni a nie ustalanie, czy faktycznie Wnioskodawczyni spełnia kryteria małego podatnika, i czy ciągniki są używane bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych. Stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.