Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-279/16/ZuK
z 11 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 23 lutego 2016 r. (data otrzymania 24 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu wejścia w życie ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, tj. 4 listopada 1971 r. Wnioskodawczyni pozostawała w związku małżeńskim, który został zawarty 31 sierpnia 1968 r. Między małżonkami przez cały czas obowiązywała ustawowa wspólność majątkowa. W księdze wieczystej jako współwłaściciel na podstawie aktu własności ziemi z 12 grudnia 1974 r. wpisany był wyłącznie małżonek Wnioskodawczyni. Małżonek Wnioskodawczyni zmarł 10 marca 2012 r. a cały spadek nabyła Wnioskodawczyni jako jego małżonka co zostało potwierdzone postanowieniem spadkowym z 24 kwietnia 2012 r. Wnioskodawczyni ujawniła się w księdze wieczystej prowadzonej dla niej nieruchomości jako jej wyłączna właścicielka na podstawie ww. postanowienia spadkowego. W listopadzie 2015 r. Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości skutkuje obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z utrwaloną praktyką potwierdzoną licznymi orzeczeniami Sądu Najwyższego (w szczególności sygn. akt CKN 884/00, II CK 397/03, III CZP 45/94) nabycie własności nieruchomości na podstawie aktu własności ziemi przez jednego małżonka stanowi majątek wspólny małżonków, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, tj. 4 listopada 1971 r. pozostawali w związku małżeńskim, w którym obowiązywał ustrój wspólności ustawowej majątkowej. Wnioskodawczyni jako osoba niebędąca profesjonalistką nie miała świadomości o możliwości ujawnienia własności przedmiotowej nieruchomości na rzecz swoją i małżonka na prawach wspólności ustawowej majątkowej. Jednak z uwagi na fakt, że wpis prawa własności nieruchomości w księdze wieczystej jest deklaratoryjny, nabycie nieruchomości do ich majątku wspólnego nastąpiło już w chwili uprawomocnienia się aktu własności ziemi.

W związku z powyższymi okolicznościami w skład spadku po małżonku Wnioskodawczyni wszedł udział wynoszący wyłącznie ½ części w tej nieruchomości i taka też część tej nieruchomości została zbyta przez Wnioskodawczynię przed upływem 5 lat od dnia jej nabycia, co skutkuje obowiązkiem opodatkowania tej części podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zaś udział ½ części nabyty przez Wnioskodawczynię na podstawie aktu własności ziemi nie powinien, zdaniem Wnioskodawczyni, podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec wyżej powołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku sprzedaży nieruchomości istotne znaczenie ma data nabycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) oraz podstawa jej nabycia.

Jak zostało przez Wnioskodawczynię wskazane w stanie faktycznym, w księdze wieczystej na podstawie aktu własności ziemi z 12 grudnia 1974 r. wpisany był wyłącznie małżonek Wnioskodawczyni jako właściciel nieruchomości. Małżonkowie zawarli związek małżeński 31 sierpnia 1968 r., w którym obowiązywał ustrój wspólności ustawowej.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych (Dz.U. Nr 27 poz. 250 ze zm.) – nieruchomości wchodzące w skład gospodarstw rolnych, zwane dalej „nieruchomościami”, i znajdujące się w dniu wejścia w życie ustawy w samoistnym posiadaniu rolników stają się z mocy samego prawa własnością tych rolników, jeżeli oni sami lub ich poprzednicy objęli te nieruchomości w posiadanie na podstawie zawartej bez prawem przewidzianej formy umowy sprzedaży, zamiany, darowizny, umowy o dożywocie lub innej umowy o przeniesienie własności, o zniesienie współwłasności albo umowy o dział spadku.

Natomiast rolnicy, którzy do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy posiadają nieruchomości jako samoistni posiadacze nieprzerwanie od lat pięciu, stają się z mocy samego prawa właścicielami tych nieruchomości, chociażby nie zachodziły warunki określone w ust. 1. Jeżeli jednak uzyskali posiadanie w złej wierze, nabycie własności następuje tylko wtedy, gdy posiadanie trwało co najmniej przez lat dziesięć (art. 1 ust. 2 ww. ustawy).

Z kolei art. 12 ust 1. ww. ustawy stanowi, że – właściwy do spraw rolnych organ prezydium powiatowej rady narodowej stwierdza nabycie nieruchomości przez posiadacza samoistnego oraz orzeka o przekazaniu nieruchomości na własność dotychczasowego posiadacza zależnego w drodze wydania aktu własności ziemi, zwanego dalej „decyzją”. W decyzji tej ustala się zarazem obszar nieruchomości, wysokość, sposób i terminy spłat albo orzeka się o zwolnieniu od obowiązku spłaty należności, a w wypadku przewidzianym w art. 8 stwierdza się powstanie prawa dożywocia (art. 4 ust. 2 ww. ustawy). Zgodnie zaś z art. 15 ww. ustawy – ostateczna decyzja stwierdzająca nabycie własności nieruchomości stanowi podstawę do ujawnienia nowego stanu własności w księdze wieczystej oraz w ewidencji gruntów.

Przepisy ww. ustawy o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych nie zawierają natomiast wskazania, co do zaliczenia nabytych na jej podstawie nieruchomości rolnych do majątku wspólnego bądź odrębnego małżonków.

Biorąc jednak pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Sądu Najwyższego stwierdzić należy, że nieruchomość rolna nabyta na podstawie przepisów tej ustawy powinna być zaliczona do majątku wspólnego małżonków, gdy 4 listopada 1971 r. (dzień wejścia ustawy w życie) istniała między nimi wspólność ustawowa. Wynika to z faktu, że nabycie własności nieruchomości rolnych na podstawie art. 1 ustawy o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych jest tzw. nabyciem pierwotnym nieruchomości rolnej. Z pierwotnego charakteru nabycia własności nieruchomości rolnej na podstawie ww. ustawy wynikają określone skutki prawne, w tym skutki w sferze ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej. Konsekwencją tezy o pierwotnym charakterze nabycia własności jest wniosek, że o zaliczeniu nabytej nieruchomości rolnej do majątku wspólnego lub odrębnego małżonków decyduje stan istniejących stosunków majątkowych między małżonkami w dniu wejścia w życie ustawy. Skutki w sferze wspólności majątkowej małżeńskiej są zatem uzależnione od tego, czy uwłaszczony nieformalny nabywca pozostawał w dacie nabycia z mocy prawa własności nieruchomości we wspólności majątkowej małżeńskiej, czy też nie.

Należy zatem odnieść się do zasad zaliczania przedmiotów majątkowych w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej do majątku wspólnego bądź odrębnego małżonków ustalonych w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 583 ze zm.).

I tak zgodnie z art. 31 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy w brzmieniu obowiązującym w 1971 r. – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa obejmująca ich dorobek (wspólność ustawowa). Przedmioty majątkowe nie objęte wspólnością stanowią majątek odrębny każdego z małżonków. Z kolei w myśl art. 32 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy w ww. brzmieniu – dorobkiem małżonków są przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Dorobek – w rozumieniu ww. przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej, jeżeli tylko nie stanowią one odrębnego majątku jednego z małżonków z mocy przepisu art. 33 Kodeksu.

Oznacza to, że wobec pierwotnego charakteru nabycia nieruchomości rolnych w trybie art. 1 cyt. ustawy należy uznać, że jeżeli nabycie na podstawie ustawy nastąpiło w czasie trwania związku małżeńskiego i związanej z tym wspólności ustawowej, to nieruchomość rolna wchodzi w skład wspólności ustawowej, skoro nabycie nastąpiło z dniem wejścia w życie ustawy, a w tym czasie wspólność majątkowa między małżonkami istniała.

Przenosząc zatem powyższe uregulowania na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że skoro w dniu wejścia w życie ustawy o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem pozostawali w związku małżeńskim a stosunki majątkowe między nimi podlegały ustawowej wspólności majątkowej, to nieruchomość weszła w skład majątku wspólnego Wnioskodawczyni i jej małżonka. Tak więc stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni w 1971 r. nabyła udział ½ w nieruchomości.

Jak wynika z dalszej analizy wniosku, 10 marca 2012 r. zmarł małżonek Wnioskodawczyni. Spadek po małżonku nabyła w całości Wnioskodawczyni co zostało potwierdzone postanowieniem Sądu z 24 kwietnia 2012 r.

W przypadku nabycia nieruchomości w drodze spadku pięcioletni termin, o którym mowa powyżej winien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie spadku. Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380) – spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu lub akt notarialny poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie fakt nabycia spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § Kodeksu cywilnego). Tak więc istotnym z punktu widzenia prawa jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy, jako data nabycia spadku. W rozpatrywanej sprawie datą nabycia spadku będzie zatem data śmierci małżonka Wnioskodawczyni, tj. 10 marca 2012 r.

Mając na względzie powyższe wyjaśnienia, jak również powyższe regulacje prawne oraz opisany we wniosku stan faktyczny należy przyjąć różne daty nabycia przez Wnioskodawczynię poszczególnych udziałów w nieruchomości, a mianowicie:

• 1971 r. – kiedy w drodze uwłaszczenia Wnioskodawczyni nabyła udział ½ w nieruchomości,
• 2012 r. – kiedy w drodze spadku po małżonku Wnioskodawczyni nabyła pozostały udział ½ w nieruchomości.

W listopadzie 2015 r. Wnioskodawczyni sprzedała ww. nieruchomość.

Oznacza to, że przychód ze sprzedaży nieruchomości przypadający na udział ½ nabyty w 1971 r. w drodze uwłaszczenia w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie upłynął pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast przychód ze sprzedaży ww. nieruchomości przypadający na udział ½ nabyty w spadku po mężu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym z uwagi na fakt, że od końca roku, w którym nastąpiło jego nabycie (2012 r.) do dnia sprzedaży (2015 r.) nie upłynął okres pięcioletni, o którym mowa w przywołanym powyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy sprzedaży tego udziału w nieruchomości zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku – zgodnie z art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy – przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja zbycia mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej itp. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Koszty uzyskania przychodów ustala się natomiast w zależności od sposobu nabycia zbywanej nieruchomości lub prawa. W przypadku jeżeli nabycie miało charakter odpłatny zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli natomiast miało charakter nieodpłatny stosować należy art. 22 ust. 6d ww. ustawy. W niniejszej sprawie udział ½ w sprzedanej nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła nieodpłatnie w drodze spadku, zatem zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6d ustawy.

Stosownie do art. 22 ust. 6d ww. ustawy – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Ponadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 3 ww. ustawy – w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym podatnicy są zobowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e. W tym samym terminie płatny jest również należny podatek, wynikający z tego zeznania (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Podsumowując, przy sprzedaży w 2015 r. nieruchomości należało przyjąć dwie daty jej nabycia – 1971 r. jako datę uwłaszczenia oraz datę otwarcia spadku czyli 2012 r. Przy czym przychód uzyskany ze sprzedaży przypadający na udział ½ w nieruchomości nabyty w 1971 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie upłynął pięcioletni okresu czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości przypadający na pozostały udział nabyty w 2012 r. w spadku po mężu, co do zasady jest opodatkowany 19% podatkiem dochodowym na podstawie art. 30e ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. Podkreślić ponadto należy, że bez wpływu na ustalenie daty nabycia omawianej nieruchomości pozostaje fakt, iż do momentu ujawnienia w księdze wieczystej Wnioskodawczyni jako jedynej właścicielki na podstawie postanowienia spadkowego, właścicielem wpisanym w księdze wieczystej był małżonek Wnioskodawczyni.

Stanowisko Wnioskodawczyni należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.