Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB6.4510.548.2016.1.AZ
z 16 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2016 r. (data wpływu 24 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kwot wynikających z otrzymanych not uznaniowych w związku z zawartym porozumieniem i rozliczeniem wygasłej umowy leasingu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kwot wynikających z otrzymanych not uznaniowych w związku z zawartym porozumieniem i rozliczeniem wygasłej umowy leasingu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

T sp. z o.o. (dalej: Spółka) świadczy usługi w zakresie transportu drogowego towarów. Na potrzeby działalności zawiera umowy leasingu operacyjnego, których przedmiotem są środki transportu, ciągniki siodłowe i naczepy. Przedmioty leasingu wykorzystywane są wyłącznie na potrzeby działalności nie zwolnionej od podatku dochodowego.

Spółka zawarła umowę leasingu z leasingodawcą, którym jest L sp. z o.o. Przedmiotem umowy był leasing dwóch ciągników siodłowych oraz dwóch naczep chłodni (dalej: przedmioty leasingu).

Umowa wygasła przed dokonaniem przez Spółkę płatności wszystkich zobowiązań wynikających z umowy, skutkiem tego Spółka nie mogła skorzystać z prawa do nabycia przedmiotów leasingu na warunkach wynikających z tych umów.

W związku z powyższym celem rozliczenia zawartej umowy leasingu oraz celem przeniesienia własności przedmiotów leasingu tej umowy na Spółkę, zawarto porozumienie pomiędzy Spółką a L Sp. z o.o.

W zawartym porozumieniu uzgodniono, że L Sp. z o.o. zgadza się na sprzedaż przedmiotów leasingu na rzecz Spółki za cenę nie niższą od ich wartości rynkowej i przeniesienie ich własności pod dwoma warunkami:

• zapłaty ustalonej ceny przedmiotów leasingu, z zastrzeżeniem zaliczenia na poczet ceny kwoty wynikającej z noty uznaniowej, o której mowa później,
  

• zapłaty wszelkich należności L Sp. z o.o. należnych od Spółki z tytułu wygasłej umowy leasingu.
  
  
  

Strony dokonują ostatecznego rozliczenia umowy leasingowej ustalając, że kwota nadwyżki pomiędzy kwotą należną według wygasłej umowy leasingowej za wykup przedmiotów leasingu, a ich wartością rynkową określoną w porozumieniu, będzie zaliczona przez L Sp. z o.o. na poczet ceny sprzedaży przedmiotów leasingu na podstawie wystawionej przez L Sp. z o.o. noty uznaniowej. Kwota noty uznaniowej, o której mowa powyżej, pomniejszy kwotę do zapłaty z tytułu sprzedaży przedmiotów leasingu (według ich ceny rynkowej).

W zawartym porozumieniu określono wartość przedmiotów leasingu (wartość nie niższa od wartości rynkowej) następująco:

1. dwie naczepy chłodnie – 185.540.48 zł netto,
2. dwa ciągniki siodłowe – 235.878,10 zł netto.
   
   

Określono także, wartość not uznaniowych, które pomniejszą kwoty należne z tytułu sprzedaży przedmiotów leasingu, w odniesieniu do:

1. dwóch naczep chłodni – 155.189,42 zł,
2. dwóch ciągników siodłowych – 194.040,92 zł,

kwoty te zostały w porozumieniu zaprezentowane w złotych polskich przeliczone z euro wg ustalonego kursu walut.

Wynikiem zawartego porozumienia było wystawienie przez L Sp. z o.o. dwóch not uznaniowych, tj.

1. noty uznaniowej z dnia 31.03.2016 na kwotę 36.587,17 euro
2. noty uznaniowej z dnia 29.04.2016 na kwotę 43.979,78 euro,

z adnotacją, że podlegają zaliczeniu na poczet uregulowania wskazanych w nocie faktur dokumentujących sprzedaż przedmiotów leasingu.

Kwoty wynikające z wystawionych not zostały zaliczone, zgodnie z porozumieniem, na spłatę zobowiązania Spółki z tytułu zakupu przedmiotów leasingu, tj. dwóch ciągników siodłowych oraz dwóch naczep chłodni, udokumentowane fakturami wystawionymi przez L Sp. z o.o.

Zakupione środki transportu zostały przez Spółkę przyjęte jako środki trwałe.

Wartość początkową tych środków trwałych określono w oparciu o wartość netto ujętą na fakturach wystawionych przez L Sp. z o.o. (wartość, która w zawartym porozumieniu określona jest jako „nie niższa od rynkowej”). Zakupione środki trwałe są amortyzowane, a z podatkowych kosztów amortyzacji wyłączana jest kwota stanowiąca równowartość udziału wartości potrąconych not uznaniowych w wartości początkowej środków trwałych.

Wartość not uznaniowych, która pomniejszyła zobowiązanie z tytułu zakupu środków trwałych została wyłączona z kosztów podatkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wartość wynikająca z otrzymanych not uznaniowych, wystawionych w związku z zawartym porozumieniem i rozliczeniem wygasłej umowy leasingowej, która pomniejszyła zobowiązanie z tytułu zakupu środków trwałych jest przychodem zwolnionym z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota uznania wynikająca z wystawionych przez L Sp. z o.o. not uznaniowych, o których mowa w opisie zdarzenia, stanowi przychód zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z tym przepisem wolne od podatku dochodowego są dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, z zastrzeżeniem pkt 14 i 14a, otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m.

Dokonując analizy tego przepisu należy zauważyć, iż aby zwolnienie miało zastosowanie muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki. Pierwszy warunek to środki muszą stanowić dotację, subwencję, dopłatę lub inne nieodpłatne świadczenie. Drugi, środki zostały otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

W opisanym zdarzeniu obydwa te warunki zostały spełnione, po pierwsze: kwoty, którymi L Sp z.o.o. uznał Spółkę co prawda nie są dotacją, subwencją ani dopłatą ale można je uznać za nieodpłatne świadczenie. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego zapadłym na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (uchwała NSA z 16 października 2006 r. sygn. akt II FPS 1/06).

Drugi warunek, otrzymanie tego świadczenia na cele pokrycia kosztów zakupu środków trwałych także jest spełniony. Porozumienie nie zakłada bowiem innej możliwości realizacji otrzymanego świadczenia udokumentowanego notami uznaniowymi jak potracenie z kwoty ceny sprzedaży przedmiotów leasingu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888) nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 ww. ustawy, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 ustawodawca precyzuje jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów (art. 12 ust. 4 ustawy podatkowej).

Przychodami są więc w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ww. ustawy).

O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa osoby prawnej. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonymi świadczeniami lub środkami pieniężnymi.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła umowę leasingu operacyjnego. Umowa wygasła przed dokonaniem przez Spółkę płatności wszystkich zobowiązań wynikających z umowy, skutkiem tego Spółka nie mogła skorzystać z prawa do nabycia przedmiotów leasingu na warunkach wynikających z tej umowy. W celu rozliczenia zawartej umowy oraz przeniesienia przedmiotów leasingu na Spółkę zawarto porozumienie pomiędzy Spółką a leasingodawcą. W zawartym porozumieniu uzgodniono, że leasingodawca zgadza się na sprzedaż przedmiotów leasingu na rzecz Spółki za cenę nie niższą od ich wartości rynkowej i przeniesienie ich własności pod dwoma warunkami: zapłaty ustalonej ceny przedmiotów leasingu, z zastrzeżeniem zaliczenia na poczet ceny kwoty wynikającej z noty uznaniowej, oraz zapłaty wszelkich należności leasingodawcy należnych od Wnioskodawcy z tytułu wygasłej umowy leasingu. Strony dokonują ostatecznego rozliczenia umowy leasingowej ustalając, że kwota nadwyżki pomiędzy kwotą należną według wygasłej umowy leasingowej za wykup przedmiotów leasingu, a ich wartością rynkową określoną w porozumieniu, będzie zaliczona przez leasingodawcę na poczet ceny sprzedaży przedmiotów leasingu na podstawie wystawionej noty uznaniowej. Kwota noty uznaniowej, o której mowa powyżej, pomniejszy kwotę do zapłaty z tytułu sprzedaży przedmiotów leasingu (według ich ceny rynkowej).

W świetle powyższego należy stwierdzić, że kwoty wynikające z wystawionych not uznaniowych, czyli kwoty nadwyżki pomiędzy kwotą należną według wygasłej umowy leasingowej za wykup przedmiotów leasingu, a ich wartością rynkową określoną w porozumieniu, stanowić będą dla Wnioskodawcy przychód podatkowy z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem przychodami, są w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw, stosownie do postanowień art. 12 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć poprzez pojęcie „nieodpłatny”; przepisy ustawy o podatku dochodowym określają jedynie sposoby i kryteria ustalania wartości nabytych nieodpłatnie rzeczy (praw) albo nieodpłatnych świadczeń. Wobec tego należy uznać, że w kontekście analizowanego przepisu pojęcie to powinno być rozumiane w sposób przyjęty w języku potocznym. Na gruncie języka polskiego „nieodpłatny” znaczy tyle, co: „niewymagający opłaty; taki, za który się nie płaci; bezpłatny” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, 2003 r.).

Za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W przedstawionym stanie faktycznym nieodpłatność świadczenia wyraża się w tym, że Wnioskodawca nie ponosi wydatku wynikającego z nadwyżki pomiędzy kwotą należną według wygasłej umowy leasingowej za wykup przedmiotów leasingu, a wartością rynkową określoną w porozumieniu i dzięki temu znajduje się w sytuacji uprzywilejowanej w stosunku do tych podmiotów, które taką odpłatność musiałyby ponieść w przypadku braku możliwości wykupu przedmiotu leasingu na warunkach wynikających z umowy leasingu.

Odnosząc się natomiast do kwestii dotyczącej możliwości zwolnienia z opodatkowania powyższych kwot, należy wskazać na brzmienie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym wolne od podatku są dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, z zastrzeżeniem pkt 14a, otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m.

Z treści powyższej regulacji wynika, że aby miało miejsce zastosowanie zwolnienia z opodatkowania określone w tym przepisie muszą zaistnieć łącznie następujące warunki:

• środki powinny stanowić dotację, subwencję, dopłatę lub inne nieodpłatne świadczenie,
  

• środki muszą zostać przekazane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
  

• od powyższych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  
  

Rozpatrując zatem zagadnienie zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w kontekście przedstawionego stanu faktycznego należy w pierwszej kolejności odnieść się do kwestii pochodzenia przysporzenia dla Spółki (dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia).

Korzystanie ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie cytowanego przepisu jest możliwe tylko wówczas, gdy otrzymane przysporzenie pochodzi od podmiotu publicznego oraz gdy z dowodów księgowych jednoznacznie wynika, że takie świadczenie zostało udzielone na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem lub wytworzeniem konkretnego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, dającego się zidentyfikować w oparciu o dokumenty zakupu, otrzymania lub wytworzenia przy jego pomocy danego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Innymi słowy, zakres powołanego przepisu dotyczy dochodów podatników, otrzymanych na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków dotyczących środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, pochodzących z dotacji uzyskanych z innych źródeł niż budżet państwa lub budżety jednostek samorządowych, takich jak środki publiczne, będących w dyspozycji niektórych funduszy celowych czy agencji rządowych, które zgodnie z kreującymi je ustawami mają także prawo udzielania dotacji. Zwolnienie przedmiotowe obejmuje także subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, pochodzące zarówno z budżetu państwa, jak i budżetów jednostek samorządowych, jeśli nie będą mogły zostać zaliczone do dotacji, jak i otrzymane od innych podmiotów zajmujących się rozdysponowaniem środków publicznych.

Przedmiotowe zwolnienie nie obejmuje więc dochodów podatników, otrzymanych z innych źródeł, w szczególności od podmiotów prywatnych, a więc nie z środków publicznych. (por. wyrok NSA z dnia 22 kwietnia 2003 r., sygn. akt I SA/Ka 99/2002, niepubl., oraz wyrok SN z dnia 6 stycznia 1999 r., sygn. akt III RN 87/98 (publ. OSNAP 1999, Nr 20, poz. 632.). Pogląd ten podzielił również bezpośrednio WSA w Krakowie w wyroku z 12 lutego 2008 r. sygn. akt I SA/Kr 912/07, który dodatkowo wskazał, że: „Dodanie do przepisu określenia „inne nieodpłatne świadczenia”, nie zmienia charakteru ani celu tego przepisu. Jest to jedynie dopełnienie kategorii pomocy publicznej, o którą chodzi w tej normie. Nie każda bowiem dotacja, subwencja, bądź też dopłata będzie nosiła w ustawie szczególnej taką nazwę, choć swoim charakterem może być identyczna lub zbliżona do wymienionych rodzajów pomocy”.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku stan faktyczny i przywołane przepisy prawa w rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że kwoty wynikające z wystawionych not uznaniowych, czyli kwoty nadwyżki pomiędzy kwotą należną według wygasłej umowy leasingowej za wykup przedmiotów leasingu, a ich wartością rynkową określoną w porozumieniu nie mogą korzystać zw zwolnienia wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z tego względu, że zostały uzyskane od leasingodawcy którym jest L Sp. z o.o., a nie od podmiotu publicznego (pomoc publiczna). Zakres zwolnienia, jak już wcześniej wskazano obejmuje subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, wchodzące do dochodów podatników, pochodzące ze środków publicznych, a więc z budżetu państwa, jak i z budżetów jednostek samorządu terytorialnego, a także pochodzące ze środków publicznych, będących w dyspozycji niektórych funduszy celowych, czy agencji rządowych, które zgodnie z kreującymi je ustawami mają także prawo udzielania dotacji. Nie obejmuje więc dochodów podatników, otrzymanych z innych źródeł (podmiotów prywatnych), a więc nie ze środków publicznych.

Podkreślić należy, że nie jest możliwe dokonywanie w żadnym wypadku wykładni rozszerzającej analizowanego przepisu ponieważ zgodnie z zasadą, że w przypadku zwolnień podatkowych wykładnia dokonywana powinna być w sposób ścisły z uwagi na fakt, że zwolnienia podatkowe stanowią odstępstwo od zasady powszechności opodatkowani wyrażonej w art. 84 Konstytucji RP.

Ponadto w przedmiotowej sprawie należy mieć na uwadze art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. a tiret pierwsze ustawy, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, jeżeli nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw.

Przepis ten wyłącza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od składników majątku nabytych nieodpłatnie, jeżeli jednocześnie takie nieodpłatne nabycie nie wiąże się z rozpoznaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu, bądź przychód taki (dochód) jest zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, czy też pobór podatku został zaniechany zgodnie ze szczególnymi regulacjami. Jeżeli natomiast środek trwały bądź wartość niematerialna i prawna zostaną nabyte nieodpłatnie, ale podatnik wykaże z tytułu ich otrzymania przychód podlegający opodatkowaniu, będzie miał prawo zaliczać dokonywane odpisy amortyzacyjne do swoich kosztów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

W sytuacji opisanej we wniosku, kwoty wynikające z wystawionych not uznaniowych, czyli kwoty nadwyżki pomiędzy kwotą należną według wygasłej umowy leasingowej za wykup przedmiotów leasingu, a ich wartością rynkową określoną w porozumieniu stanowić będą przychód podlegający opodatkowaniu, a tym samym Wnioskodawca będzie mógł dokonywane odpisy amortyzacyjne od przedmiotowych środków transportu (zakwalifikowanych do środków trwałych) zaliczać do kosztów uzyskania przychodów, bez wyłączania kwoty stanowiącej równowartość udziału potrąconych not uznaniowych.

W tym stanie rzeczy, w podsumowaniu należy stwierdzić, że kwota nadwyżki pomiędzy kwotą należną według wygasłej umowy leasingowej za wykup przedmiotów leasingu, a ich wartością rynkową określoną w porozumieniu, zaliczona na poczet ceny sprzedaży przedmiotów leasingu na podstawie wystawionej noty uznaniowej, stanowi przychód podatkowy który nie jest objęty zwolnieniem przewidzianym w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Oznacza to tym samym, że stanowisko Wnioskodawcy w kwestii zadanego we wniosku pytania należy uznać za nieprawidłowe.

Należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, zgodnie z zadanym we wniosku pytaniem i przedstawionym własnym stanowiskiem w sprawie wyznaczającym jej zakres, jest wyłącznie kwestia zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kwot wynikających z otrzymanych not uznaniowych w związku z zawartym porozumieniem i rozliczeniem wygasłej umowy leasingu. Tut. organ przyjął powyższe założenia bez dokonywania oceny prawidłowości kwot wynikających z wystawionych dokumentów m.in. not uznaniowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.