Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP2-2.4512.119.2016.3.JK
z 22 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2016 r. (data wpływu 10 października 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 grudnia 2016 r. (data wpływu 7 grudnia 2016 r.) oraz pismem z dnia 20 grudnia 2016 r. (data wpływu 21 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania sprzedaży nieruchomości. Wniosek uzupełniono w dniach 7 grudnia 2016 r. i 21 grudnia 2016 r. o uzupełnienie opisu sprawy oraz sformułowanie pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w piśmie z dnia 20 grudnia 2016 r.).

Wnioskodawca od 2009 r. prowadzi gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, na którym prowadzi działalność rolniczą. Zainteresowany posiada status rolnika czynnego podatnika podatku VAT. Gospodarstwo nabył w formie darowizny od teściów. Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży części gospodarstwa o powierzchni 0,9695 ha. Nabywcą będzie Spółka z o.o. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, tereny które zamierza sprzedać oznaczone są jako „Teren przeznaczony pod usługi”.

W uzupełnieniu do wniosku, Zainteresowany wskazał, że:

1. nieruchomość nigdy nie była przedmiotem żadnej umowy cywilnoprawnej,
2. na moment sprzedaży przedmiotowa nieruchomość będzie stanowiła nieruchomość niezabudowaną:
   • w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nieruchomość ta znajduje się w miejscu, które zaznaczone jest jako „Teren przeznaczony pod usługi” z czego Zainteresowany wnioskuje, że przeznaczony jest pod zabudowę,
   • nabywca zainteresowany kupnem przedmiotowej nieruchomości nie ukrywa, że przeznaczy ją pod zabudowę
   • w odniesieniu do tej nieruchomości nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu – dla Wnioskodawcy.
3. ponadto, na pytanie tut. Organu „Czy nieruchomość będąca przedmiotem wniosku była/jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę w działalności rolniczej, w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług i czy była to działalność, z tytułu której Zainteresowany jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, czy też przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana w działalności gospodarczej wyłącznie zwolnionej od podatku, tj. w działalności rolniczej prowadzonej przez rolnika ryczałtowego?” Zainteresowany wskazał, że nieruchomość będąca przedmiotem wniosku jest przez niego wykorzystywana w działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 ust. 15 ustawy o podatku od towarów i usług i jest to działalność z tytułu której jest on zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 20 grudnia 2016 r.).

1. Jaki dokument sprzedaży Wnioskodawca powinien wystawić nabywcy, aby transakcja została przeprowadzona w sposób prawidłowy pod względem fiskalnym?
2. Jeżeli dokumentem sprzedaży ma być faktura VAT, to jaką stawkę podatku VAT należy zastosować w tej sytuacji?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę, że w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku VAT, zwolnioną z podatku jest sprzedaż nieruchomości niezabudowanej innej niż teren budowlany, oraz fakt, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przedmiotowe tereny przeznaczone są pod usługi, sprzedaż ich nie może być objęta zwolnieniem od podatku VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terenie kraju. Ponieważ grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, to ich sprzedaż jest traktowana jako odpłatna dostawa towaru na terytorium kraju. Zatem zdaniem Wnioskodawcy, właściwym dokumentem dokonania sprzedaży w tym przypadku powinna być faktura VAT wystawiona przez niego ze stawką podatku VAT 23% (art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ust 1 ustawy VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem – w świetle przytoczonych powyżej przepisów – grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od 2009 r. prowadzi gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, na którym prowadzi działalność rolniczą. Zainteresowany posiada status rolnika czynnego podatnika podatku VAT. Gospodarstwo nabył w formie darowizny od teściów. Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży części gospodarstwa na rzecz Spółki z o.o., która nieruchomość przeznaczy pod zabudowę. Na moment sprzedaży przedmiotowa nieruchomość będzie stanowiła nieruchomość niezabudowaną. W odniesieniu do tej nieruchomości, dla Wnioskodawcy, nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, tereny które zamierza sprzedać oznaczone są jako „Teren przeznaczony pod usługi”, z czego Zainteresowany wnioskuje, że przeznaczony jest pod zabudowę. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że nieruchomość nigdy nie była przedmiotem żadnej umowy cywilnoprawnej.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości czy transakcja sprzedaży ww. nieruchomości stanowiącej część majątku gospodarstwa rolnego będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do powyższego, zauważyć należy, że w analizowanej sprawie dla rozstrzygnięcia wątpliwości Wnioskodawcy kluczowym jest fakt posiadania przez niego statusu podatnika VAT czynnego z tytułu działalności rolniczej oraz to, że grunty mające być przedmiotem sprzedaży stanowią majątek przedsiębiorstwa rolnego.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy stwierdzić, że w przypadku gdy sprzedaży gruntu należącego do gospodarstwa rolnego dokonuje rolnik będący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT, należy uznać, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą podejmowaną przez podatnika VAT czynnego.

Należy zauważyć, że użytkowanie rolniczo gruntu, otrzymanego w darowiźnie od teściów – od 2009 r. wskazuje na ścisły związek z prowadzoną działalnością rolniczą Wnioskodawcy, który działalność tą prowadzi jako czynny podatnik VAT. W takiej sytuacji przedmiotem planowanej dostawy będzie grunt stanowiący składnik majątkowy służący prowadzeniu działalności gospodarczej, którą – w rozumieniu ustawy – jest działalność rolnicza.

Zatem planowana przez Wnioskodawcę – czynnego podatnika VAT prowadzącego działalność rolniczą – dostawa gruntu wydzielonego z gruntu wykorzystywanego w tej działalności (majątku przedsiębiorstwa) będzie – zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy – dostawą dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W konsekwencji powyższa transakcja będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane.

Z kolei, zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów), będących na przykład gruntami rolnymi, czy leśnymi.

Przez tereny budowlane – stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Jednocześnie wskazać należy, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2016 r., poz. 778, z późn. zm.) – kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy – ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów art. 4 ust. 2 powołanej ustawy – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

Należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku VAT, to w przypadku nieruchomości może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy, jeżeli zostaną spełnione warunki wskazane w tych przepisach.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy, czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży części gospodarstwa rolnego, które otrzymał w darowiźnie od teściów. Ponadto, Zainteresowany wskazał, że nieruchomość będąca przedmiotem wniosku jest przez niego wykorzystywana w działalności rolniczej i jest to działalność z tytułu której jest on zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Ponadto, nieruchomość nigdy nie była przedmiotem żadnej umowy cywilnoprawnej. W momencie sprzedaży przedmiotowa działka będzie stanowiła nieruchomość niezabudowaną, dla której istnieje zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego „Teren przeznaczony pod usługi” co oznacza, że jest to teren przeznaczony pod zabudowę.

Mając zatem na uwadze, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego – jak wskazał Wnioskodawca – przedmiotowa nieruchomość jest oznaczona jako „Teren przeznaczony pod usługi”, co oznacza że jest to teren przeznaczony pod zabudowę, więc jego dostawa nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Jak wskazano powyżej, jeżeli dostawa nieruchomości nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, wówczas należy przeanalizować, czy zaistnieją przesłanki dające prawo do zastosowania zwolnienia wynikającego z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W analizowanej sprawie przesłanki uprawniające do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy również nie są spełnione, bowiem – jak wskazał Wnioskodawca – nieruchomość będąca przedmiotem wniosku jest przez niego wykorzystywana w działalności rolniczej i jest to działalność z tytułu której jest on zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

W konsekwencji powyższego, planowana sprzedaż nieruchomości nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT lecz będzie opodatkowana 23% stawką tego podatku.

Reasumując, planowana sprzedaż nieruchomości gruntowych niezabudowanych – będzie opodatkowana podstawową 23% stawką podatku VAT – zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy i nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 i 9 ustawy, bowiem miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dopuszcza na przedmiotowym terenie zabudowę, a ponadto nieruchomości te nie były i nie są wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z kolei, zasady dokumentowania regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Na podstawie art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Z uwagi na fakt, że planowana sprzedaż nieruchomości gruntowych niezabudowanych będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podstawową 23% stawką podatku VAT, to należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że jest on zobowiązany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług do wystawienia faktury VAT i opodatkowania tej czynności stawką podatku w wysokości 23%.

Reasumując, planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości stanowiącej część majątku gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy będzie podlegała opodatkowaniu VAT i będzie opodatkowana 23% stawką podatku. Tym samym, Zainteresowany ma obowiązek udokumentować transakcję fakturą VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo, tut. Organ wskazuje, że z dniem 1 stycznia 2017 r. wchodzi w życie art. 1 pkt 23 ustawy z dnia 15 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 2024). W myśl tego przepisu w art. 146a we wprowadzeniu do wyliczenia wyrazy „2016 r.” zastępuje się wyrazami „2018 r.”.

Dodatkowo, tut. Organ wskazuje, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). A zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W szczególności dla przyjętego rozstrzygnięcia znaczenie miała informacja, że zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego „Teren przeznaczony pod usługi” – jak wskazał Wnioskodawca – oznacza, że jest to teren przeznaczony pod zabudowę. W przypadku zatem zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja straci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.