Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063.ILPB1-2.4511.368.2016.1.NK
z 23 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2016 r. (data wpływu 8 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni posiada w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy. W dniu 9 marca 2015 r. otrzymała od matki w darowiźnie spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Prawo to zostało przez nią sprzedane w dniu 7 maja 2015 r., tj. przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym wystąpiło nabycie.

W zeznaniu PIT-39 za 2015 r. Wnioskodawczyni zadeklarowała, że całość przychodu z ww. sprzedaży zostanie w ciągu 2 lat licząc od końca roku wydatkowana na własne cele mieszkaniowe.

Wnioskodawczyni zamierza do końca 2017 r. przeznaczyć ww. środki na zakup nieruchomości - działek gruntów rolnych, które obecnie dzierżawi i wykorzystuje do prowadzenia gospodarstwa rolnego. Na jednej z tych działek posadowiony jest dom mieszkalny jednorodzinny, w którym zamieszkuje.

Według prowadzonego przez właściwego starostę rejestru budynków, został on sklasyfikowany jako „Budynki mieszkalne”, bez podania symbolu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Budynek znajduje się na działce rolnej nr 252/2 o łącznej powierzchni 10,2 ha. Wg wypisu z rejestru gruntów działka ta składa się z kilku rodzajów gruntów rolnych, głównie gruntów ornych i łąk. Część zabudowana ww. budynkiem i budynkami gospodarskimi w rejestrze gruntów została sklasyfikowana jako „grunty rolne zabudowane” o pow. 0,19 ha, bez wyodrębnienia jaka powierzchnia przypada na budynek mieszkalny a jaka na pozostałe obiekty.

Po nabyciu budynek ten będzie wykorzystywany do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki na zakup gruntów rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego w części przypadającej na budynek mieszkalny jednorodzinny i grunt związany z tym budynkiem, stanowią wydatki na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 36 ze zm)?
2. Czy dla udokumentowania wysokości ww. wydatku wystarczające jest wyodrębnienie w treści aktu notarialnego, jaka część ceny zapłaconej za całe gospodarstwo przypada na budynek mieszkalny jednorodzinny i związany z tym budynkiem grunt wykorzystywany do celów mieszkalnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni,

Ad.1.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że planowane przez nią wydatki na zakup gruntów rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, ale tylko w części przypadającej na budynek mieszkalny jednorodzinny i grunt związany z tym budynkiem (służący celom mieszkalnym) stanowią wydatki na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 36 ze zm).

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ww. ustawy za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia budynku mieszkalnego, nie określa również, o jakich rodzajach budynków mieszkalnych mowa w ww. przepisie.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. Dz.U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. Klasyfikacja do klasy 1110 „Budynki mieszkalne jednorodzinne” zalicza domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych.

W związku z powyższym budynek mieszkalny, posadowiony na gruntach rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, którego zakup planuje Wnioskodawczyni, jest budynkiem mieszkalnym, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a). Fakt ten potwierdza również ewidencja gruntów i budynków prowadzona przez właściwego starostę, gdzie w rejestrze budynków obiekt został sklasyfikowany jako „Budynek mieszkalny”.

Potwierdzeniem takiego stanowiska jest również fakt, że zgodnie z art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojecie gospodarstwa rolnego na jej gruncie jest rozumiane zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym, a ta obejmuje jedynie obszar gruntów, z wyłączeniem budynków, co uprawnia do stwierdzenia, że Wnioskodawczyni planuje zakupić gospodarstwo rolne oraz budynek mieszkalny.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się, oprócz nabycia budynku mieszkalnego, również nabycie gruntu związanego z tym budynkiem. Budynek mieszkalny, którego zakup planuje Wnioskodawczyni, jest posadowiony na działce o pow. 10,2 ha, składającej się w głównej mierze z gruntów ornych i łąk. Pomimo, iż budynek i działka stanowią jedną nieruchomość, nie można uznać, że cała jej powierzchnia jest związana z tym budynkiem. W przytoczonym przepisie ustawodawcy chodziło o związek funkcjonalny gruntu z budynkiem mieszkalnym, a nie związek formalnoprawny.

W związku z powyższym, jako wydatek na własne cele mieszkaniowe, Wnioskodawczyni może uznać tylko część wydatku na zakup ww. działki, która odpowiada powierzchni gruntu wykorzystywanego do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych i niesłużącego produkcji rolnej.

Ad.2.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa szczegółowych zasad dokumentowania wydatków na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131. W przypadku nabycia nieruchomości podstawowym dowodem jest sporządzony na tę okoliczność akt notarialny. Jeśli transakcja obejmuje łącznie całe gospodarstwo rolne, wskazane jest, by dla celów dowodowych w akcie notarialnym wyodrębnić, jaka kwota przypada na budynek mieszkalny i związany z tym budynkiem grunt wykorzystywany do celów mieszkalnych, a także jaka jest powierzchnia tego gruntu. Akt notarialny zawierający ww. informacje jest wystarczającym dowodem do udokumentowania wydatków na własne cele mieszkaniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Zatem w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w marcu 2015 r. Wnioskodawczyni nabyła w drodze darowizny spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, które następnie zbyła w maju tego samego roku.

Zainteresowana zamierza do końca 2017 r. przeznaczyć środki uzyskane z ww. sprzedaży na zakup nieruchomości obejmującej działki gruntów rolnych, które obecnie dzierżawi i wykorzystuje do prowadzenia gospodarstwa rolnego. Na jednej z działek posadowiony jest dom jednorodzinny, w którym mieszka Zainteresowana. Według prowadzonego przez właściwego starostę rejestru budynków, dom w którym zamieszkuje Wnioskodawczyni sklasyfikowany jest jako „Budynki mieszkalne”. Ww. nieruchomość składa się z kilku rodzajów gruntów rolnych wraz z posadowionym na nich budynkiem mieszkalnym i zabudowaniami gospodarskimi.

Po nabyciu budynek ten Zainteresowana wykorzystywać będzie do zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych.

Wobec powyższego, biorąc pod uwagę fakt, że Wnioskodawczyni zbyła darowaną nieruchomość przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zbycie to stanowi źródło przychodu, z którego uzyskany dochód podlega opodatkowaniu.

Zatem należy tym miejscu poinformować, że zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Zgodnie z treścią art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie natomiast do art. 30e ust. 4 ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy podatkowej, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Dodać należy, że zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Wskazać jednakże należy, że w myśl przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, w myśl art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) cytowanej ustawy, uważa się wydatki poniesione na nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Zaznaczenia jednak wymaga, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji budynku mieszkalnego czy nieruchomości. Wobec powyższego w celu ustalenia zakresu przedmiotowego zwolnienia należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380). I tak w myśl art. 46 § 1 Kodeksu nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Natomiast w myśl art. 461 nieruchomościami rolnymi (gruntami rolnymi) są nieruchomości, które są lub mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej, nie wyłączając produkcji ogrodniczej, sadowniczej i rybnej. Zgodnie z art. 48 Kodeksu, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Zatem budynki, co do zasady, są częścią składową gruntu, na którym zostały posadowione i nie mogą być samodzielnym przedmiotem zbycia.

Wracając na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaakcentować należy, że podstawową okolicznością decydującą o możliwości zastosowania zwolnienia określonego przepisem art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, jest fakt wydatkowania przez Wnioskodawczynię, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychodu uzyskanego ze sprzedaży nabytego w drodze darowizny spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego na własne cele mieszkaniowe, do których zalicza się m.in. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem.

Celem ustawodawcy statuującego omawiane zwolnienie z opodatkowania było bowiem zachęcenie podatników do nabywania w miejsce zbywanych nieruchomości innych nieruchomości przeznaczonych do zaspakajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych, w tym także budynków mieszkalnych znajdujących się na nieruchomościach stanowiących gospodarstwo rolne.

Wobec powyższych uregulowań należy zgodzić się z Zainteresowaną, że wydatki poczynione na zakup gruntów rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego w części przypadającej na budynek mieszkalny i grunt związany z tym budynkiem stanowią wydatki na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wątpliwość Wnioskodawczyni wzbudziła także kwestia dokumentowania wydatku poniesionego na zakup budynku mieszkalnego oraz związanego z nim gruntu.

Należy jednak wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje ściśle określonego sposobu dokumentowania poniesionego wydatku. Ustawodawca zastrzegł jedynie, że wydatkowanie środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości powinno być dla celów podatkowych udokumentowane rzetelnymi i wiarygodnymi dowodami. Podkreślić bowiem należy, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, również wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Natomiast organ podatkowy weryfikujący możliwość skorzystania ze zwolnienia uprawniony jest żądać od podatników przedłożenia dokumentów, z których będzie wynikało kiedy i przez kogo wydatki zostały poniesione. Takimi dokumentami mogą być m. in. rachunki, faktury VAT, dokumenty potwierdzające spłatę kredytu, bądź też inne dokumenty, które ten fakt mogą w sposób wiarygodny potwierdzić, w tym również umowy zawarte w formie aktu notarialnego.

Z dokumentu potwierdzającego poniesienie wydatku na własne cele mieszkaniowe powinno w sposób niebudzący żadnych wątpliwości wynikać kto, kiedy i jaki wydatek poniósł, tj. czy środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości faktycznie przeznaczone zostały na cele mieszkaniowe i w jakiej wysokości. Wskazać zatem należy, że art. 158 Kodeksu cywilnego określa, że umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione. A zatem akt notarialny stanowi dowód na poniesienie wydatku związanego z zakupem nieruchomości. W sytuacji, gdy Wnioskodawczyni jest w stanie jasno wyodrębnić jaka część poniesionego przez nią wydatku przeznaczona została na nabycie budynku mieszkalnego wraz z związanym z nim gruntem, w którym realizować będzie własne cele mieszkaniowe, tut. Organ nie widzi przeszkód, aby wyodrębnienie takie zawarte zostało w akcie notarialnym i stanowiło dowód dokumentujący poniesienie wydatku na cel mieszkaniowy.

Jednakże zgodnie z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, to na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu – zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, a zatem i udowodnienia poniesienia wydatku na własne cele mieszkaniowe w toku postępowania podatkowego. Prawidłowość dokonanego przez podatnika rozliczenia podlega weryfikacji przez właściwy rzeczowo organ podatkowy w toku postępowania kontrolnego, postępowania podatkowego, czy też czynności sprawdzających i to właśnie ten organ ewentualnie oceniać będzie, czy w oparciu o przedstawione dokumenty podatnik w sposób prawidłowy udokumentował poniesienie określonego wydatku na cel mieszkaniowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.