Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP1-2.4512.128.2016.2.NF
z 30 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2016 r. (data wpływu 24 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przedmiotowej transakcji za odpłatne świadczenie usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przedmiotowej transakcji za odpłatne świadczenie usług i opodatkowania sprzedaży przedmiotu depozytu. Wniosek uzupełniono w dniu 19 grudnia 2016 r. o brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność w ramach spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, zajmując się przetwórstwem kukurydzy.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza zawierać ze swoimi kontrahentami – rolnikami produkującymi kukurydzę – umowy depozytu nieprawidłowego kukurydzy, w ramach której Wnioskodawca będzie przechowawcą, a rolnik składającym. Przedmiotem depozytu nieprawidłowego będzie kukurydza produkowana przez rolnika. Jednocześnie w trakcie trwania okresu depozytu nieprawidłowego, rolnik będzie miał możliwość złożenia Wnioskodawcy oświadczenia o zamiarze sprzedaży kukurydzy objętej depozytem nieprawidłowym na rzecz Wnioskodawcy. Sprzedaż będzie realizowana w momencie złożenia przez rolnika oświadczenia, nie wcześniej niż po upływie 45 dni od dnia zawarcia umowy depozytu nieprawidłowego. Cena sprzedaży będzie ustalana w oparciu o uzgodniony w umowie mechanizm jej obliczenia.

Dla skuteczności dokonania sprzedaży nie będzie potrzebne złożenie żadnego dodatkowego oświadczenia przez Wnioskodawcę – sprzedaż zależeć będzie wyłącznie od faktu złożenia oświadczenia przez rolnika. W razie złożenia przez rolnika oświadczenia o sprzedaży depozyt nieprawidłowy wygaśnie. W razie niezłożenia takiego oświadczenia do końca okresu depozytu nieprawidłowego, towar z chwilą nadejścia terminu końcowego będzie rolnikowi zwracany. Jednocześnie sprzedaż będzie mieć ten skutek, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zwrotu zdeponowanego przez rolnika towaru.

Depozyt nieprawidłowy będzie wykonywany w ten sposób, że rolnik przeniesie czasowo na własność Wnioskodawcy określoną w umowie ilość kukurydzy. Wnioskodawca będzie uprawniony w trakcie trwania depozytu nieprawidłowego do rozporządzania kukurydzą i korzystania z niej na własny użytek, a po zakończeniu okresu depozytu będzie zobowiązany zwrócić rolnikowi taką samą ilość kukurydzy o takiej samej jakości. Nie musi to być jednak ta sama kukurydza, która zostanie oddana przez danego rolnika do depozytu. Jednocześnie zwrot towaru może nastąpić również przed końcem okresu depozytu nieprawidłowego na każde żądanie rolnika.

Za świadczenie opisanej powyżej usługi depozytu nieprawidłowego rolnik zobowiązany będzie zapłacić Wnioskodawcy wynagrodzenie za przechowanie w wysokości 10 PLN netto za tonę. Niezależnie od tego, w przypadku zwrotu przez Wnioskodawcę kukurydzy przed końcem okresu depozytu, rolnik będzie zobowiązany do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy zwrotu poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów przechowywania w określonej według standardów rynkowych wysokości. W przypadku jednak skorzystania przez rolnika z opcji sprzedaży opisanej powyżej, rolnik będzie zobowiązany wyłącznie do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy ustalonego wynagrodzenia za przechowanie w wysokości 10 PLN netto za tonę.

W przypadku jednak skorzystania przez rolnika z opcji sprzedaży opisanej powyżej, rolnik będzie zobowiązany wyłącznie do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy ustalonego wynagrodzenia za przechowanie w wysokości 10 PLN netto za tonę. Nie będzie on natomiast w takim wypadku zobowiązany do zapłaty ustalonych rynkowych kosztów przechowania. Kwota 10 PLN za tonę w takim wypadku nie będzie odpowiadać standardom rynkowym co do wysokości wynagrodzenia za depozyt nieprawidłowy, a będzie ona na takim poziomie wyłącznie z uwagi na fakt realizowanej na rzecz Wnioskodawcy sprzedaży kukurydzy objętej depozytem nieprawidłowym (cel: przedłużenie terminu płatności). Wszelkie wskazane kwoty będą płatne z dołu, po zakończeniu depozytu nieprawidłowego.

W ramach opisanej transakcji pomiędzy Wnioskodawcą i rolnikiem – składającym, nie będą istniały żadne powiązania o jakich mowa w art. 32 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania (oznaczone we wniosku jako pytanie nr 1 i 2).

1. Czy opisana transakcja, w ramach której rolnik przeniesie na własność Wnioskodawcy określoną ilość kukurydzy o oznaczonej jakości, a po upływie okresu depozytu nieprawidłowego, lub na wcześniejsze żądanie rolnika, Wnioskodawca zwróci rolnikowi taką samą ilość kukurydzy takiej samej jakości stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług?
2. Czy w razie dokonania sprzedaży przedmiotu depozytu nieprawidłowego na rzecz Wnioskodawcy w trakcie trwania depozytu nieprawidłowego dotychczas wykonywany depozyt nieprawidłowy w dalszym ciągu stanowić będzie odpłatną usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, a sama sprzedaż będzie opodatkowana odrębnie od tej usługi jako odpłatna dostawa towaru w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy opisana transakcja, w ramach której rolnik (składający) przeniesie na własność Wnioskodawcy określoną ilość kukurydzy o oznaczonej jakości, a po upływie okresu depozytu nieprawidłowego lub na żądanie rolnika Wnioskodawca zwróci rolnikowi taką samą ilość kukurydzy takiej samej jakości stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów – zgodnie z art. 7 ust. 1 tej ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Jak wynika z powołanych przepisów dostawa towarów oraz świadczenie usług, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Przy czym odpłatność ma miejsce w przypadku każdego wynagrodzenia za świadczenie wzajemne. Jednocześnie dostawa towarów lub świadczenie usług pod tytułem odpłatnym mogą zostać opodatkowane wtedy, gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich odbiorcą istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Przepisy prawa cywilnego regulują umowę depozytu. Na podstawie art. 835 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r., Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie. Oprócz klasycznego depozytu (umowy przechowania) funkcjonuje także depozyt nieprawidłowy (łac. depositum irregulare). W stosunku tym przechowawcy przysługuje prawo rozporządzania oddanymi mu na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Art. 845 K.c. nakazuje odpowiednio stosować przepisy o pożyczce. Depozyt nieprawidłowy może wynikać bądź z przepisów prawa, bądź z okoliczności. Składający do depozytu nieprawidłowego może żądać w każdym czasie zwrotu rzeczy oddanej w przechowanie w miejscu gdzie rzecz miała być przechowywana.

Natomiast przez umowę pożyczki – zgodnie z art. 720 § 1 K.c. – dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W przypadku zawarcia umowy depozytu nieprawidłowego, przedmiotem którego będzie kukurydza (tj. rzecz oznaczona co do gatunku), wydanie przedmiotu depozytu nieprawidłowego nie będzie stanowiło dostawy zdefiniowanej w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Co prawda, w ramach tej umowy Wnioskodawca będzie miał prawo do korzystania i rozporządzania przekazanym do przechowania towarem, jednakże po zakończeniu okresu depozytu nieprawidłowego, a także na każde żądanie składającego, będzie on zobowiązany towar zwrócić. Nie można więc we wskazanych okolicznościach wywieść, że przekazanie towaru w ramach depozytu nieprawidłowego wypełnia dyspozycję zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie nastąpi bowiem definitywne przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem depozytu jak właściciel. Po zakończeniu okresu, na który umowa depozytu nieprawidłowego zostanie zawarta, a także na żądanie rolnika, Wnioskodawca będzie bowiem zobowiązany do zwrotu towaru.

W tych okolicznościach zarówno wydanie przedmiotu depozytu nieprawidłowego, jak również jego zwrot po zakończeniu okresu określonego w umowie nie będzie rodziło dla Wnioskodawcy żadnych skutków podatkowych w zakresie podatku od towarów i usług. Jednakże, w związku z tym, że umowa depozytu nieprawidłowego będzie miała odpłatny charakter, czynność ta będzie świadczeniem usług zdefiniowanym w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższe potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 21 marca 2014 r., ITPP1/443-1389/13/MN.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w razie dokonania sprzedaży przedmiotu depozytu nieprawidłowego na rzecz Wnioskodawcy w trakcie trwania depozytu nieprawidłowego dotychczas wykonywany depozyt nieprawidłowy w dalszym ciągu stanowić będzie odpłatną usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, a sama sprzedaż będzie opodatkowana odrębnie od tej usługi jako odpłatna dostawa towaru w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie ze stanowiskiem do pytania nr 1, w ocenie Wnioskodawcy zawierana przez Wnioskodawcę umowa stanowi umowę depozytu nieprawidłowego. Jednocześnie w ramach świadczenia usług depozytu nieprawidłowego, strony dopuszczają możliwość zrealizowania odrębnej transakcji sprzedaży przedmiotu depozytu nieprawidłowego na rzecz Wnioskodawcy. Sprzedaż będzie mieć ten skutek, że umowa depozytu nieprawidłowego w zakresie sprzedanego towaru wygaśnie, a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zwrotu tej samej ilości towaru o tej samej jakości na rzecz rolnika. Tym samym nastąpi definitywne przeniesienie prawa własności towaru na rzecz Wnioskodawcy, i nie będzie konieczności jego zwrotu na rzecz rolnika.

W związku ze zrealizowaną sprzedażą Wnioskodawca zapłaci rolnikowi ustaloną na podstawie umowy cenę, która płatna będzie na podstawie wystawionej przez rolnika faktury VAT, lub w przypadku rolnika ryczałtowego na podstawie faktury VAT RR wystawionej przez Wnioskodawcę. Jednocześnie również, w związku z faktem przechowywania towaru do chwili sprzedaży, połączonego z jego czyszczeniem i pielęgnacją, a także z uwagi na istniejący do tej chwili potencjalny obowiązek zwrotu towaru przez Wnioskodawcę, rolnik będzie zobowiązany w chwili wygaśnięcia depozytu nieprawidłowego, tj. w momencie sprzedaży do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy ustalonego stałego wynagrodzenia za usługę depozytu nieprawidłowego w wysokości 10 PLN netto za tonę, płatnego na podstawie faktury VAT wystawionej przez Wnioskodawcę. Dodatkowo w treści umowy strony wyraźnie przewidują, że z chwilą sprzedaży umowa ta wygaśnie. W związku z tym należy uznać, że umowa depozytu nieprawidłowego wygasa ze skutkiem ex nunc. Mając to na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy brak jest podstaw do uznania, że z chwilą sprzedaży nastąpi zmiana charakteru całej realizowanej transakcji ze skutkiem ex tunc. W szczególności biorąc pod uwagę fakt, że do chwili sprzedaży Wnioskodawca świadczył będzie na rzecz rolnika takie same usługi, za które otrzyma wynagrodzenie za te usługi, nieprawidłowe byłoby uznanie, że działania te ze względu na odrębnie zrealizowaną sprzedaż przestają być odpłatnymi usługami.

Z uwagi na powyższe, w ocenie Wnioskodawcy w razie dokonania sprzedaży, z chwilą tej sprzedaży nastąpi równoczesne zakończenie świadczenia usług poprzez ich wykonanie i w tym zakresie wygaśnięcie umowy depozytu nieprawidłowego oraz w tym samym czasie wystąpi odrębna transakcja sprzedaży towaru objętego depozytem nieprawidłowym przez rolnika na rzecz Wnioskodawcy. Dlatego też opisane zdarzenie obejmować będzie w istocie dwie transakcje – odpłatne świadczenie usług – w zakresie depozytu nieprawidłowego, który wygaśnie z chwilą sprzedaży oraz odpłatną dostawę towarów – w zakresie zrealizowanej sprzedaży. Obie transakcje będą obejmować odrębne płatności – w jednym przypadku wynagrodzenie za usługi, a w drugim cenę sprzedaży. W stosunku do obu płatności wystawiane też będą odrębne faktury VAT i obie te płatności będą niezależnie opodatkowane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016, poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Wskazać należy, że zgodnie z definicją zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy zaznaczyć, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Analiza treści art. 8 ust. 1 ustawy, wskazuje na bardzo szerokie pojęcie świadczenia usług obejmujące różnego rodzaju świadczenia niebędące dostawą towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Przepisy prawa cywilnego regulują umowę depozytu. Na podstawie art. 835 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie. Jeżeli wysokość wynagrodzenia za przechowanie nie jest określona w umowie albo w taryfie, przechowawcy należy się wynagrodzenie w danych stosunkach przyjęte, chyba że z umowy lub z okoliczności wynika, iż zobowiązał się przechować rzecz bez wynagrodzenia (art. 836 Kodeksu cywilnego).

W umowie przechowania przechowawca (depozytariusz) zobowiązuje się zachować za wynagrodzeniem lub bez wynagrodzenia w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu przez składającego (deponenta) na przechowanie. Przykładem tej umowy może być pozostawienie samochodu na parkingu strzeżonym, umieszczenie bagażu w przechowalni dworca, oddanie wierzchniego okrycia w szatni. Do zawarcia umowy konieczne jest wydanie rzeczy. Od tej chwili powstają odpowiednie obowiązki przechowawcy i składającego rzecz.

Oprócz klasycznego depozytu (umowy przechowania) funkcjonuje także depozyt nieprawidłowy (łac. depositum irregulare). W stosunku tym przechowawcy przysługuje prawo rozporządzania oddanymi mu na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Art. 845 Kodeksu cywilnego nakazuje odpowiednio stosować przepisy o pożyczce. Depozyt nieprawidłowy może wynikać bądź z przepisów prawa, bądź z okoliczności. Składający do depozytu nieprawidłowego może żądać w każdym czasie zwrotu rzeczy oddanej w przechowanie w miejscu gdzie rzecz miała być przechowywana.

Natomiast przez umowę pożyczki, zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Z powyższego wynika, że umowa pożyczki i depozytu wykazują pewne podobieństwa, ale i różnią się od siebie. Pożyczka dotyczy przeniesienia na własność umówionej wcześniej ilości rzeczy lub pieniędzy a pożyczkobiorca ma obowiązek zwrócić taką samą ilość pieniędzy lub rzeczy tego samego gatunku i ilości. Jeżeli natomiast strony zawierają umowę, na podstawie której składający oddaje przechowawcy na przechowanie pieniądze bądź inne rzeczy oznaczone co do gatunku, ponadto z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać przedmiotem przechowania, jest to depozyt nieprawidłowy. O tym więc, czy zawarta umowa kreuje stosunek prawny depozytu nieprawidłowego czy pożyczki, decydują przepisy szczególne albo umowa stron lub okoliczności.

Zauważyć należy, że stosunek prawny powstały na podstawie umowy depozytu nieprawidłowego łączy w sobie elementy zarówno przechowania, jak i pożyczki. Stosuje się bowiem do niego przepisy o pożyczce, poza przepisami dotyczącymi zwrotu przedmiotu depozytu. Umieszczenie przepisów o depozycie nieprawidłowym w tytule poświęconym umowie przechowania i wskazanie w treści art. 845 Kodeksu cywilnego na oddanie na przechowanie oraz określenie strony umowy mianem przechowawcy wskazuje na zamiar ustawodawcy potraktowania depozytu nieprawidłowego jako pewnej szczególnej odmiany umowy przechowania. Jednakże odmienny jest cel gospodarczy tej umowy w porównaniu z klasycznym przechowaniem. Przechowanie bowiem wykonywane jest w interesie składającego, ma na celu zaspokojenie jego interesu. Natomiast w przechowaniu nieprawidłowym równomiernie zostaje zaspokojony interes obu stron. Składający, oddając rzeczy czy pieniądze na przechowanie, nie ponosi ryzyka ich utraty czy uszkodzenia, nawet przypadkowej, natomiast przechowawca uzyskuje prawo rozporządzania tymi rzeczami bądź pieniędzmi według swojego uznania (por. B. Łubkowski (w:) Komentarz, t. II, 1972, s. 1677).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza zawierać ze swoimi kontrahentami – rolnikami produkującymi kukurydzę – umowy depozytu nieprawidłowego kukurydzy, w ramach której Wnioskodawca będzie przechowawcą, a rolnik składającym. Przedmiotem depozytu nieprawidłowego będzie kukurydza produkowana przez rolnika. Jednocześnie w trakcie trwania okresu depozytu nieprawidłowego, rolnik będzie miał możliwość złożenia Wnioskodawcy oświadczenia o zamiarze sprzedaży kukurydzy objętej depozytem nieprawidłowym na rzecz Wnioskodawcy.

Depozyt nieprawidłowy będzie wykonywany w ten sposób, że rolnik przeniesie czasowo na własność Wnioskodawcy określoną w umowie ilość kukurydzy. Wnioskodawca będzie uprawniony w trakcie trwania depozytu nieprawidłowego do rozporządzania kukurydzą i korzystania z niej na własny użytek, a po zakończeniu okresu depozytu będzie zobowiązany zwrócić rolnikowi taką samą ilość kukurydzy o takiej samej jakości. Jednocześnie zwrot towaru może nastąpić również przed końcem okresu depozytu nieprawidłowego na każde żądanie rolnika.

Za świadczenie opisanej powyżej usługi depozytu nieprawidłowego rolnik zobowiązany będzie zapłacić Wnioskodawcy wynagrodzenie za przechowanie w wysokości 10 PLN netto za tonę. Niezależnie od tego, w przypadku zwrotu przez Wnioskodawcę kukurydzy przed końcem okresu depozytu, rolnik będzie zobowiązany do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy zwrotu poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów przechowywania w określonej według standardów rynkowych wysokości.

W przypadku jednak skorzystania przez rolnika z opcji sprzedaży opisanej powyżej, rolnik będzie zobowiązany wyłącznie do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy ustalonego wynagrodzenia za przechowanie w wysokości 10 PLN netto za tonę. Nie będzie on natomiast w takim wypadku zobowiązany do zapłaty ustalonych rynkowych kosztów przechowania.

Biorąc pod uwagę powołane regulacje prawne i przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że przedstawiona powyżej sytuacja nosi znamiona odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. W niniejszej sprawie – mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane powyżej regulacje dotyczące depozytu nieprawidłowego – zostały spełnione kluczowe elementy pozwalające uznać transakcję depozytu nieprawidłowego jako usługę: istnieje wyraźny związek pomiędzy otrzymywanym przez Wnioskodawcę wynagrodzeniem, a świadczeniem na rzecz rolnika.

W opinii tut. Organu, fakt, że dojdzie do sprzedaży przedmiotu depozytu nieprawidłowego w trakcie jego trwania, nie wpływa na zmianę zakwalifikowania świadczonej usługi jako podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Pomimo faktu, że dojdzie do sprzedaży przedmiotu depozytu nieprawidłowego, Wnioskodawca otrzyma za wykonaną usługę wynagrodzenie.

Podsumowując, opisana przez Wnioskodawcę transakcja depozytu nieprawidłowego stanowi/stanowić będzie odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Natomiast, w przedstawionych okolicznościach zarówno wydanie przedmiotu depozytu nieprawidłowego jak i jego zwrot są/będą dla Wnioskodawcy neutralne podatkowo.

Interpretacja dotyczy:

1. zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
2. zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
   
   

Nadmienia się, że niniejszą interpretację indywidualną wydano w oparciu o wskazanie Wnioskodawcy, że świadczona przez niego usługa stanowi depozyt nieprawidłowy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile zaistniały stan faktyczny i projektowane zdarzenie przyszłe pokrywać się będą z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja straci zatem swoją aktualność.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przedmiotowej transakcji za odpłatne świadczenie usług. W pozostałych zakresach wniosek został rozpatrzony w oddzielnych rozstrzygnięciach.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.