Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP4.4512.149.2016.1.PZ
z 12 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 20 grudnia 2016 r. (data wpływu 30 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz kursu według którego ma być przeliczona kwota podstawy opodatkowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz zastosowania odpowiedniego kursu celem przeliczenia wartości podstawy opodatkowania z waluty obcej na PLN.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej również jako: Spółka lub Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność gospodarczą m. in. w zakresie dystrybucji obuwia, toreb oraz akcesoriów marki „...”.

W ramach prowadzonej działalności Spółka dokonuje nabyć towarów od kontrahentów z państw trzecich (import towarów). Transakcje te są dokumentowane fakturami wystawianymi w walutach obcych (np. w dolarach amerykańskich). Towary wprowadzane są na terytorium Unii Europejskiej poprzez terytorium Niemiec, port w Hamburgu. Odprawy celnej towarów

dokonuje podmiot niemiecki, podatnik podatku od wartości dodanej, działający na zlecenie Wnioskodawcy jako przedstawiciel podatkowy (dalej: Przedstawiciel). Następnie towary transportowane są z terytorium Niemiec na terytorium kraju, i w tym zakresie stosownych rozliczeń z tytułu przemieszczenia towarów (z uwagi na status towarów) dokonuje Przedstawiciel, natomiast po stronie Spółki rozpoznawane jest wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W związku z opisanymi wyżej transakcjami wewnątrzwspólnotowymi Przedstawiciel nie wystawia na rzecz Spółki faktur dokumentujących dostawy towarów, gdyż te są własnością Spółki. Faktury wystawiane przez Przedstawiciela obejmują jedynie należności związane z obsługą i rozliczeniem importu towarów w Niemczech.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Kiedy powstaje obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów po stronie Wnioskodawcy wobec braku faktury dokumentującej przemieszczenie towarów od Przedstawiciela i po jakim kursie powinna zostać przeliczona podstawa opodatkowania?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, wobec braku faktury dokumentującej przemieszczenie towarów od Przedstawiciela, obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. W konsekwencji, kursem waluty właściwym dla przeliczenia podstawy opodatkowania powinien być właściwy kurs waluty obcej ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, czyli 15. dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia albo kursy wymiany opublikowane przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrz wspólnotowa dostawa towarów.

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w myśl art. 9 ust. 1 Ustawy VAT rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Jak stanowi jednak art. 11 ust. 1 Ustawy VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Biorąc powyższe pod uwagę, za transakcję podlegającą opodatkowaniu na terytorium kraju uznaje się nie tylko wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów od podatnika podatku od wartości dodanej, ale również tzw. przemieszczenie towarów własnych, które zostały zaimportowane przez podatnika podatku od towarów i usług, jak to ma miejsce w niniejszej sprawie.

W myśl art. 20 ust. 5 Ustawy VAT, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje, co do zasady, z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Mając na uwadze fakt, że w niniejszej sprawie dochodzi do przemieszczenia towarów własnych i Przedstawiciel nie wystawia faktury na rzecz Spółki, która jest właścicielem towarów, moment powstania obowiązku podatkowego należy określać na dzień 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 Ustawy VAT, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

W oparciu o treść ww. regulacji, podstawa opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów dokonanego przez Spółkę powinna być przeliczona na złote polskie w oparciu o właściwy kurs waluty obcej ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, czyli 15, dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia albo właściwe kursy wymiany opublikowane przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

Taka sama konkluzja płynie z wydanej w analogicznej sprawie interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 maja 2014 r. (sygn. IBPP4/443-64/14/LG), który stwierdził, że „dla przedstawionego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów:

• obowiązek podatkowy powstanie 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru do Polski,
• przeliczenia podstawy opodatkowania VAT wyrażonej w walucie obcej Spółka dokona z zastosowaniem średniego kursu NBP ogłoszonego na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego".

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Ponadto, w świetle art. 201 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego Unijny Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L z 2013r. Nr 269 str. 1 z późn. zm.), dopuszczenie do obrotu nadaje towarowi niewspólnotowemu unijny status celny. Oznacza to, że po spełnieniu wszystkich formalności, a zwłaszcza po dokonaniu zgłoszenia celnego oraz zapłaceniu należności celnych przywozowych, można swobodnie dysponować towarem na obszarze celnym Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Stosownie do przepisu art. 31a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczenia tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

W przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. Przepis ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio – art. 31a ust. 2 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT prowadzącym działalność gospodarczą. Spółka kupuje towar poza Unią Europejską. Transakcje dokumentowane są fakturami wystawianymi w walutach obcych. Towary te są transportowane z terytorium państw trzecich do Hamburga, gdzie następnie zostają zgłoszone do odprawy celnej oraz dopuszczone do obrotu przez niemieckiego przedstawiciela podatkowego Wnioskodawcy. Następnie towary te są przewożone z Niemiec do Polski i po stronie Wnioskodawcy rozpoznawane jest wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. W związku z powyższymi transakcjami niemiecki przedstawiciel podatkowy nie wystawia na rzecz Wnioskodawcy faktur dokumentujących dostawy towarów, gdyż te są własnością Spółki.

Wątpliwości Wnioskodawcy związane są z prawidłowym określeniem momentu powstania obowiązku podatkowego w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz kursu przeliczeniowego celem prawidłowego określenia podstawy opodatkowania tego nabycia.

Biorąc pod uwagę okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie zasada określenia obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów na podstawie wystawionej faktury zgodnie z zapisami wyżej cytowanego art. 20 ust. 1 ustawy nie ma zastosowania, ponieważ w przedmiotowej sprawie będzie dochodziło do przemieszczenia towarów należących do Wnioskodawcy z terytorium Niemiec na terytorium Polski.

Zatem w okolicznościach niniejszej sprawy obowiązek podatkowy z tytułu dokonywanych transakcji wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów będzie powstawał 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano poszczególnych dostaw towarów, tj. będą dostarczane towary z innego państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Mając na uwadze wyżej opisane okoliczności sprawy i wynikający z nich moment powstania obowiązku podatkowego Wnioskodawca celem przeliczenia podstawy opodatkowania planowanego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na złote winien przyjąć średni kurs waluty obcej ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, w myśl art. 31 a ust. 1 ustawy albo dokonać tego przeliczenia według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.