Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-2.4511.898.2016.2.KRB
z 11 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm. ) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 27 września 2016 r. (data otrzymania 28 września 2016 r.), uzupełnionym 21 grudnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania odszkodowania związanego z rozwiązaniem umowy o pracę oraz odsetek od tego świadczenia – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania odszkodowania związanego z rozwiązaniem umowy o pracę oraz odsetek od tego świadczenia.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 5 grudnia 2016 r. wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 21 grudnia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z wypowiedzeniem przez pracodawcę umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony w okresie ciąży Wnioskodawczyni, Wnioskodawczyni wniosła do właściwego sądu pracy pozew o przywrócenie do pracy i zasądzenie wynagrodzenia za cały okres pozostawania bez pracy. W toku postępowania sądowego okazało się, iż nastąpiło przejście części dotychczasowego zakładu pracy Wnioskodawczyni w trybie art. 23¹ Kodeksu pracy. Co do pozostałej części dotychczasowego zakładu pracy została wszczęta procedura likwidacyjna. W konsekwencji powyższych okoliczności i brakiem możliwości przywrócenia Wnioskodawczyni do pracy na dotychczasowych zasadach u podmiotu przejmującego dotychczasowy zakład pracy (dalej: nowy pracodawca), Wnioskodawczyni i nowy pracodawca zawarli przed sądem ugodę, na mocy której nowy pracodawca zobowiązał się do zapłacenia na rzecz Wnioskodawczyni określonej kwoty „tytułem odszkodowania związanego z rozwiązaniem umowy o pracę” w oznaczonym terminie.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni doprecyzowała, że podstawą dochodzonych przez nią roszczeń był art. 45 Kodeksu pracy w zw. z art. 47 zdanie drugie Kodeksu pracy (który odnosi się do przywrócenia do pracy osoby pozostającej w ochronie przed rozwiązaniem umowy o pracę) a ugoda uwzględniała brzmienie art. 47¹ Kodeksu pracy (ustalającego wyłącznie minimalne odszkodowanie w wypadku naruszenia przez pracodawcę przepisów kodeksu pracy dotyczących wypowiedzenia) oraz art. 45 Kodeksu pracy w zw. z art. 47 w zw. z art. 471 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 300 Kodeksu pracy.

Roszczenie, wynikające z art. 45 w zw. z art. 47¹ Kodeksu pracy, dotyczyło odszkodowania należnego Wnioskodawczyni z tytułu naruszenia przepisów dotyczących wypowiadania umów o pracę. Przepis art. 47¹ Kodeksu pracy stanowi, że przysługuje ono w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niżej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. Wnioskodawczynię obowiązywał trzymiesięczny okres wypowiedzenia, a zatem na przywołanej podstawie przysługiwałoby jej odszkodowanie w wysokości równej trzymiesięcznemu wynagrodzeniu i taka jego wysokość została ustalona w zawartej ugodzie.

Wobec okoliczności, że w wypadku braku ugodowego rozstrzygnięcia sporu postępowanie w sprawie Wnioskodawczyni toczyłoby się przez niewiadomy okres czasu, a zatem pracodawca nie miał pewności co do okresu, za który w razie pozytywnego dla niej rozstrzygnięcia obejmującego także przywrócenie do pracy, byłby obowiązany do wypłaty wynagrodzenia, zgodnie z art. 917 Kodeksu cywilnego czyniąc sobie wzajemne ustępstwa ustalono z pracodawcą, że zapłaci on Wnioskodawczyni, oprócz kwoty równej odszkodowaniu z art. 47¹ Kodeksu pracy, odszkodowanie równe wynagrodzeniu za okres trzech miesięcy.

Na podstawie art. 471 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 300 Kodeksu pracy Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 27 listopada 2007 r., sygn. akt SK 18/05, dopuścił dochodzenie przez pracownika powstałych roszczeń obligacyjnych, związanych ze stosunkiem pracy. W związku z powyższym, na mocy tego przepisu przysługiwały Wnioskodawczyni obydwa odszkodowania, a ustalona w ugodzie kwota odszkodowania miała zaspokajać całość roszczeń Wnioskodawczyni powstałych w związku z rozwiązaniem z nią umowy o pracę oraz wygasić wszelkie spory między nią, a nowym pracodawcą.

Wnioskodawczyni wskazała, że wysokość odszkodowania została zatem ustalona we wskazanej ugodzie na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. z 2016 r. poz. 1666 ze zm.) w wysokości tam przewidzianej oraz według zasad tam określonych, a w szczególności z uwzględnieniem braku górnego limitu odszkodowania wynikającego z naruszenia przepisów prawa pracy przy wypowiedzeniu.

Wnioskodawczyni jednocześnie zwróciła uwagę, że zawarta ugoda miała charakter ugody sądowej, a zatem na zasadzie art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych in fine wskazuje na objęcie zwolnieniem od podatku wyłącznie ugód sądowych. Wynika to w szczególności z roli Sądu, jaką odgrywa w toczących się postępowaniach w sprawach z zakresu prawa pracy (zwiększonej względem ugód dotyczących odszkodowań z zakresu prawa pracy niźli w przypadkach postępowania cywilnego). Tym samym – w sytuacji gdyby ugoda prowadziła do obejścia prawa lub nie wynikała z przepisów prawa pracy Sąd pracy nie dopuściłby do jej zawarcia. Mając na uwadze, że pracownik został zwolniony w okresie chronionym, wniósł o przywrócenie do pracy – odszkodowanie wskazane w ugodzie odnosi się do wysokości wyższej niż minimalnej wynikającej jednak wprost z regulacji art. 47 w zw. z art. 47¹ Kodeksu pracy w zw. z art. 300 w zw. z art. 47¹ Kodeksu pracy (która odnosi się do sytuacji powódki, a mianowicie sytuacji, w której została z nią rozwiązana umowa o pracę w okresie ochronnym uprawniającej do wynagrodzenia za cały okres wypowiedzenia umowy o pracę).

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytania:

1. Czy przyznane na rzecz Wnioskodawczyni odszkodowanie będzie korzystało ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy PIT?
2. Czy kwota odsetek w wysokości ustawowej naliczonych w związku z opóźnieniem w wypłaceniu kwoty odszkodowania będzie korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy PIT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku PIT jednym z przypadków, w których osiągnięty przez podatnika dochód (przychód) jest zwolniony z opodatkowania to m.in. kwoty odszkodowań w wysokości wynikającej lub ustalonej na podstawie przepisów prawa pracy (pkt 3), a także kwoty odszkodowań wypłaconych w oparciu o treść zawartej ugody sądowej (pkt 3b). Wnioskodawczyni wyjaśnia w tym miejscu, iż przewidziane w ugodzie odszkodowanie nie jest objęte żadnym z wyłączeń z katalogu zwolnień, przewidzianych w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a)-g) ustawy o PIT, bądź art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a)-b) ustawy o PIT. Podstawą roszczeń zgłoszonych w toku postępowania sądowego przez Wnioskodawczynię był art. 45 Kodeksu pracy oraz art. 471 kodeksu cywilnego w zw. z art. 300 Kodeksu pracy (możliwość dochodzenia przez pracownika roszczeń na zasadach ogólnych dopuścił Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 27.XI.2007 r. w sprawie o sygnaturze akt SK 18/05). Określona w ugodzie sądowej kwota odszkodowania miała zaspokajać całość roszczeń Wnioskodawczyni powstałych w związku z rozwiązaniem przez nią umowy o pracę oraz wygasić wszelkie spory pomiędzy nią a nowym pracodawcą wynikające z rozwiązanego stosunku pracy.

W ocenie Wnioskodawczyni ustalona w ten sposób globalna kwota odszkodowania z tytułu rozwiązania stosunku pracy z naruszeniem przepisów prawa podlegać będzie zwolnieniu podatkowemu przewidzianemu w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy PIT – jej wysokość bowiem nie została ustalona wyłącznie o przepisy prawa pracy (tj. art. 47¹ Kodeksu pracy). Natomiast ewentualna kwota odsetek za opóźnienie w wypłacie odszkodowania zdaniem Wnioskodawczyni nie będzie korzystała ze zwolnienia podatkowego – ustawodawca posłużył się we wskazanym przepisie sformułowaniem „odszkodowania otrzymanego na podstawie ugody sądowej”, a nie „należności otrzymanych na podstawie ugody sądowej”. Drugie ze sformułowań jest niewątpliwie pojęciem szerszym, mogącym objąć także inne kwoty niż sama kwota ugodzonego odszkodowania. Mając na uwadze powyższe oraz nakaz ścisłego stosowania wyjątków należy uznać, iż ewentualne należności uboczne, powstałe w związku z realizacją ugody (odsetki) nie będą korzystały ze zwolnienia podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Odszkodowanie stanowi, co do zasady, przychód w rozumieniu cytowanego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, określonym w art. 21 ust. 1 cyt. ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Zwolnieniem określonym w przytoczonym powyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy objęte są tylko odszkodowania i zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a)-g) tego artykułu. Oznacza to, że zwolnienie nie obejmuje wszystkich odszkodowań a tylko te, których wysokość lub zasady ustalone zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych kategorii odszkodowań.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w związku z wypowiedzeniem przez pracodawcę umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony w okresie ciąży Wnioskodawczyni, Wnioskodawczyni wniosła do właściwego sądu pracy pozew o przywrócenie do pracy i zasądzenie wynagrodzenia za cały okres pozostawania bez pracy. W toku postępowania sądowego okazało się, iż nastąpiło przejście części dotychczasowego zakładu pracy Wnioskodawczyni w trybie art. 23¹ Kodeksu pracy. Co do pozostałej części dotychczasowego zakładu pracy została wszczęta procedura likwidacyjna. W konsekwencji powyższych okoliczności i brakiem możliwości przywrócenia Wnioskodawczyni do pracy na dotychczasowych zasadach u podmiotu przejmującego dotychczasowy zakład pracy (dalej: nowy pracodawca), Wnioskodawczyni i nowy pracodawca zawarli przed sądem ugodę, na mocy której nowy pracodawca zobowiązał się do zapłacenia na rzecz Wnioskodawczyni określonej kwoty „tytułem odszkodowania związanego z rozwiązaniem umowy o pracę” w oznaczonym terminie.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni doprecyzowała, że obowiązywał ją trzymiesięczny okres wypowiedzenia i zgodnie z art. 47¹ Kodeksu pracy taka wysokość odszkodowania została ustalona w zawartej ugodzie sądowej. Oprócz tej kwoty, Wnioskodawczyni przyznano odszkodowanie równe wynagrodzeniu za okres trzech miesięcy.

Mając zatem na uwadze powyższą regulację prawną wynikającą z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, że kwota odszkodowania jaką Wnioskodawczyni otrzymała na podstawie art. 47¹ Kodeksu pracy za trzymiesięczny okres wypowiedzenia korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

W przypadku, gdy wysokość lub zasady ustalania odszkodowania nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas odszkodowanie takie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy, z wyjątkiem odszkodowań w tym przepisie wymienionych.

Zgodnie art. 21 ust. 1 pkt 3b przywołanej ustawy – wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Podstawowym warunkiem zwolnienia świadczenia od opodatkowania na podstawie przytoczonego przepisu jest jego odszkodowawczy charakter. Wyżej wymieniony przepis zwalnia od podatku jedynie takie odszkodowania, które nie stanowią ekonomicznego przysporzenia ponad stan majątkowy będący w posiadaniu podatnika przed ich wypłatą. Odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszystkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. W praktyce szkoda może obejmować stratę polegającą na ubytku w majątku – wskutek doznania tej straty poszkodowany staje się uboższy niż był dotychczas, lub może dotyczyć utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógłby się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono – wówczas poszkodowany nie staje się bogatszy, jakkolwiek mógł liczyć na wzbogacenie się.

Na podstawie ww. przepisu (art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) opodatkowaniu podatkiem dochodowym – jako wyłączone ze zwolnienia – podlega odszkodowanie otrzymane (na podstawie wyroku lub ugody sądowej) z tytułu utraconych korzyści, które podatnik mógł otrzymać gdyby mu szkody nie wyrządzono. Opodatkowanie to wynika stąd, że gdyby podatnik osiągnął spodziewane korzyści, to korzyści te podlegałyby opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że kwota wypłaconego odszkodowania, wynikająca z ustaleń zawartych między stronami ugody (ugody w rozumieniu art. 917 ustawy Kodeksu cywilny), której wysokość uwzględnia interesy obu stron wynikające z łączącego strony stosunku pracy, ma rekompensować pracownikowi utracone przez niego, w wyniku rozwiązania umowy o pracę, spodziewane korzyści w postaci wynagrodzenia za pracę. Odszkodowanie to ma więc tak naprawdę zrekompensować zarobek, jaki Wnioskodawczyni mogłaby otrzymać, gdyby do rozwiązania umowy nie doszło. W związku z tym odszkodowanie w wysokości przewyższającej kwotę wynagrodzenia za trzymiesięczny okres wypowiedzenia należy uznać za inne odszkodowanie otrzymane na podstawie ugody sądowej dotyczące korzyści, które Wnioskodawczyni mogłaby osiągnąć, gdyby jej szkody nie wyrządzono.

W związku z tym, wypłacona przez pracodawcę kwota przewyższająca trzymiesięczny okres wypowiedzenia na rzecz Wnioskodawczyni jest innym odszkodowaniem otrzymanym na podstawie ugody sądowej dotyczące korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono i nie będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zauważyć, że gdyby z Wnioskodawczynią nie została rozwiązana umowa o pracę, otrzymywałaby Ona w dalszym ciągu miesięczne wynagrodzenie za pracę, które podlegałoby opodatkowaniu za zasadach ogólnych.

Wyżej wymienione odszkodowanie w części podlegającej opodatkowaniu winno być zakwalifikowane do przychodu ze stosunku pracy, ponieważ wypłata tegoż świadczenia miała swe źródło w uprzednio łączącym Wnioskodawczynię z pracodawcą stosunku pracy. Gdyby tego stosunku nie było – Wnioskodawczyni nie miałaby podstaw występować z roszczeniem przeciwko pracodawcy o zasądzenie odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę. Tym samym wypłacone świadczenie na podstawie ugody sądowej zawartej z byłym pracodawcą stanowi dla niej przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu.

W odniesieniu do kwestii ewentualnych odsetek w wysokości ustawowej za opóźnienie w wypłacie odszkodowania wyjaśnia się, że instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.), zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy (art. 481 § 2 Kodeksu cywilnego).

Odsetki wypłacone w związku z opóźnieniem wypłaty danego świadczenia nie są wliczane do wartości tego świadczenia. Zgodnie bowiem z treścią art. 20 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. Nr 2014 r. poz. 101 ze zm.), do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego. Przepis ten ma więc zastosowanie do odsetek ustawowych, z którymi zasądzono świadczenie główne. Należy przy tym wskazać, że odsetki są świadczeniem ubocznym, pozostającym w ścisłym związku z należnością główną, jednak źródło ich powstania różni się zasadniczo od źródła powstania długu głównego. Dlatego też nie można utożsamiać odsetek z odszkodowaniem, zadośćuczynieniem czy też innym świadczeniem (naprawieniem szkody). Wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego – są skutkiem niewykonania zobowiązań.

Odsetki nie są odszkodowaniem czy też zadośćuczynieniem sensu stricte i jako takie nie są objęte zwolnieniem od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie wskazanego we wniosku art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zwolnienie od podatku dochodowego otrzymanych odsetek przysługuje tylko wówczas, gdy przepis ustawy zawiera w tym przedmiocie (konkretnie odnosi się do odsetek) – wyraźne zwolnienie. Ustawodawca nie pomija bowiem odsetek w zwolnieniach, jeżeli uznaje zasadność ich zwolnienia w odniesieniu do dóbr, które w ocenie ustawodawcy zasługują na szczególną ochronę.

W niektórych sytuacjach w odniesieniu do odsetek ustawodawca przewidział możliwość zwolnienia od podatku dochodowego. Zwolnienie to zostało zawarte m.in. w art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu wolne od podatku są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, a więc ze stosunku służbowego, stosunku pracy, w tym spółdzielczego stosunku pracy, członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, a także pracy nakładczej oraz z tytułu renty i emerytury. Ponieważ przedmiotowe świadczenie wypłacone Wnioskodawczyni na podstawie ugody sądowej stanowi przychód ze stosunku pracy w części zwolniony a w części opodatkowany, który mieści się w katalogu przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, to odsetki od tego wynagrodzenia nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując powyższe rozważania należy uznać, że kwota odszkodowania wypłacona Wnioskodawczyni na podstawie art. 47¹ Kodeksu pracy za trzymiesięczny okres wypowiedzenia korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

Natomiast wypłacona przez pracodawcę kwota przewyższająca trzymiesięczny okres wypowiedzenia jest innym odszkodowaniem otrzymanym na podstawie ugody sądowej dotyczącym korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono i nie będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwota ta winna być zakwalifikowana do przychodu ze stosunku pracy, bowiem wypłata tego świadczenia miała swe źródło w uprzednio łączącym pracownika (Wnioskodawczynię) z pracodawcą stosunkiem pracy. Tym samym wypłacona kwota stanowi dla Wnioskodawczyni przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu.

Ewentualne odsetki za opóźnienie w wypłacie odszkodowania wypłacone Wnioskodawczyni zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.