Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-1.4511.291.2016.2.KF
z 4 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2016 r. (data wpływu 31 października 2016 r.), uzupełnionym w dniu 15 grudnia 2016 r. oraz w dniu 2 stycznia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2016 r. wpłynął do BKIP w Bielsku-Białej wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku od towarów i usług oraz podatku od czynności cywilnoprawnych. Pismem z dnia 7 listopada 2016 r. nr 2461-IBPB-2-2.4511.945.2016.1.BF Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach – na podstawie art. 171 § 1 zdanie pierwsze w zw. z art. 170 § 1 oraz art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) – przekazał wniosek Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością według właściwości w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 5 grudnia 2016 r. nr 3063-ILPB1-1.4511.291.2016.1.KF, 3063-ILPP2-1.4512.165.2016.1.SS, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o brakującą opłatę w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Ponadto wezwano do podania adresu elektronicznego pełnomocnika na platformie ePUAP oraz do wskazania Naczelnika Urzędu Skarbowego właściwego dla Wnioskodawcy ze względu na sprawę będącą przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

W dniu 15 grudnia 2016 r. uzupełniono wniosek o brakującą opłatę, natomiast w dniu 2 stycznia 2017 r. wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na wezwanie tut. organu z dnia 5 grudnia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Aby zintensyfikować i rozwinąć prowadzoną działalność oraz zwiększyć osiągane dochody Wnioskodawca zamierza zwrócić się do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, osób fizycznych i prawnych prowadzących działalność gospodarczą, lecz niezajmujących się i nieprowadzących działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek i kredytów, a ponadto osób fizycznych i prawnych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie udzielania pożyczek i kredytów (zwanych dalej łącznie Finansującymi) z ofertą finansowania jego działalności.

Finansowanie działalności i zarazem skierowana oferta ma zawierać określenie sposobu finansowania, poprzez zawieranie Wnioskodawcy z Finansującymi umów pożyczek, nazwanych pożyczkami inwestycyjnymi, na podstawie których Finansujący pożyczy Wnioskodawcy określoną kwotę pieniężną na cele przeznaczone i powiązane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy na czas określony lub nieokreślony z możliwością wypowiedzenia umowy, a Wnioskodawca zobowiąże się do zwrotu kwoty pożyczonej na warunkach określonych w umowie oraz zapłaci na rzecz Finansującego odsetki umowne związane i będące procentową wartością od pożyczonej kwoty. Tym samym zawierane przez Wnioskodawcę Umowy będą miały odpłatny charakter, a uzyskane środki zostaną w całości zużyte na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Każdorazowo, bez względu na to, czy drugą stroną umowy będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej czy osoba fizyczna lub osoba prawna prowadząca działalność gospodarczą ale nie w zakresie udzielania pożyczek i kredytów, czy też osoba fizyczna lub prawna zajmująca się stale i w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej udzielaniem pożyczek i kredytów, przedmiotem umowy będzie kwota pożyczki, którą Wnioskodawca pożyczy od Finansującego, na następujących warunkach:

1. Finansujący pożycza Wnioskodawcy kwotę z góry ustaloną i wpisaną w umowie pożyczki,
2. umowa pożyczki zostaje zawarta na czas określony lub na czas nieokreślony z możliwością wcześniejszego wypowiedzenia,
3. po upływie okresu kredytowania wskazanego w umowie pożyczki jako okres, na który umowa zostaje zawarta lub z końcem upływu okresu wypowiedzenia umowy pożyczki zawartej na czas nieokreślony Wnioskodawca zwraca całą kwotę pożyczoną wraz z odsetkami umownymi od udzielonej kwoty pożyczki w wysokości określonej w umowie jako % od kwoty pożyczonej,
4. pożyczka może być udzielona przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, osoby fizyczne i osoby prawne prowadzące działalność gospodarczą lecz niezwiązaną z udzielaniem pożyczek i kredytów oraz osoby fizyczne i prawne prowadzące działalność gospodarczą, przedmiotem której jest udzielanie pożyczek i kredytów,
5. umowa będzie miała odpłatny charakter.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy w przypadku opodatkowania odsetek umownych od pożyczek udzielanych przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz osoby fizyczne (…) prowadzące działalność gospodarczą, ale nie w zakresie udzielania pożyczek i kredytów Wnioskodawca będzie płatnikiem podatku zgodnie z art. 41 w zw. z art. 30a Ustawy o PIT i jakie będą obowiązki podatkowe nałożone na Wnioskodawcę z tego tytułu?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do treści art. 9 ust. 1 UoPIT – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c). Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od pożyczek.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 5, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak stanowi art. 30a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – od uzyskanych dochodów (przychodów) z odsetek od pożyczek, z wyjątkiem gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej, pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a. Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4 oraz pkt 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a, 5d i 5e (art. 30a ust. 6 ww. ustawy).

Z treści powyższych przepisów wynika, że odsetki od pożyczek zaliczane są do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych. Wyjątek stanowi tylko taka sytuacja, w której udzielenie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej, a czynności te stanowią realizację przedmiotu działalności. Przychody (dochody) uzyskane z tego tytułu nie podlegają wówczas opodatkowaniu na podstawie art. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, mając na uwadze treść zaprezentowanego stanu faktycznego Wnioskodawca wskazuje, iż w przypadku, gdy drugą stroną umów pożyczek będą osoby fizyczne lub prawne nieprowadzące działalności gospodarczej, przedmiotem której byłoby udzielanie kredytów, to po pierwsze przychody z tytułu odsetek powinny zostać uznane za przychody z kapitałów pieniężnych i opodatkowane zryczałtowanym podatkiem na zasadach określonych w art. 30a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, a po drugie Wnioskodawca we wskazanej sytuacji będzie zobowiązany zgodnie z art. 41 ust. 4 pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Jednocześnie Wnioskodawca:

1. na mocy art. 42 ust. 1 tej ustawy – będzie zobowiązany do przekazania kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca siedziby Wnioskodawcy,
2. na mocy art. 42 ust. 1a UoPIT – w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym będzie zobowiązany przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca siedziby Wnioskodawcy, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Instytucję pożyczki regulują przepisy art. 720-724 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016, poz. 380, z późn. zm.).

Umowa pożyczki jest – zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego – umową konsensualną, tj. dochodzącą do skutku poprzez samo porozumienie stron, oraz umową dwustronnie zobowiązującą. W sytuacji gdy strony zawarły umowę pożyczki z zastrzeżeniem odpowiedniego wynagrodzenia na rzecz pożyczkodawcy, po stronie biorącego pożyczkę pojawia się obowiązek zapłaty odsetek. Odsetki bowiem stanowią typowe, należne dającemu pożyczkę, wynagrodzenie.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl natomiast art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14–15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów są m.in. określone w art. 10 ust. 1 pkt 7 kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od pożyczek.

Stosownie do treści art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od uzyskanych dochodów (przychodów) – z odsetek od pożyczek, z wyjątkiem gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej – pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a. Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4 oraz pkt 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a, 5d i 5e (art. 30a ust. 6 ww. ustawy).

Z treści powyższych przepisów wynika, że odsetki od pożyczek zaliczane są do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych. Wyjątek stanowi tylko taka sytuacja, w której udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej, a czynności te stanowią realizację przedmiotu działalności. Przychody (dochody) uzyskane z tego tytułu nie podlegają wówczas opodatkowaniu na podstawie art. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 41 ust. 4 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1 (a więc osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Stosownie natomiast do treści art. 42 ust. 1 cyt. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z informacji przedstawionych w treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza zwrócić się m.in. do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, lecz niezajmujących się i nieprowadzących działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek i kredytów (zwanych Finansującymi) z ofertą finansowania jego działalności. Wnioskodawca zamierza zawierać z Finansującymi umowy pożyczek, na podstawie których Finansujący pożyczy Wnioskodawcy określoną kwotę pieniężną na cele przeznaczone i powiązane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy na czas określony lub nieokreślony z możliwością wypowiedzenia umowy, a Wnioskodawca zobowiąże się do zwrotu kwoty pożyczonej na warunkach określonych w umowie oraz zapłaci na rzecz Finansującego odsetki umowne związane i będące procentową wartością od pożyczonej kwoty. Tym samym zawierane przez Wnioskodawcę umowy pożyczki będą miały odpłatny charakter.

Mając na uwadze powyższe uznać należy, że w przypadku, gdy drugą stroną umów pożyczek będą osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, lecz niezajmujące się i nieprowadzące działalności gospodarczej przedmiotem której byłoby udzielanie pożyczek i kredytów, to odsetki od tych pożyczek, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowić będą przychód z kapitałów pieniężnych opodatkowany – stosownie do art. 30a ust. 1 pkt 1 tej ustawy – 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania. Jednocześnie na Wnioskodawcy, jako pożyczkobiorcy wypłacającemu przedmiotowe odsetki, ciążyły będą obowiązki płatnika wynikające z przytoczonych wyżej przepisów art. 41 ust. 4, art. 42 ust. 1 i art. 42 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, Wnioskodawca – jako płatnik – zobowiązany będzie pobrać od wypłaconych (postawionych do dyspozycji pożyczkodawcy) odsetek zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 19% przychodu i przekazać, zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według – w tym przypadku – siedziby płatnika wykonuje swoje zadania oraz przesłać deklarację wg ustalonego wzoru (PIT-8AR) zgodnie z art. 42 ust. 1a tej ustawy w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym, w którym nastąpi wypłata (postawienie do dyspozycji) odsetek.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo tut. Organ informuje, że wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty odrębnym pismem. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych podlega rozpatrzeniu przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.