Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-496/14-1/KG
z 13 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 20 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Rz 840/14 (data wpływu do Organu prawomocnego orzeczenia 16 listopada 2016 r.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 lutego 2014 r. (data wpływu 14 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z 8 kwietnia 2014 r. (data wpływu 10 kwietnia 2014 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia całości podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy dotyczące budowy sali gimnastycznej w związku z odpłatnym udostępnieniem sali gimnastycznej na rzecz Stowarzyszenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2014 r. wpłynął ww. wniosek wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia całości podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy dotyczące budowy sali gimnastycznej w związku z odpłatnym udostępnieniem sali gimnastycznej na rzecz Stowarzyszenia. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 8 kwietnia 2014 r. (data wpływu 10 kwietnia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 28 marca 2014 r. znak: IBPP3/443-166/14/AŚ.

W dniu 26 maja 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP3/443-496/14/AŚ uznając, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Pismem z 10 czerwca 2014 r. złożonym na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) Wnioskodawca wezwał Organ do usunięcia naruszenia prawa przez zmianę indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 26 maja 2014 r. znak: IBPP3/443-496/14/AŚ.

W odpowiedzi na ww. wezwanie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach pismem z 14 lipca 2014 r. znak: IBPP3/4432-19/14/AŚ podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w interpretacji indywidualnej z 26 maja 2014 r. znak: IBPP3/443-496/14/AŚ.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z 23 lipca 2013 r. znak: IBPP3/443-492/13/AŚ złożył skargę z 18 sierpnia 2014 r. (data wpływu 21 sierpnia 2014 r.), w której wniósł o uchylenie zaskarżonej interpretacji.

Wyrokiem z 20 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Rz 840/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

WSA stwierdził: „stanowisko Ministra Finansów, że gminie nie będzie przysługiwało prawo do zastosowania korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ustawy VAT i odliczenia odpowiedniej części podatku od wydatków inwestycyjnych związanych z budową sali gimnastycznej ponieważ gmina nigdy nie nabyła prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z tymi wydatkami, należało uznać za nieprawidłowe”.

W związku z powyższym, w dniu 16 listopada 2016 r. wpłynął do Organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 20 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Rz 840/14 (data uprawomocnienia – 11 października 2016 r.).

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 8 kwietnia 2014 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina B. (dalej: ..Gmina”, „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Gmina od roku 2008 jest w trakcie realizacji inwestycji polegającej na budowie sali gimnastycznej w miejscowości L. D. Planowane zakończenie inwestycji i oddanie sali do użytku nastąpi w 2014 r. Wartość początkowa obiektu w momencie oddania do użytkowania będzie wynosić znacznie powyżej 15.000 zł. Sala będzie zaliczana do środków trwałych Gminy. Właścicielem sali jest Gmina.

Wydatki inwestycyjne są dokumentowane przez dostawców/wykonawców wystawianymi na Gminę fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego.

Intencją Gminy jest, aby niezwłocznie po oddaniu sali do użytku została ona wydzierżawiona na rzecz Ochotniczej Straży Pożarnej, działającej w formie Stowarzyszenia (dalej: „Stowarzyszenie”). Z tytułu zawartej umowy dzierżawy, Stowarzyszenie będzie uiszczać na rzecz Gminy czynsz dzierżawny.

Ostateczna decyzja o wydzierżawieniu sali została podjęta przez Gminę w styczniu 2014 r. Wówczas Rada Gminy podjęła uchwałę w sprawie wyrażenia zgody na wydzierżawienie sali. Ponadto, przed oddaniem sali do użytku Gmina planuje podpisać ze Stowarzyszeniem list intencyjny, w którym obydwie strony wyrażą chęć wydzierżawienia sali po jej oddaniu do użytku. Przed styczniem 2014 r. Gmina planowała udostępniać salę wyłącznie nieodpłatnie. Ostatecznie jednak, w styczniu 2014 r., Gmina zdecydowała się na dzierżawę za wynagrodzeniem w postaci czynszu dzierżawnego.

Dotychczas Gmina nie dokonała odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki na budowę sali.

W 2008 r. Gmina przystąpiła do realizacji inwestycji z zamiarem nieodpłatnego udostępniania sali na rzecz szkoły, przy której jest budowana. Zdaniem Gminy, w świetle ustawy o VAT jest to czynność niepodlegająca opodatkowaniu VAT.

Przed styczniem 2014 r. Gmina planowała udostępniać salę wyłącznie nieodpłatnie na rzecz wskazanej szkoły. Natomiast w zakresie formy umowy w sprawie nieodpłatnego udostępniania sali, Gmina pragnie wskazać, że przed styczniem 2014 r. nie podjęła w tym zakresie decyzji. Gmina rozważała oddanie sali w nieodpłatny trwały zarząd na rzecz szkoły lub przekazanie na podstawie dokumentu PT. Ostatecznie, w styczniu 2014 r., Gmina podjęła decyzję o odpłatnym udostępnieniu sali na podstawie umowy dzierżawy na rzecz Ochotniczej Straży Pożarnej, jak wskazano we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Gmina ma prawo do odliczenia całości podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących wydatki na budowę sali? (pytanie oznaczone nr 2 we wniosku ORD-IN)
2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 2, w rozliczeniach za jakie okresy Gmina powinna dokonać odliczenia powyższych kwot podatku naliczonego? (pytanie oznaczone nr 3 we wniosku ORD-IN)
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

1.Gmina ma prawo do odliczenia całości podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących wydatki na budowę sali (stanowisko nr 2 we wniosku ORD-IN)

2.Gmina powinna dokonać odliczenia:

• w odniesieniu do towarów i usług nabytych w celu realizacji przedmiotowej inwestycji do dnia podjęcia decyzji o dzierżawie sali – w całości, jednorazowo w rozliczeniu za miesiąc styczeń 2014 r.;
• w odniesieniu do towarów i usług nabywanych po dniu podjęcia decyzji o dzierżawie sali – w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, przy czym nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym Gmina otrzymała fakturę. (stanowisko nr 3 we wniosku ORD-IN).
  
  

Uzasadnienie stanowiska Gminy

Ad. 1 (we wniosku ORD-IN Ad. 2)

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści wskazanej powyżej regulacji wynika zatem, iż prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj.:

• nabywcą towarów/usług jest podatnik VAT oraz
• nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.
  
  

Zdaniem Gminy, w analizowanym zdarzeniu przyszłym powyższe przesłanki zostaną spełnione i tym samym, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z budową sali.

W opinii Wnioskodawcy, pierwsza ze wskazanych przesłanek zostanie spełniona, gdyż Gmina wydzierżawiając salę będzie działać jako podatnik VAT. Uzasadnienie powyższej kwestii zostało przedstawione powyżej w uzasadnieniu odpowiedzi na pytanie pierwsze.

W zakresie spełnienia drugiej z przesłanek, w ocenie Gminy, za bezsporny należy uznać fakt, iż poniesienie wydatków na budowę sali będzie bezpośrednio związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT tj. ze świadczoną przez Gminę usługą dzierżawy wskazanego obiektu. Bez poniesienia nakładów na salę nie powstałby bowiem przedmiot dzierżawy, a więc Gmina w ogóle nie miałaby możliwości świadczenia odpłatnych usług dzierżawy obiektu. Poniesienie przez Gminę nakładów na salę umożliwiło jej zatem wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W związku z tym Gminie powinno przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie wydatków na przedmiotową inwestycję.

Gmina pragnie podkreślić, że stanowisko odmienne od przestawionego powyżej pozostawałoby w sprzeczności z fundamentalną zasadą opodatkowania VAT, jaką jest zasada neutralności tego podatku, podkreślana wielokrotnie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, Gmina pragnie przytoczyć orzeczenie TSUE w sprawie C-37/95 Ghent Coal, w którym Trybunał stwierdził, iż „prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny".

Zdaniem Gminy, nie powinna być ona traktowana inaczej/mniej korzystnie niż inne podmioty gospodarcze, dokonujące sprzedaży opodatkowanej VAT i korzystające w związku z tym z prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów/usług niezbędnych w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Skoro bowiem Gmina, jako czynny podatnik VAT, zobowiązana będzie uiszczać VAT należny z tytułu świadczonych usług dzierżawy, powinna ona mieć jednocześnie prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków warunkujących możliwość ich świadczenia.

Gmina pragnie zwrócić uwagę, iż powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie również w interpretacjach Ministra Finansów wydawanych dla innych gmin. Przykładem może być interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 12 grudnia 2012 r., sygn. IPTPP1/443-784/12-4/AK, w której organ wskazał, iż „A zatem, oddanie przez Wnioskodawcę w ramach umowy najmu, tj. czynności cywilnoprawnej, innemu podmiotowi pomieszczeń użytkowych skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie Wnioskodawcy.

Zatem stwierdzić należy, iż cywilnoprawna umowa najmu będąca czynnością odpłatną stanowi, stosownie do zapisów ustawy o podatku od towarów i usług, odpłatną usługę, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz ww. przepisy stwierdzić należy, iż w odniesieniu do przedmiotowej infrastruktury zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, albowiem nabyte w ramach realizacji projektu w tej części towary i usługi będą służyły wykonywanym przez Wnioskodawcę czynnościom opodatkowanym. Zatem Gmina ma możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.

Podobne stanowisko zajął:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualne z 19 maja 2011 r. sygn. ITPP1/443-611/11/IK;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 28 kwietnia 2011 r., sygn. ILPP1/443-172/11-2/AK;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 13 września 2011 r., sygn. IPTPP1/443-398/11-4/JM
  
  

W tym miejscu pełnomocnik Wnioskodawcy, przytacza obszerne fragmenty ww. interpretacji indywidualnych.

W konsekwencji, mając na uwadze powyższe, zdaniem Gminy, w odniesieniu do inwestycji polegającej na budowie sali gimnastycznej, która będzie stanowić przedmiot umowy dzierżawy na rzecz Stowarzyszenia, należy uznać, iż w związku z przeznaczeniem tej inwestycji polegającym na wykorzystywaniu jej w świadczeniu usługi dzierżawy podlegającej opodatkowaniu VAT, Gmina będzie uprawniona do odliczenia całości podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione w tym zakresie wydatki.

Ad. 2 (we wniosku ORD-IN Ad. 3)

Gmina pragnie wskazać, że dotychczas nie dokonywała odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących zakupy dotyczące inwestycji w trakcie jej trwania, gdyż nic była pewna w jaki sposób sala będzie wykorzystywana po jej oddaniu do użytku. Ostateczną decyzję w tym zakresie Gmina podjęła natomiast w styczniu 2014 r., kiedy to została podjęta uchwala Rady Gminy w sprawie wyrażenia zgody na dzierżawę sali W ocenie Gminy przepisy ustawy o VAT należy interpretować w taki sposób, że w ich świetle istotna jest intencja nabycia towarów i usług. Jeżeli dany towar lub usługa mają służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych, to podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z danymi nabyciami (z uwzględnieniem wymogów formalnych i wyłączeń określonych w przepisach szczególnych). Jeżeli natomiast dany towar lub usługa mają służyć czynnościom nieuprawniającym do odliczenia podatku VAT (niepodlegającym opodatkowaniu lub zwolnionym z podatku VAT), w momencie dokonywania zakupu podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku VAT.

Ponieważ w przedmiotowym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) Gmina początkowo nie była pewna w jaki sposób sala będzie wykorzystywana po jej oddaniu do użytku, w chwili dokonywania zakupów związanych z tą inwestycją nie dokonywała odliczenia podatku VAT.

Prawo do odliczenia powstało po stronie Gminy dopiero na skutek podjęcia decyzji o wydzierżawieniu sali na rzecz Stowarzyszenia, bowiem od tego momentu wiadomym stało się, że inwestycja będzie wykorzystywana w działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że co do zasady prawo do odliczenia podatku może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ustawy o VAT. Należy jednak zwrócić uwagę, że jego realizacja została powiązana z określonymi ograniczeniami, wynikającymi z art. 88 i 90 ustawy o VAT oraz z koniecznością dokonywania stosownych korekt, zgodnie z art. 91 ustawy o VAT.

W przypadku zmiany przeznaczenia towarów lub usług wykorzystywanych przez podatnika zastosowanie znajdują przepisy art. 91 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub w przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym, że korekty dokonuje się po zakończeniu roku. w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy o VAT). Stosownie do art. 91 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się. że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 91 ust. 5 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 91 ust. 6 ustawy o VAT, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

• opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
• zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
  
  

W myśl art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania (zgodnie z art. 91 ust. 8 ustawy o VAT).

Należy zauważyć, że w przedmiotowym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) sala nie została jeszcze ukończona. W konsekwencji nie została wykorzystana do jakiejkolwiek działalności (zwolnionej/opodatkowanej/niepodlegającej opodatkowaniu). W rezultacie nie mogła nastąpić zmiana przeznaczenia sali. Zmieniło się natomiast przeznaczenie towarów i usług nabytych do wytworzenia sali (z nieskonkretyzowanego i niedającego prawa do odliczenia na przeznaczenie wyłącznie do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT).

W opinii Gminy, w takiej sytuacji, zastosowanie winien znaleźć przepis art. 91 ust. 7d ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Zatem odnośnie towarów i usług nabytych w celu realizacji przedmiotowej inwestycji do stycznia 2014 r., wobec podjętej w styczniu 2014 r. decyzji o zmianie sposobu wykorzystania inwestycji, korekty nieodliczonego podatku naliczonego należy dokonać w całości, jednorazowo w deklaracji składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła ostateczna decyzja o przeznaczeniu zakupionych towarów i usług, tj. w deklaracji dla podatku od towarów i usług za miesiąc styczeń 2014 r.

Opinia Wnioskodawcy jest zgodna ze stanowiskiem Ministra Finansów, jakie zajmował on w inteipretacjach indywidualnych wydawanych w analogicznych lub podobnych stanach faktycznych m.in.:

• w interpretacji z 17 stycznia 2013 r. (Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPP2/443-1/13/KO);
• w interpretacji z 9 kwietnia 2013 r. (Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPP1/443-1316/12/LSz).
  
  

W odniesieniu do towarów i usług nabywanych po tej dacie zastosowanie znajdą zasady ogólne tj. prawo do odliczenia powstanie w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, przy czym nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę VAT.

Reasumując:

• w odniesieniu do faktur otrzymywanych do momentu podjęcia ostatecznej decyzji o sposobie wykorzystania sali (tj. do stycznia 2014 r.) Gmina ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z budową sali jednorazowo w deklaracji za styczeń 2014 r.;
• w odniesieniu do faktur otrzymywanych po podjęciu ostatecznej decyzji o przeznaczeniu sali, Gmina ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w bieżących deklaracjach w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, przy czym nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym otrzymała fakturę.
  
  

W wyniku ponownej analizy przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, w związku z przepisem art. 153 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, stanowiącym, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 20 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Rz 840/14, (data wpływu do Organu prawomocnego wyroku 16 listopada 2016 r.) należy uznać, że stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację wydano na podstawie przepisów prawa podatkowego obowiązujących w dniu wydania uchylonej interpretacji z 26 maja 2014 r. znak: IBPP3/443-496/14/AŚ, gdyż we wniosku z 12 lutego 2014 r. (data wpływu 14 lutego 2014 r.), Wnioskodawca wskazał, że sprawa dotyczy zdarzenia przyszłego, a niniejsza interpretacja została wydana w wyniku ponownego rozpatrzenia tej sprawy i zastępuje uchyloną interpretację.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Tym samym podatnik dokonując zakupu towarów czy usług dokonuje ich natychmiastowej alokacji do czynności dających prawo do doliczenia lub niedających takiego prawa.

Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT. Prawo do odliczenia podatku naliczonego podlega ograniczeniom na zasadach wskazanych w art. 88 ustawy o VAT.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Podatnikami – na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 594, ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. kultury, w tym edukacji publicznej oraz kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 8 i pkt 10 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

W świetle art. 9 ust. 1 ww. ustawy, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2).

Jak stanowi art. 9 ust. 3 ww. ustawy, formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa.

Z treści powołanych na wstępie art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że Gmina wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2, działa w charakterze podatnika podatku VAT, tym samym podlega rejestracji dla potrzeb tego podatku na zasadach ogólnych.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca od roku 2008 jest w trakcie realizacji inwestycji polegającej na budowie sali gimnastycznej w miejscowości L. D. Planowane zakończenie inwestycji i oddanie sali do użytku nastąpi w 2014 r. Ostateczna decyzja o wydzierżawieniu sali została podjęta przez Gminę w styczniu 2014 r. Wówczas Rada Gminy podjęła uchwałę w sprawie wyrażenia zgody na wydzierżawienie sali. Ponadto, przed oddaniem sali do użytku Gmina planuje podpisać ze Stowarzyszeniem list intencyjny, w którym obydwie strony wyrażą chęć wydzierżawienia sali po jej oddaniu do użytku. Dotychczas Gmina nie dokonała odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki na budowę sali. W 2008 r. Gmina przystąpiła do realizacji inwestycji z zamiarem nieodpłatnego udostępniania sali na rzecz szkoły, przy której jest budowana.

Z analizy okoliczności przedstawionych w opisie zdarzenia, w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa, wynika że w przypadku podjęcia przez Gminę decyzji w sprawie wydzierżawienia przedmiotowej nieruchomości na rzecz Zakładu, zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, ponieważ Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a nabywane towary i usługi w związku z realizacją inwestycji od tego momentu będą służyły Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych, tj. oddanie przez Wnioskodawcę infrastruktury w ramach umowy dzierżawy na rzecz Stowarzyszenia.

W złożonym wniosku Gmina wskazała, że podatek VAT z faktur dotyczących realizacji inwestycji, nie był dotychczas odliczany, ponieważ Wnioskodawca zamierzał wykorzystywać nabyte towary i usługi w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji na początku jej realizacji do czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Wnioskodawca nie miał więc prawa do obniżenia na bieżąco podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją inwestycji. Prawo do odliczenia Wnioskodawca nabędzie na skutek zmiany koncepcji wykorzystania powstałego w wyniku realizacji inwestycji mienia, ponieważ od tego momentu zmieni się wykorzystanie zakupionych towarów i usług.

Planowane przeznaczenie wytworzonych środków trwałych do wykonywania czynności opodatkowanych stwarza możliwość odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług zakupionych do wytworzenia tych środków trwałych, który nie został odliczony przy ich nabyciu.

Według art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Natomiast w myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Z kolei przepis art. 91 ust. 3 ustawy stanowi, że korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Na mocy art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Na podstawie art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W oparciu o art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jak stanowi ust. 7c powołanego artykułu, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana (art. 91 ust. 7d ustawy).

Ponadto zgodnie z art. 91 ust. 8 ustawy korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Z przedstawionych przez Wnioskodawcę okoliczności wynika, że decyzja o zmianie sposobu wykorzystania została podjęta przed oddaniem sali do użytkowania. Wnioskodawca wskazał, że Gmina przed oddaniem sali do użytku planuje podpisać ze Stowarzyszeniem list intencyjny, w którym obydwie strony wyrażą chęć wydzierżawienia sali po jej oddaniu do użytku.

Oznacza to, że dotychczas sala gimnastyczna nie była w żaden sposób wykorzystywana, natomiast bezpośrednio po oddaniu do użytkowania będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych z tytułu dzierżawy. Tym samym nie nastąpiła zmiana przeznaczenia wykorzystywanych przez Wnioskodawcę środków trwałych, lecz zmiana przeznaczenia towarów i usług nabytych do wytworzenia środków trwałych. Zmiana sposobu wykorzystania towarów i usług nabytych do wytworzenia środków trwałych, nastąpiła w styczniu 2014 r.

W wyżej przedstawionej sprawie mamy zatem bezsprzecznie do czynienia z sytuacją, uregulowaną w art. 91 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. w której ma miejsce zmiana przeznaczenia nabytych towarów i usług przed oddaniem do użytkowania majątku, który ma być efektem prowadzonej inwestycji.

Stosownie do art. 91 ust. 7d ustawy o VAT, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Zatem odnośnie zakupów dokonanych przed zmianą sposobu wykorzystania sali gimnastycznej, korekty podatku naliczonego od tej części zadania należy dokonać w całości, jednorazowo w deklaracji składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia zakupionych towarów i usług. Reasumując, ponieważ zmiana przeznaczenia towarów i usług nabytych do wytworzenia środków trwałych nastąpiła w styczniu 2014 r. korekty tej należy dokonać w deklaracji za styczeń 2014 r. na zasadach wynikających z powołanych przepisów art. 91 ust 1-3 w związku z art. 91 ust. 7 i 8 ustawy o VAT.

Natomiast w stosunku do zakupów dokonanych po zmianie przeznaczenia sposobu wykorzystania przedmiotowej inwestycji, tj. po podjęciu ostatecznej decyzji o zmianie sposobu wykorzystania przedmiotowej inwestycji, odliczenie podatku naliczonego Gmina będzie mogła realizować „na bieżąco”, na podstawie ogólnych zasad dotyczących odliczenia, zawartych odpowiednio w art. 86 ust. 10, 11 i 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że niniejszą interpretację wydano w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego, co oznacza, że jeżeli zostanie ustalony odmienny stan faktyczny to interpretacja nie wywoła skutku prawnego. Nadmienić należy, że na podatniku spoczywa ciężar udokumentowania planowanych zmian, co do sposobu przeznaczenia przedmiotowej infrastruktury (w tym przypadku przed oddaniem jej do użytkowania), co powoduje, że powinny one znaleźć odzwierciedlenie w stosownych dokumentach. Zaznaczenia wymaga, że interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Z kolei z okoliczności sprawy przedstawionych przez Wnioskodawcę nie wynika, iż nie zostały spełnione przesłanki zastosowania art. 86 ust. 1 ustawy. Zatem w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to oceny faktycznych relacji pomiędzy podatkiem należnym a naliczonym dokona organ podatkowy w przeprowadzonym postępowaniu podatkowym, a interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Ponadto Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.