Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPB2.451.787.2016.1.ENB
z 2 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2016 r. (data wpływu 22 września 2016 r.) uzupełnionym w dniu 19 października 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z przekazaniem pracownikom upominków jubileuszowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2016 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 19 października 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z przekazaniem pracownikom upominków jubileuszowych.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Z okazji 25-lecia istnienia Spółki Wnioskodawca zamierza obdarować pracowników upominkami jubileuszowymi w postaci zegarków o wartości około 1500 zł. Na spodniej części koperty zegarka zostanie wygrawerowany napis „... 1990-2015”. Przekazywanie zegarków ma nastąpić na uroczystym spotkaniu firmowym, a wraz z przedmiotem darowizny będą przekazywane oficjalne podziękowania. Upominek jubileuszowy ma być szczególną formą uhonorowania pracowników, którzy osiągnęli w Spółce długoletni staż pracy. Upominki nie są dodatkową, niepieniężną formą gratyfikacji za wykonaną pracę, gdyż jedynym kryterium przyznania nagrody będzie fakt nieprzerwanego zatrudnienia pracownika w Spółce przez okres 15 lat. Obdarowani nie są świadomi, że mają otrzymać nagrody, ani co będzie przedmiotem tych nagród. Pracownikom nie przysługuje też żadne roszczenie wobec pracodawcy o wydanie nagród rzeczowych. Wnioskodawca pozostaje względem obdarowanych płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy planowane na rzecz pracowników darowizny zegarków jubileuszowych w związku z obchodami 25-lecia Spółki będą stanowić nieodpłatne świadczenie z tytułu stosunku pracy i czy w związku z powyższym na Wnioskodawcy jako płatniku podatku będzie spoczywać obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowane darowizny nie będą stanowić nieodpłatnego świadczenia ze stosunku pracy. Wynika to z charakteru i celu zamierzonej czynności, którego istota polega na jednostronnym obdarowaniu wieloletnich pracowników. W rezultacie, darowizny na rzecz pracownika będą podlegać opodatkowaniu na podstawie ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadku i darowizn (Dz. U. z 2016 r., poz. 205).

Zgodnie z zasadą powszechności wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalentu, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za nadgodziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W kwestii opodatkowania nieodpłatnych świadczeń wypowiedział się Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, w którym wskazał, że nie wszystkie świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców można uznać za przychód w rozumieniu ustawy. W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać lecz także postać różnego rodzaju świadczeń, które - nawet nieujęte w umowie o pracę - w praktyce są postrzegane jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca chce rzeczywiście obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadku i darowizn (Dz. U. z 2009, Nr 93, poz. 768 z późn. zm.). A zatem to nie zamiar obdarowania stanowi kryterium odróżnienia świadczeń pracodawcy, o których wartość należy podnieść podlegający opodatkowaniu dochód pracownika, od tych, które jego dochodu nie zwiększają.

W ocenie Wnioskodawcy, na uwzględnienie zasługuje stanowisko Trybunału Konstytucyjnego, że gdy pracodawca wręcza pracownikom prezenty okolicznościowe w postaci drobnych upominków, to nie jest spełnione obiektywne kryterium wystąpienia po stronie pracownika korzyści majątkowej.

Planowana darowizna nie wynika z wiążącego strony stosunku pracy, gdyż przedmiot darowizny nie stanowi wynagrodzenia za świadczoną pracę i nie jest dodatkowym świadczeniem nieodpłatnym. Planowana darowizna nie ma charakteru motywującego obdarowanego do bardziej wydajnej pracy, ale stanowi uhonorowanie jego wieloletniej pracy i zasług pracownika na rzecz Spółki.

Należy zauważyć, że powyższe stanowisko zostało uznane za prawidłowe w zmianie interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 29 października 2015 r., Nr DD3.8222.2.376.2015.KDJ.

Mając powyższą argumentację na względzie, zdaniem Wnioskodawcy, dokonanie okazjonalnej darowizny na rzecz pracowników z tytułu okolicznościowego jubileuszu Spółki, nie będzie stanowiło przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia wynikającego ze stosunku pracy i w związku z powyższym na Wnioskodawcy jako płatniku nie będzie spoczywać obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Planowana darowizna będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Niezależnie od powyższego wyjaśnić należy, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w art. 2, przewidziane zostały sytuacje, w których uzyskanie korzyści majątkowej mieszczącej się w definicji przychodu nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród wyłączeń wskazanych w tym przepisie w ust. 1 pkt 3 wskazane zostały przychody podlegające przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Zacytowany przepis dotyczy sytuacji podatników osiągających dochód (przychód), który co do zasady może podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a który uzyskany został przez nich w sposób nieodpłatny, na podstawie jednego z tytułów wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Jego rolą jest zapobieżenie sytuacji, w której to samo przysporzenie majątkowe powodowałoby powstanie obowiązku podatkowego w dwóch podatkach, czego skutkiem byłoby podwójne opodatkowanie tego samego przysporzenia majątkowego. Przy czym zaznaczyć należy, że wyłączeniu temu podlega jedynie nabycie na podstawie jednego z tytułów wskazanych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, które faktycznie miało miejsce.

Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r., poz. 205 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

Umowa darowizny zdefiniowana została w art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380), zgodnie z którym przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że z okazji 25-lecia istnienia Spółki Wnioskodawca zamierza obdarować pracowników upominkami jubileuszowymi w postaci zegarków o wartości około 1500 zł. Na spodniej części koperty zegarka zostanie wygrawerowany napis „... 1990-2015”. Przekazywanie zegarków ma nastąpić na uroczystym spotkaniu firmowym, a wraz z przedmiotem darowizny będą przekazywane oficjalne podziękowania. Upominek jubileuszowy ma być szczególną formą uhonorowania pracowników, którzy osiągnęli w Spółce długoletni staż pracy. Upominki nie są dodatkową, niepieniężną formą gratyfikacji za wykonaną pracę, gdyż jedynym kryterium przyznania nagrody będzie fakt nieprzerwanego zatrudnienia pracownika w Spółce przez okres 15 lat. Obdarowani nie są świadomi, że mają otrzymać nagrody, ani co będzie przedmiotem tych nagród. Pracownikom nie przysługuje też żadne roszczenie wobec pracodawcy o wydanie nagród rzeczowych. Wnioskodawca pozostaje względem obdarowanych płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.

Kwestia opodatkowania nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez pracowników od pracodawców budziła wątpliwości po stronie pracowników oraz pracodawców i prowadziła do sporów interpretacyjnych. Orzecznictwo sądów administracyjnych w tej materii również było niejednolite. Zagadnienie to zostało ostatecznie rozstrzygnięte przez Trybunał Konstytucyjny, w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt 7/13. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny wskazał, że nie wszystkie świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców można uznać za przychód w rozumieniu ustawy. „W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać lecz także postać różnego rodzaju świadczeń, które – nawet nieujęte w umowie o pracę – w praktyce są postrzegane jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r., poz. 205). A zatem to nie zamiar obdarowania stanowi kryterium odróżnienia świadczeń pracodawcy, o których wartość należy podnieść podlegający opodatkowaniu dochód pracownika, od tych, które jego dochodu nie zwiększają”.

W rezultacie stwierdzić należy, że planowana przez Wnioskodawcę darowizna zegarków, która nie będzie dodatkową, niepieniężną formą gratyfikacji za wykonaną pracę, co do zasady będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W konsekwencji, z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obdarowani pracownicy Wnioskodawcy nie uzyskają w związku z tą darowizną przychodu podlegającego podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, z ww. tytułu na Wnioskodawcy jako płatniku nie będzie ciążył obowiązek pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.