Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-295/14/MK
z 16 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów – stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2014 r. (data wpływu 10 lipca 2014 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego – uzupełnionym w dniu 9 października 2014 r. – dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania zawartych umów za umowy leasingu, możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat ustalonych w tych umowach, możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów wynikających z użytkowania przedmiotów leasingu -jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego – uzupełniony w dniu 9 października 2013 r. – w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania zawartych umów za umowy leasingu, możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat ustalonych w tych umowach, możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów wynikających z użytkowania przedmiotów leasingu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego oraz – w uzupełnieniu wniosku – stan faktyczny.

Wnioskodawca – Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością – wskazał, że przedmiotem jego działalności jest m.in. produkcja metalowych wyrobów gotowych, z wyłączeniem maszyn i urządzeń.

Spółka zamierza zawrzeć z Leasingodawcą umowy leasingu samochodów osobowych na czas oznaczony. Samochody osobowe będą pozostawały własnością Leasingodawcy i w okresie obowiązywania umów Leasingodawcą będzie zgodnie z zapisami zawartymi w umowach upoważniony do dokonywania i rozliczania odpisów amortyzacyjnych od pojazdów będących przedmiotem leasingu.

Spółka zgodnie z zapisami planowanych umów będzie uiszczać raty leasingowe przez okres leasingu wynoszący, w zależności od modelu samochodu 42 lub 48 miesięcy.

Po zakończeniu okresu leasingu Spółce będzie przysługiwało prawo do zakupu samochodów po cenie wykupu. Cena wykupu nie zostanie wskazana w umowach leasingu, lecz zostanie ustalona w przyszłości na podstawie wartości rynkowej konkretnego samochodu w momencie zakończenia okresu leasingu.

W przypadku każdej z planowanych umów suma rat leasingowych liczona bez wartości ceny wykupu samochodów jest mniejsza od wartości początkowej samochodów.

Ponadto z uzupełnienia wniosku wynika, że: Spółka zawarła z Leasingodawcą będącym osobą prawną umowy leasingu samochodów osobowych na czas oznaczony. Samochody osobowe będą pozostawały własnością Leasingodawcy i w okresie obowiązywania umów Leasingodawcą będzie zgodnie z zapisami zawartymi w umowach upoważniony do dokonywania i rozliczania odpisów amortyzacyjnych od pojazdów będących przedmiotem leasingu.

Lesingodawca nie będzie korzystać ze zwolnień w podatku dochodowym określonych w art. 17b ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, t.j.:

• art. 6 ustawy o CIT;

• przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych;

• art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz.U. z l997 r. Nr 26, poz. 143).

Zgodnie z zapisami umów, które zawarła Spółka jako leasingobiorca:

• Spółka nie jest zobowiązana do uiszczenia czynszu inicjalnego;

• Spółka jest zobowiązana do uiszczania rat leasingowych przez okres leasingu wynoszący, w zależności od modelu samochodu 42 lub 48 miesięcy;

• po zakończeniu okresu leasingu Spółce będzie przysługiwało prawo do zakupu samochodów po cenie wykupu, określonej w umowie leasingu.

W przypadku każdej z planowanych umów suma rat leasingowych liczona bez wartości ceny wykupu samochodów jest mniejsza od wartości początkowej samochodów będących przedmiotem umowy.

Jednakże zsumowana wartość rat leasingowych powiększona o wartość wykupu samochodów będących przedmiotem leasingu określoną w umowie będzie stanowiła wartość wyższą niż wartość początkowa samochodów stanowiących przedmiot umów, które zostały zawarte

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy, mając na uwadze przedstawione powyżej zdarzenie przyszłe, umowy, które zostały zawarte przez Spółkę na opisanych powyżej warunkach można zakwalifikować jako umowy leasingu w rozumieniu art. 17b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych i czy w związku z tym wszelkie opłaty ustalone w przedmiotowych umowach i ponoszone przez Spółkę w podstawowym okresie umowy stanowią koszt uzyskania przychodów bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu tzw. "kilometrówki"?

We własnym stanowisku w sprawie Spółka wskazała, że – jej zdaniem – umowy, które zawarła można zakwalifikować jako umowy leasingu w rozumieniu art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a co za tym idzie Spółka może wszelkie opłaty ustalone w przedmiotowych umowach i ponoszone przez Spółkę w podstawowym okresie umowy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu tzw. "kilometrówki".

Zgodnie z art. 17a ust. 1 pkt 1 z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w Kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, (finansujący), oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, (korzystający), podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Jak wynika z art. 709¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16,
poz. 93 ze zm. - dalej KC), przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Zgodnie z treścią art. 17b ust. 1 ustawy o CIT, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego a koszt uzyskania przychodów korzystającego, jeżeli:

• umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;

• umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;

• suma ustalonych opłat w umowie leasingu, pomniejszona o należny podatek od towarowi usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu.

Umowy zostały zawarte na okres odpowiednio 42 lub 48 miesięcy. Zgodnie z regulacją zawartą w art. 17a ust. 1 pkt. 4 ustawy o CIT, przez normatywny okres amortyzacji rozumie się, w odniesieniu do środków trwałych, okres, w którym odpisy amortyzacyjne, wynikające z zastosowania stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych, zrównują się z wartością początkową środków trwałych. W pozycji 07 Załącznika nr 1 do Ustawy o CIT, normatywny okres amortyzacji samochodów osobowych oznaczonych symbolem KŚT741 został określony na 60 miesięcy. Zatem umowy, które zostały zawarte przez Spółkę spełniają warunek odnoszący się do okresu trwania umowy wskazany w art. 17b, który musi stanowić co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji.

W odniesieniu do warunku dotyczącego sumy opłat, która musi odpowiadać co najmniej wartości początkowej samochodów będących przedmiotem leasingu, podkreślenia wymaga fakt, że w piśmiennictwie dominuje pogląd (P. Małecki, M. Mazurkiewicz, CIT. Podatki i rachunkowość. Komentarz, Warszawa 2010, s. 773), że do sumy opłat o której mowa w art. 17b ust. 1 pkt 3 Ustawy o CIT wlicza się następujące kwoty:

• czynsz inicjalny;

• raty leasingowe;

• wartość wykupu przedmiotu po zakończeniu umowy.

Także z treści art. 17j ust. 1 ustawy o CIT wynika wprost, że jeżeli w umowie leasingu została określona cena, po której korzystający ma prawo nabyć przedmiot umowy po zakończeniu podstawowego okresu tej umowy, cenę tę uwzględnia się w sumie opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1 pkt 3 i art. 17f ust. 1 pkt 2.

Umowy, które Spółka zawarła nie przewidują zapłaty czynszu inicjalnego, natomiast zsumowane raty leasingowe określone w tych umowach nie osiągną poziomu wartości początkowej samochodów osobowych będących przedmiotem tych umów. Jednakże zsumowana wartość rat leasingowych powiększona o wartość wykupu samochodów będących przedmiotem leasingu wskazaną w treści umów będzie stanowiła wartość wyższą niż wartość początkowa leasingowanych samochodów.

Zatem, w opinii Spółki istnieją podstawy do tego, aby warunek dotyczący łącznej wysokości sumy opłat leasingowych, również uznać za spełniony.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że opisana w stanie faktycznym umowa stanowi umowę leasingu w rozumieniu art. 17b ustawy o CIT a Spółka może wszelkie opłaty ustalone w przedmiotowych umowach i ponoszone przez Spółkę w podstawowym okresie umowy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu tzw. "kilometrówki".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Z kolei sposób prowadzenia ewidencji - w przypadku wykorzystywania samochodów osobowych nienależących do składników majątku podatnika - został szczegółowo określony w art. 16 ust. 5 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem: przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 30 i 51, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane. W razie braku tej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Stosownie natomiast do art. 16 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: przepis ust. 1 pkt 51 nie dotyczy samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1.

W myśl art. 17a pkt 1 tejże ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo użytkowania wieczystego gruntów.

Z powyższej definicji wynika, że nazwana umowa leasingu, uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121) jest jedną z wielu umów, które mieszczą się w katalogu określonym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Podatkową umową leasingu może być każda umowa posiadająca cechy określone w art. 17a pkt 1 ustawy - niezależnie od nazwy. Skutkiem tego będą określone w przepisach uprawnienia i zobowiązania stron umowy w zakresie wykazywania przychodów i kosztów dla potrzeb podatku dochodowego.

O tym, czy umowa może być zakwalifikowana jako podatkowa umowa leasingu decydują jej cechy, które muszą być spełnione łącznie:

1. przedmiotem umowy mogą być wyłącznie rzeczy lub prawa stanowiące środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji podatkowej, a także grunty oraz prawo użytkowania wieczystego gruntów,
   
2. świadczenie polega na tym, że jedna ze stron oddaje drugiej za wynagrodzeniem przedmiot umowy do używania albo używania i pobierania pożytków.

Oprócz tych ogólnych cech podatkowej umowy leasingu, ustawodawca wskazuje w przepisach warunki szczególne, które pozwalają na zaliczenie umowy leasingu do podatkowej umowy leasingu operacyjnego (art. 17b ustawy) lub podatkowej umowy leasingu finansowego (art. 17f ustawy).

Aby zawarta umowa mogła być uznana dla celów podatkowych za umowę leasingu operacyjnego muszą być spełnione łącznie następujące warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem: opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
   
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
   
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio.

Stosownie natomiast do art. 17b ust. 2 ustawy: jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6,
   
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
   
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz.U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484 i Nr 101, poz. 1178)

• do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 17j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: jeżeli w umowie leasingu została określona cena, po której korzystający ma prawo nabyć przedmiot umowy po zakończeniu podstawowego okresu tej umowy, cenę tę uwzględnia się w sumie opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1 pkt 3 i art. 17f ust. 1 pkt 2.

W myśl natomiast art. 17a pkt 2 tejże ustawy: ilekroć w umowie jest mowa o podstawowym okresie umowy leasingu - rozumie się przez to czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nieuległy zmianie.

Z brzmienia powyższego przepisu wynika, że po upływie okresu, na jaki umowa ta została zawarta, Finansujący może przenieść na Korzystającego własność przedmiotu leasingu, z określonymi tego konsekwencjami dla przychodów i kosztów uzyskania przychodów stron umowy.

Odnosząc zatem powołane uregulowania prawne do przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że przedmiotowe umowy spełniają wszystkie przesłanki określone w art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do uznania ich na gruncie podatkowym za umowy leasingu operacyjnego. Tym samym, skoro umowy dotyczą samochodów użytkowanych przez Spółkę na podstawie umów leasingu operacyjnego, czyli zapewniają realizację samych umów leasingowych, to - stosownie do art. 16 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - Spółka nie będzie zobowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów dla samochodów osobowych użytkowanych na podstawie powyższych umów leasingu operacyjnego, a wszelkie opłaty ustalone w umowie leasingu oraz koszty wynikające z użytkowania przedmiotu leasingu będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, bez ograniczenia wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawych, pod warunkiem ich zgodnego z prawem udokumentowania.

Stanowisko Spółki wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.

Niezależnie od powyższego należy wskazać, że organ w ramach prowadzonego postępowania dotyczącego wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego opiera się wyłącznie na przedstawionym we wniosku stanie faktycznym. Nie może bowiem prowadzić postępowania kontrolnego, czy podatkowego, które pozwalałyby zweryfikować przedstawione przez Wnioskodawcę informacje istotne z punktu widzenia podejmowanego rozstrzygnięcia.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości rozliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012, poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.