2015.01.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-989/14/MM
z 29 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2014 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 29 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 stycznia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku obowiązku wystawienia informacji PIT-8C - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2014 r. do tutejszego organu wpłynął wniosek, uzupełniony pismem z dnia 22 stycznia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku obowiązku wystawienia informacji PIT-8C.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest samorządową jednostką kultury, mającą osobowość prawną, wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury Miasta …. pod nr ….

Podstawowym celem statutowym działalności Wnioskodawcy jest tworzenie warunków do rozwoju kultury, podejmowanie nowatorskich działań na rzecz aktywnego i świadomego uczestnictwa mieszkańców w kulturze, rozwoju kreatywności i dostępności kultury do różnorodnych grup odbiorców oraz inicjowanie działań kulturoznawczych i prospołecznych.

Obecnie względem Wnioskodawcy nie toczy się żadne postepowanie karno-skarbowe.

Na prowadzenie działalności kulturalnej Wnioskodawca otrzymuje środki bezpośrednio z budżetu w postaci dotacji podmiotowych i celowych, oprócz tego instytucja pokrywa również koszty bieżącej działalności z uzyskiwanych przychodów z działalności kulturalnej odpłatnej oraz z działalności gospodarczej.

Wnioskodawca prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową na zasadach określonych dla instytucji kultury.

Instytucja kultury jako osoba prawna (art. 14 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej) jest odrębnym w stosunku do organizatora podmiotem prawa, z własnym majątkiem, środkami trwałymi, przychodami oraz kosztami, samodzielnie gospodarującym, w ramach posiadanych środków.

Statutową działalnością Wnioskodawcy jest m.in. organizacja koncertów, warsztatów, przedstawień teatralnych, na które zapraszani są aktorzy i wykonawcy z całego kraju.

Instytucja w ramach podpisywanych umów koncertowych, głównie z Agencjami prowadzącymi działalność gospodarczą, reprezentującymi i zatrudniającymi artystów na umowy cywilno-prawnej oraz Teatrami, również prowadzącymi działalność gospodarczą, w których aktorzy często są zatrudniani na umowy o pracę, zobowiązuje się obok wypłaty na ich rzecz honorarium za występ, również do zapewnienia i opłacenia artystom noclegów i poczęstunku.

Instytucja współpracuje również z artystami, którzy nie prowadzą działalności gospodarczej, zawierając z nimi umowy o dzieło, w ramach których zamawiający dzieło (zlecający) oprócz zapłaty wynagrodzenia na rzecz wykonawcy dzieła (zleceniobiorcy) jest zobowiązany także umożliwić mu wykonanie dzieła (zlecenia) poprzez np. zapewnienie noclegu, pokrycie innych kosztów.

Często są to bowiem osoby spoza X i zgodnie z umową oprócz kwoty honorarium Wnioskodawca pokrywa koszty ich zakwaterowania. Zapewnienie dobrych warunków pobytu i podróży zaproszonym gościom jest obowiązkiem Organizatora/Wnioskodawcy, niezbędnym do właściwego wywiązywania się przezeń z umowy.

Na fakturach i rachunkach np. z koncertu lub przedstawienia, wykazywane są wyłącznie kwoty honorariów, które są przychodami z osobiście wykonywanej działalności artystycznej i podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych lub zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy instytucja kultury jest zobowiązana do wystawienia PIT-8C dla następujących osób:

zleceniobiorców z którymi zawierane są umowy cywilno-prawne, w tym umowy o dzieło,
artystów reprezentowanych przez Agencje koncertowe,
aktorów zatrudnionych w Teatrze,
zespołów muzycznych prowadzących działalność gospodarczą,

w związku z nieodpłatnym korzystaniem tych osób z usług hotelowych i gastronomicznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki, o których mowa we wniosku, nie stanowią dla artystów przychodów z innych źródeł, w rozumieniu art. 20 ust. 1, więc Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawiania poszczególnym osobom informacji PIT-8C.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia" Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenie „nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne" (nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2003 r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne: nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach. Przychody z innych źródeł to przychody, które występują jako odrębne obok działalności gospodarczej źródło przychodów.

Jeżeli przedsiębiorca (Agencja lub Teatr), otrzymuje zagwarantowane w umowie między stronami nieodpłatne świadczenie (zakwaterowanie artystów), a świadczenie to związane jest bezpośrednio ze źródłem przychodów z jego działalności gospodarczej, oznacza to - zdaniem Wnioskodawcy - że wartość otrzymanego świadczenia powinien wycenić i samodzielnie zaliczyć do przychodów z prowadzonej firmy. Zdaniem Wnioskodawcy, w tym przypadku nie ma żadnego obowiązku przesyłania informacji PIT-8C dla poszczególnych artystów korzystających z noclegów, gdyż nie ma tutaj mowy o innym źródle przychodów, czy też przysporzeniu majątkowym dla tych osób. Poza tym Wnioskodawca nie dysponuje nawet danymi adresowymi artystów, albowiem podpisuje umowy z podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, w tym przypadku Agencją, Teatrem lub Zespołem, a nie z poszczególnymi osobami, których te firmy reprezentują. Obowiązek wystawienia PIT-8C nie dotyczy również przychodów zwolnionych od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) i ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podróż służbowa osoby niebędącej pracownikiem).

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez niego koszty zakwaterowania stanowią dla wykonawców dzieła przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, albowiem - jak wynika to z cytowanych powyżej przepisów - świadczenie w postaci zapewnienia zakwaterowania, wyżywienia, przyjmującemu zamówienie na wykonanie dzieła stanowi dla autora źródło przychodu, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Poniesienie bowiem przez Organizatora ww. kosztów powoduje, iż osoba wykonująca umowę o dzieło otrzymała konkretne przysporzenie majątkowe w postaci sfinansowania kosztów, które są niezbędne do wykonania ww. umowy.

Jednocześnie przychód ten, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzystać będzie ze zwolnienia do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Ustawodawca przewidział bowiem zwolnienie od podatku niektórych świadczeń pieniężnych otrzymywanych przez osoby fizyczne związane z odbytymi podróżami.

Zgodnie z treścią tego przepisu „wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby, nie będącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju z zastrzeżeniem w ust. 13".

Aby jednak przedmiotowe świadczenia, do wysokości określonej w ww. rozporządzeniu, korzystały ze zwolnienia, muszą być spełnione warunki wynikające z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z jego treścią zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

w celu osiągnięcia przychodów lub
w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5 w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Wnioskodawca podkreśla, że w powołanym uprzednio przepisie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca posłużył się terminem „podróż" bez określenia „służbowa", dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców oraz zostały poniesione w celu uzyskania przychodu.

Zatem przy braku definicji „podróż" chodzi tu zarówno o podróż odbytą w związku z załatwianiem cudzych spraw (tj. podmiotu, który następnie zwraca poniesione w tym celu koszty), jak również o dojazd na miejsce wykonywania określonych czynności. W świetle powyższego Wnioskodawca stwierdza, że świadczenie w postaci zapewnienia zakwaterowania i zwrotu kosztów dojazdu osobom zatrudnionym na podstawie umów cywilnoprawnych stanowi dla tych osób przychód, który jednakże korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy.

Zatem, należności na rzecz osób niebędących pracownikami świadczeniodawcy mogą korzystać z tego zwolnienia, jeśli spełnią też warunki określone w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oznacza to, że nie trzeba wystawiać informacji PIT-8C dla wykonawcy dzieła, ponieważ wspomniane należności będą mogły korzystać ze zwolnienia od podatku, jeżeli nie przekroczą limitów określonych w odrębnych ustawach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń

Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest więc każda forma przysporzenia majątkowego tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Zgodnie natomiast z uregulowaniami zawartymi w art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców (art. 11 ust. 2a pkt 1 ustawy),
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu (art. 11 ust. 2a pkt 2),
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku (art. 11 ust. 2a pkt 3),
w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia (art. 11 ust. 2a pkt 4).

Z uwagi, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie zdefiniował pojęcia „nieodpłatnego świadczenia", to w tym względzie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121). Zgodnie z art. 353 § 2 ww. Kodeksu, świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Dla celów podatkowych pojęcie „nieodpłatnego świadczenia" ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale również wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określone zostały źródła przychodów.

Zgodnie z ww. przepisem, źródłami przychodów są:

stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
działalność wykonywana osobiście;
pozarolnicza działalność gospodarcza;
działy specjalne produkcji rolnej;
(uchylony);
najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;
kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c;
odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany,

inne źródła.

W myśl art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak wynika z powyższego przepisu katalog przychodów zaliczanych do tzw. przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym. Tym samym do tego źródła należy zaliczyć wszystkie inne przychody, które nie mogą być zakwalifikowane do pozostałych kategorii źródeł, szczegółowo wymienionych w treści art. 10 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

podróży służbowej pracownika,
podróży osoby niebędącej pracownikiem

do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Aby jednak przedmiotowe świadczenia, do wysokości określonej w ww. rozporządzeniu, korzystały ze zwolnienia, muszą być spełnione warunki, wynikające z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy, stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

w celu osiągnięcia przychodów lub
w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

W art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) cytowanej ustawy posłużono się terminem „podróż" bez określenia „służbowa", dlatego też zakres tego zwolnienia nie ogranicza się jedynie do podróży służbowych, w rozumieniu art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 2014 r, poz. 1502), ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że zostaną spełnione warunki wynikające z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest obowiązujące od dnia 1 marca 2013 r. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

Zgodnie z § 2 tego rozporządzenia osobie będącej w podróży krajowej przysługują m. in. diety oraz zwrot kosztów noclegu.

Zatem przy spełnieniu warunków wynikających z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych świadczenia te – do wysokości określonej w ww. rozporządzeniu – objęte są zwolnieniem przedmiotowym.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że statutową działalnością Wnioskodawcy jest m.in. organizacja koncertów, warsztatów, przedstawień teatralnych, na które zapraszani są aktorzy oraz wykonawcy z całego kraju.

Wnioskodawca w ramach podpisywanych umów koncertowych, głównie z Agencjami prowadzącymi działalność gospodarczą, reprezentującymi i zatrudniającymi artystów na umowy cywilno-prawne oraz Teatrami, również prowadzącymi działalność gospodarczą, w których aktorzy często są zatrudniani na umowy o pracę, zobowiązuje się obok wypłaty na ich rzecz honorarium za występ, również do zapewnienia i opłacenia artystom noclegów i poczęstunku.

Wnioskodawca współpracuje również z artystami, którzy nie prowadzą działalności gospodarczej, zawierając z nimi umowy o dzieło, w ramach których zamawiający dzieło (zlecający) oprócz zapłaty wynagrodzenia na rzecz wykonawcy dzieła (zleceniobiorcy) jest zobowiązany także umożliwić mu wykonanie dzieła (zlecenia) poprzez np. zapewnienie noclegu, pokrycie innych kosztów.

Często są to bowiem osoby spoza X i zgodnie z umową oprócz kwoty honorarium Wnioskodawca pokrywa koszty ich zakwaterowania. Zapewnienie dobrych warunków pobytu i podróży zaproszonym gościom jest obowiązkiem Organizatora (X), niezbędnym do właściwego wywiązywania się przezeń z umowy.

Na fakturach i rachunkach np. za koncert lub przedstawienie, wykazywane są wyłącznie kwoty honorariów, które są przychodami z osobiście wykonywanej działalności artystycznej i podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych lub zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego, tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna. Świadczenia w postaci zakwaterowania i wyżywienia otrzymane przez artystów, na podstawie zawartych umów koncertowych, stanowią zatem dla tych artystów świadczenie nieodpłatne, a w konsekwencji przychód podatkowy, który jednakże nie może być zakwalifikowany do innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W sytuacji, gdy umowa zawarta została z artystą, który jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą, wówczas dla tego artysty jest to przychód z działalności gospodarczej, w sytuacji gdy Wnioskodawca zawarł umowę o dzieło bezpośrednio z artystą nie prowadzącym działalności gospodarczej, wówczas dla tego artysty jest to przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy o dzieło), jeżeli natomiast Wnioskodawca zawarł umowę koncertową z podmiotem zatrudniającym artystów wykonawców, wówczas, dla tych artystów jest to przychód wymieniony w art. 13 pkt 2 ww. ustawy (przychód z osobiście wykonywanej działalności artystycznej).

Zgodnie bowiem z art. 13 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. wymienione w pkt 2 i 8:

przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych;
przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:
1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Natomiast stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie natomiast do art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że skoro przychody artystów wykonawców stanowią przychód ze źródeł powyżej wskazanych i tym samym nie sposób zakwalifikować ich do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to w konsekwencji – jak słusznie wskazał Wnioskodawca - nie ciąży na nim obowiązek wystawienia informacji PIT-8C.

Końcowo wskazać jednak należy, że w tych przypadkach, gdy przychody artystów zostaną zakwalifikowane do przychodów wymienionych w art. 13 pkt 2 i 8 ustawy o podatku dochodowym Wnioskodawca – jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych - jest zobowiązany od dokonanych świadczeń (czyli wartości nieodpłatnego świadczenia ustalonej na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomniejszonej o kwotę przysługującego zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) obliczyć, pobrać i odprowadzić w stosownym terminie do właściwego urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy oraz przekazać podatnikowi i właściwemu urzędowi imienną informację (PIT-11) o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy.

Zgodnie bowiem z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Artykuł 42 ust. 1 zdanie pierwsze ww. ustawy stanowi, że płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin