Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-1181/14/KT
z 15 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2014 r. (data wpływu 2 września 2014 r.), uzupełnionym w dniu 9 grudnia 2014 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży licytacyjnej nieruchomości zabudowanej i niezabudowanej, dokonywanej w trybie egzekucji komorniczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 9 grudnia 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży licytacyjnej nieruchomości zabudowanej i niezabudowanej, dokonywanej w trybie egzekucji komorniczej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jako komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym w W., prowadzi Pan przeciwko dłużnikowi A. S., zam. x., x. xx, xx-xxx x., postępowanie egzekucyjne, w którym zgodnie z wnioskiem wierzyciela skierowano egzekucję do nieruchomości objętej księgą wieczystą nr KW x. W ramach prowadzonego postępowania przeprowadzona zostanie licytacja ww. nieruchomości. W przypadku wypełnienia przez licytanta warunków licytacyjnych uzyska on prawo do przysądzenia własności ww. nieruchomości. W ramach dotychczas podjętych czynności ustalił Pan, że dłużnik jest rolnikiem, prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej rozpoczął w dniu 11 sierpnia 2010 r., natomiast z dniem 31 grudnia 2012 r. zawiesił prowadzenie ww. działalności. Dłużnik złożył oświadczenie, zgodnie z którym w stosunku do przedmiotowej nieruchomości nie przysługiwało mu prawo odliczenia podatku naliczonego przy jej nabyciu. Dłużnik oświadczył również, że poniósł nakłady przewyższające 30% wartości początkowej, ale nie korzystał z prawa do odliczenia podatku od tych nakładów. Z informacji uzyskanych z Urzędu Skarbowego w trybie art. 761 K.p.c. wynika, że na dzień udzielenia odpowiedzi, tj. na dzień 10 października 2012 r., dłużnik prowadził działalność zaklasyfikowaną w PKD jako działalność usługowa wspomagająca produkcję roślinną. Odnotowane są niezamknięte powiązania dłużnika z działalnością gospodarczą od dnia 11 sierpnia 2010 r.: „X.” Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe, xx-xxx x., x., x. xx. Ostatnimi dokumentami wymiarowymi składanymi przez dłużnika był VAT-7 za 08/2012. Na dzień udzielenia odpowiedzi przez Urząd Skarbowy, dłużnik był podatnikiem podatku od towarów i usług. W deklaracji za 2011 r. dłużnik wykazał dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Przedmiotem egzekucji jest nieruchomość gruntowa, w której skład wchodzą: działka gruntu nr 1x/14 zabudowana budynkiem mieszkalnym z częścią biurowo-socjalną i halą produkcyjną o łącznej powierzchni użytkowej 705,30 m², niezabudowana działka gruntu nr 1x/6 oraz niezabudowana działka gruntu nr 1x/13. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego część działki nr 1x/14 znajduje się na terenie oznaczonym symbolem 5.44.U1 − tereny usługowo-produkcyjne; pozostała część działki nr 1x/14 i część działki nr 1x/13 położone są na terenie oznaczonym symbolem 5.90.R − tereny rolnicze; działka 1x/6 − położona jest na terenie oznaczonym symbolem KDD − droga.

Z uzyskanych przez Pana informacji wynika, że dłużnik jest rolnikiem. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Zgodnie z przytoczoną wyżej definicją dłużnik jest rolnikiem. Zajętą nieruchomość należy uznać za wchodzącą w skład gospodarstwa rolnego, a jej nabycie za nabycie w celu wykonywania ww. działalności. Dłużnik wszedł w posiadanie nieruchomości w wyniku umowy kupna-sprzedaży z dnia 1 września 1999 r. (akt notarialny). Według oświadczenia dłużnika, w związku z poniesionymi nakładami na nieruchomość nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nabył ww. nieruchomość w celu prowadzenia działalności rolniczej. W odniesieniu do działki zabudowanej nr 1x/14:

• hala produkcyjna jest odrębnym obiektem,
• hala produkcyjna jest budynkiem bądź budowlą w rozumieniu prawa budowlanego,
• według złożonego oświadczenia, dłużnik poniósł wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym tego obiektu w wysokości stanowiącej co najmniej 30% jego wartości początkowej,
• nieruchomość jest przedmiotem umowy dzierżawy z dnia 10 września 2001 r. pomiędzy dłużnikiem (wydzierżawiającym), a H. G. (dzierżawcą), gruntów rolnych z całości 8,38 ha położonych w D., woj. p., na okres 3 lat. Umowa obejmuje również gospodarstwo rolne o pow. 3,38 ha, w tym wszystkie zabudowania. W umowie określono, że nie stanowi zmiany umowy przedłużenie jej zgodną wolą stron na okres 25 lat począwszy od dnia 11 września 2014 r. do dnia 11 września 2029 r. Nie określono stawki czynszu dzierżawnego. Dnia 13 września 2004 r. nastąpiła zmiana dzierżawcy na Sp. z o.o. „Y.” PPH w G. Dnia 13 września 2004 r. został również podpisany aneks do umowy dzierżawy nr 1, w którym m.in. określono, że dzierżawca zobowiązuje się każdego roku do przekazania z tytułu dzierżawy 10 kwintali ziemniaków i 1 kwintal pszenicy − w związku z powyższym przedmiotowa hala jest przedmiotem umowy dzierżawy od dnia 10 września 2001 r.

W odniesieniu do działki niezabudowanej nr 1x/13:

• nie jest terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług − stanowi tereny rolnicze. Brak jest decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania tego terenu. Nie jest Pan w stanie określić, czy na dzień sprzedaży nadal działka ta będzie stanowiła teren rolniczy, ponieważ nie jest w stanie określić, czy nie zostanie zmienione jej przeznaczenie,
• powyższa działka, jako wchodząca w skład całej nieruchomości, jest przedmiotem umowy dzierżawy z dnia 10 września 2001 r. pomiędzy dłużnikiem (wydzierżawiającym), a H. G. (dzierżawcą), gruntów rolnych z całości 8,38 ha położonych w D., woj. x., na okres 3 lat. Umowa obejmuje również gospodarstwo rolne o pow. 3,38 ha, w tym wszystkie zabudowania. W umowie określono, że nie stanowi zmiany umowy przedłużenie jej zgodną wolą stron na okres 25 lat począwszy od dnia 11 września 2014 r. do dnia 11 września 2029 r. Nie określono stawki czynszu dzierżawnego. Dnia 13 września 2004 r. nastąpiła zmiana dzierżawcy na Sp. z o.o. „Y.” PPH w G. Dnia 13 września 2004 r. został również podpisany aneks do umowy dzierżawy nr 1, w którym m.in. określono, że dzierżawca zobowiązuje się każdego roku do przekazania z tytułu dzierżawy 10 kwintali ziemniaków i 1 kwintal pszenicy.

W odniesieniu do działki niezabudowanej nr 1x/6:

• nie jest terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług − stanowi tereny rolnicze. Brak jest decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania tego terenu. Nie jest Pan w stanie określić, czy na dzień sprzedaży działka ta nadal będzie stanowiła teren rolniczy, ponieważ nie jest w stanie określić czy nie zostanie zmienione jej przeznaczenie,
• powyższa działka, jako wchodząca w skład całej nieruchomości, jest przedmiotem umowy dzierżawy z dnia 10 września 2001 r. pomiędzy dłużnikiem (wydzierżawiającym), a H. G. (dzierżawcą), gruntów rolnych z całości 8,38 ha położonych w D., woj. x., na okres 3 lat. Umowa obejmuje również gospodarstwo rolne o pow. 3,38 ha, w tym wszystkie zabudowania. W umowie określono, że nie stanowi zmiany umowy przedłużenie jej zgodną wolą stron na okres 25 lat począwszy od dnia 11 września 2014 r. do dnia 11 września 2029 r. Nie określono stawki czynszu dzierżawnego. Dnia 13 września 2004 r. nastąpiła zmiana dzierżawcy na Sp. z o.o. „Y.” PPH w G. Dnia 13 września 2004 r. został również podpisany aneks do umowy dzierżawy nr 1, w którym m.in. określono, że dzierżawca zobowiązuje się każdego roku do przekazania z tytułu dzierżawy 10 kwintali ziemniaków i 1 kwintal pszenicy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy jest Pan zobowiązany do uiszczenia podatku od towarów i usług od wykonywanej sprzedaży nieruchomości w trybie licytacji publicznej na podstawie opisanego zdarzenia przyszłego, tj. czy na organie egzekucyjnym − komorniku spoczywa w danym przypadku obowiązek obliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Zgodnie z § 22 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1964 r. − Kodeks postępowania cywilnego w przypadku sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów. Fakturę wystawia się jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów. Z powyższych przepisów wynika, że komornik dokonuje czynności w imieniu podatnika − dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby obowiązany dłużnik, w przypadku gdyby powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku. Komornik zatem zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej nieruchomości okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Opodatkowanie będzie miało miejsce wtedy, gdy spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie przepisu art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą „płatnikiem” w rozumieniu art. 15 ust. 1 tej ustawy, działającą w takim charakterze. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i ich budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że sprzedaż dotyczy nieruchomości rolnej wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego, będącej własnością osoby fizycznej, będącej rolnikiem, przedmiotowe nieruchomości zostały nabyte w związku z prowadzeniem działalności rolniczej. Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, za gospodarstwom rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1 ww. ustawy, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej. Z opisanego stanu faktycznego wynika, że dłużnik jest osobą fizyczną posiadającą obszar gruntów o powierzchni łącznej przekraczającej znacznie 1 ha, jak i 1 ha przeliczeniowy, czyli opisane nieruchomości rolne będące jego własnością wchodzą w skład gospodarstwa rolnego. Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowych nieruchomości realizowana przez dłużnika nosiłaby znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ dotyczyłaby majątku związanego z prowadzoną przez dłużnika działalnością gospodarczą oraz nabytego z zamiarem wykorzystania go do takiej działalności. Dłużnik zostałby zatem uznany za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu tej sprzedaży, wykonującego samodzielnie działalność rolniczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i transakcja ta podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Skoro dłużnik miałby obowiązek opodatkowania powyższej transakcji podatkiem od towarów i usług, to komornik, na podstawie art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług, również byłby zobowiązany do obliczenia i uiszczenia tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami – w myśl art. 2 pkt 6 powołanej ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisu art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2–12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Według art. 2 pkt 33 ww. ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu − zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części, do użytkowania w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu. Oznacza to, że jeżeli podatnik wybuduje obiekt lub zmodernizuje go ponosząc przy tym nakłady na ulepszenie przekraczające 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (po wybudowaniu lub ulepszeniu) zostanie oddany do użytkowania w rozumieniu przepisów budowlanych i wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych, nie jest to równoznaczne z jego zasiedleniem. W takim przypadku oddanie do użytkowania nie nastąpi bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce, gdy nowowybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub oddany w dzierżawę, czy najem, gdyż nastąpi wówczas wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu.

Stosownie do art. 43 ust.1 pkt 10a powołanej ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Na podstawie ust. 7a tegoż artykułu, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego przepisu wynika, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

W myśl art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego i treści powołanych uregulowań prawnych prowadzi do stwierdzenia, że skoro dłużnik wykorzystuje przedmiotową nieruchomość zabudowaną i niezabudowaną do działalności gospodarczej (wydzierżawia ją odpłatnie od dnia 10 września 2001 r.), to działa – jak słusznie Pan stwierdził − jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wbrew jednak Pana stanowisku, planowana sprzedaż budynku mieszkalnego z częścią biurowo-socjalną oraz hali produkcyjnej, które znajdują się na działce nr 1x/14, nie będzie opodatkowana 23% stawką podatku, ale będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, ponieważ nastąpi po pierwszym zasiedleniu w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy oraz po upływie 2 lat od tego zasiedlenia. W konsekwencji – przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy – również dostawa gruntu związanego z tymi obiektami będzie zwolniona od podatku.

Również sprzedaż niezabudowanych działek gruntu nr 1x/6 i nr 1x/13 – wbrew Pana zdaniu – nie będzie opodatkowana 23% stawką podatku, ale będzie zwolniona od podatku, z tym że na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie są one terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 tej ustawy.

Jednocześnie należy wskazać, że niniejszą interpretację wydano na podstawie przedstawionego zdarzenia przyszłego, przy założeniu, że opisane obiekty, w momencie sprzedaży, będą stanowiły budynki (budowle) w rozumieniu powołanej uprzednio ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm.).

Ponadto tut. organ wskazuje, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację − w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.