Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/4512-133/15/MD
z 3 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2015 r. (data wpływu 20 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży działki gruntu niezabudowanej oraz nieprzeznaczonej pod zabudowę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży działki gruntu niezabudowanej oraz nieprzeznaczonej pod zabudowę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina … (dalej jako „Gmina) zamierza sprzedać nieruchomość oznaczoną w ewidencji gruntów numerem 38/3, obręb…, położoną w miejscowości … . Jest to teren niezabudowany, sklasyfikowany jako grunty orne RlVa – 0,5099 ha, RlVb – 0,3752 ha. Nieruchomość nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego (plan stracił ważność z dniem 31 grudnia 2002 r.). Dla wyżej opisanej działki nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, ani decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego. W Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy zatwierdzonym uchwałą nr … Rady Miejskiej w … z dnia … stycznia 2002 r. zaplanowano ten teren w części jako tereny gospodarcze, a w części tereny zieleni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działki nr 38/3, obręb … winna być zwolniona od podatku od towarów i usług?

Zdaniem Gminy, sprzedaż nieruchomości powinna być zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Nieruchomość nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego i nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, ani decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego. Przeznaczenie gruntu powinno znajdować odzwierciedlenie w obiektywnych okolicznościach (planach miejscowych, decyzjach o warunkach zabudowy, etc.). Nie może być zaś ustalone na podstawie subiektywnego przekonania stron transakcji – przykładowo poprzez stwierdzenie, że w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym dana działka jest działką budowlaną, albo, że dana działka nie jest nieruchomością rolną w rozumieniu art. 46 Kodeksu cywilnego. Rozstrzyga bowiem obiektywne przeznaczenie gruntu a nie deklarowany – względem przyszłego wykorzystania gruntu – zamiar stron transakcji.

Od dnia 1 kwietnia 2013 r. w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT wprowadzono definicję terenu budowlanego. Zgodnie z tą definicją przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Gmina stwierdziła, że ze względu na brak w momencie sprzedaży działki nr 38/3, obręb …:

• aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego;
• decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu;
• decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,

oraz sklasyfikowanie przedmiotowej nieruchomości jako gruntu rolnego, dostawa terenu niezabudowanego nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn.zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.) – dalej jako K.c. – rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Stawka podatku, jak wynika z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści ust. 1 pkt 9 tego artykułu, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z treści art. 2 pkt 33 ustawy, wynika, że przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Gmina zamierza sprzedać nieruchomość oznaczoną w ewidencji gruntów numerem 38/3. Jest to teren niezabudowany, sklasyfikowany jako grunty orne RlVa – 0,5099 ha, RlVb – 0,3752 ha. Nieruchomość nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego (plan stracił ważność z dniem 31 grudnia 2002 r.). Dla działki nie została również wydana decyzja o warunkach zabudowy, ani decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Na tym tle Gmina powzięła wątpliwość dotyczącą zasadności zastosowania zwolnienia od podatku do sprzedaży ww. działki.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, cytowane regulacje z zakresu podatku od towarów i usług oraz przepisy odrębne, potwierdzić należy pogląd Gminy, że sprzedaż działki nr 38/3 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż działka ta nie jest terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Przedstawiona kwalifikacja prawnopodatkowa pozostanie aktualna, jeżeli do chwili sprzedaży ww. działki nie zmieni się jej status, tj. pozostanie gruntem niezabudowanym i nieprzeznaczonym pod zabudowę w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.