Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-468/15-2/KP
z 16 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2015 r. (data wpływu 3 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obciążenia podatkiem dostawy nieruchomości w ramach postępowania egzekucyjnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obciążenia podatkiem dostawy nieruchomości w ramach postępowania egzekucyjnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym prowadzi egzekucję z nieruchomości gruntowej zabudowanej - działki nr XX/2 o powierzchni 0,4227 ha, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Zgodnie z operatem szacunkowym teren, na którym znajduje się nieruchomość przeznaczony jest pod zabudowę mieszkalną niską. Lokalizacja nieruchomości jest zgodna z byłym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Założenia do nowego przewidują takie same przeznaczenie terenu. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów działek oznakowana jest jako tereny mieszkaniowe, oznaczone symbolem - B oraz inne tereny zabudowane, oznaczone symbolem - Bi. Zabudowana jest budynkiem produkcyjno-socjalno-mieszkalnym i budynkiem produkcyjno-składowym.

Budowa przedmiotowych budynków zgodnie z pozycją kartoteki budynków Starostwa Powiatowego zakończona w 2004 r. Ówcześnie Dłużniczka prowadziła na nieruchomości działalność gospodarczą. W toku postępowania egzekucyjnego ustalono, że podstawą nabycia prawa własności przedmiotowej nieruchomości była umowa darowizny z dnia 10 grudnia 2007 r.

Dłużniczka złożyła oświadczenie na piśmie, z którego wynika, że:

1. nie prowadzi obecnie działalności gospodarczej;
2. nie jest czynnym podatnikiem VAT;
3. w stosunku do przedmiotowej nieruchomości nie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku VAT przy jej nabyciu;
4. nie poniosła nakładów przewyższających 30% wartości początkowej nieruchomości i nie skorzystała z prawa odliczenia podatku VAT od tych nakładów;
5. zlikwidowała działalność gospodarczą i rozliczyła się z urzędem skarbowym zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zgodnie z informacją Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 19 grudnia 2014 r. dłużniczka została wpisana do rejestru podatników prowadzonego przez Naczelnika jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż egzekucyjna przedmiotowej nieruchomości w drodze licytacji publicznej będzie obciążona podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż wyżej opisanej nieruchomości w toku postępowania egzekucyjnego w drodze licytacji publicznej nie będzie obciążona podatkiem od towarów i usług.

Art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług nakłada na komornika sądowego obowiązek działania jako płatnik w przypadku wykonywania przez niego czynności egzekucyjnych w rozumieniu Kodeksu postępowania cywilnego. Jednak obowiązki płatnika urzeczywistniają się wyłącznie wtedy, gdy sam dłużnik byłby zobowiązany do zapłacenia podatku należnego od danej transakcji. Z kolei zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika.

W przedmiotowej sprawie nieruchomość dłużnik nabył jako osoba fizyczna w drodze darowizny, do majątku prywatnego, bez prawa do odliczenia podatku VAT, co oświadczył na piśmie. Dłużnik włada nieruchomością w ramach tzw. zarządu zwykłego. Dłużnik nie prowadzi również profesjonalnej działalności w zakresie obrotu nieruchomościami. Nieruchomość nie jest ponadto środkiem trwałym prowadzonego przez dłużnika przedsiębiorstwa lecz posłużyła jedynie jako przedmiot zabezpieczenia zaciągniętego w związku z prowadzoną jednoosobowo przez dłużnika jako osobę fizyczną działalnością gospodarczą kredytu. Nieruchomość była wykorzystywana dla prowadzenia działalności ówcześnie, jednak obecnie nie jest użytkowana przez nikogo. Jak wynika z informacji ZUS dłużnik od 06 października 2011 r. podlega ubezpieczeniom społecznym i zdrowotnym jako pracownik. W CEIDG nie ujawniono wpisu świadczącego, iżby dłużnik obecnie prowadził działalność gospodarczą. Również w rejestrze podatników prowadzonym przez Naczelnika Urzędu Skarbowego dłużnik figuruje jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Dłużnik nie jest zatem podatnikiem w świetle art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, pomimo tego, iż dłużnik ówcześnie prowadził działalność gospodarczą na nieruchomości, to przedmiotem sprzedaży jest jednak nieruchomość wchodząca w skład majątku osobistego dłużnika przy czym sprzedaż ta ma niewątpliwie charakter okazjonalny. Dłużnik złożył nadto oświadczenie na piśmie, iż zlikwidował działalność gospodarczą i rozliczył się z urzędem skarbowym zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, zbycie takiej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ze względu na podmiot obrotu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z pózn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę lub świadczenie usług, w rozumieniu art. 7 i 8 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Żeby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – Komornik Sądowy prowadzi postępowanie egzekucyjne w sprawie działki gruntowej zabudowanej o powierzchni 0,4227 ha, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów działek oznakowana jest jako tereny mieszkaniowe, oznaczone symbolem - B oraz inne tereny zabudowane, oznaczone symbolem - Bi. Zabudowana jest budynkiem produkcyjno-socjalno-mieszkalnym i budynkiem produkcyjno-składowym. Budowa przedmiotowych budynków zgodnie z pozycją kartoteki budynków Starostwa Powiatowego została zakończona w 2004 r. Ówcześnie dłużniczka prowadziła na nieruchomości działalność gospodarczą. W toku postępowania egzekucyjnego ustalono, że podstawą nabycia prawa własności przedmiotowej nieruchomości była umowa darowizny z dnia 10 grudnia 2007 r. Dłużniczka złożyła oświadczenie na piśmie, z którego wynika, że nie prowadzi obecnie działalności gospodarczej, nie jest czynnym podatnikiem VAT, w stosunku do przedmiotowej nieruchomości nie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku VAT przy jej nabyciu, nie poniosła nakładów przewyższających 30% wartości początkowej nieruchomości i nie skorzystała z prawa odliczenia podatku VAT od tych nakładów oraz zlikwidowała działalność gospodarczą i rozliczyła się z urzędem skarbowym zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług. Zgodnie z informacją Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 19 grudnia 2014 r. Dłużniczka została wpisana do rejestru podatników prowadzonego przez Naczelnika jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że zbycie prawa przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Dłużniczka w stosunku do tej czynności nie wystąpi w charakterze podatnika, ponieważ czynność ta nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy. Z treści stanowiska Wnioskodawcy wynika, że grunt oraz budynki Dłużniczka nabyła jako osoba fizyczna w drodze darowizny bez prawa do odliczenia podatku VAT. Zatem sprzedaż licytacyjna przedmiotowej nieruchomości będzie sprzedażą majątku osobistego Dłużniczki, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.