Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/4511-533/15-2/MK
z 15 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2015 r. (data wpływu 25 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na Banku obowiązków płatnika związanych z nienależnie pobranym i wpłaconym zryczałtowanym podatkiem dochodowym oraz ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku odkupienia jednostek uczestnictwa zapisanych na rachunku Uczestniczki w ramach czynności restytucyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na Banku obowiązków płatnika związanych z nienależnie pobranym i wpłaconym zryczałtowanym podatkiem dochodowym oraz ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku odkupienia jednostek uczestnictwa zapisanych na rachunku Uczestniczki w ramach czynności restytucyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. („Wnioskodawca”) na podstawie umowy zawartej z funduszem inwestycyjnym otwartym (dalej: „FIO”) oraz specjalistycznym funduszem inwestycyjnym (dalej: „SFIO”, dalej łącznie: „Fundusze”) świadczy na ich rzecz usługi agenta transferowego, polegające między innymi na prowadzeniu rejestru uczestników tych Funduszy. W ramach zleconych czynności, na podstawie oświadczeń woli składanych przez uczestników, Wnioskodawca dokonuje wpisów do rejestru uczestników, a także oblicza i pobiera kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu udziału w funduszach kapitałowych.

W przypadku funduszu inwestycyjnego działającego w formie SFIO jego uczestnikiem była osoba fizyczna (dalej: „Uczestniczka”), która posiadała jednostki uczestnictwa w jednym z subfunduszy SFIO. Złożyła ona 10 września 2014 r. za pośrednictwem platformy internetowej jednego z podmiotów pośredniczących w zbywaniu jednostek uczestnictwa dwa zlecenia:

1. zlecenie konwersji wszystkich jednostek uczestnictwa z subfunduszu w ramach SFIO do subfunduszu w ramach FIO (zlecenie złożono o godzinie 11:28, co wynika z zapisów platformy internetowej do rozliczania zleceń). Wnioskodawca otrzymał zlecenie 10 września 2014 r. w godzinach wieczornych. Istotnym jest wskazanie, że zgodnie z Prospektem SFIO i FIO konwersja definiowana jest w sposób następujący: „W ramach konwersji Uczestnik Funduszu ma prawo, na podstawie jednego zlecenia, żądać odkupienia Jednostek Uczestnictwa związanych z Subfunduszem z jednoczesnym nabyciem za całość kwoty uzyskanej w wyniku tego odkupienia jednostek uczestnictwa innych funduszy zarządzanych przez Towarzystwo, przy czym odkupienie Jednostek Uczestnictwa związanych z Subfunduszem i nabycie jednostek uczestnictwa innych funduszy zarządzanych przez Towarzystwo następuje w tym samym Dniu Wyceny”.
2. zlecenie zamiany wszystkich jednostek uczestnictwa z- subfunduszu w ramach SFIO - tego samego, o którym mowa w pkt . 1, do innego subfunduszu w ramach SFIO (zlecenie złożono o godzinie 12:38, co wynika z zapisów platformy internetowej do rozliczania zleceń). Wnioskodawca otrzymał zlecenie w godzinach wieczornych 10 września 2014 r. Istotnym jest wskazanie, że zgodnie z Prospektem FIO i SFIO zamiana definiowana jest w sposób następujący: „W ramach zamiany Uczestnik Funduszu ma prawo, na podstawie jednego zlecenia, żądać odkupienia Jednostek Uczestnictwa związanych z Subfunduszem z jednoczesnym nabyciem za całość kwoty uzyskanej w wyniku tego odkupienia Jednostek Uczestnictwa związanych z innym Subfunduszem w Funduszu, przy czym odkupienie Jednostek Uczestnictwa związanych z Subfunduszem i nabycie Jednostek Uczestnictwa związanych z innych Subfunduszem w Funduszu następuje w tym samym Dniu Wyceny”.
   
   

Powyżej opisane zlecenia (pkt 1 i pkt 2) były więc ze sobą sprzeczne.

W sytuacji złożenia sprzecznych zleceń w danym dniu wyceny Statuty SFIO i FIO, a więc dokumenty nadrzędne określające zgodnie z ustawą o funduszach inwestycyjnych zasady działania funduszu inwestycyjnego (uczestnicy mają dostęp do tego dokumentu m.in. poprzez Prospekt Informacyjny Funduszu), regulują tę kwestię w sposób następujący:

Statut SFIO

„ Art. 26. Sprzeczne zlecenia

1. W przypadku otrzymania przez Agenta Transferowego sprzecznych zleceń dotyczących tego samego Subrejestru, są one realizowane w następujący sposób: blokada Subrejestru i odwołanie pełnomocnictwa jest wykonywane w pierwszej kolejności.
2. Pozostałe zlecenia wykonywane są w następującym porządku: nabycie, transfer, zamiana, konwersja i odkupienie Jednostek Uczestnictwa, przy czym zlecenie odkupienia Jednostek Uczestnictwa z żądaniem zapłaty zaliczkowej realizowane jest przed zleceniem odkupienia Jednostek Uczestnictwa bez takiego żądania”.
   
   

Statut FIO

„ Art. 28. Sprzeczne zlecenia

1. W przypadku otrzymania przez Agenta Transferowego sprzecznych zleceń dotyczących tego samego Subrejestru, są one realizowane w następujący sposób: blokada Subrejestru i odwołanie pełnomocnictwa jest wykonywane w pierwszej kolejności.
2. Pozostałe zlecenia wykonywane są w następującym porządku: nabycie, transfer, zamiana, konwersja i odkupienie Jednostek Uczestnictwa.
3. W przypadku złożenia w tym samym dniu co najmniej dwóch zleceń zamiany lub konwersji lub odkupienia, skutkujących zamianą lub konwersją lub odkupieniem Jednostek Uczestnictwa zapisanych na jednym Subrejestrze, Uczestnik powinien wskazać w treści składanych zleceń kolejność ich realizacji. W innym przypadku, Fundusz ani Towarzystwo nie ponosi odpowiedzialności za kolejność realizacji tych zleceń”.
   
   

W konsekwencji powyższych zapisów Statutów, jak też zgodnie z instrukcjami otrzymanymi przez Wnioskodawcę na podstawie Statutów od Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych (dalej: „TFI”) działającego w imieniu Funduszy (jako ich organ zarządzający) w pierwszej kolejności winna zostać dokonana transakcja zamiany. Transakcja konwersji jest zawsze dokonywana po transakcji zamiany, jeżeli na rejestrze (rachunku) są jednostki pozwalające na jej przeprowadzenie.

W będącej przedmiotem stanu faktycznego sytuacji w wyniku błędu Wnioskodawcy w pierwszej kolejności (11 września 2014 r.) została jednak dokonana transakcja konwersji wszystkich jednostek uczestnictwa objętych złożonym przez Uczestniczkę zleceniem. W konsekwencji dokonania konwersji wszystkich jednostek uczestnictwa znajdujących się na rejestrze Uczestniczki transakcja zamiany nie mogła zostać dokonana. Stało się tak pomimo złożenia w tym samym dniu dwóch sprzecznych zleceń. Działanie Wnioskodawcy dokonującego rozliczeń było więc sprzeczne z obowiązującymi regulacjami i instrukcjami.

Skutkiem przeprowadzenia przez Wnioskodawcę i rozliczenia transakcji konwersji było pobranie i wpłata do właściwego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, który nie podlegałby wpłacie przy zamianie zgodnie z art. 17 ust. lc ustawy o PIT. Uczestniczka na moment przeprowadzenia transakcji konwersji nie była świadoma błędu Wnioskodawcy, a w jej świadomości był fakt złożenia zlecenia zamiany, które złożyła po zleceniu pierwszego zlecenia konwersji, czyli faktycznie dokonała ona korekty pierwotnego zlecenia.

Opisane powyżej zlecenia złożone przez Uczestniczkę były więc sprzeczne i wiązały się z odmiennymi skutkami podatkowymi, tj. konwersja z opodatkowaniem (obowiązkiem płatnika poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych), a zamiana z brakiem opodatkowania tej transakcji, gdyż jest dokonywana w ramach tego samego funduszu i podlega wyłączeniu z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o PIT.

Uczestniczka po stwierdzeniu niezgodnego z jej intencjami rozliczenia transakcji - dokonania konwersji zamiast zamiany - złożyła do TFI reklamację. TFI po otrzymaniu reklamacji i dokonaniu weryfikacji dokumentów potwierdziło zasadność roszczeń Uczestniczki dotyczących nieprawidłowo przeprowadzonej przez Wnioskodawcę realizacji sprzecznych zleceń złożonych w tym samym dniu, tj. 10 września 2014 r.

Realizacja reklamacji została dokonana następująco:

1. Uczestniczka złożyła dodatkowe zlecenie konwersji jednostek uczestnictwa z subfunduszu w ramach FIO (do tego subfunduszu dokonano błędnej konwersji) do subfunduszu w ramach SFIO (do tego subfunduszu winna być dokonana pierwotna zamiana). W tym zakresie płatnik pobrał podatek i dokonał umorzenia i nabycia jednostek uczestnictwa po kursie z dnia realizacji transakcji.
2. Naprawienie „uszczerbku” w majątku Uczestniczki nastąpiło przez nabycie na jej rzecz dodatkowych jednostek uczestnictwa w subfunduszu w ramach SFIO, celem doprowadzenia na rachunku Uczestniczki do takiego stanu, jak gdyby pierwotnie dokonana została transakcja zamiany a nie konwersji.
3. W konsekwencji powyższych operacji po dokonaniu dodatkowej transakcji konwersji i dodatkowym nabyciu, Uczestniczka na rachunku (w rejestrze) posiada taką liczbą jednostek uczestnictwa, jaka wynikałaby z dokonania w pierwotnym terminie transakcji zamiany w ramach SFIO.
   
   

W wyniku rozliczeń reklamacji Uczestniczka posiada więc na rejestrze prowadzonym na jej rzecz przez Wnioskodawcę taką liczbę jednostek uczestnictwa, jaka wynikałaby z niedokonanej na skutek błędu Wnioskodawcy transakcji zamiany. Na rejestrze Uczestniczki widnieją więc jednostki uczestnictwa po dokonanej dodatkowej konwersji z subfunduszu w ramach FIO na docelowy subfundusz w ramach SFIO oraz jednostki uczestnictwa subfunduszu w ramach SFIO nabyte dodatkowo po rozpatrzeniu reklamacji.

Wnioskodawca chcąc potwierdzić skutki podatkowe zdarzających się w praktyce przypadków błędnego rozliczenia transakcji związanych z zamianą lub konwersją jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych (tj. realizowanych wbrew woli uczestników funduszy) oraz następujących w konsekwencji czynności restytucyjnych na rejestrach tych uczestników, wystąpił z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji w tym zakresie. W dniu 3 lutego 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając z imieniu Ministra Finansów, wydał indywidualną interpretację (sygn. IPPB2/415-960/14-2/AS), w której uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku błędnej realizacji zlecenia uczestnika - osoby fizycznej (tj. zrealizowaniu konwersji jednostek zamiast ich zamiany) nie powstaje obowiązek płatnika do pobrania i odprowadzenia podatku dochodowego. Ponadto przeprowadzone działania restytucyjne mające na celu przywrócenie stanu rejestru uczestnika funduszu inwestycyjnego na zgodny z jego wolą pozostają neutralne podatkowo, o ile nie powodują zwiększenia stanu majątkowego tego uczestnika (dalej: „Interpretacja DIS”). Tym samym koszt nabycia nabytych w wyniku takiej (restytucyjnej) konwersji jednostek uczestnictwa powinien odpowiadać kosztowi nabycia, który byłby przypisany tym jednostkom, gdyby były nabyte w wyniku zamiany (ewentualna korekta magazynu podatkowego). Z tych względów w ramach działań restytucyjnych Uczestniczce powinny zostać przypisane koszty uzyskania przychodu odpowiadające kosztom, które wynikałyby z transakcji zamiany, tak aby doszło do pełnego „przywrócenia” stanu rejestru Uczestniczki i nie doszło po jej stronie do żadnego przysporzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy podatek pobrany przez płatnika i wpłacony do urzędu skarbowego w związku z zaksięgowaniem na rachunku Uczestniczki błędnej transakcji oraz dokonanymi czynnościami restytucyjnymi w ramach reklamacji należy uznać za podatek wpłacony nienależnie, i w konsekwencji płatnik, który poniósł ciężar tego podatku uprawniony jest do otrzymania zwrotu nadpłaty?
2. W jakiej wysokości należy ustalić koszt uzyskania przychodu w przypadku odkupienia jednostek uczestnictwa zapisanych na rachunku Uczestniczki w ramach czynności restytucyjnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. W opisanym stanie faktycznym podatek pobrany przez płatnika i wpłacony do urzędu skarbowego w związku z zaksięgowaniem na rachunku Uczestniczki błędnej transakcji oraz dokonanymi czynnościami restytucyjnymi w ramach reklamacji, należy uznać za podatek wpłacony nienależnie. W konsekwencji płatnik, jeżeli poniósł on ciężar podatku, jest uprawniony do otrzymania zwrotu nadpłaty.
2. W przypadku odkupienia jednostek uczestnictwa zapisanych na rachunku Uczestniczki w ramach czynności restytucyjnych koszt uzyskania przychodu należy ustalić w wartości równej wydatkom Uczestniczki na nabycie jednostek uczestnictwa, które zgodnie z jej dyspozycją miały podlegać zamianie (koszt powinien być równy historycznym wydatkom poniesionym przez Uczestniczkę).
   
   

Ad. 1

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o PIT za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się m. in. przychody z tytułu udziału w funduszach kapitałowych, przy czym zgodnie z art.l7 ust. lc tej ustawy „nie ustala się przychodu z tytułu umorzenia jednostek uczestnictwa subfunduszu funduszu inwestycyjnego z wydzielonymi subfunduszami w przypadku zamiany jednostek uczestnictwa subfunduszu na jednostki uczestnictwa innego subfunduszu tego samego funduszu inwestycyjnego”. Zgodnie zaś z art. 30a ust. 1 pkt 5 ustawy o PIT od uzyskanych dochodów z tytułu udziału w funduszach kapitałowych pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy. Zryczałtowany podatek od tych wypłat, zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o PIT zobowiązany jest pobrać płatnik, którym jest fundusz. W świetle powyższego dochód z tytułu udziału w funduszach kapitałowych podlega opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, do którego pobrania zobowiązany jest płatnik.

W ocenie Wnioskodawcy, warunkiem uzyskania dochodu podlegającego opodatkowaniu (a tym samym warunkiem zaktualizowania się obowiązku płatnika) jest skuteczne dokonanie zbycia (odkupienia, konwersji) jednostek uczestnictwa. Za takie nie można uznać zaś błędnego zaksięgowania transakcji dokonanego niezgodnie z wolą uczestnika i bez jego wiedzy. Samo dokonanie wpisu w rejestrze (gdy wpis ten nie odpowiada oświadczeniu woli złożonemu przez uczestnika) nie ma bowiem charakteru konstytutywnego i samo w sobie nie zmienia stanu posiadania tego uczestnika (oraz nie powoduje po jego stronie powstania dochodu lub straty).

Wprawdzie bowiem zgodnie z art. 89 ust. 2 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2014 r., poz. 157, ze zm.) „odkupienie jednostek uczestnictwa następuje w chwili wpisania do rejestru uczestników funduszu liczby odkupionych jednostek uczestnictwa i kwoty należnej uczestnikowi z tytułu odkupienia tych jednostek”. Niemniej, zgodnie z ustępem 1 tego artykułu, „fundusz jest obowiązany odkupić jednostki uczestnictwa od uczestników, którzy zażądali odkupienia tych jednostek, po cenie ustalonej zgodnie z art. 86 ust. 1”; a zgodnie z art. 82 tej ustawy „fundusz inwestycyjny otwarty zbywa jednostki uczestnictwa i dokonuje ich odkupienia na żądanie uczestnika funduszu. Z chwilą odkupienia jednostki uczestnictwa są umarzane z mocy prawa”.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że warunkiem odkupienia (konwersji, zamiany) jednostek uczestnictwa jest żądanie uczestnika funduszu. W sytuacji, gdy brak jest żądania lub żądanie to ma inną treść (tak jak w opisanym staniem faktycznym, gdy wolą Uczestniczki - uzewnętrznioną we właściwy sposób było dokonanie transakcji zamiany zamiast konwersji) sam fakt dokonania błędnego księgowania nie skutkuje faktycznym zrealizowanie transakcji oraz powstaniem właściwych dla niej skutków podatkowych.

Prawidłowość powyższego stanowiska, w zakresie braku powstania zobowiązania podatkowego uczestnika (i tym samym niezaktualizowania się obowiązków płatnika) w przypadku błędnego zaksięgowania transakcji potwierdza uzyskana przez Wnioskodawcę Interpretacja DIS oraz przykładowo prawomocny wyrok WSA w Warszawie z 17 września 2007 r. (sygn. III SA/Wa897/07). Sąd wskazał w nim, że: „skoro nie nastąpiła sprzedaż jednostek uczestnictwa, ze względu na brak dyspozycji sprzedaży tych jednostek przez uczestnika, to w takiej sytuacji nie wystąpił dochód do opodatkowania po stronie uczestnika Funduszu. Zatem nie powstał obowiązek zapłaty podatku przez niego. Wskazywanie przez organ podatkowy na uczestnika Funduszu, jako podmiotu uprawnionego do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty było, w ocenie Sądu, błędem. Transakcja sprzedaży jednostek odbyła się bez wiedzy i zgody uczestnika a wszelkie straty z tego tytułu doprowadzające do przywrócenia stanu pierwotnego, jak stwierdza Fundusz, zostały pokryte z jego własnych środków”.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że dokonanie wbrew dyspozycji Uczestniczki zaksięgowania transakcji konwersji zamiast transakcji zamiany nie skutkowało skutecznym zbyciem (konwersją) posiadanych przez nią jednostek i, w konsekwencji, powstaniem dochodu do opodatkowania.

W ocenie Wnioskodawcy, analogicznie, nie powinny skutkować powstaniem przychodu (dochodu) u Uczestniczki dokonane przez TFI w ramach reklamacji czynności restytucyjne (konwersja jednostek oraz dodatkowe nabycie). W ich wyniku nie doszło bowiem do żadnego przysporzenia po stronie Uczestniczki funduszu - działania te miały na celu jedynie doprowadzenie do stanu rejestrów zgodnego z jej dyspozycją.

Analogiczne stanowisko w zakresie neutralności podatkowej przepływów pieniężnych dokonywanych w celu restytucji zostało wyrażone w uzyskanej przez Wnioskodawcę Interpretacji DIS oraz przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 20 stycznia 2011 r. (sygn. IPPB2/415-925/10-5/MK), w której organ wskazał: „dokonywane przez Spółkę przepływy pieniężne w wyniku przywracania treści dokonanych przez Bank operacji na zleceniach Klientów, nie powodujące dodatkowego przysporzenia majątkowego po stronie Klienta, nie będą stanowiły przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych a jedynie działanie o charakterze restytucyjnym”.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku zaksięgowania w rejestrze wbrew dyspozycji Uczestniczki transakcji konwersji (zamiast transakcji zamiany) oraz następczego dokonania konwersji (na jednostki funduszu, które miały być nabyte w ramach zleconej zamiany) oraz dodatkowego nabycia jednostek, dokonanych w celu przywrócenia stanu rejestru zgodnego z dyspozycją Uczestniczki, u Uczestniczki nie powstał dochód do opodatkowania. Skutki podatkowe dla Uczestniczki powinny bowiem odpowiadać jej faktycznej dyspozycji (oraz osiągniętemu w wyniku czynności restytucyjnych stanowi zgodnemu z tą dyspozycją), ta zaś, jako dyspozycja zamiany jednostek uczestnictwa w ramach jednego funduszu nie skutkowała powstaniem dochodu do opodatkowania.

Brak dochodu do opodatkowania wiązał się zaś z niezaktualizowaniem obowiązku płatnika do poboru podatku oraz wpłaty podatku do urzędu skarbowego. Całość wpłaconej przez TFI kwoty w związku z błędnie zaksięgowaną transakcją konwersji oraz powrotną konwersją dokonaną w ramach czynności restytucyjnych, jako kwota nienależnie zapłaconego podatku, stanowi nadpłatę w rozumieniu art. 72 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej i podlega zwrotowi na wniosek płatnika.

Jednocześnie Wnioskodawca jest świadomy, że dodatkowym warunkiem skutecznego domagania się zwrotu nadpłaty przez płatnika jest poniesienie przez niego ciężaru podatku. W tym zakresie Wnioskodawca pragnie wskazać, że w zaistniałej sytuacji, ciężar podatku nie obciążył Uczestniczki. Całość pobranego podatku została jej bowiem ostatecznie zwrócona przez płatnika w ramach czynności restytucyjnych.

Ad 2

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o PIT „nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (...) wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu (...) z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust 3e”. Przy czym zgodnie z ustępem 3e tego artykułu, kosztów nie ustala się w przypadku transakcji zamiany jednostek uczestnictwa. W konsekwencji, kosztem uzyskania przychodów w przypadku odkupienia jednostek uczestnictwa są zawsze wydatki faktycznie poniesione na ich nabycie, przy czym w przypadku jednostek nabytych w wyniku zamiany kosztami tymi będą wydatki poniesione na nabycie jednostek uczestnictwa, które podlegały zamianie na odkupywane jednostki.

W świetle powyższego, w przypadku odkupienia jednostek uczestnictwa zapisanych na rachunku Uczestniczki w ramach czynności restytucyjnych, w ocenie Wnioskodawcy, kosztem uzyskania przychodów będą wydatki na jednostki, które zgodnie z dyspozycją Uczestniczki miały podlegać zamianie. Tylko bowiem te wydatki zostały faktycznie poniesione przez Uczestniczkę (podatnika).

W szczególności nieprawidłowe byłoby zaś uznanie za koszt uzyskania przychodów wydatków TFI poniesionych w ramach czynności restytucyjnych. Po pierwsze bowiem, jak zostało wskazane wyżej, transakcja konwersji nie została skutecznie dokonana, a zatem wydatki Uczestniczki nie zostały jeszcze rozpoznane jako koszt uzyskania przychodu. Po drugie zaś, takie podejście prowadziłoby do rozpoznania jako koszt uzyskania przychodu osiągniętego przez Uczestniczkę wydatków nigdy przez nią nie poniesionych (wydatków TFI), co w szczególności mogłoby skutkować zaniżeniem dochodu do opodatkowania.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodów w wysokości historycznych wydatków Uczestniczki pozwoli zaś opodatkować faktyczne przysporzenie (dochód) osiągnięte przez Uczestniczkę, tj. różnicę pomiędzy przychodem z odkupienia jednostek uczestnictwa a wydatkami faktycznie przez Uczestniczkę poniesionymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14 c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.