Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/4515-76/15-4/AF
z 30 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2015 r. (data wpływu 19 czerwca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 lipca 2015 r. (data nadania 15 lipca 2015 r., data wpływu 17 lipca 2015 r.) na wezwanie z dnia 10 lipca 2015 r. (data doręczenia 14 lipca 2015 r.) Nr IPPB2/4515-76/15-2/AF oraz Nr IPPB2/415-298/14-2/PW o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy darowizny zwolnienia z długu i umorzenia pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy darowizny zwolnienia z długu i umorzenia pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 1 marca 2014 r. w Hanoi, ojciec podatnika udzielił synowi pożyczki pieniężnej w kwocie 10.000,00 USD (słownie: dziesięć tysięcy dolarów amerykańskich). Umowa pożyczki została zawarta w formie ustnej (co jest powszechną praktyką w Wietnamie oraz jest dopuszczalne przez prawo wietnamskie). Środki pieniężne zostały przewiezione w formie gotówkowej w dniu 1 marca 2014 r., czego potwierdzeniem jest zgłoszenie przewozu do Polski wartości dewizowych.

W dniu 27 marca 2015 r. Pożyczkodawca zwolnił Pożyczkobiorcę z długu. W celu potwierdzenia tej okoliczności w dniu 28 maja 2015 r. strony złożyły oświadczenie przed notariuszem, w którym wskazywały, że w dniu 27 marca 2015 r. Pożyczkodawca – X. N. N. zdecydował się na zwolnienie Pana N. T. N. z obowiązku zwrotu pożyczki.

W dniu 9 czerwca 2015 r. Wnioskodawca złożył deklarację o nabyciu darowizny w której przedstawił wszystkie okoliczności sprawy.

Zgodnie z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, Wnioskodawca może zostać zwolniony z podatku od darowizny pod warunkiem łącznego spełnienia następujących przesłanek:

1. darczyńca i obdarowany należą do „0” grupy podatkowej,
2. obdarowany zgłosi nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego,
3. otrzymanie darowizny zostanie udokumentowane przelewem na rachunek bankowy, SKOK lub przelewem pocztowym (w sytuacji gdy przedmiotem darowizny są środki pieniężne).
   
   

Dwie pierwsze przesłanki zostały niezaprzeczalnie spełnione, jednakże trzecia przesłanka nie może w żaden sposób zostać zrealizowana. Darowizna polegająca na zwolnieniu z długu może zostać potwierdzona poprzez udokumentowanie przelania środków pieniężnych na rachunek bankowy.

Pismem z dnia 10 lipca 2015 r. Nr IPPB2/4515-76/15-2/AF wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

• Przesłanie pełnomocnictwa (oryginału lub urzędowo poświadczonej kopii za zgodność z oryginałem), z którego wynika umocowanie dla Pani H. D. -Ś. do występowania w imieniu Wnioskodawcy – Pana N. T. N. w sprawie dotyczącej wniosku o interpretację indywidualną.
• Uzupełnienie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego poprzez wskazanie:
  • Czy czynność zwolnienia z długu pożyczkobiorcy przez pożyczkodawcę oraz umorzenia pożyczki przybrała postać umowy darowizny, zgodnie z ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.)?
    
  • Jeżeli czynność zwolnienia z długu pożyczkobiorcy przez pożyczkodawcę oraz umorzenia pożyczki przybrała postać umowy darowizny to należy wskazać, czy czynność ta została zawarta w formie aktu notarialnego?
    
• Sprecyzowanie pytań zadanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od spadków i darowizn w taki sposób, aby w konsekwencji możliwe było wydanie w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej – pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.
  
• Przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego, które winno być powiązane z przedstawionym stanem faktycznym i ponownie sprecyzowanymi pytaniami.
  
  
  

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie przesyłając oryginał pełnomocnictwa udzielonego adw. przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca wyjaśnił, że czynność prawna polegająca na zwolnieniu Wnioskodawcy z długu zawiera wszystkie warunki (essentialia negotii) przewidziane przez kodeks cywilny dla umowy darowizny, zatem przedmiotowa czynność powinna zostać uznana za umowę darowizny.

Wnioskodawca wyjaśnił, że czynność prawna polegająca na zwolnieniu Wnioskodawcy z długu została dokonana w formie ustnej w dniu 27 marca 2015 r. Powyższa okoliczność została potwierdzona poprzez złożenie przez strony oświadczenia z podpisami notarialnie poświadczonymi. Wnioskodawca pragnie przy tym zauważyć, że czynność prawna w postaci umowy darowizny nie wymaga dla swej ważności formy aktu notarialnego jeżeli darowizna została zrealizowana. Ponieważ zwolnienie z długu może nastąpić w formie oświadczenia, należy uznać czynność prawną w postaci darowizny za ważną.

Ponadto Wnioskodawca ponownie sprecyzował pytania oraz przedstawił własne stanowisko odnośnie przedstawionych pytań.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy darowizna w postaci zwolnienia z długu oraz umorzenia pożyczki dokonana w formie ustnej potwierdzona oświadczeniem woli stron z notarialnie poświadczonymi podpisami, podlega zwolnieniu z podatku od spadków i darowizn?
2. Czy w zaistniałych okolicznościach Podatnik podlega zwolnieniu z podatku od darowizny prawa majątkowego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Stanowisko odnośnie pytania nr 1:

Ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn nie zawiera żadnej normy prawnej, która uniemożliwiałaby zwolnienie z podatku od spadków i darowizn w przypadku darowizny w formie zwolnienia z długu. Art. 4a ust. 1 pkt 2) stwierdza, że w celu uzyskania zwolnienia podatnik powinien udokumentować fakt zawarcia umowy darowizny dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym (dotyczy jedynie darowizn w postaci środków pieniężnych). Jednakże dyspozycja tej normy dotyczy jedynie darowizny w postaci przekazania środków pieniężnych, ponieważ zwolnienie z długu jest w istocie prawem majątkowym, ograniczenie wskazane w art. 4a ust. 1 pkt 2) ustawy nie obowiązuje. Taki pogląd został przyjęty m.in. w interpretacji o sygn. IBPBII/1/436-50/14/BD wydanej w zbliżonym stanie faktycznym, w której Dyrektor Katowickiej Izby Skarbowej stwierdza m.in. iż: „w przedmiotowym zdarzeniu nie mamy do czynienia z darowizną środków pieniężnych lecz z darowizną prawa majątkowego - następuje bowiem zwolnienie z długu Wnioskodawcy. (...) Należy zatem zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż zawarta umowa darowizny, (...), będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków od darowizn. Jednakże jeżeli Wnioskodawca spełni warunki określone w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, będzie zwolniony on z obowiązku zapłaty tego podatku”.

Stanowisko odnośnie pytania nr 2:

W dniu 1 marca 2014 r. Wnioskodawca otrzymał od swojego ojca kwotę w wysokości 10.000,00 USD tytułem pożyczki, którą następnie przywiózł w gotówce do Polski (dowodem jest zgłoszenie przywozu do kraju wartości dewizowych w Urzędzie Celnym na lotnisku Okęcie).

Następnie, w dniu 27 marca 2015 r. Pan X. N. N. dokonał aktu darowizny przedmiotowej kwoty na rzecz swojego syna poprzez zwolnienie z obowiązku zwrotu pożyczki w obecności notariusza w Warszawie (dowodem jest oświadczenie woli stron z podpisami notarialnie poświadczonymi).

Nie ulega przy tym wątpliwości, że czynność prawna dokonana przez Pana X. N. N. w stosunku do swojego syna, spełnia wszystkie przesłanki niezbędne dla uznania jej za darowiznę. Należy zatem uznać, że w dniu 21 marca 2015 r. X. N. N. oraz jego syn zawarli ważną umowę darowizny, polegającą na zwolnieniu Wnioskodawcy z obowiązku zwrotu pożyczki. W tym samym też dniu, doszło do wykonania umowy darowizny, tj. umorzenia pożyczki.

Warto też zauważyć, iż ustna forma umowy darowizny nie ma w przedmiotowej sprawie znaczenia, ponieważ brak formalny umowy (nieprawidłowa forma czynności), zgodnie z art. 890 § 1 k.c. został konwalidowany poprzez wykonanie darowizny.

Ponadto, należy zauważyć, że zgodnie z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwolnieniu od podatku podlega podatnik spełniający następujące przesłanki:

1. Darczyńca i obdarowany znajdują się w tzw. „0” grupie podatkowej,
2. Podatnik dokonuje zgłoszenia otrzymania darowizny w przeciągu 6 miesięcy od dnia otrzymania darowizny,
3. Podatnik udokumentuje fakt nabycia przedmiotu darowizny dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym (dotyczy jedynie darowizn w postaci środków pieniężnych).
   
   

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wskazuje, że w jego ocenie zwolnienie podatkowe powinno być możliwe ze względu na fakt, iż dyspozycja art. 4a ust. 1 pkt 2) ustawy o podatku od spadków i darowizn mówi o konieczności udokumentowania darowizny tylko w przypadku darowania środków pieniężnych. Ponieważ zwolnienie z długu jest darowizną prawa majątkowego, w ocenie Wnioskodawcy wymóg określony w art. 4a ust. 1 pkt 2) nie obowiązuje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja, zgodnie z zadanymi pytaniami w zakresie podatku od spadków i darowizn, dotyczy wyłącznie oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie ww. podatku, nie rozstrzyga natomiast kwestii, czy zawarta między stronami umowa zwolnienia z długu stanowi umowę darowizny.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r., poz. 86 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – tytułem m.in. darowizny.

Z uwagi na fakt, że przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie zawierają definicji pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego - do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, prawa i inne świadczenia.

Z kolei instytucja zwolnienia z długu, która została uregulowana w części ogólnej zobowiązań nie stanowi typu umowy. Jej kwalifikacja prawna zależy od przyczyny, dla której wierzyciel decyduje się umniejszyć swój majątek na korzyść dłużnika. Zgodnie z art. 508 Kodeksu cywilnego zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Oznacza to, iż zwolnienie z długu jest czynnością dwustronną o charakterze rozporządzającym, zawartą między wierzycielem a dłużnikiem. Z prawnego punktu widzenia, przysporzenia dokonywane są w celu zwolnienia się z istniejącego zobowiązania (causa solvendi), dążenia do uzyskania świadczenia od drugiej strony (causa obligandi vel acquirendi) albo obdarowania (causa donandi). W zależności od przyczyny oraz woli stron umowy, zwolnienie z długu może być nieodpłatne albo odpłatne.

Najczęstszą przyczyną nieodpłatnego zwolnienia z długu jest causa donandi. W tych przypadkach zwolnienie z długu zostaje dokonane przez zawarcie umowy darowizny uregulowanej w przepisach art. 888 Kodeksu cywilnego. Zaznaczyć przy tym należy, że nie każde nieodpłatne zwolnienie z długu będzie dokonane na podstawie umowy darowizny. Zakwalifikowanie czynności nieodpłatnego zwolnienia z długu do konkretnego rodzaju umowy zależy od szczegółowego stanu faktycznego i postanowień tej umowy. Może być ono bowiem uzależnione od spełnienia określonych przesłanek lub stanowić część szerszego porozumienia lub ugody.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 1 marca 2014 r. w Hanoi, ojciec podatnika udzielił synowi pożyczki pieniężnej w kwocie 10.000,00 USD (słownie: dziesięć tysięcy dolarów amerykańskich). Umowa pożyczki została zawarta w formie ustnej (co jest powszechną praktyką w Wietnamie oraz jest dopuszczalne przez prawo wietnamskie). Środki pieniężne zostały przewiezione w formie gotówkowej w dniu 1 marca 2014 r., czego potwierdzeniem jest zgłoszenie przewozu do Polski wartości dewizowych. W dniu 27 marca 2015 r. Pożyczkodawca zwolnił Pożyczkobiorcę z długu. W celu potwierdzenia tej okoliczności w dniu 28 maja 2015 r. strony złożyły oświadczenie przed notariuszem, w którym wskazywały, że w dniu 27 marca 2015 r. Pożyczkodawca - H .N. N. zdecydował się na zwolnienie Pana N. T. N. z obowiązku zwrotu pożyczki. W dniu 9 czerwca 2015 r. Wnioskodawca złożył deklarację o nabyciu darowizny w której przedstawił wszystkie okoliczności sprawy. Wnioskodawca wyjaśnił, że czynność prawna polegająca na zwolnieniu Wnioskodawcy z długu zawiera wszystkie warunki (essentialia negotii) przewidziane przez kodeks cywilny dla umowy darowizny, zatem przedmiotowa czynność powinna zostać uznana za umowę darowizny. Wnioskodawca wyjaśnił, że czynność prawna polegająca na zwolnieniu Wnioskodawcy z długu została dokonana w formie ustnej w dniu 27 marca 2015 r. Powyższa okoliczność została potwierdzona poprzez złożenie przez strony oświadczenia z podpisami notarialnie poświadczonymi. Wnioskodawca pragnie przy tym zauważyć, że czynność prawna w postaci umowy darowizny nie wymaga dla swej ważności formy aktu notarialnego jeżeli darowizna została zrealizowana. Ponieważ zwolnienie z długu może nastąpić w formie oświadczenia, należy uznać czynność prawną w postaci darowizny za ważną.

Stosownie do art. 5 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Stosownie do przepisu art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.
   
   

Zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych dokonać należy na formularzu SD-Z2 zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (Dz. U. Nr 243, poz. 1762, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 4a ust. 4 ww. ustawy obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego.
   
   

Wyżej wymienione zwolnienie stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa (art. 4 ust. 4 cyt. ustawy).

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że przyjmując za Wnioskodawcą, że zawarta umowa między Wnioskodawcą a jego ojcem stanowi umowę darowizny, której wynikiem jest zwolnienie z długu obdarowanego (Wnioskodawcy), podlega co do zasady opodatkowaniu podatkiem od spadków od darowizn. Jeżeli Wnioskodawca spełnił warunki określone w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, darowizna korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.