Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1110/14/MW
z 2 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2014 r. (data wpływu 6 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Aktem notarialnym z dnia 27 stycznia 2012 r. Wnioskodawca nabył od Gminnej Spółdzielni prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz własność stanowiących odrębną nieruchomość budynków i urządzenia: hali magazynowej i wagi wozowej. Waga wozowa (najazdowa) jest trwale związana z gruntem. Mechanizmy wagi (tj. mechanizm do tarowania, odczytu i ustawienia ręcznego) znajdują się w odrębnym murowanym budynku (tzw. budynek wagi), natomiast sama waga znajduje się na zewnątrz. Ww. prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz własność budynków i urządzenia (budowli) nabyte zostały przez Wnioskodawcę na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Gminna Spółdzielnia opisane powyżej prawa z przeznaczeniem na cele handlowo-usługowe nabyła od Gminy na podstawie umowy oddania działki w użytkowanie wieczyste i nieodpłatnego przeniesienia własności posadowionych na niej zabudowań (budynki hali magazynowej i wagi wozowej). Ww. budynki Gminna Spółdzielnia wybudowała ze środków własnych w latach 80-tych ub. wieku.

Aktem notarialnym z dnia 3 grudnia 2013 r. na mocy przepisów z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami Wnioskodawca nabył od Gminy działkę gruntu, której na mocy ww. aktu notarialnego z dnia 27 stycznia 2012 r. był dotychczas użytkownikiem wieczystym. Ww. grunt nabyty został na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Grunt oraz budynki (hala magazynowa, budynek wagi) i budowla (waga) zostały nabyte na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności handlowej (sprzedaż materiałów budowlanych oraz węgla). Hala magazynowa służyła do przechowywania materiałów budowlanych przeznaczonych do sprzedaży oraz do garażowania pojazdów firmowych. Waga wozowa używana była do ważenia towarów handlowych (węgiel). W budynku wagi prowadzony był sklep z materiałami budowlanymi oraz znajdowało się w nim biuro. Grunt był w części wykorzystywany do składowania materiałów budowlanych oraz jako parking dla klientów. Pozostała część gruntu była nieużywana. Od dnia 10 listopada 2012 r. Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy wydzierżawia ww. grunt wraz z budynkami i budowlą innemu podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą. Uzyskane z ww. tytułu przychody są przychodami z działalności gospodarczej.

Wskazać w tym miejscu także należy, iż przedmiotem działalności gospodarczej Podatnika nie jest i nigdy nie był obrót nieruchomościami.

Zarówno grunt (początkowo prawo użytkowania wieczystego), jak i hala magazynowa, budynek wagi wozowej oraz waga wozowa nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i nie były amortyzowane. Przyczyną nie wprowadzenia ww. nieruchomości do ewidencji środków trwałych była niewystarczająca wiedza w tym zakresie uprzedniej księgowej Wnioskodawcy.

Wskazać w tym miejscu dodatkowo należy, iż ww. nieruchomości zakupione zostały z kredytu inwestycyjnego, od którego odsetki zaliczane było do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Do kosztów uzyskania przychodów zaliczone zostały ponadto wydatki na remonty budynku hali magazynowej. Na ww. budynki i budowle Wnioskodawca nie dokonywał nakładów inwestycyjnych w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym (art. 22g ust.17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży ww. nieruchomości.

W związku z powyższym zadano pytanie sprowadzające się do kwestii:

Czy uzyskany ze sprzedaży ww. nieruchomości przychód należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT i czy w przypadku wydatkowania ww. przychodu na własne cele mieszkaniowe, ww. przychód będzie zwolniony od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. ust. 25-30 i art. 30e ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT źródłem przychodów, z zastrzeżeniem ust. 2, jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy,
   

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Jak wynika z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie natomiast z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
   
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których
   wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
   
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi
   

• ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o PIT od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (ust. 2). Jak stanowi natomiast art. 30e ust. 6 ustawy o PIT przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania, jeżeli:

1. budowa i sprzedaż budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych oraz sprzedaż gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów są przedmiotem działalności gospodarczej podatnika;
2. przychód ze sprzedaży nieruchomości i praw stanowi przychód z działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Własne cele mieszkaniowe i warunki zastosowania ww. zwolnienia zostały szczegółowo wskazane w art. 21 ust. 25-30 ustawy o PIT.

W niniejszym stanie faktycznym, nieruchomości, które Wnioskodawca zamierza sprzedać nie zostały nigdy ujęte w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz nie były amortyzowane.

Zważywszy na powyższe, w niniejszym stanie faktycznym nie będzie miał zastosowania art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o PIT. Ww. przepis ma bowiem zastosowanie do przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących środkami trwałymi ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Ww. stanowisko potwierdza treść uchwały podjętej przez Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 17 lutego 2014 r. sygn. II FPS 8/13. W ww. uchwale Sąd stwierdził, iż nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej odpłatne zbycie nieruchomości wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych. Bez znaczenia pozostaje przy tym przyczyna nie ujęcia ww. składników w ww. ewidencji.

NSA wskazał, iż mając na uwadze treść art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o PIT należy stwierdzić, że ustawodawca w sposób jasny i jednoznaczny wskazuje, że niezbędne jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek do uznania przychodu ze sprzedaży za przychód z działalności gospodarczej:

sprzedaż musi dotyczyć środka trwałego (przesłanka pierwsza) ujętego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (przesłanka druga). Jak wskazał NSA w uchwale to właśnie „uchybienie prawu przez podatnika” poprzez brak wpisu do ewidencji środków trwałych, pozostaje kwestią o zasadniczym znaczeniu przy dokonywaniu interpretacji omawianych przepisów. Natomiast dla celów rozliczeń podatkowych, mając na uwadze literalne brzmienie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o PIT, sprzedaż danego składnika (środka trwałego) nie generuje przychodu z działalności gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawcy przychód ze sprzedaży opisanych w stanie faktycznym nieruchomości winien być umiejscowiony w źródle, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT.

Ponieważ sprzedaż ww. nieruchomości nastąpiłaby przed upływem 5 lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło ich nabycie, w/w przychód (dochód) podlegałby opodatkowaniu na podstawie art. 30e ustawy o PIT. Jeśli jednak w terminie 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tych nieruchomości Wnioskodawca wydatkowałby w całości lub w części na własne cele mieszkaniowe, np. na spłatę kredytu wraz z odsetkami zaciągniętego przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży opisanych w stanie faktycznym nieruchomości na własne cele mieszkaniowe, to uzyskany przez niego przychód będzie mógł skorzystać w całości lub w odpowiedniej części ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z ust. 25-30 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

• pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza,
  
• pkt 8 – odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  
  
  
  
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
     
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
     
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
     
  4. innych rzeczy,
     
     
     1. jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
        

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy – nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności gospodarczej i dniem ich zbycia nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).

Stosownie do art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) cyt. ustawy, spełnione winny zostać, co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
• nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w działalności gospodarczej.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r. – przychodem z działalności gospodarczej jest również przychód uzyskany z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

• wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą.

Zatem przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, będących środkami trwałymi podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych – nawet jeśli nie zostały do tej ewidencji wprowadzone – stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Wskazać przy tym należy, że zgodnie z art. 22a. ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych środkami trwałymi są:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Ponadto, w myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

Z powyższego wynika, iż określony składnik majątku podatnika może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
• został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres jego używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),
• jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.

Po spełnieniu łącznie wszystkich ww. przesłanek określony składnik majątku spełnia definicję środka trwałego.

Ponadto, wszystkie składniki majątku (poza składnikami wymienionymi w art. 22d ust. 1 ustawy), które stanowią środek trwały w rozumieniu ustawy, powinny zostać wprowadzone do ewidencji środków trwałych – niezależnie od tego, czy podlegają amortyzacji, czy też nie.

Analizując przedmiotową sprawę należy oprzeć się na przedstawionym we wniosku, opisie zdarzenia przyszłego, w którym Wnioskodawca wskazał, że w dniu 27 stycznia 2012 r. nabył na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz własność stanowiących odrębną nieruchomość budynków i urządzenia: hali magazynowej i wagi wozowej. Przedmiotowe nieruchomości były wykorzystywane na cele działalności gospodarczej, jednakże nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych w tej działalności. Grunt oraz budynki (hala magazynowa, budynek wagi) i budowla (waga) zostały nabyte na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności handlowej (sprzedaż materiałów budowlanych oraz węgla). Hala magazynowa służyła do przechowywania materiałów budowlanych przeznaczonych do sprzedaży oraz do garażowania pojazdów firmowych. Waga wozowa używana była do ważenia towarów handlowych (węgiel). W budynku wagi prowadzony był sklep z materiałami budowlanymi oraz znajdowało się w nim biuro. Grunt był w części wykorzystywany do składowania materiałów budowlanych oraz jako parking dla klientów. Od dnia 10 listopada 2012 r. Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy wydzierżawia ww. grunt wraz z budynkami i budowlą innemu podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą. Uzyskane z ww. tytułu przychody są przychodami z działalności gospodarczej. Przedmiotem działalności gospodarczej Podatnika nie jest i nigdy nie był obrót nieruchomościami.

Aktem notarialnym z dnia 3 grudnia 2013 r. Wnioskodawca nabył na własność działkę gruntu, której był dotychczas użytkownikiem wieczystym.

Zarówno grunt (początkowo prawo użytkowania wieczystego), jak i hala magazynowa, budynek wagi wozowej oraz waga wozowa nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i nie były amortyzowane. Przyczyną nie wprowadzenia ww. nieruchomości do ewidencji środków trwałych była niewystarczająca wiedza w tym zakresie uprzedniej księgowej Wnioskodawcy.

Ponadto, ww. nieruchomości zakupione zostały z kredytu inwestycyjnego, od którego odsetki zaliczane było do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Do kosztów uzyskania przychodów zaliczone zostały ponadto wydatki na remonty budynku hali magazynowej. Na ww. budynki i budowle Wnioskodawca nie dokonywał nakładów inwestycyjnych w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym (art. 22g ust.17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Obecnie, Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. nieruchomości.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że wskazane we wniosku nieruchomości – zarówno grunt, jak i stanowiące odrębną nieruchomość budynki i urządzenie: hali magazynowej i wagi wozowej – stanowią własność Wnioskodawcy i są wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, a okres ich użytkowania jest dłuższy niż rok, tj. nieruchomości te spełniają przesłanki pozwalające uznać je za środki trwałe, które podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Zatem Wnioskodawca powinien wprowadzić, ww. składniki majątku do ewidencji środków trwałych w dniu przyjęcia ich do użytkowania.

Reasumując, wskazane we wniosku nieruchomości stanowią środki trwałe w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, które podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych. W związku z tym, kwota uzyskana z planowanej sprzedaży tych nieruchomości stanowić będzie – zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) – przychód z działalności gospodarczej i będzie podlegała opodatkowaniu zgodnie z formą opodatkowania działalności.

Ponadto, odnosząc się do możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wskazać należy, że zgodnie z ww. przepisem wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Natomiast, w myśl art. 30e ust. 6 pkt 2 przepisy art. 30e ust. 1-4 nie mają zastosowania, jeżeli przychód ze sprzedaży nieruchomości i praw stanowi przychód z działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1.

Zatem, biorąc pod uwagę, że przychód ze sprzedaży wskazanych we wniosku nieruchomości należy zakwalifikować do źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 – działalność gospodarcza, to w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo wskazać należy, że uchwała NSA przytoczona we wniosku została wydana w odmiennym stanie prawnym, wobec tego nie może być brana pod uwagę przy wydawaniu niniejszego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-563 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.