INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2011 r. (data wpływu 25 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 października 2011 r. (wpływ do tutejszego organu 2 listopada 2011 r.) oraz z dnia 10 listopada 2011 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 15 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 24 października 2011 r. Nr ITPB2/415-776/11-2/MM oraz z dnia 7 listopada 2011 r. Nr ITPB2/415-776/11-3/MM wezwano Panią do ich usunięcia. Wniosek uzupełniła Pani pismami z dnia 28 października 2011 r. (data wpływu 2 listopada 2011 r.) oraz z dnia 10 listopada 2011 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 15 listopada 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku oraz w pismach uzupełniających przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest emerytką i osobą samotną, a jednocześnie od 1994 r. inwalidką z niepełnosprawnością narządu ruchu. Orzeczenie zostało wydane przez Miejski Zespół do spraw Niepełnosprawności na stałe i Wnioskodawczyni została zakwalifikowana do lekkiego stopnia niepełnosprawności. Leczenie schorzenia nie jest na tyle zadowalające aby Wnioskodawczyni mogła sobie pozwolić na normalne poruszanie się w codziennym życiu, a z wiekiem choroba związana z niepełnosprawnością postępuje i stwarza wiele trudności. Częsta pomoc sąsiadów Wnioskodawczyni i Jej znajomych nie jest nieograniczona, a nadużywanie ich uprzejmości stawia Wnioskodawczynię w trudnej sytuacji. Aby poprawić swoją sytuację Wnioskodawczyni postanowiła założyć Internet i przy pomocy laptopa – który zakupiła w marcu 2011 r. - robi wiele zakupów i opłat comiesięcznych, dzięki temu nie musi prosić innych osób o pomoc. Ww. laptop Wnioskodawczyni zakupiła na raty, które spłaca na konto banku. Z tytułu zakupu ww. laptopa Wnioskodawczyni nie otrzymała żadnego dofinansowania z PFRON-u, czy NFZ oraz z innych instytucji.

Stan zdrowia Wnioskodawczyni od pewnego czasu pogarsza się, w związku z tym zamierza starać się o zmianę grupy niepełnosprawności.

Po analizie treści wniosku, mając na względzie zakres kompetencji przyznanej tutejszemu organowi i treść przepisu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa przyjęto, iż na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego intencją Pani było uzyskanie odpowiedzi na pytanie:

Czy wydatki przez Nią poniesione na zakup laptopa podlegają odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej...

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki poniesione na zakup laptopa podlegają odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne;

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Przy czym zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721 ze zm.), rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej.

Z uregulowań zawartych w ww. art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu, a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek. Zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji i mieć indywidualny charakter.

Właściwym do stwierdzenia czy dane urządzenie, sprzęt czy narzędzie jest niezbędne w rehabilitacji oraz będzie ułatwiało wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, jest w szczególności lekarz specjalista, który biorąc pod uwagę stan zdrowia konkretnej osoby i potrzeby indywidualnej rehabilitacji może ten fakt potwierdzić np. w wydanym zaświadczeniu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika;
2. okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego;
3. okazać dokument potwierdzający zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych (art. 26 ust. 7c ustawy).

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest emerytką i osobą samotną, a jednocześnie od 1994 r. inwalidką z niepełnosprawnością narządu ruchu. Orzeczenie o niepełnosprawności zostało wydane przez Miejski Zespół do spraw Niepełnosprawności w Olsztynie na stałe i Wnioskodawczyni została zakwalifikowana do lekkiego stopnia niepełnosprawności. Leczenie schorzenia nie jest na tyle zadowalające aby Wnioskodawczyni mogła sobie pozwolić na normalne poruszanie się w codziennym życiu, a z wiekiem choroba związana z niepełnosprawnością postępuje i stwarza wiele trudności. Częsta pomoc sąsiadów Wnioskodawczyni i Jej znajomych nie jest nieograniczona, a nadużywanie ich uprzejmości stawia Wnioskodawczynię w trudnej sytuacji. Aby poprawić swoją sytuację Wnioskodawczyni postanowiła założyć Internet i przy pomocy laptopa – który zakupiła w marcu 2011 r. - robi wiele zakupów i opłat comiesięcznych, dzięki temu nie musi prosić innych osób o pomoc. Ww. laptop Wnioskodawczyni zakupiła na raty, które spłaca na konto banku. Z tytułu zakupu tego laptopa Wnioskodawczyni nie otrzymała żadnego dofinansowania z PFRON-u, czy NFZ oraz z innych instytucji.

Stan zdrowia Wnioskodawczyni od pewnego czasu pogarsza się, w związku z tym zamierza starać się o zmianę grupy niepełnosprawności.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż wydatek poniesiony przez Wnioskodawczynię na zakup laptopa – przy spełnieniu warunków określonych w art. 26 ust. 7b, 7c i 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - może zostać zaliczony do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 tej ustawy. Jednakże aby skorzystać z przedmiotowej ulgi Wnioskodawczyni powinna wystąpić do lekarza specjalisty o wydanie zaświadczenia z którego będzie wynikało, że zakupiony sprzęt jest niezbędny w rehabilitacji i będzie ułatwiał Jej wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.