INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2011r. (data wpływu 18 października 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania zarządu nad spalarnią kontrahentowi - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania zarządu nad spalarnią kontrahentowi.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, utworzoną w 2011 r., prowadzącą działalność gospodarczą m.in. w zakresie wytwarzania, przesyłania i dystrybucji energii elektrycznej, obróbki i usuwania odpadów innych niż niebezpieczne, przetwarzania i unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych, demontaż wyrobów zużytych, odzysk surowców z materiałów segregowanych, i inne.Wnioskodawca planuje zaangażowanie w przedsięwzięcie polegające na budowie Instalacji Termicznego Przekształcania Odpadów Komunalnych (dalej jako: „Spalarnia”) w modelu partnerstwa publiczno-prywatnego (dalej jako: „Przedsięwzięcie”). W ramach planowanego Przedsięwzięcia, partnerem prywatnym byłby Wnioskodawca, zaś partnerem publicznym Miasto.

Pomiędzy Wnioskodawcą a Miastem zostanie zawarta odpowiednia umowa („Umowa”), która będzie stanowiła podstawę dla współpracy ww. podmiotów w ramach Przedsięwzięcia realizowanego w modelu partnerstwa publiczno - prywatnego. Umowa zostanie zawarta na okres nie krótszy niż 10 lat, przy czym przewidywany okres Umowy to 20-25 lat. Z gospodarczego punktu widzenia, Przedsięwzięcie będzie obejmowało wytworzenie przez Wnioskodawcę, przy wykorzystaniu zatrudnionych przez niego podwykonawców, zespołu składników majątkowych składających się na Spalarnię.Spalarnia zostanie wybudowana na nieruchomości udostępnionej na potrzeby Przedsięwzięcia przez Miasto (zob. także poniżej). Z formalnego punktu widzenia, podstawą korzystania przez Wnioskodawcę z nieruchomości będzie zawarta z Miastem umowa dzierżawy, umowa najmu lub inna zbliżona umowa dotycząca użytkowania nieruchomości, przy czym własność nieruchomości nie przejdzie na Wnioskodawcę.

Wnioskodawca sfinansuje koszt budowy Spalarni ze środków własnych oraz środków pochodzących z kredytów / pożyczek. Po zakończeniu budowy i oddaniu Spalarni do używania, Wnioskodawca będzie prowadził, przy wykorzystaniu Spalarni, działalność opodatkowaną podatkiem VAT - w szczególności, w postaci usług przyjmowania odpadów do utylizacji oraz produkcji i dystrybucji energii. Po zakończeniu współpracy partnerów w ramach modelu partnerstwa publiczno- prywatnego (tj. po zakończeniu Umowy), zarząd nad Spalarnią zostanie przekazany Miastu.

Umowa określi sposób prowadzenia i finansowania Przedsięwzięcia oraz zasady rozliczeń pomiędzy partnerami, w tym zasady gospodarczego wykorzystania Spalarni w ramach Przedsięwzięcia. Umowa będzie również przewidywała, że jednym z elementów gospodarczego rozliczenia nakładów poniesionych przez strony na Przedsięwzięcie jest „przekazanie Spalarni” przez partnera prywatnego na rzecz partnera publicznego po zakończeniu okresu współpracy pomiędzy ww. podmiotami, bez wynagrodzenia. Uwzględniając, że nieruchomość, na której budowana będzie Spalarnia, nie będzie własnością partnera prywatnego, „przekazanie Spalarni” będzie w istocie oznaczało przekazanie nakładów poniesionych przez partnera prywatnego na ww. inwestycję realizowaną na nieruchomości stanowiącej własność partnera publicznego.

Ponadto, Umowa określi obowiązki partnerów w zakresie wniesienia do Przedsięwzięcia wkładów, o których mowa w art. 2 ust. 5 Ustawy Z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. z 2009 r. nr 19. poz. 100, z późn. zm.) - dalej jako „Ustawa o partnerstwie”. Wkłady wnoszone przez partnerów zostaną wykorzystanie na wspólne prowadzenie Przedsięwzięcia.Zgodnie z Umową, Wnioskodawca (partner prywatny) dostarczy, w formie wkładu własnego, cześć finansowania dla Przedsięwzięcia, jak również zapewni zewnętrzne finansowanie dla Przedsięwzięcia. Wnioskodawca będzie odpowiedzialny za realizację całości prac w ramach Przedsięwzięcia. Z kolei, zaangażowanie Miasta (jako partnera publicznego), obejmie wniesienie wkładu własnego w postaci udostępnienia składnika majątkowego: nieruchomości, na której prowadzone będzie Przedsięwzięcie (własność nieruchomości nie przejdzie na partnera prywatnego), jak również wniesienie wkładu pieniężnego. Finansowanie pieniężne będzie pochodziło w szczególności ze środków unijnych, pozyskanych przez Miasto.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie zarządu nad Spalarnią Miastu, po zakończeniu okresu Umowy realizowanej z udziałem Wnioskodawcy oraz Miasta w modelu partnerstwa publiczno-prywatnego, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 oraz art. 8 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy nie będzie on miał obowiązku obciążenia się podatkiem VAT należnym od czynności przekazania zarządu nad Spalarnią Miastu, po zakończeniu okresu realizowania Umowy w modelu partnerstwa publiczno-prywatnego. Stanowisko Wnioskodawcy wynika z analizy obowiązujących przepisów prawa podatkowego oraz innych ustaw, którą Wnioskodawca szczegółowo przedstawia poniżej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

1. Przepisy prawa mające zastosowanie w opisanym stanie faktycznym

Art. 1 ust. 2 Ustawy o partnerstwie stanowi, że przedmiotem partnerstwa publiczno-prywatnego jest wspólna realizacja przedsięwzięcia oparta na podziale zadań i ryzyk pomiędzy podmiotem publicznym i partnerem prywatnym. Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o partnerstwie, przez umowę o partnerstwie publiczno-prywatnym partner prywatny zobowiązuje się do realizacji przedsięwzięcia za wynagrodzeniem oraz poniesienia w całości albo w części wydatków na jego realizację lub poniesienia ich przez osobę trzecią, a podmiot publiczny zobowiązuje się do współdziałania w osiągnięciu celu przedsięwzięcia, w szczególności poprzez wniesienie wkładu własnego.

Na podstawie art. 9 ust. 1, wniesienie wkładu własnego w postaci składnika majątkowego może nastąpić w szczególności w drodze sprzedaży, użyczenia, użytkowania, najmu albo dzierżawy.

Art. 11 ust. 1 Ustawy o partnerstwie stanowi, że po zakończeniu czasu trwania umowy o partnerstwie publiczno-prawnym partner prywatny lub spółka, o której mowa w art. 14 ust. 1, przekazuje podmiotowi publicznemu składnik majątkowy, który był wykorzystywany do realizacji przedsięwzięcia, w stanie niepogorszonym, z uwzględnieniem jego zużycia wskutek prawidłowego używania, chyba że umowa o partnerstwie publiczno-prywatnym stanowi inaczej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), dalej „ustawa o VAT”, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają: 1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; 2) eksport towarów; 3) import towarów; 4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; 5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do treści art. 2 ust. 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 8 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Powyższy przepis art. 8 ust. 2, obowiązujący od dnia 1 kwietnia 2011 roku, został wprowadzony do ustawy o VAT celem „ściślejszego odwzorowania definicji odpłatnego świadczenia usług zawartej w art. 26 Dyrektywy 2006/112/WE” (tak w wyjaśnieniach Ministerstwa Finansów dotyczących Najważniejszych zmian w VAT od dnia 1 kwietnia 2011 r.). Zgodnie zaś z ust. 1 powołanego art. 26 Dyrektywy 2006/112/WE, za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

1. użycie towarów stanowiących część majątku przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub, bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, w przypadkach kiedy VAT od takich towarów podlegał w całości lub w części odliczeniu;
2. nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa.
   
   

2. Analiza i wnioski

2.1 Przekazanie zarządu nad Spalarnią na rzecz Miasta jako świadczenie usługi

Art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r., nr 16, poz. 93, z późn. zm.) - dalej jako „KC” stanowi, że rzeczami są wyłącznie przedmioty materialne. Cechą przedmiotu materialnego w rozumieniu art. 45 KC jest jego samoistność, czyli takie zindywidualizowanie i wyodrębnienie go spośród innych przedmiotów, że może być potraktowany w obrocie jako przedmiot samodzielny.

Podstawowym podziałem rzeczy jest podział na nieruchomości i rzeczy ruchome. Przyjmuje się, że rzeczami ruchomymi są przedmioty materialne niebędące nieruchomościami; te ostatnie zdefiniowano w art. 46 KC. Zgodnie z tym przepisem, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie z art. 47 KC, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Art. 47 stanowi, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane.

Jak wynika z przytoczonych przez Wnioskodawcę przepisów, operacja przekazania przez Wnioskodawcę na rzecz Miasta zarządu nad Spalarnią wybudowaną przez Wnioskodawcę na gruncie należącym do Miasta nie może stanowić dostawy towaru; w tym przypadku nie dojdzie do dostawy towaru, gdyż Wnioskodawca w żadnym momencie nie będzie właścicielem nieruchomości, na której będzie prowadzone Przedsięwzięcie. W takich okolicznościach, Spalarnia nie może być samoistnym przedmiotem obrotu. Zgodnie z Umową, Wnioskodawca poniesie określone wydatki na budowę Spalarni na nieruchomości stanowiącej od początku własność Miasta. Tym samym, zgodnie z zasadą prawa cywilnego „superficies solo cedit”, Spalarnia od początku będzie należeć do Miasta.

W konsekwencji, przekazanie Miastu zarządu nad Spalarnią nie mieści się w zakresie definicji dostawy towarów, zawartej w art. 7 Ustawy o VAT, nie dotyczy bowiem towarów zdefiniowanych w art. 2 pkt 6 tej ustawy. Stąd, przekazanie zarządu nad Spalarnią musi być, zdaniem Wnioskodawcy, zakwalifikowane jako nieodpłatne świadczenie usług.

2.2 Usługa przekazania zarządu nad Spalarnią jako czynność związana z działalnością przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT

Zgodnie z powołanym art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Zgodnie z cytowanym przepisem, dla uznania nieodpłatnego świadczenia usługi za „świadczenie odpłatne”, opodatkowane podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, niezbędne jest wykazanie braku związku pomiędzy świadczoną usługą a działalnością gospodarczą podatnika.

Powyższy wniosek jednoznacznie potwierdza brzmienie art. 26 ust. 1 pkt b) Dyrektywy 2006/112/WE (jak Wnioskodawca powołuje powyżej, art. 8 ust. 2 zawarty w polskiej Ustawie o VAT jest wyrazem implementacji wspólnotowego przepisu art. 26 Dyrektywy 2006/112/WE), z którego wynika, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się w szczególności nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa.

W okolicznościach opisanych w stanie faktycznym trudno byłoby twierdzić, iż inwestycja w budowę Spalarni, prowadzona przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy, nie ma związku z działalnością gospodarczą podatnika - Wnioskodawcy. Spalarnia wykorzystywana będzie przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonego Przedsięwzięcia a po jego zakończeniu zostanie przekazana na rzecz Miasta zgodnie z ustaleniami zawartymi w zawartej przez strony Umowie oraz zasadami wynikającymi z Ustawy o partnerstwie.

O związku ww. operacji z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy świadczą m.in. następujące fakty:

1. poniesienie przedmiotowych nakładów na budowę Spalarni będzie wymagane jako wkład własny Wnioskodawcy (jako partnera prywatnego) w Przedsięwzięcie - a zatem będzie stanowiło kluczowy warunek udziału Wnioskodawcy w prowadzeniu Przedsięwzięcia;
2. nakłady ponoszone przez Wnioskodawcę na budowę Spalarni w ramach Przedsięwzięcia realizowanego w modelu partnerstwa publiczno-prywatnego będą pozostawały w ścisłym związku z osiąganymi przez Wnioskodawcę przychodami, opodatkowanymi podatkiem VAT. W konsekwencji, budowa Spalarni w modelu partnerstwa publiczno- prywatnego realizowana będzie w opisanym przypadku w ramach podstawowej (w istocie, jedynej) działalności gospodarczej Wnioskodawcy;
3. co więcej, zgodnie z postanowieniami Umowy, w trakcie jej obowiązywania, Wnioskodawca będzie wykorzystywał Spalarnię do celów prowadzonej działalności gospodarczej w taki sposób, aby w tym okresie odzyskać środki zaangażowane w Przedsięwzięcie oraz wypracować zamierzony zysk z Przedsięwzięcia. Taki sposób prowadzenia Przedsięwzięcia wynika bowiem z samej natury projektów realizowanych w modelu partnerstwa publiczno- prywatnego.Innymi słowy, zgodnie z planem biznesowym stworzonym dla Przedsięwzięcia, opłaty uzyskiwane przez Wnioskodawcę dzięki wykorzystaniu Spalarni (w tym, z tytułu usług przyjmowania odpadów do utylizacji oraz produkcji i dystrybucji energii) w trakcie trwania Umowy znacząco przewyższą wartość jego wkładu własnego do Przedsięwzięcia, dzięki czemu już w trakcie trwania Umowy Wnioskodawca zrealizuje zysk z Przedsięwzięcia na oczekiwanym poziomie. Przekazanie zarządu nad Spalarnią na rzecz partnera publicznego nie będzie więc elementem realizacji zysku, ale czynnością o charakterze technicznym;
4. przekazanie składnika majątkowego partnerowi publicznemu po zakończeniu Umowy jest charakterystyczną cechą projektów realizowanych w modelu partnerstwa publiczno-prywatnego.
   
   

W szczególności, art. 11 ust. 1 Ustawy o partnerstwie stanowi, że po zakończeniu czasu trwania umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym partner prywatny (lub spółka, o której mowa w art. 14 ust. 1), przekazuje podmiotowi publicznemu składnik majątkowy, który był wykorzystywany do realizacji przedsięwzięcia, w stanie niepogorszonym, z uwzględnieniem jego zużycia wskutek prawidłowego używania, chyba że umowa o partnerstwie publiczno-prywatnym stanowi inaczej.

Podsumowując, Wnioskodawca nie ma wątpliwości, że pomiędzy nieodpłatnym świadczeniem usługi polegającej na przekazaniu zarządu nad Spalarnią Miastu po zakończeniu Umowy a działalnością gospodarczą Wnioskodawcy istnieje ścisły związek.

W rezultacie, zamierzona przez Wnioskodawcę czynność przekazania Miastu zarządu nad Spalarnią nie spełni warunków określonych w art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT niezbędnych dla uznania jej za „odpłatne świadczenie usług”. Tym samym, wyłączona jest możliwość opodatkowania tej czynności podatkiem VAT.

Co więcej, Wnioskodawca wskazuje, że z ekonomicznego punktu widzenia, obciążenie podatkiem VAT czynności przekazania Miastu zarządu nad Spalarnią oznaczałoby dwukrotne opodatkowanie Wnioskodawcy z tytułu tych samych przychodów realizowanych z Przedsięwzięcia, co byłoby sprzeczne z podstawowymi zasadami konstrukcji podatku VAT. Budowa Spalarni będzie konieczna dla prowadzenia Przedsięwzięcia i czerpania z niego zysków w ramach opodatkowanej działalności Wnioskodawcy. Z tego punktu widzenia, „przekazanie” zarządu nad Spalarnią na rzecz partnera publicznego po zakończeniu realizacji Umowy będzie miało charakter czynności czysto technicznej uwzględniając fakt, że nakłady Wnioskodawcy na budowę Spalarni zostaną przez niego odzyskane (wraz z odpowiednim narzutem zysku) i opodatkowane już w trakcie realizacji Umowy.

2.3. Praktyka podatkowa

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje także potwierdzenie w praktyce podatkowej. Wnioskodawca cytuje poniżej fragmenty przykładowych interpretacji wydanych w odniesieniu do podobnych okoliczności faktycznych i prawnych: Interpretacja z dnia 17.04.2009 r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP1/443-118/09-5/KG:

„W opinii Spółki, wybudowanie węzła drogowego na gruncie nienależącym do Spółki, a następnie przekazanie nakładów związanych z jego budową pod zarząd Gminy nie stanowi nieodpłatnej dostawy towarów. W tym przypadku nie dochodzi do dostawy towaru, gdyż Spółka w żadnym momencie nie była właścicielem gruntu, na którym wybudowany został węzeł komunikacyjny, a jedynie wybudowała ten węzeł, ponosząc przy tym określone wydatki. Przekazywana infrastruktura została wybudowana na nieruchomościach stanowiących własność Gminy, dlatego zgodnie z zasadą prawa cywilnego „superficies solo cedit” i tak już należy do Gminy.

W konsekwencji, przekazanie zarządu nad węzłem drogowym nie mieści się w zakresie definicji dostawy towarów, zawartej w art. 7 ustawy o VAT, nie dotyczy bowiem „towarów” zdefiniowanych w art. 2 pkt 6 tej ustawy.

Stąd, przekazanie zarządu nad węzłem drogowym wybudowanym na gruncie nienależącym do Spółki może być - zdaniem Spółki rozpatrywane jedynie jako świadczenie usług.

<...>W obliczu powyższych wniosków wynikających z analizy obowiązujących regulacji prawnych Spółka wyraża opinię, że nie ma obowiązku obciążania się podatkiem VAT należnym od czynności przekazania zarządu węzłem po jego wybudowaniu na rzecz Gminy.

<...>W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.”

Interpretacja z dnia 25.03.2009r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP2/443-17/09-2/AD:„Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca nabył nieruchomość, na której będzie kontynuował prowadzoną przez siebie działalność. Jednakże nieruchomość jest położona na terenach, na których nie istnieje odpowiednia infrastruktura drogowa, dzięki której możliwy byłby dogodny dojazd do nieruchomości posiadanej przez Spółkę. W konsekwencji, Zainteresowany zawarł z Gminą (która jest właścicielem gruntu, na którym ma powstać droga) porozumienie, zgodnie z którym zobowiązał się do realizacji infrastruktury drogowej łączącej działki, na których ma powstać zakład produkcyjny, z drogą krajową. Następnie nieodpłatnie przekaże on Gminie poniesione nakłady i zrzeknie się zwrotu tych nakładów w przyszłości. Wnioskodawca wskazał, że droga wybudowana przez niego będzie jedyną dogodną możliwością dojazdu do jego siedziby, a więc w konsekwencji umożliwi prowadzenie na zakupionej nieruchomości bieżącej działalności gospodarczej.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż przekazując nieodpłatnie drogę wybudowaną na gruncie Gminy Wnioskodawca będzie świadczył usługę. Jednakże w świetle art. 8 ust. 2 ustawy, czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie zostanie spełniona jedna z przesłanek, warunkujących zrównanie nieodpłatnego świadczenia usług z odpłatnym świadczeniem usług (przekazywana nieodpłatnie inwestycja związana będzie z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem). Oznacza to, że niezależnie od tego, czy spełniona zostanie druga z przesłanek zawartych w art. 8 ust. 2 ustawy, dotycząca prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z poniesionymi nakładami, niespełnienie przesłanki dotyczącej braku związku z prowadzoną działalnością, będzie już podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu.

Reasumując, nieodpłatne przekazanie przedmiotowej drogi (nakładów poniesionych na jej wybudowanie) przez Wnioskodawcę nie będzie powodować powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług”.

Interpretacja z dnia 16.02.2009 r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP1-443-2087/08-5/AK:„Zatem w okolicznościach przedstawionych w niniejszym wniosku dojdzie do nieodpłatnego świadczenia usług, polegających na wybudowaniu infrastruktury drogowej. Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika również, że infrastruktura towarzysząca budowie obiektu handlowego zostanie nieodpłatnie przekazana przez Spółkę na rzecz samorządu.

Zaznaczyć należy, iż budowa drogi jest związana z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem. Bowiem działalność Spółki wiąże się m.in. z realizacją planowanej inwestycji - budowy supermarketu; z przedmiotową inwestycją związana jest natomiast budowa drogi dojazdowej do drogi krajowej wraz z niezbędną infrastrukturą na działce stanowiącej własność gminy. W związku z faktem, iż wybudowanie odcinka drogi i przebudowa układu komunikacyjnego i zjazdu z nabywanej przez Spółkę nieruchomości nastąpi na gruncie pozostającym we władaniu Gminy, Wnioskodawca, po zakończeniu budowy, przeniesie go nieodpłatnie na rzecz samorządu.

Oznacza to, że pomimo spełnienia jednej z przesłanek zawartych w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, dotyczącej prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z prowadzoną inwestycją (co zostało stwierdzone w interpretacji indywidualnej Nr IPPP1-443-2087/08-4/AK), nie została spełniona druga z przesłanek warunkujących zrównanie nieodpłatnego świadczenia usług z odpłatnym świadczeniem usług, ponieważ przekazywana nieodpłatnie infrastruktura drogowa związana jest z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz przywołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż nieodpłatne przekazanie infrastruktury towarzyszącej budowie obiektu handlowego przez Wnioskodawcę na rzec samorządu, jako świadczenie usług, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zaznaczyć należy, iż stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów usług nieodpłatnego przekazania infrastruktury drogowej na rzecz Gminy uznane zostało za nieprawidłowe z tego względu, iż Wnioskodawca wyrażając własne stanowisko w odniesieniu do pytania wskazanego w niniejszym wniosku określił, iż jego zdaniem, budowa drogi wraz z całą infrastrukturą jako budowli odpowiada definicji towaru, a jej przekazanie na rzecz samorządu należy rozpatrywać w kategorii nieodpłatnego przekazania towarów należących do przedsiębiorstwa.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.