Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1330/11-2/MM
z 24 lutego 2012 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
|
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPP2/443-1330/11-2/MM
Data
2012.02.24
Referencje
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat
Podatek od towarów i usług --> Zakres opodatkowania --> Dostawa towarów i świadczenie usług --> Świadczenie usług
Podatek od towarów i usług --> Odliczenie i zwrot podatku. Odliczanie częściowe --> Odliczenie i zwrot podatku --> Odliczenie podatku
Słowa kluczowe
depozyty
kasa rejestrująca
kaucje
podatek naliczony
prawo do odliczenia
świadczenie nieodpłatne
świadczenie usług
Istota interpretacji
1. Czy realizacja zobowiązania wynikającego z Decyzji UKE polegającego na zapewnieniu bezpłatnego dostępu do Internetu stanowi dla Spółki czynność podlegającą podatkowi VAT na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 3) lub art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r. (Dz. U. z 2004 nr 54, poz. 535 ze zm., dalej „ustawa VAT”)?
2. Czy Spółce przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki na nabycie towarów i usług wykorzystanych przy realizacji zobowiązania bezpłatnego dostępu do Internetu jako związanych z działalnością gospodarczą Spółki na gruncie art. 86 ust. 1 ustawy VAT? 3. Czy depozyt pobrany od korzystającego z bezpłatnego dostępu do Internetu, i następnie niezwrócony ze względu na utratę prawa do jego zwrotu przez korzystającego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na gruncie art. 5 ust. 1 ustawy VAT? 4. Czy Spółka będzie zobowiązana do dokumentowania za pomocą kasy rejestrującej wpłaconej przez korzystających kwoty z tytułu pokrycia kosztów wysyłki karty SIM, w sytuacji kiedy karta SIM jest przesyłana za pośrednictwem poczty w związku z § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930, w związku z poz. 37 załącznika do tegoż Rozporządzenia? Wniosek ORD-IN  655 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2011r. (data wpływu 1 grudnia 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w odniesieniu do:
UZASADNIENIE W dniu 1 grudnia 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnej czynności polegającej na zapewnieniu dostępu do Internetu, prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki na nabycie towarów i usług wykorzystywanych w działalności gospodarczej, opodatkowania podatkiem VAT pobranego i niezwróconego depozytu oraz zwolnienia od dokumentowania za pomocą kasy rejestrującej wpłaconej przez korzystających kwoty z tytułu pokrycia kosztów wysyłki karty SIM. W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny: Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest polskim rezydentem podatkowym dla celu podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: pdop). Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT). Spółka prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług telekomunikacyjnych (m.in. bezprzewodowej telefonii stacjonarnej, dostępu do szerokopasmowego mobilnego Internetu czy też telefonii mobilnej). Możliwość prowadzenia działalności we wskazanym obszarze uzależniona jest od uzyskania prawa do wykorzystywania częstotliwości radiowej poprzez objęcie jej rezerwacją (na warunkach określonych w art. 114 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne, Dz. U. Nr 171, poz. 1800 ze zm.; dalej: prawo telekomunikacyjne). Zgodnie z decyzją Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej: UKE) z dnia 10 listopada 2009r. (dalej: Decyzja), Spółka uzyskała rezerwację częstotliwości z zakresu 2570 — 2620 MHz, na obszarze całego kraju, przeznaczonych do świadczenia usług telekomunikacyjnych w sieciach szerokopasmowego dostępu bezprzewodowego w służbie ruchomej. Zgodnie z art. 115 ust. 1 pkt 9 prawa telekomunikacyjnego, w rezerwacji częstotliwości określa się m.in. zobowiązania podmiotu w ramach przetargu. Zgodnie z podjętymi w trakcie przetargu zobowiązaniami oraz zgodnie z treścią Decyzji, Spółka ma obowiązek zapewnienia nieodpłatnego powszechnego dostępu do sieci Internet z użyciem co najmniej 20% pojemności sieci działających z wykorzystaniem będących przedmiotem przetargu częstotliwości z zakresu 2570 — 2620 MHz. Przyjęcie tego zobowiązania wynikało z dokumentacji przetargowej udostępnionej uczestnikom przetargu, zgodnie z którą każdy uczestnik przetargu musi podjąć zobowiązanie odnośnie świadczenia nieodpłatnego dostępu do Internetu w ramach zakresu 2570 — 2620 MHz. Tym samym Prezes UKE orzekł w Decyzji o nałożeniu na Spółkę obowiązku świadczenia usług bezpłatnego dostępu do internetu. 20% dotyczy także drugiej częstotliwości poniżej 1 GHz. W celu realizacji zobowiązania zapewnienia nieodpłatnego powszechnego dostępu do sieci Internet zgodnie z decyzją UKE, Spółka udostępnia karty SIM. Zgodnie z Regulaminem Bezpłatnego Dostępu do Internetu (dalej: Regulamin) przekazanie karty SIM na rzecz korzystającego następuje za wniesieniem depozytu. Zgodnie z Regulaminem, depozyt stanowi pobraną od korzystającego kwotę stanowiącą zabezpieczenie należności operatora (tj. Spółki) z tytułu udostępnienia karty SIM. Depozyt pełni w praktyce rolę „kaucji na zabezpieczenie” w razie zniszczenia lub niezwrócenia w określonym terminie karty SIM. Jest on pobierany przy wydaniu karty SIM, a następnie zwracany w momencie zwrotu samej karty. Spółka jest właścicielem kart SIM także w czasie oddania ich do użytkowania korzystającym. Depozyt pobrany od korzystającego będzie wykorzystywany przez Spółkę w prowadzonej działalności gospodarczej, przede wszystkim do zakupu nowych kart SIM wydawanych w ramach realizacji zobowiązania nieodpłatnego dostępu do Internetu. Jednocześnie nie będą z tego tytułu wypłacane odsetki na rzecz korzystających. Kwoty wpłacone tytułem depozytu podlegają zwrotowi niezwłocznie, ale nie później niż w terminie 30 dni od dnia, w którym korzystający zwróci Spółce kartę SIM. W przypadku zwrotu depozytu, zwrot nie obejmuje odsetek z tytułu przechowywania depozytu na rachunku bankowym oraz kosztów przelewu zwrotu poniesionych przez Spółkę. Wspomniane koszty przelewu będą potrącana przy dokonywaniu zwrotu kwoty depozytu osobie rezygnującej z usługi bezpłatnego dostępu do Internetu. Klient traci prawo do zwrotu depozytu w przypadku utraty, uszkodzenia lub zniszczenia karty SIM, które nastąpiło z przyczyn leżących po jego stronie lub jeśli karta SIM nie zostanie zwrócona Spółce w terminie 30 dni od daty wygaśnięcia bezpłatnego dostępu do Internetu. Z kolei, w razie utraty, uszkodzenia lub zniszczenia karty SIM z przyczyn leżących po stronie Spółki klient ma prawo do nieodpłatnego otrzymania nowej karty SIM. Spółka stosuje trzy sposoby dystrybucji kart SIM:
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Ad. 1 Zdaniem Spółki, zapewnienie bezpłatnego dostępu do Internetu ze względu na brak odpłatności nie stanowi dla Spółki czynności podlegającej podatkowi od towarów i usług na gruncie art. 8 ust. 1 pkt 3 art. 8 ust. 2 ustawy VAT. Także wydanie karty SIM nie stanowi odpłatnego wydania towaru w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT. W aktualnym stanie prawnym, przepisy art. 8 ust. 2 ustawy VAT wprowadzają dwa rodzaje nieodpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu. Pierwszym przypadkiem nieodpłatnego świadczenia usług jest wykorzystanie (użycie) towarów stanowiących część przedsiębiorstwa i nabytych z prawem do odliczenia do celów innych niż działalność gospodarcza. Mogą to być cele, w zakresie których podmiot, będący podatnikiem VAT, nie działa jako podatnik. Drugi rodzaj obejmuje nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż prowadzona działalność gospodarcza. Przyjąć należy, że dotyczy to „nieodpłatnego świadczenia usług” innego niż takie, które polega na użyciu towarów do celów niezwiązanych z działalnością. Przepisy jedynie przykładowo wskazują na świadczenie usług na cele osobiste podatnika oraz niektórych innych osób. W obu przypadkach opodatkowaniu podlega takie świadczenie usług, które następuje na cele inne niż działalność gospodarcza. W analizowanym przypadku świadczenie nieodpłatnego dostępu do Internetu stanowi realizację obowiązku nałożonego na Spółkę w decyzji administracyjnej, przyznającej bardzo istotne z punktu widzenia jej przedmiotu działalności uprawnienia. Zatem, realizacja tych świadczeń jest związana z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. W ocenie Spółki nie powstaje obowiązek naliczania podatku VAT należnego na wartości wykonywanych usług nieodpłatnego dostępu do Internetu. Ponadto, zdaniem Spółki w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania art. 6 ust. 1 pkt 3 ustawy VAT. Zgodnie z tym przepisem, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również (podkreślenie własne Spółki): świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Rozpatrując możliwość zastosowania tego przepisu należy wziąć pod uwagę odesłanie do art. 5 ust. 1 pkt ustawy VAT, zawarte w art. 8 ust. 1 ustawy VAT, który stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług (podkreślenie własne Spółki) na terytorium kraju. Wobec powyższego, w odniesieniu do świadczenia usług realizowanych z nakazu władzy państwowej podatkowi VAT podlegają tylko usługi realizowane w sposób odpłatny. Jeżeli więc usługa realizowana z nakazu władzy państwowej jest nieodpłatna nie podlega ona opodatkowaniu, chyba, że jest realizowana na potrzeby prywatne tzn. niebiznesowe. Stanowisko powyższe znajduje potwierdzenie w literaturze prawa podatkowego. Przykładowo w odniesieniu do usług świadczonych z nakazu władzy państwowej została sformułowana następującą konkluzja: Należy przy tym zaznaczyć, iż podobnie jak w przypadku opisanym wyżej tak i w tym opodatkowaniu podlegać będą tylko te usługi, które świadczone są odpłatnie” (T. Michalik VAT wyd. 7 str. 154 par. 19 CH Beck Warszawa 2010). Także wydanie samej karty SIM, jako że karta ta podlega zwrotowi nie stanowi nieodpłatnego wydania towaru podlegającego opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 2. Ze względu na to, że karta podlega zwrotowi jej wydanie do czasowego używania powinno być uznane za nieodpłatne świadczenie usługi, do którego zastosowania nie ma art. 7 ust. 2 ustawy VAT ale art. 8 ust. 2 ustawy VAT. Wyżej przedstawiona argumentacja przemawiająca za niestosowaniem art. 8 ust. 2 ustawy VAT do świadczenia bezpłatnego dostępu do Internetu ma też zastosowanie do samego wydania karty SIM do czasowego używania korzystającym. Konkludując ze względu na nieodpłatny charakter świadczenia bezpłatnego dostępu do lnternetu na rzecz korzystających i pozostawanie realizacji tego świadczenia w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą zapewnienie bezpłatnego dostępu do Internetu nie będzie podlegało opodatkowaniu na gruncie ustawy VAT. Także wydanie samej karty SIM, jako że karta ta podlega zwrotowi nie stanowi nieodpłatnego wydania towaru ale nieodpłatne świadczenie usługi niepodlegające podatkowi VAT. Ad. 2 W opinii Spółki przysługuje jej prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki na nabycie towarów i usług wykorzystanych przy realizacji darmowego dostępu do Internetu jako związanych z działalnością gospodarczą Spółki. Tym samym w opisanym stanie faktycznym spełniony jest podstawowy warunek pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przewidziany w ustawie o VAT, jakim zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT jest wykorzystywanie zakupionych towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych — czyli w przypadku Spółki świadczenia usług telekomunikacyjnych. Konkludując, ze względu na istniejący związek z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółce przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług wykorzystanych w związku z zapewnieniem bezpłatnego dostępu o Internetu na rzecz korzystających w wykonaniu postanowień Decyzji Prezesa UKE. Ad. 3 W ocenie Spółki depozyt pobierany w celu zabezpieczenia ryzyka zniszczenia karty nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w razie utraty przez korzystającego prawa do zwrotu depozytu i jego zatrzymania przez Spółkę. Depozyt przewidziany w Regulaminie nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych VAT, gdyż nie stanowi on wynagrodzenia za dostawę towaru albo świadczenie usługi. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z Regulaminem depozyt stanowi pobraną od korzystającego kwotę zabezpieczenia należności Spółki z tytułu udostępnienia karty SIM. Korzystający traci prawo do zwrotu depozytu w przypadku utraty uszkodzenia lub zniszczenia karty SIM, które nastąpiło z przyczyn leżących po stronie korzystającego lub niezwrócenia karty SlM Spółce w określonym terminie. Wobec powyższego zdaniem Spółki depozyt zatrzymywany w razie utraty prawa do jego zwrotu przez korzystającego ze względu na zaistnienie okoliczności wskazanych w punkcie poprzednim stanowi karę umowną (ewentualnie odszkodowanie), której nałożenie polegające na niezwróceniu depozytu wynika z niedopełnienia obowiązku zwrotu karty SIM przez korzystającego w odpowiednim stanie bądź terminie. Uwzględniając więc odszkodowawczy charakter zatrzymania depozytu należy uznać, iż nie podlega on opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż nie stanowi wynagrodzenia za dostawę towaru bądź świadczenie usługi. Brak możliwości zakwalifikowania zatrzymanego depozytu do obrotu w rozumieniu ustawy VAT wynika także z tego, że zapewnienie bezpłatnego dostępu do Internetu, który to obowiązek został nałożony na Spółkę w drodze Decyzji Prezesa UKE ma charakter nieodpłatny. Z tego powodu niezwrócony depozyt nie może zostać potraktowany jako część ceny za jakiekolwiek świadczenie zrealizowane przez Spółkę w ramach zapewnienia bezpłatnego dostępu do Internetu czy też zaliczony na poczet takiej ceny. Brak opodatkowania podatkiem VAT potwierdzają organy podatkowe w interpretacjach dotyczących analogicznych świadczeń pieniężnych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 29 marca 2010r., sygn. IBPP2/443-40/10/8 stwierdził, że: „Ustanowienie kaucji ma zatem charakter gwarancyjny, zabezpieczający, co oznacza, że kaucja jest ustanowiona na wypadek gdyby strona umowy, która złożyła kaucję nie wywiązała się z niej. Wówczas druga strona umowy może zaspokoić się ze złożonej kaucji. Co do zasady, kaucja nie jest zaliczana na poczet ceny i podlega zwrotowi po wykonaniu umowy. W tym wypadku pobrana kaucja nie stanowi obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług”. Konkludując, w razie utraty prawa do zwrotu depozytu przez korzystającego, depozyt nie będzie stanowił obrotu w rozumieniu ustawy VAT dla Spółki i nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT po stronie Spółki. Ad. 4 Zdaniem Spółki, z tytułu wpłaconej przez korzystającego kwoty stanowiącej wynagrodzenie na pokrycie kosztów wysyłki karty SIM umożliwiającej korzystanie z bezpłatnego Internetu udostępnianego przez Spółkę nie powstanie dla niej obowiązek dokumentowania takich wpłat przy użyciu kasy rejestrującej. Spółka udostępnia karty SIM także w drodze wysyłki do korzystającego za pośrednictwem poczty. Przesłanie do korzystającego karty SIM jest realizowane pod warunkiem przesłania przez niego wypełnionego formularza zgłoszeniowego oraz po uiszczeniu depozytu i opłaty za przesyłkę. Opłata za wysyłkę będzie pobierana od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, zatem zdaniem Spółki, nie ma wówczas obowiązku wystawienia faktury VAT (chyba że zamawiający zażąda jej wystawienia). W przypadku pobierania opłaty od podatnika VAT Spółka byłaby zobowiązana do wystawienia faktury. Co do zasady sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej podlega obowiązkowi rejestracji w kasie fiskalnej. Pewne zwolnienia wprowadzone zostały na mocy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930, dalej: „Rozporządzenie”). Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia przewiduje się zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania dla czynności wymienionych w załączniku. Poz. 37 załącznika do Rozporządzenia wśród czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania w kasie rejestrującej wymienia świadczenie usług, za które zapłata w całości następuje za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo - kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo - kredytowej, której jest członkiem), pod warunkiem, że z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła”. Przy czym, zwolnienie to nie ma zastosowania do podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych czynności przed 1 stycznia 2011 r. Warunki zastosowania powyższego zwolnienia od obowiązku rejestracji transakcji za pomocą kasy fiskalnej są więc następujące (i muszą być spełnione łącznie):
Konkludując, wobec spełnienia powyższych warunków Spółka stoi na stanowisku, iż jest uprawniona do korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy fiskalnej w odniesieniu do opłaty za wysyłkę kart SIM. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się odniesieniu do:
Ad. 1 Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
Na podstawie ust. 2 ww. artykułu, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:
Z powyższego wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być spełniony podstawowy warunek, a mianowicie brak związku świadczonych usług z prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika. Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie tego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług telekomunikacyjnych (m.in. bezprzewodowej telefonii stacjonarnej, dostępu do szerokopasmowego mobilnego Internetu czy też telefonii mobilnej). Możliwość prowadzenia działalności we wskazanym obszarze uzależniona jest od uzyskania prawa do wykorzystywania częstotliwości radiowej poprzez objęcie jej rezerwacją (na warunkach określonych w art. 114 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne). Zgodnie z decyzją Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej „Decyzja UKE”) Spółka uzyskała rezerwację częstotliwości z zakresu 2570 — 2620 MHz, na obszarze całego kraju, przeznaczonych do świadczenia usług telekomunikacyjnych w sieciach szerokopasmowego dostępu bezprzewodowego w służbie ruchomej. Zgodnie z podjętymi w trakcie przetargu zobowiązaniami oraz zgodnie z treścią Decyzji UKE, Spółka ma obowiązek zapewnienia nieodpłatnego powszechnego dostępu do sieci Internet z użyciem co najmniej 20% pojemności sieci działających z wykorzystaniem będących przedmiotem przetargu częstotliwości z zakresu 2570 — 2620 MHz. Przyjęcie tego zobowiązania wynikało z dokumentacji przetargowej udostępnionej uczestnikom przetargu, zgodnie z którą każdy uczestnik przetargu musi podjąć zobowiązanie odnośnie świadczenia nieodpłatnego dostępu do Internetu w ramach zakresu 2570 — 2620 MHz. Tym samym Prezes UKE orzekł w Decyzji o nałożeniu na Spółkę obowiązku świadczenia usług bezpłatnego dostępu do internetu. 20% dotyczy także drugiej częstotliwości poniżej 1 GHz. Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, iż nieodpłatne świadczenie usługi polegające na zapewnieniu dostępu do Internetu wraz z wydaniem karty SIM ma związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą (świadczeniem usług telekomunikacyjnych), w związku z czym nie może być traktowane jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania ww. przepis ustawy, a czynności te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe. Ad. 2 Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług telekomunikacyjnych (m.in. bezprzewodowej telefonii stacjonarnej, dostępu do szerokopasmowego mobilnego Internetu czy też telefonii mobilnej). Możliwość prowadzenia działalności we wskazanym obszarze uzależniona jest od uzyskania prawa do wykorzystywania częstotliwości radiowej poprzez objęcie jej rezerwacją. Zgodnie z Decyzją UKE Spółka uzyskała rezerwację częstotliwości z zakresu 2570 — 2620 MHz, na obszarze całego kraju, przeznaczonych do świadczenia usług telekomunikacyjnych w sieciach szerokopasmowego dostępu bezprzewodowego w służbie ruchomej. Zgodnie z podjętymi w trakcie przetargu zobowiązaniami oraz zgodnie z treścią Decyzji UKE, Spółka ma obowiązek zapewnienia nieodpłatnego powszechnego dostępu do sieci Internet z użyciem co najmniej 20% pojemności sieci działających z wykorzystaniem będących przedmiotem przetargu częstotliwości z zakresu 2570 — 2620 MHz. Zatem jak wskazano powyżej Wnioskodawca wykonuje zarówno czynności nieopodatkowane (bezpłatny dostęp do Internetu) jak i czynności opodatkowane – świadczenie usług telekomunikacyjnych. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego czy przysługuje mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki na nabycie towarów i usług wykorzystanych przy realizacji zobowiązania bezpłatnego dostępu do Internetu jako związanych z działalnością gospodarczą Spółki. Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy dany zakup jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę zarówno do działalności opodatkowanej VAT, jak i do działalności niepodlegającej opodatkowaniu VAT i nie jest wykorzystywany do działalności zwolnionej od opodatkowania VAT, a Wnioskodawca nie ma możliwości przyporządkowania dokonywanych zakupów do jednego konkretnego rodzaju prowadzonej działalności, to wówczas będzie on miał prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu wskazanych wydatków związanych z nabyciem towarów i usług wykorzystywanych przy realizacji zobowiązania bezpłatnego dostępu do Internetu jako związanych z działalnością gospodarczą Spółki na gruncie art. 86 ust. 1 ustawy VAT Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe. Ad. 3 Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. W myśl ustępu 2 cyt. artykułu, w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze. Definiując podstawę opodatkowania ustawodawca nie zdefiniował pojęć „przedpłata”, „zaliczka”, „zadatek”, „rata” oraz nie zamieścił w treści ww. przepisu terminu „kaucja”, czy „depozyt”. Zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN S.A. przez „przedpłatę” należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiąca część ceny towaru, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji jego zakupu w określonym terminie, „zaliczka” to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności, „zadatek” to część należności wpłacana z góry jako gwarancja dotrzymania umowy, „rata” to część należności pieniężnej, płatna w oznaczonym terminie, „kaucja” to suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania, natomiast „depozyt” to przedmioty lub pieniądze oddane na przechowanie na warunkach określonych w umowie; też: przechowywanie przedmiotów lub pieniędzy przez osobę lub instytucję, której je powierzono. Aby dana czynność (dostawa towarów czy też usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą (dostawą), a otrzymanym świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Tak więc, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Z opisu stanu faktycznego wynika, że celu realizacji zobowiązania zapewnienia nieodpłatnego powszechnego dostępu do sieci Internet zgodnie z decyzją UKE, Spółka udostępnia karty SIM. Zgodnie z Regulaminem Bezpłatnego Dostępu do Internetu (dalej: Regulamin) przekazanie karty SIM na rzecz korzystającego następuje za wniesieniem depozytu. Zgodnie z Regulaminem, depozyt stanowi pobraną od korzystającego kwotę stanowiącą zabezpieczenie należności operatora (tj. Spółki) z tytułu udostępnienia karty SIM. Depozyt pełni w praktyce rolę „kaucji na zabezpieczenie” w razie zniszczenia lub niezwrócenia w określonym terminie karty SIM. Jest on pobierany przy wydaniu karty SIM, a następnie zwracany w momencie zwrotu samej karty. Spółka jest właścicielem kart SIM także w czasie oddania ich do użytkowania korzystającym. Depozyt pobrany od korzystającego będzie wykorzystywany przez Spółkę w prowadzonej działalności gospodarczej, przede wszystkim do zakupu nowych kart SIM wydawanych w ramach realizacji zobowiązania nieodpłatnego dostępu do Internetu. Jednocześnie nie będą z tego tytułu wypłacane odsetki na rzecz korzystających. Kwoty wpłacone tytułem depozytu podlegają zwrotowi niezwłocznie, ale nie później niż w terminie 30 dni od dnia, w którym korzystający zwróci Spółce kartę SIM. W przypadku zwrotu depozytu, zwrot nie obejmuje odsetek z tytułu przechowywania depozytu na rachunku bankowym oraz kosztów przelewu zwrotu poniesionych przez Spółkę. Wspomniane koszty przelewu będą potrącana przy dokonywaniu zwrotu kwoty depozytu osobie rezygnujące z usługi bezpłatnego dostępu do Internetu. Klient traci prawo do zwrotu depozytu w przypadku utraty, uszkodzenia lub zniszczenia karty SIM, które nastąpiło z przyczyn leżących po jego stronie lub jeśli karta SIM nie zostanie zwrócona Spółce w terminie 30 dni od daty wygaśnięcia bezpłatnego dostępu do Internetu. Z kolei, w razie utraty, uszkodzenia lub zniszczenia karty SIM z przyczyn leżących po stronie Spółki klient ma prawo do nieodpłatnego otrzymania nowej karty SIM. Z powyższego wynika, że pobranie przez Wnioskodawcę środków pieniężnych tytułem depozytu i niezwrócenie ich klientowi w przypadku uszkodzenia, zniszczenia lub utracenia karty SIM ma charakter sankcyjny za niewykonanie lub niewłaściwe wykonanie zobowiązań. W przedmiotowej sprawie zatrzymanie przez Wnioskodawcę środków pieniężnych stanowiących depozyt stanowi rekompensatę finansową dla Spółki, jako strony dotkniętej niewykonaniem umowy i nie wiążą się ze spełnieniem świadczenia wzajemnego przez klienta. W takiej sytuacji nie dochodzi do spełnienia dostawy towarów ani świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, niewrócone przez Wnioskodawcę na rzecz klienta środki pieniężne, które stanowiły depozyt za prawidłowe korzystanie z karty SIM pełnią funkcję odszkodowawczą (rekompensacyjną) za poniesione straty i nie mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT i tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe. Ad. 4 Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o VAT. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, t.j. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Oznacza to, że nie podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej świadczenie usług w części, w jakiej te czynności są opłacane przez inne podmioty niż osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Z przepisu art. 111 ust. 1 ustawy o VAT wynika ponadto, iż podatnicy, wobec których powstał obowiązek w zakresie stosowania kas rejestrujących, są obowiązani za pośrednictwem tych urządzeń ewidencjonować obrót i kwoty podatku należnego. Należy jednak zauważyć, iż opodatkowanie transakcji podatkiem od towarów i usług nie jest kryterium determinującym powstanie obowiązku w zakresie prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Jak wynika z art. 111 ust. 8 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…). Od 1 stycznia 2011r. w zakresie zwolnień z obowiązku prowadzenia kasy rejestrującej obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz U. Nr 138, poz. 930), zwanego dalej „rozporządzeniem”. Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. – sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia. W poz. 37 ww. załącznika wymieniono świadczenie usług, za które zapłata w całości następuje za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), pod warunkiem że z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła2). Z objaśnień zawartych w punkcie 2 wynika, iż zwolnienie to nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych czynności przed dniem 1 stycznia 2011 r. Aby zatem podatnik miał prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w powiązaniu z poz. 37 załącznika, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:
Niewystąpienie jednego z nich oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących na mocy § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w powiązaniu z poz. 37 ww. załącznika do rozporządzenia, przysługuje w sytuacji, gdy zapłata za świadczone usługi w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika, bez względu na rodzaj wykonywanej usługi oraz gdy możliwe jest zidentyfikowanie transakcji, której zapłata dotyczy. Z treści przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest zobowiązany decyzją UKE do bezpłatnego świadczenia usług polegających na dostępie do sieci Internet. W związku ze świadczeniem tych usług Spółka udostępnia korzystającym karty SIM. Jednym ze sposobów dystrybucji karty SIM jest wysłanie jej do korzystających za pośrednictwem poczty, za które korzystający wpłacają na rzecz Spółki kwoty stanowiące koszty jej wysyłki. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego, czy będzie zobowiązany do dokumentowania za pomocą kasy rejestrującej wpłaconej przez korzystających kwoty z tytułu pokrycia kosztów wysyłki karty SIM, w sytuacji kiedy karta SIM jest przesyłana za pośrednictwem poczty. Aby Wnioskodawca mógł skorzystać ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji za pomocą kasy rejestrującej muszą być spełnione cztery warunki łącznie: zapłata następuje za świadczenie usług, zapłata za usługę w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika, z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła, podatnik nie rozpoczął ewidencjonowania tych usług przed dniem 1 stycznia 2011r. Z treści wniosku wynika, że w/w warunki są przez Spółkę spełnione. Zatem z tytułu wpłaconej przez korzystającego kwoty stanowiącej wynagrodzenie na pokrycie kosztów wysyłki karty SIM umożliwiającej korzystanie z bezpłatnego Internetu nie powstanie dla Wnioskodawcy obowiązek dokumentowania takich wpłat przy użyciu kasy rejestrującej. Usługi takie korzystają do dnia 31 grudnia 2012r. ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji za pomocą kasy rejestrującej przewidzianego § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 37 załącznika do rozporządzenia. Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 należało uznać za prawidłowe. Końcowo tut. Organ podatkowy informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, fizycznych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock. Referencje
|
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.