Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-438/15-4/KOM
z 23 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2015 r. (data wpływu 18 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 lipca 2015 r. (data wpływu 16 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8% usług polegających na stworzeniu scenariusza odcinka serialu telewizyjnego lub scenariusza filmu fabularnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2015 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8% usług polegających na stworzeniu scenariusza odcinka serialu telewizyjnego lub scenariusza filmu fabularnego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 lipca 2015 r. (data wpływu 16 lipca 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 3 lipca 2015 r. znak IPPP2/4512-438/15-2/KOM (skutecznie doręczone dnia 7 lipca 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawczyni jest „X.” Przedmiotem umowy będzie stworzenie scenariusza odcinka serialu telewizyjnego lub stworzenie scenariusza filmu fabularnego oraz przeniesienie praw autorskich na zamawiającego (producenta serialu/filmu). Według umowy autor (Wnioskodawczyni) zobowiązana będzie m.in. do „…aktywnego uczestniczenia w pracach nad stworzeniem storyline do serialu...”, a także „...napisania i przesłania scenariuszy do wskazanych odcinków serialu...”. W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Jest twórcą i artystą wykonawcą w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Za stworzenie scenariusza odcinka serialu telewizyjnego lub scenariusza filmu fabularnego Wnioskodawczyni wystawia fakturę i nie pobiera innego wynagrodzenia. Świadczone przez Wnioskodawczynię usługi stanowią usługi związane z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach lub usługi związane z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej we wniosku sytuacji Wnioskodawczyni może zastosować stawkę 8% VAT zgodnie z załącznikiem nr 3 poz. 181 do usług, które będzie świadczyć?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawczyni, za wykonywane usługi może wystawiać faktury ze stawką 8% VAT, zgodnie z załącznikiem nr 3 poz. 181 do ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z treści art. 41 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże na podstawie art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy ustawodawca wymienił usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, bez względu na symbol PKWiU.

Należy ponadto zauważyć, że zgodnie z objaśnieniami do załącznika nr 3 ustawy, wykaz towarów i usług objętych tym załącznikiem nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka 8%.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 19 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
   
2. wstępu:
   1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
      
   2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
      
   3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
3. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
   
4. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
   
5. działalności agencji informacyjnych;
   
6. usług wydawniczych;
   
7. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
   
8. usług ochrony praw.
   
   
   

Powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. n) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W myśl ust. 2 ww. artykułu, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
   
2. plastyczne;
   
3. fotograficzne;
   
4. lutnicze;
   
5. wzornictwa przemysłowego;
   
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
   
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
   
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
   
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Z treści ww. przepisów można wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

W prawie autorskim mamy do czynienia z dwoma rodzajami praw: autorskimi prawami osobistymi oraz autorskimi prawami majątkowymi. Zasadą jest, że z utworu może korzystać lub nim rozporządzać tylko osoba uprawniona. Najczęściej będzie to sam twórca lub – jeżeli z mocy ww. ustawy autorskie prawa majątkowe przysługują innej osobie niż twórca, osoba, która je nabyła lub na rzecz której została ustanowiona licencja.

W myśl art. 8 ust. 1 – ust. 3 ustawy o prawie autorskim, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Zatem, aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

• mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),
  
• stanowić przejaw działalności twórczej,
  
• posiadać indywidualny charakter.
  
  

Twórcy, zgodnie z przepisem art. 16 ww. ustawy przysługują autorskie prawa osobiste obejmujące przede wszystkim prawo autora do wiązania z dziełem jego nazwiska. Prawo to nigdy nie wygasa i jest, z natury rzeczy, niezbywalne, nie można się go zrzec ani przenieść na inną osobę. W ramach ochrony dóbr osobistych autor ma prawo do przedstawienia utworu pod pseudonimem lub anonimowo. Można więc powiedzieć, że autorskie prawa osobiste chronią pewien „intelektualny” związek twórcy z dziełem.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jako czynny podatnik podatku VAT, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczyć będzie usługi polegające na tworzeniu scenariusza odcinka serialu telewizyjnego lub tworzeniu scenariusza filmu fabularnego oraz usługi przeniesienia praw autorskich na zamawiającego, tj. producenta serialu/filmu. Według umowy Wnioskodawczyni zobowiązana będzie m.in. do aktywnego uczestniczenia w pracach nad stworzeniem storyline do serialu, a także do napisania i przesłania scenariuszy do wskazanych odcinków serialu. Za stworzenie scenariusza odcinka serialu telewizyjnego lub scenariusza filmu fabularnego Wnioskodawczyni wystawia fakturę i nie pobiera innego wynagrodzenia. Świadczone przez Wnioskodawczynię usługi stanowią usługi związane z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach lub usługi związane z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach. Wnioskodawczyni jest twórcą w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Z uwagi na treść przytoczonych przepisów oraz opis sprawy, odnośnie usług polegających na tworzeniu scenariusza odcinka serialu telewizyjnego lub tworzeniu scenariusza filmu fabularnego stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni nie będzie korzystała ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a, gdyż nie spełnia definicji żadnego z podmiotów wymienionych w tym artykule. Wnioskodawczyni nie jest również uprawniona do zwolnienia ww. usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b, gdyż usługi związane z produkcją filmów i nagrań na różnych nośnikach i usługi związane z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach są wyłączone ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 19 ustawy.

Odnosząc się natomiast do kwestii możliwości zastosowania stawki preferencyjnej do świadczenia usług opisanych we wniosku zwrócić należy uwagę, że Wnioskodawczyni, jak sama wskazuje, z tytułu realizacji przedmiotowego dzieła jest twórcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a za świadczone usługi otrzymuje wynagrodzenie, za które wystawia faktury VAT.

Zatem stwierdzić należy, że do usługi polegającej na tworzeniu scenariusza odcinka serialu telewizyjnego lub tworzeniu scenariusza filmu fabularnego wynagradzanej w formie honorarium za wykonanie dzieła wraz z przeniesieniem praw autorskich, będzie miała zastosowanie obniżona stawka podatku w wysokości 8%, obowiązująca na mocy art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 i poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.