INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2011r. (data wpływu 23 września 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 grudnia 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• momentu powstania obowiązku podatkowego dla wydania voucherów oraz
• obowiązku rejestracji na kasie fiskalnej wydania voucherów
• jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2011r. wpłynął ww. wniosek, uzupełnionym pismem z dnia 21 grudnia 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• momentu powstania obowiązku podatkowego dla wydania voucherów oraz
• obowiązku rejestracji na kasie fiskalnej wydania voucherów.
  
  

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy m.in. usługi gastronomiczne i hotelowe. Chcąc pozyskać nowych odbiorców usług Spółka chce wprowadzić nowy produkt w swoich obiektach. Spółka chce sprzedawać swoim klientom vouchery o określonej wartości nominalnej wyrażonej w pieniądzu. Wydanie voucherów następować będzie w kwocie równej jego wartości nominalnej (wpłata = wartość vouchera). Klient nie ma prawa zamiany vouchera na równowartość gotówki, na którą opiewa voucher. Voucher uprawnia do zamiany ich na usługę wykonaną w obiektach hotelowych bądź gastronomicznych. Wartość vouchera jest wartością brutto, gdyż w momencie sprzedaży nie jest znana usługa, która zostanie zrealizowana. Termin ważności vouchera obejmuje 6 miesięcy od dnia sprzedaży vouchera. W przypadku, gdy cena wykonanej usługi przewyższa wartość vouchera klient uiszcza różnicę pomiędzy ceną usługi a wartością vouchera gotówką bądź kartą kredytową. W przypadku niewykorzystania vouchera w terminie ważności – voucher przepada. Wydanie voucherów jako nie podlegające VAT na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej nie będzie rejestrowane w kasie fiskalnej. W Spółce prowadzona będzie dla celów rozliczeniowych ewidencja voucherów zawierająca m.in. termin ważności

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące podatku od towarów i usług:

1. W którym momencie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług...
2. Czy wydanie vouchera należy zaewidencjonować w kasie fiskalnej...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług powstaje z chwilą wykonania usługi, w której formą zapłaty jest voucher.

Zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług został określony w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) Zgodnie z tym przepisem opodatkowaniu podatkiem podlegają:

1. Odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju
2. eksport towarów
3. import towarów
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jako właściciel. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Towarami, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy ruchome, jak również wszystkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez sprzedaż, stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 22 ww. ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Jak wynika z generalnej zasady zawartej w art. 19 ust 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl ust. 4 tego artykułu, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Stosownie zaś do ust. 11 ww. artykułu, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Biorąc pod uwagę przywołaną wcześniej definicję vouchera nie mieści się ona w definicji towaru/usługi w rozumieniu przepisu ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem jest to jedynie dokument uprawniający do nabycia towarów bądź usług. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się usługi, natomiast jego wydanie następuje w zamian za dokonanie wpłaty określonej kwoty przez klienta. Zatem czynności sprzedaży ww. voucherów nie można utożsamiać z dostawą towarów/usług, wobec czego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dokonana przez klientów Spółki wpłata środków pieniężnych w związku z nabyciem voucherów, nie stanowi także zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy. Jak już wskazano, dokonywana przez klientów Spółki wpłata środków pieniężnych za vouchery, nie wiąże się z nabyciem określonego towaru/usługi, a uprawnia jedynie do zakupu dowolnej usługi, oferowanej przez Spółkę. Przyszli klienci, dokonując nabycia, wpłacają odpowiednią kwotę, ale nie za „z góry" określoną usługę. Przyszła usługa nie jest jeszcze w momencie zapłaty szczegółowo określona. Wobec powyższego, pobierana przez Spółkę opłata od klientów nie będzie formą zaliczki lub przedpłaty, a tym samym otrzymanie ww. należności nie będzie rościło po jej stronie – w świetle art. 19 ust. 11 ustawy - obowiązku podatkowego w momencie ich otrzymania. Reasumując, dopiero realizacja vouchera, czyli fizyczne wykonanie usługi na rzecz klienta, regulującego zapłatę za usługę poprzez jego wręczenie, będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, dla której obowiązek podatkowy – zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy - powstanie z chwilą wykonania usługi.

W przypadku braku realizacji vouchera w dacie jego ważności, otrzymana kwota (wartość nominalna vouchera) nie podlega VAT.

Podobne stanowisko w sprawie zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy sygn. ITPP2/443-439/10/KT z dnia 21.07.2010r.

Ad. 2

(Stanowisko ostatecznie przedstawione w piśmie z dnia 21 grudnia 2011r.):

Spółka stoi na stanowisku, że wydanie vouchera nie powinno być zaewidencjonowane w kasie fiskalnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak wynika z generalnej zasady zawartej w art. 19 ust. 1 cyt. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl ust. 4 tego artykułu, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Stosownie zaś do ust. 11 ww. artykułu, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy m.in. usługi gastronomiczne i hotelowe. Chcąc pozyskać nowych odbiorców usług Spółka chce wprowadzić nowy produkt w swoich obiektach. Spółka chce sprzedawać swoim klientom vouchery o określonej wartości nominalnej wyrażonej w pieniądzu. Wydanie voucherów następować będzie w kwocie równej jego wartości nominalnej (wpłata = wartość vouchera). Klient nie ma prawa zamiany vouchera na równowartość gotówki, na którą opiewa voucher. Voucher uprawnia do zamiany ich na usługę wykonaną w obiektach hotelowych bądź gastronomicznych. Wartość vouchera jest wartością brutto, gdyż w momencie sprzedaży nie jest znana usługa, która zostanie zrealizowana. Termin ważności vouchera obejmuje 6 miesięcy od dnia sprzedaży vouchera. W przypadku, gdy cena wykonanej usługi przewyższa wartość vouchera klient uiszcza różnicę pomiędzy ceną usługi a wartością vouchera gotówką bądź kartą kredytową. W przypadku nie wykorzystania vouchera w terminie ważności – voucher przepada.

W celu określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu przedmiotowej sprzedaży, należy ustalić znaczenie pojęcia vouchera (ang. talon), pełniącego de facto w niniejszej sprawie funkcję bonu towarowego. Mając na uwadze, iż przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie definiują żadnego z ww. pojęć, należy skorzystać z definicji słownikowej pojęcia „bon”, zgodnie z którą jest on „dokumentem mającym określoną wartość pieniężną, uprawniającym do nabycia wskazanego towaru lub korzystania z usług” („Współczesny Słownik Języka Polskiego”, Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007).

W świetle powyższego, a także przywołanego wcześniej przepisu art. 2 pkt 6 ustawy, bon towarowy, nazwany w przedmiotowej sprawie voucherem, nie mieści się w definicji towaru w rozumieniu ww. przepisu ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem jest jedynie dokumentem uprawniającym do nabycia towarów. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary, natomiast jego wydanie następuje w zamian za dokonanie wpłaty określonej kwoty przez klienta na rzecz Wnioskodawcy.

Zatem czynności sprzedaży ww. voucherów nie można utożsamiać z dostawą towarów, wobec czego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dokonana przez klientów Wnioskodawcy wpłata środków pieniężnych w związku z nabyciem voucherów, nie stanowi także zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy.

Ponieważ ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji tych pojęć, w celu ich sprecyzowania należy skorzystać z definicji słownikowej tych terminów. Zgodnie z ww. „Współczesnym Słownikiem Języka Polskiego”, „zaliczka” to „część pieniędzy wpłaconych lub wypłaconych na poczet czegoś”. Zatem zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi, przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przez „przedpłatę” należy rozumieć „określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru lub usługi, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie; zadatek”. Stosownie do powyższego, zaliczka, jak również przedpłata, jako zapłata na poczet przyszłej należności, musi być powiązana z konkretną transakcją.

Jak już wskazano, dokonywana przez klientów Wnioskodawcy wpłata środków pieniężnych za vouchery, nie wiąże się z nabyciem określonego towaru, a uprawnia jedynie do zakupu określonych towarów/usług, oferowanych przez Wnioskodawcę w obiektach hotelowych bądź gastronomicznych. Przyszli kontrahenci, dokonując ich nabycia, wpłacają odpowiednią kwotę, ale nie za „z góry” określony towar lub „z góry” ustaloną jego ilość. Przyszła dostawa nie jest jeszcze w momencie zapłaty szczegółowo określona – nieznany jest przedmiot sprzedaży, ilość zamówionego towaru, jak i jego cena.

Wobec powyższego, pobierana przez Wnioskodawcę opłata od klientów nie będzie formą zaliczki lub przedpłaty, a tym samym otrzymanie ww należności nie będzie rodziło – w świetle art. 19 ust. 11 ustawy - obowiązku podatkowego w momencie ich otrzymania.

Reasumując, dopiero realizacja vouchera, czyli świadczenie usługi, bądź fizyczne wydanie towaru na rzecz klienta, regulującego zapłatę za towar/usługę poprzez jego wręczenie, będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, dla której obowiązek podatkowy - zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy – powstanie z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, natomiast w przypadku gdy dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą – zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy – z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru, wykonania usługi.

Ad. 2

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy o VAT.

Zgodnie z regulacją art. 111 ust. 1 ww. ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl ustawy ewidencjonowaniu w kasie rejestrującej podlega sprzedaż.

Pojęcie sprzedaży zostało zdefiniowane w słowniczku ustawowym, zawartym w art. 2 pkt 22 ustawy (pod pojęciem sprzedaży – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów).

Mając na uwadze powyższą definicję, za pomocą kasy rejestrującej powinna być ewidencjonowana dostawa (w tym również czynności zrównane z dostawą towarów), świadczenie usług oraz eksport towarów.

W punkcie 1 niniejszej interpretacji wykazano, że samo przekazanie voucherów klientom nie stanowi dostawy towarów, ani też świadczenia usługi.

W konsekwencji nie wystąpi obowiązek ewidencjonowania czynności przekazania voucherów za pomocą kasy fiskalnej.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące obu przedstawionych zdarzeń przyszłych, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.