Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-644/15-2/MP
z 4 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2015 r. (data wpływu 1 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z renty rodzinnej po zmarłym mężu otrzymanej z Norwegii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z renty rodzinnej po zmarłym mężu otrzymanej z Norwegii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni ma miejsce zamieszkania w Polsce i od kilkunastu lat otrzymuje z Norwegii rentę rodzinną po zmarłym mężu. Renta ta jest jedynym źródłem dochodu Wnioskodawczyni i jest wypłacana miesięcznie. Renta ta wypłacana jest z norweskiego ubezpieczenia społecznego na podstawie norweskich przepisów o ubezpieczeniach społecznych, a wypłaty dokonuje norweski Urząd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (norweska nazwa urzędu: NAV). Urząd ten, stosownie do przepisów obowiązujących od dnia 1 stycznia 2010 roku w Norwegii, potrąca podatek dochodowy od osób fizycznych u źródła, po czym pozostałą po pobraniu zaliczki podatku dochodowego kwotę przelewa na rachunek bankowy Wnioskodawczyni, prowadzony przez Bank w Polsce. Bank w Polsce, działając jako płatnik w rozumieniu art. 35 ust. 1 polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dodatkowo pobiera z uzyskanej renty zaliczki miesięczne na podatek dochodowy od osób fizycznych od świadczenia rentowego. W konsekwencji dochodzi do sytuacji, w której od dochodu Wnioskodawczyni z tytułu renty pobierany jest dwukrotnie podatek dochodowy od osób fizycznych, raz w Norwegii i drugi raz w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy opisane w stanie faktycznym dochody Wnioskodawczyni z tytułu renty zagranicznej za okres do dnia 31 grudnia 2010 roku podlegają zwolnieniu od opodatkowania w Polsce stosownie do treści art. 3 ust. 1 w zw. z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 18 ust. 1 w zw. z art. 24 ust. 1 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisanej w Oslo dnia 24 maja 1977 roku?
   
2. Czy opisane w stanie faktycznym dochody Wnioskodawczyni z tytułu renty zagranicznej za okres od dnia 1 stycznia 2011 roku podlegają zwolnieniu od opodatkowania w Polsce stosownie do treści art. 3 ust. 1 w zw. z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 17 ust. 2 w zw. z art. 22 ust. 1 lit. a Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie dnia 09 września 2009 roku (data wejścia w życie 1 stycznia 2011 roku)?
3. Czy opisane w stanie faktycznym działania banku, jako płatnika w rozumieniu art. 35 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polegające na potrącaniu zaliczek na podatek dochodowy z tytułu renty zagranicznej, były zgodne z art. 35 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni,

Ad.1.

Generalna zasada zawarta w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawy o PIT”) stanowi, że osoby mające miejsce zamieszkania na terytorium RP objęte są nieograniczonym obowiązkiem podatkowym, niezależnie od miejsca położenia źródeł przychodów.

Zgodnie z przedmiotowym stanem faktycznym Wnioskodawczyni ma miejsce zamieszkania w Polsce i uzyskuje przychód z tytułu renty zagranicznej z Norwegii.

Źródła przychodów zostały zdefiniowane w art. 10 ustawy o PIT, który to przepis w ust. 1 pkt 1 również wymienia emerytury i renty. Zasadą jest, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym objęte są wszelkiego rodzaju dochody, za wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c, oraz dochodów od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku (art. 9 ust. 1 ustawy o PIT). Trzeba także podkreślić, że art. 3 ust. 2b zawiera otwarty katalog dochodów (przychodów), które podlegają opodatkowaniu, wobec czego, stosownie do art. 3 ust. 1 i ust. 2b oraz art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, podatkiem dochodowym co do zasady objęte są wszelkiego rodzaju dochody niezależnie od miejsca położenia źródeł przychodów, uzyskane przez podatnika mającego miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Art. 4b ustawy o PIT przewiduje wyjątek od opisanych powyżej zasad, wprowadzając obowiązek stosowanie ogólnych przepisów art. 3 ust. 1, la i 2b z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W okresie objętym pytaniem Nr 1 w Polsce obowiązywała umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, z dnia 24 maja 1977 roku, która obowiązywała do 2010 roku włącznie. Zgodnie z art. 18 ust. 1 tej umowy emerytury i inne świadczenia o podobnym charakterze wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w umawiającym się Państwie w związku z jej zatrudnieniem w przeszłości oraz wszelkie renty wypłacane takiej osobie będą opodatkowane tylko w tym Państwie. Jako, że to Norwegia wypłacała świadczenie na rzecz Wnioskodawczyni, od którego to świadczenia norweski urząd pracy i ubezpieczeń społecznych również potrącał podatek, to stosownie do brzmienia art. 24 ust. 1 umowy z dnia 24 maja 1977 r. Polska powinna zwolnić ten dochód spod opodatkowania. Art. 24 omawianej umowy z dnia 24 maja 1977 r., który stanowi, że jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, to pierwsze wymienione Państwo będzie, z zastrzeżeniem postanowień ustępu (które nie dotyczy przedmiotowej sytuacji), zwalniać będzie taki dochód lub majątek spod opodatkowania. W ocenie Wnioskodawczyni dochód z tytułu przedmiotowej renty polega zwolnieniu, gdyż w przeciwnym razie dochodzi do niepożądanego skutku w postaci podwójnego opodatkowania.

Ad.2.

Dnia 1 stycznia 2011 roku weszła w życie Konwencja między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 9 września 2009 roku. Konwencja ta zastąpiła dotychczasową umowę z dnia 24 maja 1977 roku.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 Konwencji z 9 września 2009 roku emerytury, renty i inne podobne świadczenia lub renty kapitałowe uzyskiwane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, są opodatkowane tylko w pierwszym wymienionym Państwie.

Jednocześnie Konwencja ta w art. 17 ust. 2 wprowadziła możliwość opodatkowania świadczeń z ubezpieczeń społecznych na rzecz państwa, które to świadczenie wypłaca. Zgodnie ze wspomnianym przepisem, bez względu na postanowienie art. 17 ust. 1, świadczenia otrzymywane przez osoby fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie na podstawie prawa o ubezpieczeniach społecznych drugiego Umawiającego się Państwa, na podstawie jakiegokolwiek obowiązkowego systemu emerytalnego lub na podstawie systemu emerytalnego, który jest uznawany dla celów podatkowych, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Świadczenie otrzymywane przez Wnioskodawczynię jest świadczeniem wypłacanym przez norweski Urząd Pracy i Ubezpieczeń społecznych na podstawie norweskich przepisów o ubezpieczeniach społecznych. Świadczenie to podlega opodatkowaniu u źródła w Norwegii, co Norwegia ma prawo czynić zgodnie z art. 17 ust. 2 Konwencji z 9 września 2009 r. o unikaniu podwójnego opodatkowania. Przepis ten posługuje się pojęciem świadczeń otrzymywanych na podstawie prawa o ubezpieczeniach społecznych i w stosunku do takich świadczeń wprowadza możliwość ich opodatkowania przez Państwo wypłacające to świadczenie, czyli Norwegię.

Metoda przyjęta dla unikania podwójnego opodatkowania została z kolei określona w art. 22 ww. Konwencji z dnia 9 września 2009 roku, zgodnie z którym - jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami Konwencji może być opodatkowany w Norwegii, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania (z zastrzeżeniem punktu b, który nie znajduje zastosowania w niniejszej sytuacji). Prawo norweskie w tłum. "ustawie o zapłacie podatku" [oryginalny tytuł; Lov om betaling og innkreving av skatte- og avgiftskrav (skattebetalingsloven), LOV-2005-06-17-67, § 5-5 ledd 5 i forbindelse med § 5-6. ledd 1 bokstav (g) ] stanowi, że jeżeli osoba niezamieszkała w Norwegii pobiera emeryturę lub rentę, to organ wypłacający to świadczenie pobiera podatek źródłowy. Dochody Wnioskodawczyni zostały na powyższej podstawie opodatkowane, podatkiem wynikającym z norweskiej ustawy, który wprost odnosi się do uzyskanych świadczeń rentowych wypłacanych z norweskiego ubezpieczenia społecznego. Wobec tego stosownie do art. 17 ust. 2 w związku z art. 22 ust. 1 Konwencji z dnia 9 września 2009 roku Polska powinna zwolnić dochód Wnioskodawczyni od podatku. Mimo to Wnioskodawczyni została ponownie obciążona podatkiem dochodowym, na podstawie ogólnych zasad art. 3 ustawy o PIT, bez uwzględnienia art. 4a ustawy o PIT. W ocenie Wnioskodawczyni dochód z tytułu omawianych świadczeń rentowych podlega zwolnieniu od opodatkowania w myśl powyższych zasad.

Ad. 3.

Zgodnie z art. 35 ust. 1 ustawy o PIT płatnikami w zakresie obowiązku poboru zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy są osoby prawne, które dokonują wypłat emerytur i rent z zagranicy - od wypłacanych przez nie emerytur i rent. Obowiązek ten ciąży między innymi na bankach. Dalsze obowiązki banku w zakresie poboru zaliczki wynikają z art. 35 ust. 3 ustawy o PIT, który stanowi, że zaliczki o których mowa m.in. w art. 35 ust. 1 pkt 1, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 1-1c (ogólne zasady dla płatników składek), z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty. Obowiązkiem banku jest więc zbadanie, czy uzyskane tytułem renty środki z zagranicy, podlegają zwolnieniu od opodatkowania w myśl obowiązujących umów sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Pobieranie przez bank podatku wbrew regulacjom zawartym w omawianej powyżej umowie i konwencji, bank w ocenie Wnioskodawczyni niesłusznie ustalił, że pobierana przez nią renta zagraniczna podlega opodatkowaniu w Polsce i w tym zakresie pominął regulacje wynikające z wcześniej wspomnianej umowy i Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania. W ocenie Wnioskodawczyni bank postąpił niezgodnie z art. 35 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Do dochodów z Norwegii uzyskiwanych do 31 grudnia 2010 r. zastosowanie ma umowy z dnia 24 maja 1977 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1979 r. Nr 27, poz. 157, z późn. zm.).

Na podstawie art. 18 ust. 1 ww. umowy, z uwzględnieniem postanowień ustępu 2 artykułu 19 emerytury i inne świadczenia o podobnym charakterze wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z jej zatrudnieniem w przeszłości oraz wszelkie renty wypłacane takiej osobie będą opodatkowane tylko w tym Państwie.

Stosownie do art. 18 ust. 2 ww. umowy określenie "renta" oznacza stałą kwotę płaconą okresowo w stałych terminach w ciągu trwania życia lub podczas sprecyzowanego lub możliwego do ustalenia okresu z tytułu zobowiązania do dokonywania płatności w zamian za wpłaty w pieniądzu lub wartościach pieniężnych w równorzędnej i pełnej wysokości.

Zgodnie z pkt III Protokołu do ww. umowy bez względu na postanowienia ustępu 1 artykułu 18 wpłaty z tytułu ubezpieczeń społecznych, dokonane w Umawiającym się Państwie zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym pierwszym Państwie.

W świetle powyższego, renty z tytułu ubezpieczeń społecznych wypłacane do 2010 r. zgodnie z ustawodawstwem Norwegii osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce mogą być opodatkowane zarówno w Polsce, jak i w Norwegii.

Natomiast do dochodów z Norwegii uzyskiwanych od 1 stycznia 2011 r. zastosowanie ma Konwencja między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji, podpisane w Warszawie dnia 9 września 2009 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 134, poz. 899, z późn. zm.).

W myśl art. 17 ust. 1 tej Konwencji, emerytury, renty i inne podobne świadczenia lub renty kapitałowe uzyskiwane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, są opodatkowane tylko w pierwszym wymienionym Państwie.

Stosownie do art. 17 ust. 2 ww. Konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, świadczenia otrzymywane przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie na podstawie prawa o ubezpieczeniach społecznych drugiego Umawiającego się Państwa, na podstawie jakiegokolwiek obowiązkowego systemu emerytalnego lub na podstawie systemu emerytalnego, który jest uznawany dla celów podatkowych, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Z treści ww. przepisów wynika, że renty lub emerytury wypłacane z Norwegii, na podstawie prawa o ubezpieczeniach społecznych tego Państwa, osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce (art. 17 ust. 2 ww. umowy) mogą być opodatkowane w Norwegii.

Zawarte zarówno w umowie jaki i w Konwencji stwierdzenie, że danego rodzaju dochód „może podlegać” opodatkowaniu w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) wskazuje, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

W świetle przywołanych przepisów stwierdzić zatem należy, że renta rodzinna po zmarłym mężu otrzymana przez Wnioskodawczynię z Norwegii podlega opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Norwegii.

Jednocześnie jednak, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania.

W myśl art. 24 ust. 1 ww. umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Norwegii, to Polska zwolni, stosownie do postanowień ustępu 2, taki dochód lub majątek spod opodatkowania, ale może przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby stosować stopę podatku, która byłaby zastosowana, gdyby zwolniony dochód lub majątek nie podlegał takiemu zwolnieniu.

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 1 lit. a) ww. Konwencji, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Norwegii, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu b) niniejszego ustępu.

Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej Konwencji dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, Polska może, przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub zysków majątkowych takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód (art. 22 ust. 1 lit. c) Konwencji).

Z powyżej przytoczonych przepisów wynika, że przy rozliczaniu dochodów uzyskanych z Norwegii tytułem renty ma zastosowanie tzw. metoda wyłączenia z progresją, którą na gruncie polskich przepisów określa art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z ww. art. 27 ust. 8 ustawy, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych – podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zasadę opodatkowania przedstawioną w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 ustawy stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych (wyłączonych) z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego, np. łącznie z małżonkiem. W przeciwnym razie, podatnik nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego w Polsce.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawczyni ma miejsce zamieszkania w Polsce i od kilkunastu lat otrzymuje z Norwegii rentę rodzinną po zmarłym mężu. Renta ta jest jedynym źródłem dochodu Wnioskodawczyni. Renta ta wypłacana jest z norweskiego ubezpieczenia społecznego na podstawie norweskich przepisów o ubezpieczeniach społecznych, a wypłaty dokonuje norweski Urząd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (NAV).

W sytuacji, gdy osoba mieszkająca w Polsce otrzymuje rentę z Norwegii, a prawo do jej opodatkowania ma strona polska i norweska – co zostało wyżej wykazane na podstawie postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – to na banku jako płatniku nie ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek, wynikający z art. 35 ust. 1 ustawy. Stanowi on, że do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są zobowiązane osoby prawne i jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy – od wypłaconych przez nie emerytur i rent.

W myśl art. 35 ust. 3 tej ustawy zaliczki, o których mowa m.in. w ust. 1 pkt 1 za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 1-1c, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że renta rodzinna po zmarłym mężu jaką otrzymywała i otrzymuje Wnioskodawczyni z Norwegii, zarówno za okres do dnia 31 grudnia 2010 roku, jak i od dnia 1 stycznia 2011 roku, stanowi dla niej przychód. Przychód ten podlega opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Norwegii. Jednakże w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie metoda wyłączenia z progresją, zgodnie z którą dochody uzyskane za granicą są zwolnione od podatku w Polsce, ale mają wpływ na podatek należny od dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce. Nie występuje zatem obowiązek zapłaty podatku w Polsce od ww. dochodów. W takiej sytuacji płatnik (bank) w Polsce nie powinien od tych należności pieniężnych pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. W konsekwencji, ww. zaliczki zostały pobrane nienależnie. W przypadku osiągnięcia przez Wnioskodawczynię wyłącznie ww. dochodów nie występuje również obowiązek składania zeznań podatkowych w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.