INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 23.03.2012 r. (data wpływu 28.03.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w 2010 r. - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.03.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w roku podatkowym 2010 pracowała jako lekarz na dwóch kontraktach w Wielkiej Brytanii, przy czym całkowity okres zatrudnienia wynosił 107 dni. Wnioskodawczyni wskazuje, iż zawarte przez Nią kontrakty określały stały czas pracy oraz miejsce pracy na rzeczone usługi medyczne. Ponadto wynagrodzenie, otrzymywane z tytułu wykonywanych czynności było uzależnione od ilości przepracowanych godzin (w zakresie 40 godzin tygodniowo). Wnioskodawczyni zatrudniona była przez agencję pośrednictwa pracy z siedzibą w Wielkiej Brytanii, która nie stanowi zakładu w rozumieniu konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250. poz. 1840). Wspomniana agencja zlokalizowana jest wyłącznie na terytorium Wielkiej Brytanii.

W roku podatkowym 2010 Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności gospodarczej ani w Polsce, ani w Wielkiej Brytanii. Jej przedstawicielem z punktu widzenia podatkowego była tzw. umbrella company. Wnioskodawczyni wskazuje, iż w Polsce nie ma odpowiednika takiej firmy. W Wielkiej Brytanii jest to firma, która pośredniczy między pracownikiem, a pracodawcą-agencja pośrednictwa pracy, tzw. recruitment employment agency. Wnioskodawczyni dodaje, iż nie była zatrudniona na umowę o pracę, ale na tzw. kontrakcie, przy czym nie jest to umowa ze stosunku pracy. Powyższą umowę można porównać do umowy zlecenia obowiązującej w Polsce. Agencja pośrednictwa pracy, ani umbrella company nie jest zobowiązana do odprowadzania za Wnioskodawczynię podatku w Wielkiej Brytanii. Korzystając z usług umbrella company Wnioskodawczyni ma prawo rozliczyć się sama z obowiązujących ją podatków. Wnioskodawczyni zaznacza, iż obydwa kontrakty były zawarte na powyższej zasadzie. Agencja pośrednictwa pracy i umbrella company swoją siedzibę mają w Wielkiej Brytanii. Centrum interesów życiowych Wnioskodawczyni znajdowało się w 2010 roku i nadal znajduje w Polsce. W Polsce w roku podatkowym 2010 nie osiągnęła jakichkolwiek dochodów, nie prowadziła działalności gospodarczej i nie podejmowała żadnej pracy. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni została poinformowana, że w związku z obowiązującą umową między Wielką Brytanią a Polską o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie musi płacić podatku w Wielkiej Brytanii i może uiścić go w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy, a jeżeli tak to w jaki sposób Wnioskodawczyni ma uiścić podatek dochodowy w Polsce od osiągniętych przychodów w 2010 roku, o których mowa we wniosku (mowa jest o rozliczeniu rocznym)...

Zdaniem Wnioskodawczyni, na tle przedstawionego stanu faktycznego z tytułu osiągniętych przychodów na kontraktach w Wielkiej Brytanii, nie ma obowiązku uiścić podatku na terytorium Polski, z uwagi na fakt, iż nie osiągnęła żadnych przychodów w Polsce.

Wnioskodawczyni w poprzednim roku także złożyła wniosek ORD-IN z prośbą o wydanie interpretacji indywidualnej za rok podatkowy 2009 i otrzymała interpretację o Nr IPPB1/415-477/10-5/JB z dnia 05.08.2010 r. W roku podatkowym 2010 sytuacja przedstawia się o tyle inaczej, że Wnioskodawczyni nie uzyskała żadnych dochodów w Polsce. W tym roku Wnioskodawczyni nie złożyła PIT-36, gdyż została poinformowana w telefonicznej Krajowej Informacji Podatkowej, że nie ma takiego obowiązku, gdyż nie uzyskała dochodu w 2010 r. w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepis art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 14 ust. 1 konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840), pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną - z zastrzeżeniem postanowień artykułów 15, 17, 18 i 19 niniejszej Konwencji - podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże, zgodnie z art. 14 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Państwie.
   
   

Art. 14 ust. 2, z zastrzeżeniem ust. 3 tego artykułu umowy, określa wyjątek od zasady określonej w art. 14 ust. 1 umowy, zgodnie z którym wynagrodzenia pracownika podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule warunki. Niespełnienie któregokolwiek z nich powoduje, iż wynagrodzenie pracownika podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 14 ust. 1 umowy, czyli w państwie miejsca zamieszkania podatnika oraz w państwie, w którym praca jest wykonywana.

Z przedstawionego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w roku podatkowym 2010 pracowała jako lekarz na dwóch kontraktach w Wielkiej Brytanii, gdzie okres zatrudnienia wynosił 107 dni. Zawarte przez Nią kontrakty określały stały czas pracy oraz miejsce pracy na rzeczone usługi medyczne. Ponadto wynagrodzenie, otrzymywane z tytułu wykonywanych czynności było uzależnione od ilości przepracowanych godzin (w zakresie 40 godzin tygodniowo). Wnioskodawczyni zatrudniona była przez agencję pośrednictwa pracy z siedzibą w Wielkiej Brytanii, która nie stanowi zakładu w rozumieniu konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych. Powyższa agencja zlokalizowana jest wyłącznie na terytorium Wielkiej Brytanii. Przedstawicielem Wnioskodawczyni z punktu widzenia podatkowego była tzw. umbrella company, która pośredniczy między pracownikiem, a pracodawcą - agencja pośrednictwa pracy. Agencja pośrednictwa pracy i umbrella company swoją siedzibę mają w Wielkiej Brytanii.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż nie zostały spełnione łącznie wszystkie warunki wynikające z ww. art. 14 ust. 2 umowy. Wnioskodawczyni przebywała w Wielkiej Brytanii 2010 r. poniżej 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynających się lub kończących w danym roku podatkowym, lecz Jej wynagrodzenie zostało wypłacone przez podmiot w Wielkiej Brytanii. Zatem dochód uzyskany przez Wnioskodawczynię w 2010 r. w Wielkiej Brytanii podlega opodatkowaniu zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 Konwencji.

Użyty w art. 14 ust. 1 ww. Konwencji zwrot „może być opodatkowane w tym Państwie” oznacza brak wyłączności do opodatkowania tego dochodu przez państwo, w którym podatnik świadczy pracę.

Zatem dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Wielkiej Brytanii, może być opodatkowany zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i w państwie rezydencji, tj. w Polsce.

Jednocześnie, w Polsce - w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu - należy zastosować określoną w art. 22 umowy metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu (tzw. metodę wyłączenia z progresją).

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ww. umowy, w przypadku Polski, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji podlega opodatkowaniu w Zjednoczonym Królestwie, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu b) niniejszego ustępu.
2. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub zyski majątkowe, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11, 12 lub 13 niniejszej Konwencji, mogą być opodatkowane w Zjednoczonym Królestwie, Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu lub zysków majątkowych tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Zjednoczonym Królestwie. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód lub zyski majątkowe uzyskane w Zjednoczonym Królestwie.
3. Jeżeli zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, Polska może, przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub zysków majątkowych takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód.
   
   

Wobec tego, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania może być opodatkowany w Wielkiej Brytanii, to Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, ale może przy obliczaniu podatku od pozostałej części dochodu lub majątku takiej osoby stosować stopę podatkową, która byłaby zastosowana w razie, gdyby zwolniona część dochodu lub majątku nie podlegała takiemu zwolnieniu.

W myśl art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

Zasadę opodatkowania przedstawioną w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 ustawy stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego np. łącznie z małżonkiem.

W przeciwnym razie podatnik nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego w Polsce.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni w 2010 roku nie uzyskała innych dochodów w Polsce, nie powstał obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób z tytułu dochodów uzyskanych na terytorium Wielkiej Brytanii. Tym samym, po stronie Wnioskodawczyni nie wystąpił obowiązek składania zeznania podatkowego w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.