Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-271/15-2/MJ/DG
z 10 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony  przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2015 r. (data wpływu 30 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca planuje otworzyć jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie - zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie (PKD 68.32.Z) z ukierunkowaniem na zarządzanie najmem nieruchomości (poszukiwanie najemców dla zarządzanych lokali, przygotowanie umów, negocjacje, sprawdzanie i weryfikowanie terminowości opłat administracyjnych, za media i najem). W przyszłych działaniach ma zamiar prowadzić administrowanie nieruchomościami (lokale mieszkalne, domy) powierzonymi przez osoby fizyczne na podstawie podpisanych umów o zarządzanie nieruchomością. Zakres działań obejmować będzie utrzymanie nieruchomości w stanie niepogorszonym, utrzymanie czystości, drobne naprawy oraz poszukiwanie najemców do ww. nieruchomości w imieniu właścicieli (pełnomocnictwo). W swojej działalności Wnioskodawca nie planuje świadczyć usług doradczych dotyczących nieruchomości i pośrednictwa. Wnioskodawca posiada licencję zarządcy nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca musi być płatnikiem podatku VAT jeżeli w pierwszych latach działalności nie osiągnie przychodu w wysokości 150.000 zł oferując usługi osobom fizycznym?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie musi on być płatnikiem podatku VAT jeżeli w pierwszym latach działalności nie osiągnie przychodu w wysokości 150.000 zł zgodnie z art. 113 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże, stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie podmiotowe od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy o VAT.

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast, na podstawie art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o VAT, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem transakcji związanych z nieruchomościami – jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności. Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy o VAT, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1. Z kolei, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę (ust. 10).

Zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Według art. 113 ust. 11a przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Natomiast, zgodnie z przepisem art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie.
   
   

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza otworzyć jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie - zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie (PKD 68.32.Z) z ukierunkowaniem na zarządzanie najmem nieruchomości (poszukiwanie najemców dla zarządzanych lokali, przygotowanie umów, negocjacje, sprawdzanie i weryfikowanie terminowości opłat administracyjnych, za media i najem). W przyszłych działaniach ma zamiar prowadzić administrowanie nieruchomościami (lokale mieszkalne, domy) powierzonymi przez osoby fizyczne na podstawie podpisanych umów o zarządzanie nieruchomością. Zakres działań obejmować będzie utrzymanie nieruchomości w stanie niepogorszonym, utrzymanie czystości, drobne naprawy oraz poszukiwanie najemców do ww. nieruchomości w imieniu właścicieli.

Wnioskodawca nie zamierza świadczyć usług doradczych dotyczących nieruchomości i pośrednictwa. Wnioskodawca posiada licencję zarządcy nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy w pierwszych latach działalności nie osiągnie przychodu w wysokości 150.000 zł oferując usługi osobom fizycznym.

Zatem należy w tym miejscu rozstrzygnąć, czy wskazane we wniosku usługi, które są wykonywane w ramach prowadzonej działalności, należy zaliczyć do usług, których świadczenie nie uprawnia do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, tj. usług w zakresie doradztwa.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego „kto udziela porad”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym „doradztwo” to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień.

Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych.

Działalność zawodowa, której przedmiotem jest gospodarowanie nieruchomościami uregulowana została w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2014 r., poz. 518 z późn. zm.). I tak zgodnie z treścią art. 185 ust. 2 tej ustawy - zarządca nieruchomości działa na podstawie umowy o zarządzanie nieruchomością, zawartej z jej właścicielem, wspólnotą mieszkaniową albo inną osobą lub jednostką organizacyjną, której przysługuje prawo do nieruchomości, ze skutkiem prawnym bezpośrednio dla tej osoby lub jednostki organizacyjnej. Umowa wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności.

Z uwagi na zakres świadczonych przez Wnioskodawcę usług należy stwierdzić, że nie świadczy on usług w zakresie doradztwa. Zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie, tj. poszukiwanie najemców dla zarządzanych lokali, przygotowywanie umów, negocjacje, sprawdzanie i weryfikacja terminowości opłat administracyjnych nie polega na udzielaniu porad czy opinii.

Zatem mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz przywołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej polegającej na zarządzaniu nieruchomościami wykonywanym na zlecenie (PKD 68.32.Z) nie wykluczają możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, w zw. z ust. 13 pkt 2 tego artykułu.

Ponadto należy zaznaczyć, że ustawodawca oprócz zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 przewiduje zwolnienie z podatku niektórych czynności.

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz.U. z 2013 r., poz. 1722 z późn. zm.), wydanego na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy o VAT, ustawodawca zwolnił od podatku usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi, świadczone na zlecenie, z wyłączeniem wyceny nieruchomości mieszkalnych (PKWiU ex 68.32.11.0 i PKWiU ex 68.32.12.0).

Należy przy tym zaznaczyć, że zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy o VAT, przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia, obniżonej stawki podatku lub wyłączenia tylko do towarów lub usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce - nazwa towaru lub usługi. Wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT, zwolnienie bądź wyłączenie dotyczy wyłącznie danego towaru lub danej usługi z danego grupowania - konkretnego towaru lub konkretnej usługi wymienionej obok symbolu PKWiU.

Z powyższego § 3 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia jednoznacznie wynika, że elementem warunkującym prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług dla czynności zarządzania nieruchomościami, jest charakter oraz przeznaczenie nieruchomości, w odniesieniu do której usługa ta jest świadczona.

Wobec tego należy wskazać, że zwolnieniem od podatku od towarów i usług objęte są jedynie te usługi zarządzania nieruchomościami, które mieszczą się w grupowaniach PKWiU wymienionych w przywołanym wyżej przepisie § 3 ust. 1 pkt 3 cyt. rozporządzenia, a więc dotyczą nieruchomości mieszkalnych i są świadczone na zlecenie, a jednocześnie nie są usługami w zakresie wyceny nieruchomości mieszkalnych.

Wobec treści przywołanych przepisów prawa podatkowego, świadczenie usług, które mieszczą się w wyżej wskazanych klasyfikacjach PKWiU jest zwolnione z podatku. Zaznaczyć należy, że jest to tzw. zwolnienie przedmiotowe związane z rodzajem (przedmiotem) prowadzonej działalności.

Ponadto tut. Organ podatkowy zauważa, że z uwagi na treść art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o VAT, wartość świadczonych usług, o których mowa we wniosku, należy wliczać do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1, tj. limitu 150.000 zł.

Aby wyjaśnić definicję „transakcji”, należy posłużyć się słownikowym określeniem tego terminu. I tak „Słownik języka polskiego PWN” pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Warszawa 2008, definiuje słowo „transakcja” jako operacja handlowa dotycząca kupna lub sprzedaży towarów lub usług albo umowa handlowa na kupno lub sprzedaż towarów lub usług i samo zawarcie takiej umowy.

Wobec tego, stwierdzić należy, że wykonywane przez Wnioskodawcę usługi zarządzania nieruchomościami stanowić będą transakcje związane z nieruchomościami.

Z wniosku wynika ponadto, że Wnioskodawca planuje prowadzić działalność w zakresie zarządzania domami i lokalami mieszkalnymi. Obrót z tytułu zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi na zlecenie stanowić będzie podstawowy przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawcy, wobec tego usługi te nie będą miały charakteru transakcji pomocniczych lecz będą to transakcje podstawowe.

Odnosząc powyższe rozważania do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, stwierdzić należy, że obrót z tytułu usług zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi na zlecenie, które korzystają ze zwolnienia przedmiotowego, jako transakcje związane z nieruchomościami, które nie będą miały charakteru czynności pomocniczych, należy wliczyć do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Reasumując, jeżeli Wnioskodawca rozpocznie działalność gospodarczą w zakresie przedstawionym we wniosku, będzie mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Wnioskodawca będzie mógł również korzystać z tego zwolnienia w latach następnych pod warunkiem, że wartość sprzedaży nie przekroczy w poprzednim roku kwoty 150.000 zł. Ponadto do wartości sprzedaży określonej limitem 150.000 zł należy doliczać wartość świadczonych usług w zakresie przedstawionym we wniosku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.