2015.09.11 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/4514-26/15-4/KK
z 11 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2015 r. (data wpływu 5 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 sierpnia 2015 r. (data wpływu 26 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie:

opodatkowania wystawienia weksli własnych (pytanie Nr 1) - jest prawidłowe,

określenia podmiotu zobowiązanego do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawych (pytanie Nr 2) - jest bezprzedmiotowe

UZASADNIENIE

W dniu 5 czerwca 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania wystawienia weksli własnych oraz określenia podmiotu zobowiązanego do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawych.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), w związku z czym pismem z dnia 13 sierpnia 2015 r., Nr IPTPB2/4514-26/15-2/KK, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 14 sierpnia 2015 r. (data doręczenia 20 sierpnia 2015 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 25 sierpnia 2015 r. (data wpływu 26 sierpnia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 25 sierpnia 2015 r. :

Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej jest podmiotem sektora finansów publicznych, którego działalność regulowana jest przepisami ustawy o działalności leczniczej (Dz. U. z 2011 r., Nr 112, poz. 654). Podmiot ten prowadzi działalność polegającą na udzielaniu świadczeń zdrowotnych. Głównym źródłem finansowania działalności SP ZOZ są środki przekazywane przez Narodowy Fundusz Zdrowia w zamian za świadczenia zdrowotne udzielone przez SP ZOZ osobom ubezpieczonym w Narodowym Funduszu Zdrowia, a także przychody z odpłatnej działalności leczniczej.

Niemniej jednak SP ZOZ zamierza również pozyskiwać źródła finansowania w inny sposób. Mianowicie, w celu umożliwienia sobie sfinansowania zakupu towarów/usług na potrzeby swojej działalność lub uregulowania istniejących zobowiązań, SP ZOZ zamierza w przyszłości wystawiać na rzecz określonych osób, zwanych dalej Odbiorcami, weksle własne. Odbiorcami wystawianych przez SP ZOZ weksli mogą być osoby fizyczne i prawne - w tym przypadku - Wnioskodawca. Weksle własne będą mieć wartość nominalną opiewającą na określoną kwotę pieniężną. W związku z wystawieniem weksli własnych, SP ZOZ otrzymywać będzie od Odbiorców kwotę pieniężną, która będzie niższa od wartości nominalnej weksla. W momencie przedstawienia weksla do wykupu, SP ZOZ zobowiązany będzie do wypłaty na rzecz Odbiorcy kwoty nominalnej weksla. Wystawienie weksli własnych kreować będzie samoistne stosunki zobowiązaniowe pomiędzy SP ZOZ a Odbiorcami. Wystawione weksle własne nie będą zabezpieczać innego zobowiązania (np. z tytułu umowy pożyczki). Weksle te pełnić będą wyłącznie funkcję kreującą pieniądz.

W związku z wystawieniem weksli własnych, pomiędzy SP ZOZ oraz Odbiorcami zawierana będzie umowa regulująca wystawienie weksla. W umowie strony określą m. in.:

termin emisji weksla i kwotę wekslową,

kwotę, po której remitent uprawniony będzie do objęcia weksla,

sposób dokonania przez remitenta zapłaty za weksel (przelew na rachunek bankowy lub potrącenie),

uprawnienia remitenta do rozporządzania wekslem,

zasady odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy,

zobowiązanie stron do dochowania należytej staranności,

zobowiązanie stron do poufności.

Umowa nie będzie natomiast regulować kwestii terminu wykonania zobowiązania wynikającego z wystawionych weksli własnych oraz sposobu wykonania tego zobowiązania. Kwestie te będą określone bezpośrednio na dokumencie weksla. Umowa ta nie będzie również zawierać postanowień mówiących, że:

kwota płatna na rzecz SP ZOZ przez danego Odbiorcę, w związku z objęciem weksla, stanowi wynagrodzenie z tytułu sprzedaży przez SP ZOZ na rzecz tego Odbiorcy (np. Wnioskodawcy) weksla lub praw majątkowych z niego wynikających,

lub też, że

kwota płatna na rzecz SP ZOZ przez danego Odbiorcę (np. Wnioskodawcę), w związku z objęciem weksla, stanowi przedmiot umowy pożyczki, w rozumieniu art. 720 i nast. Kodeksu cywilnego udzielonej przez tego Odbiorcę (np. Wnioskodawcę) na rzecz SP ZOZ.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 14 sierpnia 2015 r.):

Czy opisana w przedstawionym zdarzeniu przyszłym czynność polegająca na wystawieniu przez SP ZOZ weksla własnego na rzecz danego Odbiorcy (np. na rzecz Wnioskodawcy) i objęciu go przez tego Odbiorcę (np. przez Wnioskodawcę), za określoną sumę pieniężną, na zasadach określonych w opisie zdarzenia przyszłego, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) lub b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych?
W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1, który z podmiotów będzie podatnikiem, na którym ciążyć będzie obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu analizowanej czynności?

Zdaniem Wnioskodawcy, (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu z dnia 14 sierpnia 2015 r.) opisana w przedstawionym zdarzeniu przyszłym czynność polegająca na wystawieniu przez SP ZOZ weksla własnego na rzecz danego Odbiorcy (np. na rzecz Wnioskodawcy) i objęciu go przez tego Odbiorcę (np. przez Wnioskodawcę) za określoną sumę pieniężną, na zasadach określonych w opisie zdarzenia przyszłego, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na postawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) lub b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Gdyby jednak Organ uznał, że opisana w stanie faktycznym transakcja stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie jednego z podanych powyżej przepisów, wówczas zdaniem Wnioskodawcy, należałoby uznać, że:

podatnikiem zobowiązanym do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych jest Odbiorca weksla (w tym Wnioskodawca) - w przypadku, gdy analizowana czynność podlegałaby opodatkowaniu na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (umowa sprzedaży praw majątkowych),

podatnikiem zobowiązanym do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych nie byłby Odbiorca weksla (w tym Wnioskodawca), ale SP ZOZ - w przypadku, gdy analizowana czynność podlegałaby opodatkowaniu na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (umowa pożyczki)

Podstawą prawną emisji weksli są przepisy ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (Dz. U. z 1936 r., Nr 37, poz. 282 ze zm. - dalej: „Prawo wekslowe”). Zgodnie z przepisami Prawa wekslowego, weksel jest dokumentem stanowiącym bezwarunkowe zobowiązanie do zapłaty określonej osobie, w określonym terminie i miejscu przez wystawcę weksla lub osobę przez niego wskazaną określonej na wekslu sumy pieniędzy. Emisja weksla własnego jest zdarzeniem powodującym powstanie określonych praw i obowiązków, a mianowicie po stronie nabywcy powstaje powinność wpłaty kwoty nabycia, natomiast dla wystawcy bezwarunkowy obowiązek zapłaty określonej w nim kwoty pieniężnej, czyli zobowiązanie do wykupu weksla po jego okazaniu.

Zobowiązanie wekslowe odrywa się od sytuacji faktycznej, która była podstawą do wystawienia i wręczenia weksla, nabierając charakteru samodzielnego i abstrakcyjnego. W szczególności, ma to miejsce w sytuacji takiej, jak opisana w stanie faktycznym wniosku, tj. gdy wystawiony weksel nie spełnia roli zabezpieczającej (np. dla udzielonej pożyczki, czy kredytu), lecz kreuje samoistny stosunek zobowiązaniowy.

W przeciwieństwie bowiem do weksli in blanco, które jako weksle o charakterze gwarancyjnym służą przede wszystkim zabezpieczaniu należnego wierzycielowi świadczenia z innego stosunku zobowiązaniowego, weksle własne mogą pełnić funkcje kredytowe i nie być związane z należnościami wynikającymi z innych tytułów. Weksel własny nie musi zostać bowiem wystawiony wyłącznie w celu zabezpieczenia innej wierzytelności. Stosunek wekslowy nie ma charakteru akcesoryjnego i jego byt nie jest zależny od istnienia innego stosunku prawnego. W rozważanym stanie faktycznym, weksle własne będą mieć charakter kreujący pieniądz, a ich wystawienie można porównać do emisji obligacji lub innych papierów wartościowych o charakterze dłużnym.

Zakres przedmiotowy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych określony został w Rozdziale 1 zatytułowanym „Przedmiot opodatkowania”. W doktrynie prawa podatkowego (por. J. Zdanowicz, Podatek od czynności cywilnoprawnych, Warszawa 2009) podkreśla się, że art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, regulujący przedmiot opodatkowania tym podatkiem, jest katalogiem zamkniętym. Oznacza to, że tylko czynności cywilnoprawne expressis verbis wymienione w tym artykule i tylko w takim zakresie podlegają opodatkowaniu.

Stanowisko doktryny znajduje także potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych (patrz np. wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 października 2006 r., sygn. …..) oraz w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe (patrz np. pismo Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego z dnia 24 września 2007 r., sygn. ….., pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego …. z dnia 26 kwietnia 2005 r., sygn. us……, pisma Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 17 listopada 2008 r., sygn. ITPB2/436-98/08/TJ oraz z dnia 12 sierpnia 2008 r., sygn. ITPB2/436-72/08/TJ). Ponadto Wnioskodawca podkreśla, że powszechnie akceptowany jest pogląd, zgodnie z którym, czynność cywilnoprawna spoza katalogu art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, „nawet jeżeli wywołuje skutki gospodarcze takie same lub podobne do tych, które zostały w katalogu wymienione” (tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 17 listopada 2008 r., sygn. ITPB2/436-98/08/TJ).

Zgodnie z art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, opodatkowaniu podlegają:

umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

umowy dożywocia,

umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,

ustanowienie hipoteki,

ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

umowy depozytu nieprawidłowego,

umowy spółki.

Opodatkowaniu podlegają również zmiany wyżej wymienionych umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a także orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak wyżej wymienione czynności cywilnoprawne. Wnioskodawca zauważa także, że emisja weksla własnego na gruncie ww. ustawy, nie może być traktowana jako sprzedaż weksla będącego papierem wartościowym lub też sprzedaż praw majątkowych z niego wynikających. Wystawienie weksla powoduje bowiem zaistnienie samoistnego stosunku zobowiązaniowego, a więc nie istnieje konieczność zawierania dodatkowej umowy cywilnoprawnej pomiędzy stronami. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, należy wnioskować, że emisja weksla oraz jego objęcie nie następuje w drodze umowy sprzedaży.

Jak Wnioskodawca wskazał powyżej, katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych jest katalogiem zamkniętym. Oznacza to, że jeżeli dana czynność cywilnoprawna nie została w nim wymieniona, nie podlega ona opodatkowaniu tym podatkiem. Zdaniem Wnioskodawcy, nie budzi wątpliwości, że wystawienie weksla własnego nie obejmuje swoim zakresem znaczeniowym żadnej z czynności, wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w tym w szczególności tych wymienionych w pkt 1 lit. a) lub b) tego przepisu (sprzedaż praw majątkowych lub umowa pożyczki) .

W związku z tym, w opinii Wnioskodawcy, należy uznać, że wystawienie weksla własnego przez SP ZOZ i jego objęcie przez Odbiorców za określoną sumę pieniężną nie powoduje powstania obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych na gruncie żadnego z tych przepisów. Oczywiście abstrakcyjność zobowiązania wekslowego nie wyklucza istnienia stosunków pozawekslowych, jednakże byt prawny, tych ostatnich jest obojętny dla treści i bytu zobowiązania wekslowego. Oznacza to, że roszczenie wekslowe jest niezależne od istnienia lub nieistnienia, a także skuteczności roszczeń z ewentualnego pozawekslowego stosunku podstawowego, bowiem weksel, jako nieakcesoryjny, od chwili jego powstania materializuje samoistne roszczenie, którego jest źródłem. Charakterystyczną cechą zobowiązania wekslowego jest jedynie inkorporacja bezwarunkowego przyrzeczenia zapłaty sumy pieniężnej, a sam weksel funkcjonuje w oderwaniu od istnienia (ważności) oraz treści stosunku podstawowego. Emisja weksla i powstanie zobowiązania wekslowego nie wymaga zatem, aby pomiędzy wystawcą a remitentem istniał jakikolwiek inny stosunek (stosunek podstawowy). Zobowiązanie wynikające z emisji weksla własnego na rzecz remitenta będzie ważne, nawet jeżeli (jak to ma miejsce w opisanym we wniosku stanie faktycznym) pomiędzy wystawcą weksla i remitentem nie istniał żaden taki stosunek.

Jak wskazał Wnioskodawca w stanie faktycznym, wraz z wystawieniem weksla własnego pomiędzy SP ZOZ i odbiorcą, podpisywana będzie umowa regulująca wystawienie weksla określająca warunki na jakich weksel będzie wystawiony. W szczególności, strony nie zawierają żadnej umowy cywilnoprawnej dotyczącej rozliczeń związanych z wystawieniem weksla, w tym nie zawierają umowy sprzedaży papieru wartościowego (weksla) lub praw majątkowych wynikających z tegoż weksla. Co więcej, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, omawiana umowa nie będzie zawierać zapisów mówiących, że kwota płatna na rzecz SP ZOZ przez danego Odbiorcę, w związku z objęciem weksla, stanowi wynagrodzenie z tytułu sprzedaży przez na jego rzecz weksla lub praw majątkowych z niego wynikających przez SP ZOZ. Oznacza to również, że - niezależnie od przedstawionych powyżej konsekwencji emisji weksla wynikających z przepisów Prawa wekslowego - intencją stron nie było, aby w analizowanej sytuacji dochodziło do umowy sprzedaży. W przeciwnym wypadku, odpowiednie zapisy znalazłyby się w przedmiotowej umowie.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, nie można uznać, że umowa regulująca wystawienie weksla kreować będzie jakiś samodzielny stosunek zobowiązaniowy, który w swej treści mógłby odpowiadać czynności wymienionej w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, umowa regulująca wystawienie weksla nie może być interpretowana jako zawarcie umowy pożyczki pomiędzy stronami. Umowa pożyczki została zdefiniowana w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, dalej Kodeks cywilny). Z przepisu tego wynika, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Wystawienie weksli, do którego odnosi się umowa regulująca wystawienie weksla, jest natomiast regulowane przez zupełnie inny akt prawy - Prawo wekslowe. Ponadto, weksel stanowi papier wartościowy, do którego odnoszą się przepisy szczególne, zawarte w art. 921⁶ do 921¹⁶ Kodeksu cywilnego. Oznacza to, że „wystawienie weksla” i zawarcie umowy pożyczki stanowią na gruncie Kodeksu cywilnego dwie odmienne instytucje prawne.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego należy uznać, że z chwilą objęcia przez odbiorcę weksla własnego wystawionego przez SP ZOZ, podstawą do uzyskania sumy wekslowej przez Odbiorcę (ewentualnie indosatariuszy) jest wyłącznie weksel, traktowany jako papier wartościowy. Dochodzenie zaś ewentualnej zapłaty sumy wekslowej zostanie poddane reżimom dotyczącym weksli, co oznacza chociażby, że termin przedawnienia roszczenia z weksla będzie określany zgodnie z Prawem wekslowym, a nie K.c.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, nie można uznać, że zapłata przez Odbiorcę (w tym przez Wnioskodawcę) na rzecz SP ZOZ określonej kwoty pieniężnej, niezależnie od formy tej zapłaty, w zamian za weksel własny, jest wydaniem pieniędzy na podstawie umowy pożyczki, bowiem zapłata ta jest dokonywana tylko i wyłącznie w związku z wystawieniem przez SP ZOZ abstrakcyjnego papieru wartościowego, jakim jest weksel W konsekwencji, transakcja ta nie może podlegać opodatkowaniu na zasadach właściwych dla umowy pożyczki. Zdaniem Wnioskodawcy, wniosek ten potwierdza również fakt, że jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, umowa zawierana przez strony w związku z emisją weksla, nie będzie zawierać postanowień mówiących że kwota płatna na rzecz SP ZOZ przez danego Odbiorcę (np. Wnioskodawcę), w związku z objęciem weksla, stanowi przedmiot umowy pożyczki udzielonej przez tego Odbiorcę na rzecz SP ZOZ. Oznacza to, że niezależnie od przedstawionych powyżej wniosków płynących z przepisów prawa wekslowego, intencją stron nie było zawarcie umowy pożyczki w rozumieniu Kodeksu cywilnego. W przeciwnym wypadku, odpowiedni zapis znalazłby się w przedmiotowej umowie.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, w analizowanej sytuacji nie istnieją wiec podstawy do uznania czynności przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego za podlegająca opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, opisana w przedstawionym zdarzeniu przyszłym czynność polegająca na wystawieniu przez SP ZOZ weksla własnego na rzecz danego Odbiorcy (np. na rzecz Wnioskodawcy) i objęciu go przez tego Odbiorcę (np. przez Wnioskodawcę) za określoną sumę pieniężną, na zasadach określonych w opisie zdarzenia przyszłego, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawny na postawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) lub b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Niemniej jednak, w przypadku gdyby Organ uznał, że w analizowanym stanie faktycznym ma miejsce czynność opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych, na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a (sprzedaż praw majątkowych) lub na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, Spółka wskazuje, że zgodnie z art. 4 ww. ustawy, obowiązek podatkowy w przypadku umowy sprzedaży rzeczy lub praw majątkowych ciąży na kupującym, natomiast w przypadku umowy pożyczki, obowiązek ten ciąży na biorącym pożyczkę.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku uznania czynności opisanych w zdarzeniu przyszłym za:

podlegające opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciążyć będzie na Spółce (jako na nabywcy weksla względnie praw majątkowych z niego wynikających),

podlegające opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy ciążyć będzie na SP ZOZ (który w takim przypadku należałoby uznać za pożyczkobiorcę).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

opodatkowania wystawienia weksli własnych (pytanie Nr 1) - jest prawidłowe,

określenia podmiotu zobowiązanego do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawych (pytanie Nr 2) - jest bezprzedmiotowe

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 626), podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

umowy dożywocia,

umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat i dopłat,

ustanowienie hipoteki,

ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

umowy depozytu nieprawidłowego,

umowy spółki.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Podstawę prawną obrotu wekslami regulują przepisy ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (Dz. U. z 1936, Nr 37, poz. 282, z późn. zm.). Zgodnie z przepisami tej ustawy weksel jest dokumentem stanowiącym bezwarunkowe zobowiązanie do zapłaty określonej osobie, w określonym terminie i miejscu przez wystawcę weksla lub osobę przez niego wskazaną, określonej na wekslu sumy pieniędzy.

We wskazanym wyżej art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Ponadto, szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu, nawet gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

W zakresie przedmiotowym ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie są wymienione czynności cywilnoprawne związane z wystawieniem weksli i ich objęciem, jako podlegające opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Z treści wniosku wynika, że Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej jest podmiotem sektora finansów publicznych, którego działalność regulowana jest przepisami ustawy o działalności leczniczej (Dz. U. z 2011 r., Nr 112, poz. 654). SP ZOZ zamierza w przyszłości wystawiać na rzecz określonych osób, zwanych dalej Odbiorcami, weksle własne. Odbiorcami wystawianych przez SP ZOZ weksli mogą być osoby fizyczne i prawne - w tym przypadku - Wnioskodawca. Weksle własne będą mieć wartość nominalną opiewającą na określoną kwotę pieniężną. W związku z wystawieniem weksli własnych, SP ZOZ otrzymywać będzie od Odbiorców kwotę pieniężną, która będzie niższa od wartości nominalnej weksla. W momencie przedstawienia weksla do wykupu, SP ZOZ zobowiązany będzie do wypłaty na rzecz Odbiorcy kwoty nominalnej weksla. Wystawienie weksli własnych kreować będzie samoistne stosunki zobowiązaniowe pomiędzy SP ZOZ a Odbiorcami. Wystawione weksle własne nie będą zabezpieczać innego zobowiązania (np. z tytułu umowy pożyczki). Weksle te pełnić będą wyłącznie funkcję kreującą pieniądz.

W związku z wystawieniem weksli własnych, pomiędzy SP ZOZ oraz Odbiorcami zawierana będzie umowa regulująca wystawienie weksla. W umowie strony określą m. in.:

termin emisji weksla i kwotę wekslową,

kwotę, po której remitent uprawniony będzie do objęcia weksla,

sposób dokonania przez remitenta zapłaty za weksel (przelew na rachunek bankowy lub potrącenie),

uprawnienia remitenta do rozporządzania wekslem,

zasady odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy,

zobowiązanie stron do dochowania należytej staranności,

zobowiązanie stron do poufności.

kwota płatna na rzecz SP ZOZ przez danego Odbiorcę, w związku z objęciem weksla, stanowi wynagrodzenie z tytułu sprzedaży przez SP ZOZ na rzecz tego Odbiorcy (np. Wnioskodawcy) weksla lub praw majątkowych z niego wynikających,

lub też, że

kwota płatna na rzecz SP ZOZ przez danego Odbiorcę (np. Wnioskodawcę) w związku z objęciem weksla stanowi przedmiot umowy pożyczki w rozumieniu art. 720 i nast. Kodeksu cywilnego udzielonej przez tego Odbiorcę (np. Wnioskodawcę) na rzecz SP ZOZ.

Odnosząc się do przedstawionego zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że czynność wystawienia weksli własnych i objęcie ich przez Wnioskodawcę, w świetle powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie jest objęta zakresem przedmiotowym ustawy o podatku od czynności cywilnoprawych, co oznacza, że na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w tym podatku.

W tej sytuacji nie zachodzi konieczność udzielenia odpowiedzi na pytanie nr 2, dotyczące określenia podmiotu zobowiązanego do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawych.

Zatem, uznaje się, że odpowiedź na pytanie nr 2 wniosku o wydanie interpretacji indywidulanej jest bezprzedmiotowa.

Jednocześnie, należy zauważyć, że powyższy fakt nie musi oznaczać, że opodatkowaniu nie podlegają również czynności cywilnoprawne, w związku z zawarciem których wystawiony został weksel. W sytuacji, gdy czynności związane z wystawieniem weksli i objęciem ich przez Wnioskodawcę, będą nosiły znamiona czynności, określonych w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to czynności te będą podlegać regulacjom tej ustawy, jednak kwestia ta nie była przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, wniosek o wydanie interpretacji może być złożony tylko w indywidualnej sprawie zainteresowanego. Z tych też względów - z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy jedynie Wnioskodawcy, nie zaś emitenta weksli.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin