Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-11/15/PS
z 17 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 stycznia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 7 kwietnia 2015 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży w trybie licytacji publicznej nieruchomości nr KW ./3 w postępowaniu egzekucyjnym (Km ./09) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 7 kwietnia 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży w trybie licytacji publicznej nieruchomości nr KW ./3 w postępowaniu egzekucyjnym (Km ./09).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan postępowanie egzekucyjne z nieruchomości położonej w S. przy ul. D., dla której Sąd Rejonowy xxx, X Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr KW ./3. Ww. nieruchomość opisana jest w księdze wieczystej jako działka gruntu w wieczystym użytkowaniu i stanowiąca odrębną nieruchomość - hala magazynowa. Prawo użytkowania wieczystego gruntu wygasa dnia 8 stycznia 2098 r. Na działce znajduje się budynek hali produkcyjnej, wiata stalowa, baraki stalowe nienależące do właścicieli nieruchomości i urządzenia infrastruktury technicznej. Na podstawie informacji Urzędu Miasta w S. ustalono, że Gmina Miasto S. dokonała w dniu 8 stycznia 1999 r. przeniesienia własności zabudowań wraz z oddaniem w użytkowanie wieczyste gruntu na rzecz dłużnika B. P. oraz jej męża A. W.. Nabycie ww. nieruchomości zostało dokonane do majątku objętego wspólnością ustawowa małżeńską. W związku z faktem, że hala magazynowa została wybudowana ze środków własnych nabywcy (wówczas dzierżawcy), zbyciu podlegała wyłączenie działka gminna. „Umowa sprzedaży nie podlegała opodatkowaniu VAT”, albowiem została dokonana przed dniem 1 maja 2004 r. W związku z powyższym Gmina nie wystawiła dla użytkownika wieczystego faktury VAT.

Obecnie przedmiotowa nieruchomość, zgodnie z treścią postanowienia o stwierdzenia nabycia spadku po zmarłym A. W. z dnia 9 stycznia 2002 r. Sądu Rejonowego w S., stanowi własność dłużników B. P. (udział w wysokości 3/4) oraz A. M. (udział w wysokości 1/4). W toku postępowania ustalono, że dłużnik B. P. w momencie nabycia, jak i obecnie, nie figurowała we właściwym miejscowo Urzędzie Skarbowym jako osoba prowadząca działalność gospodarczą oraz nie była zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług. W stosunku do dłużnika nie byty również podjęte czynności sprawdzające, mające na celu ustalenie czy ww. podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem przedmiotowej nieruchomości.

Natomiast dłużnik A. M. prowadziła działalność gospodarczą pod nazwą S. z siedzibą w S., ul. A. Obecnie dłużnik zaprzestał prowadzenia ww. działalności, albowiem od blisko dekady przebywa poza granicami kraju. Na podstawie informacji właściwego miejscowo Urzędu Skarbowego ustalił Pan, że w momencie nabycia dłużnik figurował w ewidencji osób prowadzących działalność gospodarczą oraz był i jest zarejestrowany jako „płatnik” podatku od towarów i usług. Jednocześnie Urząd nie prowadził czynności sprawdzających, mających na celu ustalenie, czy dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem przedmiotowej nieruchomości. W związku z faktem, że miejsce pobytu ww. dłużnika pozostaje nieznane, postanowieniem Sądu Rejonowego S. w S. z dnia 16 czerwca 2014 r. został dla dłużnika ustanowiony kurator w osobie pracownika Sądu.

W toku prowadzonej egzekucji stwierdzono, że nieruchomość znajduje sie w zarządzie firmy S. z siedzibą w S., ul. B., S. i obecnie jest użytkowana jako powierzchnia magazynowa. Nie ustalono, by nieruchomość była przedmiotem najmu, bądź innej czynności prawnej o podobnym charakterze. Organ egzekucyjny nie posiada również żadnych informacji, by dłużnicy ponosili wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym budynku.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że:

1. Organ egzekucyjny w toku postępowania ustalił, że przedmiotowa nieruchomość znajduje się w bezumownym, bezpłatnym zarządzie firmy S. z siedzibą w S. i obecnie jest użytkowana jako powierzchnia magazynowa. Nie powziął Pan żadnych informacji, aby dłużników i ww. podmiot gospodarczy łączył jakikolwiek stosunek prawny, informację o łączącym strony stosunku faktycznym powziął na podstawie oświadczenia złożonego przez właściciela firmy. W Pana ocenie w zaistniałych okolicznościach można przyjąć, że strony łączy umowa użyczenia.
2. W związku z powyższym podtrzymuje Pan swoje stanowisko, że wspomniana we wniosku nieruchomość, była przedmiotem „najmu bądź innej czynności prawnej o podobnym charakterze”.
3. Nie posiada Pan informacji, by przedmiotowa nieruchomość w jakiś sposób była/jest przez dłużników wykorzystywana, w toku postępowania ustalono wyłączenie, że nieruchomość jest obecnie użytkowana jako powierzchnia magazynowa przez ww. firmę.
4. W toku egzekucji nie stwierdzono, by nieruchomość była wykorzystywana przez dłużnika A. M. w działalności gospodarczej pod nazwą S., ani by ww. dłużnik ponosił wydatki na ulepszenia nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Jednocześnie informuje Pan, że w toku postępowania nie poczyniono ustaleń, by dłużnicy ponosili wydatki na ulepszenia nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

W związku z powyższym opisem zadano pytanie sprowadzające się do kwestii.

Czy sprzedaż nieruchomości należy opodatkować wg 23% stawki podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana dostawa nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym będzie opodatkowana stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

(…);

6) oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7) zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W art. 2 pkt 14 ustawy ustawodawca określił, co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z treści powyższego przepisu wynika, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, bądź go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę lub najem, bowiem zarówno sprzedaż, dzierżawa, czy najem są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30 % wartości początkowej tych obiektów.

W myśl ust. 7a tego artykułu, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 powołanej ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że zbycie działki gruntu, o której mowa we wniosku, będzie podlegało przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż będzie dokonywane przez Pana w imieniu dłużników będących w związku z jej sprzedażą podatnikami w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Charakter obiektów (budynku hali i wiaty stalowej) posadowionych na tym gruncie wyklucza bowiem wykorzystywanie ich na potrzeby osobiste dłużników. Ich zbycie nie będzie mogło korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Będzie ono jednak korzystało ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, gdyż dłużnikom nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu i nie ponosili wydatków na ich ulepszenie stanowiących co najmniej 30% ich wartości początkowej. Przy uwzględnieniu art. 29a ust. 8 ustawy, zwolnione od podatku będzie również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym posadowione są budynek hali i wiata stalowa.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana przy założeniu, że budynek hali i wiata stalowa opisane we wniosku stanowią budowle w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409, z późn. zm.).

Ponadto wskazać należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.