Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-601/15/AP
z 1 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2015 r. (data wpływu 9 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków dotyczących zakupu samochodu ciężarowego oraz związanych z jego eksploatacją – jest prawidłowe,
• prawidłowości udokumentowania fakturami otrzymanych zaliczek na poczet usług budowlanych w budynkach objętych społecznym budownictwem mieszkaniowym oraz zastosowania 8% stawki podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków dotyczących zakupu samochodu ciężarowego i związanych z jego eksploatacją, prawidłowości udokumentowania fakturami otrzymanych zaliczek na poczet usług budowlanych w budynkach objętych społecznym budownictwem mieszkaniowym oraz zastosowania 8% stawki podatku.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

1. Spółka jawna, zwana dalej Spółką, Stroną lub Wnioskodawcą, jest podatnikiem VAT czynnym, w zakresie podatku od towarów i usług jest zobowiązana do składania deklaracji podatkowych miesięcznych. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej jest wykonywanie konstrukcji metalowych na zamówienie. W dniu 14 maja 2015 r. Strona nabyła od firmy Z.W.G., zwanej dalej sprzedawcą, podatnika VAT czynnego, samochód ciężarowy marki Renault Master, rok produkcji 2006, o dopuszczalnej ładowności 1569 kg, liczbie miejsc siedzących 3, zwany dalej samochodem ciężarowym. W dowodzie rejestracyjnym ww. samochodu ciężarowego jest zamieszczona informacja, że Okręgowa Stacja Kontroli Pojazdów stwierdziła, że ww. pojazd spełnia dodatkowe wymagania przewidziane ustawą o podatku od towarowi usług o symbolu VAT-1. Samochód został przyjęty przez Spółkę do użytkowania w dniu 14 maja 2015 r. i jest użytkowany przez nią wyłącznie przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Sprzedawca udokumentował sprzedaż samochodu ciężarowego fakturą, w której wskazał, że wartość netto wynosi 20.000,00 zł, podatek należny 4.600,00 zł oraz wartość brutto 24.600,00 zł. Wnioskodawca w dniu 14 maja 2015 r. nie złożył w Urzędzie Skarbowym informacji na druku (VAT-26), o której mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (Dz. U. z 2012 r., poz. 371), dalej w skrócie rozporządzenie, oraz nie zamierza złożyć przedmiotowej informacji w przyszłości. Spółka nie założyła i nie prowadzi dla opisanego powyżej samochodu ciężarowego ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r. Strona postanowiła, że od dnia 14 maja 2015 r. będzie odliczać w 100% podatek naliczony od podatku należnego za dany miesiąc rozliczeniowy, z faktur dokumentujących nabycie paliwa i faktur dokumentujących wydatki związane z eksploatacją oraz materiałami wykorzystanymi do ww. samochodu ciężarowego. Jednocześnie Spółka postanowiła, że odliczy od podatku należnego za miesiąc maj 2015 r. podatek naliczony związany w nabyciem ww. samochodu ciężarowego w wysokości 100%, tj. w kwocie 4.600,00 zł.
2. Od miesiąca maja 2015 r. Spółka wykonuje na zamówienie różnych kontrahentów, zwanych zleceniodawcami, szereg usług budowanych w budynkach mieszkalnych, np. wykonanie i montaż balustrad balkonowych. Podpisując umowę żąda aby zlecający wykonywanie usług budowlanych składali oświadczenia, że przedmiotowa usługa jest wykonywana w budynku mieszkalnym w 100% objętym społecznym programem mieszkaniowym oraz żąda wpłaty zaliczek na wykonanie usług przyjętych do wykonania obejmujących do 100% należności za wykonaną usługę. Zleceniodawcy są podatnikami VAT czynnymi. Otrzymanie zaliczki za wykonaną usługę jest dokumentowane przez stronę fakturą, pod datą wpływu środków finansowych na rachunek bankowy Spółki, ze wskazaniem, że niniejsza zaliczka jest opodatkowana stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka ma prawo od dnia 14 maja 2015 r. do dnia zakończenia użytkowania, wyłącznie przy prowadzeniu działalności gospodarczej, ww. samochodu ciężarowego marki Renault Master, do odliczania od podatku należnego za dany miesiąc rozliczeniowy 100% podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z nabyciem tego samochodu (w kwocie 4.600,00 zł) oraz 100% podatku naliczonego z faktur związanych z eksploatacją samochodu, zwanych dalej wydatkami eksploatacyjnymi, w tym szczególności z faktur dokumentujących wydatki związane z naprawami bieżącymi i eksploatacją ww. samochodu ciężarowego oraz z faktur dokumentujących nabywanie paliwa do niego?
2. Czy Spółka, po otrzymaniu zaliczki od Zlecającego, jej wpływu na rachunek bankowy Spółki, dotyczącej wykonania usług w budynku mieszkalnym objętym w 100% społecznym programem budownictwa mieszkalnego, dokumentując niniejszą zaliczkę fakturą ma prawo do uznania, że przedmiotowa zaliczka jest opodatkowana stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca posiada dla nabytego samochodu ciężarowego zaświadczenie, o którym mowa w „ art. 86 ust. 5 u.p.t.u.”, tzw. VAT-1A, od dnia 14 maja 2015 r. do dnia zakończenia użytkowania wyłącznie przy prowadzeniu działalności gospodarczej, ma prawo odliczania od podatku należnego za dany miesiąc rozliczeniowy 100% podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z nabyciem ww. samochodu ciężarowego, tj. podatku naliczonego w kwocie 4.600,00 zł oraz podatku naliczonego z faktur dokumentujących tzw. wydatki eksploatacyjne, w tym w szczególności z faktur dokumentujących wydatki związane z naprawami bieżącymi i eksploatacją samochodu i z faktur dokumentujących nabywanie paliwa do tego samochodu. Natomiast bez znaczenia w niniejszej sprawie jest fakt, że Wnioskodawca w dniu 14 maja 2015 r. lub też w terminie do 21 maja 2015 r., nie złożył w Urzędzie Skarbowym informacji na druku (VAT-26), o której mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (Dz. U. z 2012 r., poz. 371) oraz nie zamierza złożyć przedmiotowej informacji w przyszłości. Bez znaczenia jest też fakt, że Wnioskodawca nie założył i nie prowadzi dla opisanego powyżej samochodu ciężarowego od dnia 14 maja 2015 r. ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług powstaje z dniem otrzymania zaliczki na wykonanie zlecenia, tj. z dniem wpływu środków finansowych na rachunek bankowy. Z uwagi na fakt, że Strona wykonuje usługi w budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym, stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy o podatku o usług, niniejsze usługi są opodatkowane stawką w wysokości 8%, co skutkuje – zdaniem Strony – że otrzymane od Zlecającego zaliczki powinny, być opodatkowane stawką podatku w wysokości 8%.

Reasumując powyższe należy uznać, że Spółka po otrzymaniu na rachunek bankowy zaliczki dotyczącej wykonania usług w budynku mieszkalnym objętym w 100% społecznym programem budownictwa mieszkaniowego, dokumentując niniejszą zaliczkę fakturą, ma prawo do uznania, że jest ona opodatkowana stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest:

• prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków dotyczących zakupu samochodu ciężarowego oraz związanych z jego eksploatacją,
• prawidłowe – w zakresie prawidłowości udokumentowania fakturami otrzymanych zaliczek na poczet usług budowlanych w budynkach objętych społecznym budownictwem mieszkaniowym oraz zastosowania 8% stawki podatku.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych z VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Kwestie dotyczące zasad rozliczania, na gruncie podatku od towarów i usług, wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, regulują przepisy art. 86a ustawy.

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Według dyspozycji art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   
   
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
   
   
   
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Stosownie do dyspozycji ust. 3 omawianego artykułu, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   
   
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
      
      
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Jak wynika z ust. 4 ww. artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Na podstawie ust. 5 tego artykułu, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:



1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze



2. jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
3. w odniesieniu do których:



1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Stosownie do art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a) ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

1. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:



1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,



2. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
,
3. pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:



1. agregat elektryczny/spawalniczy,
2. do prac wiertniczych,
3. koparka, koparko-spycharka,
4. ładowarka,
5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
6. żuraw samochodowy



– jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Z kolei, zgodnie z art. 86a ust. 10 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9 pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Według ust. 12 ww. artykułu, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

W przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia (art. 86a ust. 13).

Jednocześnie należy zauważyć, że w myśl art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zaświadczenia wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy dla pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują ważność na potrzeby stosowania art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a tej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Stosownie do art. 12 ust. 1 powyższej ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1. samochodów osobowych;
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   



1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 – dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl ust. 3 tego artykułu, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Z cytowanych przepisów wynika, że zgodnie z ogólną zasadą przewidzianą w art. 86a ust. 1 ustawy, od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego. Ustawodawca przyjął założenie, że konstrukcja pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony sprawia, że pojazdy te – co do zasady – wykorzystywane są w celach „mieszanych”, tj. zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą, jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością. Przez wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, tj. do celów prywatnych.

Odliczenie podatku naliczonego w pełnej wysokości przysługuje w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami wykorzystywanymi wyłącznie do działalności gospodarczej, przy czym fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. Przy określaniu zakresu prawa do odliczenia od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, co do zasady, znaczenie ma zatem sposób wykorzystania przez podatnika danego pojazdu. Prawo do 100% odliczenia podatku VAT od wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przysługuje m.in. w odniesieniu do pojazdów spełniających warunek określony w ust. 4 pkt 2 tego artykułu (mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą – klasyfikowanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków oraz pojazdów samochodowych, innych niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu).

Pojazdy ustawowo uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, muszą spełniać warunki techniczne uprawniające do pełnego odliczenia podatku VAT, a spełnienie tych wymagań stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego nr 1 w świetle przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że skoro – jak wynika z wniosku – dla przedmiotowego samochodu marki Renault Master zostało przeprowadzone dodatkowe badanie techniczne przez Okręgową Stację Kontroli Pojazdów, a spełnienie wymagań do uznania samochodu jako ciężarowego potwierdzone jest zaświadczeniem wydanym przez tę stację i wpisem w dowodzie rejestracyjnym (VAT 1), Spółka miała prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia tego samochodu oraz podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki na naprawy, eksploatację i paliwo do jego napędu, o ile nie zaszły przesłanki wyłączające to prawo wynikające z art. 88 ustawy. Z wniosku nie wynika bowiem, aby w pojeździe tym Spółka dokonywała zmiany konstrukcyjne, w wyniku których przestałby spełniać ww. wymagania.

W celu dokonania interpretacji przepisów mających zastosowanie w odniesieniu do kwestii, której dotyczy stan faktyczny nr 2 należy wskazać, że w myśl art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jednocześnie według ust. 5 pkt 3 lit. a) ww. artykułu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 1, z tytułu świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych.

Ponadto, stosownie do ust. 8 powyższego artykułu, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Według art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

Na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl ust. 12a ww. artykułu, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według ust. 12b tego artykułu, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 1 ust. 12c ustawy).

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Uwzględniając przywołane regulacje prawne w kontekście okoliczności, których dotyczy stan faktyczny nr 2, należy stwierdzić, że otrzymanie przez Spółkę zaliczki na poczet usług budowlanych powoduje powstanie obowiązku podatkowego w odniesieniu do otrzymanej kwoty. Zatem na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy Spółka jest obowiązana do udokumentowania otrzymanych zaliczek fakturami VAT. Skoro – jak wskazała – zaliczki dotyczą usług wykonywanych wyłącznie w budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym, na fakturach tych należy stosować stawkę podatku w wysokości 8%, o ile nie zachodzą wyłączenia wynikające z art. 41 ust. 12b i ust.12c ustawy.

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.