Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-364/15/PSZ
z 14 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2015 r. (data wpływu 20 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W związku ze zmianą Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego, w którym zmieniono prawo do prowadzenia działalności gospodarczej w dotychczasowym miejscu, zmuszony Pan został do nabycia nowej siedziby na cele prowadzonej działalności i jej przeniesienia.

Z przeniesieniem działalności gospodarczej wiąże się konieczność przeniesienia również prasonożyc (maszyna do cięcia i obróbki złomu). Prasonożyce zostały zakupione i oddane do eksploatacji w 2011 r., zaewidencjonowane w ewidencji środków trwałych. Środek trwały podlega amortyzacji metodą liniową.

Operacja zmiany miejsca użytkowania wymienionego środka trwałego przeprowadzona zostanie w następujących etapach:

1. wybudowanie fundamentu i podłączenie instalacji wg projektu i pod nadzorem inspektora nadzoru,
2. zdemontowanie maszyny posadowionej w „starym” miejscu,
3. załadunek, transport i rozładunek specjalistycznym dźwigiem na nowe miejsce,
4. montaż i posadowienie maszyny na nowym miejscu,
5. uruchomienie i eksploatacja.

Całkowity koszt zmiany miejsca użytkowania ww. maszyny szacowany jest na kwotę ok. 200.000 – 250.000 zł.

Na dzień złożenia wniosku zostały rozpoczęte prace wymienione w pkt 1.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy poniesione koszty związane ze zmianą miejsca użytkowania opisanego środka trwałego stanowią koszty działalności operacyjnej, czy zwiększają wartość początkową tego środka trwałego?

Zdaniem Wnioskodawcy koszty poniesione w związku ze zmianą miejsca użytkowania środka trwałego nie mają wpływu na jego wartość początkową – zwiększają koszty działalności operacyjnej.

Koszty fundamentu, transportu, instalacji, montażu zwiększają wartość początkową jedynie w sytuacji, gdy ich poniesienie następuje przed oddaniem środka trwałego do używania.

W przypadku przeniesienia nie mamy do czynienia z ponownym oddaniem do użytkowana, ponieważ przemieszczeniu nie towarzyszy likwidacja środka trwałego ani przerwa w jego amortyzacji. Zmianie ulega jedynie miejsce wykorzystania przenoszonego środka trwałego. Poniesione koszty przemieszczenia nie są również kosztami ulepszenia środka trwałego.

Koszty przeniesienia środka trwałego mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i poniesiono je w celu osiągnięcia, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, to koszty te podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów (art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.

Stosownie do treści z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 22n ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zapisów dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się w ewidencji najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór (art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy).

Natomiast stosownie do art. 22h ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od ujawnionych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nieobjętych dotychczas ewidencją, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Powyższy przepis określa więc moment rozpoczęcia dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ujawnionych środków trwałych nie objętych dotychczas ewidencją.

Zatem odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej środka trwałego, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzony został (zostanie) do ewidencji środków trwałych.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych, która stanowi podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prawidłowe ustalenie wartości początkowej środków trwałych jest bardzo istotne, ponieważ jej wysokość kształtować będzie wartość odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia - w myśl art. 22g ust. 3 ww. ustawy - uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zgodnie natomiast z art. 22g ust. 17 ww. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji

W myśl art. 22g ust. 20 ustawy, w razie trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub peryferyjnej wartość początkową tego środka zmniejsza się, od następnego miesiąca po odłączeniu, o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej części a przypadającą na nią, w okresie połączenia, sumą odpisów amortyzacyjnych obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego. Przepis art. 22g ust 21 ustawy stanowi, że jeżeli odłączona część zostanie następnie przyłączona do innego środka trwałego, w miesiącu połączenia zwiększa się wartość początkową tego innego środka o różnicę, o której mowa w ust. 20.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w związku ze zmianą Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego, w którym zmieniono prawo do prowadzenia działalności gospodarczej w dotychczasowym miejscu, zmuszony Pan został do nabycia nowej siedziby na cele prowadzonej działalności i jej przeniesienia.

Z przeniesieniem działalności gospodarczej wiąże się konieczność przeniesienia również prasonożyc (maszyna do cięcia i obróbki złomu). Prasonożyce zostały zakupione i oddane do eksploatacji w 2011 r., zaewidencjonowane w ewidencji środków trwałych. Środek trwały podlega amortyzacji metodą liniową.

Operacja zmiany miejsca użytkowania wymienionego środka trwałego przeprowadzona zostanie w następujących etapach:

1. wybudowanie fundamentu i podłączenie instalacji wg projektu i pod nadzorem inspektora nadzoru,
2. zdemontowanie maszyny posadowionej w „starym” miejscu,
3. załadunek, transport i rozładunek specjalistycznym dźwigiem na nowe miejsce,
4. montaż i posadowienie maszyny na nowym miejscu,
5. uruchomienie i eksploatacja.

Mając na uwadze powołane przepisy stwierdzić należy, że wartość początkowa środków trwałych, od której naliczane są odpisy amortyzacyjne, może być zmieniona – zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w wyniku ich ulepszenia. Wartość początkowa może być również zmieniona w sytuacji przyłączenia albo odłączenia części składowych (art. 22g ust. 20 ww. ustawy). Opisane w zdarzeniu przyszłym przeniesienie uprzednio użytkowanego środka trwałego z jednego miejsca na drugie nie stanowi natomiast okoliczności skutkującej zwiększeniem wartości początkowej. Zauważyć jednak należy, że wydatki poniesione na wykonanie nowych fundamentów pod maszynę nie mają wpływu na wartość początkową tej maszyny, pod warunkiem, że nie były związane z ulepszeniem, na skutek którego doszłoby do wzrostu wartości użytkowej maszyny, mierzonego w szczególności jej okresem używania, czy kosztami eksploatacji.

Reasumując, wydatki związane ze zdemontowaniem, przeniesieniem i ponownym zainstalowaniem prasonożyc, a także wydatki na wybudowanie fundamentów, nie zwiększają wartości początkowej tego środka trwałego. Wydatki te należy uznać za spełniające kryterium celowości z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż związane są z koniecznością przeniesienia siedziby prowadzonej działalności gospodarczej i prawidłowym funkcjonowaniem maszyny w tej działalności.

Ponadto wydatki te nie znajdują się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy. Wobec tego wydatki te podlegają bezpośrednio zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

Końcowo należy zastrzec, że jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Pana w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.