Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-343/15/AD
z 25 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2015 r. (daty wpływu 26 marca 2015 r.), uzupełnionym w dniach 25 marca i 8 czerwca 2015 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działki gruntu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniach 25 marca i 8 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działki gruntu.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2007 r. „wszedł” Pan w posiadanie nieruchomości gruntowej niezabudowanej o pow. 3,43 ha.

Nieruchomość stanowi grunty orne klasy ŁIV. Na dzień nabycia nieruchomości nie obowiązywał już plan zagospodarowania przestrzennego uchwalony uchwałą Rady Miejskiej z dnia 16 maja 1994 r. W planie tym przedmiotowy grunt przeznaczony był jako teren produkcji rolnej.

Od dnia 1 stycznia 2004 r. działka posiadała więc status działki – „teren bezplanistyczny” – (obowiązywało studium uwarunkowań), bowiem od tego dnia utracił moc uchwalony uchwałą Rady Miejskiej miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

W dniu 25 października 2010 r. Rada Miejska uchwałą uchwaliła ponownie plan zagospodarowania przestrzennego, który objął tereny na których znajduje się przedmiotowy grunt. W planie tym przeznaczenie użytkowe gruntu określono jako – „tereny zabudowy usługowej, produkcyjnej i magazynowej”.

W chwili obecnej zamierza Pan zbyć przedmiotowy grunt.

Zgłosił się do Pana potencjalny kupiec. W dniu 21 listopada 2014 r. udzielił Pan pełnomocnictwa temu zainteresowanemu gruntem nabywcy. Warunkiem nabycia postawionym przez kupującego jest umożliwienie mu przed zakupem, zbadania jakości gleby sprzedawanej nieruchomości oraz ustalenia we właściwych organach gminy, możliwości zrealizowania swojego celu inwestycyjnego na przedmiotowej działce.

Wobec warunku postawionego przez kupującego udzielono mu pełnomocnictwa.

W pełnomocnictwie określono, że w celu przygotowania przez kupującego planowanej inwestycji, pełnomocnika nabywcy umocowano do:

1. Wystąpienia do właściwego dostawcy i/lub dystrybutora energii eklektycznej i gazowej, celem uzyskania technicznych warunków przyłączania do sieci elektroenergetycznej i gazowej, w tym do składania i podpisywania wniosków i dokumentów, ich zmiany, cofania odbioru, w tym do występowania w sprawie możliwej przebudowy znajdującej się na sąsiednich nieruchomościach linii elektroenergetycznej.
2. Występowania przed wszelkimi urzędami, osobami, instytucjami oraz składania i odbioru wniosków, decyzji postanowień i pism w powyższym zakresie, w tym także do dokonania podziału geodezyjnego nieruchomości.
3. Przeglądania akt księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości.
4. Prowadzenia badań i odwiertów niezbędnych do potwierdzenia, że przedmiot sprzedaży wolny jest od zanieczyszczeń, a warunki glebowe umożliwiają realizację na nim inwestycji polegającej na wybudowaniu zespołu budynków magazynowo-logistyczno-produkcyjnych.

Pełnomocnictwo nie upoważnia do prowadzenia jakichkolwiek robót fizycznych i prac budowlanych na nieruchomości, z wyjątkiem badania gruntu, o którym mowa w pkt 4.

Wobec takiego stanu faktycznego wskazać również należy, że na dzień nabycia nieruchomości w dniu 12 października 2007 r. kupujący prowadził gospodarstwo rolne, w ramach którego uprawiał w szklarniach warzywa. Przedmiotowy grunt został nabyty z przeznaczeniem na powiększenie prowadzonego gospodarstwa rolnego, co wynika również z oświadczenia złożonego przez kupującego w treści aktu notarialnego nabycia.

Należy zaznaczyć, że grunt ten nie został nigdy de facto zajęty przez Pana pod produkcję rolną i przez okres od dnia nabycia do dziś był gruntem nieużytkowanym. W 2009 r. zaprzestał Pan prowadzenia działalności rolnej.

Nie bez znaczenia jest również to, że obecnie prowadzi Pan działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEiDG. W tym zakresie jest również zarejestrowanym podatnikiem podatku do towarów i usług. Działka, którą zamierza Pan zbyć stanowi obecnie jego prywatny majątek i nie była i nie jest wykorzystywana w zakresie działalności gospodarczej objętej wpisem do CEiDG. Ponadto pozostaje Pan w związku małżeńskim (wspólność majątkowa), przedmiotowy grunt należy do obu małżonków, a drugi z małżonków nigdy nie prowadził działalności gospodarczej.

Do dnia 21 listopada 2014 r. nie podjął Pan żadnej czynności mieszczącej się w szerokim pojęciu, tzw. „urbanizacji gruntu”. Nie występował o żadne pozwolenia do stosownych instytucji, nie dokonywał uzbrojenia gruntu, przebudowy drogi koniecznej. Nie podejmował również żadnych działań marketingowych, nie ogłaszał zamiaru sprzedaży w prasie, nie prowadzi działalności deweloperskiej oraz polegającej na obrocie nieruchomościami. Przedmiotowy grunt nie był w ogóle wykorzystywany do celów zarobkowych tym samym nie był również wykorzystywany w sposób ciągły (vide art. 15 ust. 2 ustawy).

W świetle przepisów powołanej ustawy o VAT (art. 43 ust. 1 pkt 9), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatna dostawa towarów (terenów) niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Z kolei art. 2 pkt 33 definiuje, że przez tereny budowlane należy rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W celu opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntów poza wymienionym wyżej warunkiem, sprzedający musi również występować jako podatnik podatku od towarów i usług. Aby bowiem opodatkować podatkiem VAT daną sprzedaż, podmiot dokonujący sprzedaży gruntu musi działać w charakterze podatnika tego podatku (art. 15 ust 2 ustawy o VAT) w odniesieniu do tej konkretnej czynności.

Wątpliwości Pana wynikają z faktu, że na gruncie opisanym we wniosku nie prowadzono działalności gospodarczej i nie jest on wykorzystywany do działalności gospodarczej.

Grunt ten, co prawda, poza formalnym nabyciem w 2007 r. do gospodarstwa rolnego, nigdy na prowadzenie tej działalności nie został zajęty, jednak obecnie czynność zbycia, de iure będzie odnosiła się do gruntu, który był wcześniej przeznaczony do działalności gospodarczej.

Z drugiej jednak strony, w świetle orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego, jeśli podatnik prowadził działalność gospodarczą, ale nie była ona związana ze zbywaną nieruchomością (zajętą na potrzeby działalności gospodarczej) jej sprzedaż mieści się w pojęciu zarządu majątkiem prywatnym i podlega zwolnieniu z VAT - (sygn. akt I FSK 689/13).

Podobnie wypowiedział się TSUE w wyroku z dnia 4 października 1995 r. w sprawie Dieter Armbrecht (sygn. akt C-291/92).

Jednakże nie do pominięcia jest fakt, że w 2007 r. grunt ten został nabyty do prowadzonej przez Pana działalności rolniczej.

Działalność wytwórcza w rolnictwie zaliczana jest do działalności gospodarczej, jednak nie stosuje się do niej przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Z kolei dla potrzeb podatku od towarów i usług, wyżej wymieniona działalność rolników jest działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Jak stanowi definicja legalna zawarta w art. 2 pkt 15 ustawy pod pojęciem działalności rolniczej należy objąć produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również (...) produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, (...) a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro” (...), a także świadczenie usług rolniczych.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że potencjalny kupujący, któremu udzielono pełnomocnictwa opisanego we wniosku (wg stanu na dzień uzupełnienia wniosku o wydanie przedmiotowej interpretacji) nie wystąpił o warunki zabudowy gruntu.

Działka do dnia 21 listopada 2014 r., jak i po tej dacie nie była w ogóle wykorzystywana, w tym nie została oddana w najem, dzierżawę, poddzierżawę lub użytkowanie na podstawie innej umowy o podobnym charakterze.

Działalność gospodarcza prowadzona jest przez Pana w zakresie następujących kodów PKD:

• 68.20.Z – Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi,
• 43.31.Z – Tynkowanie,
• 43.32.Z – Zakładanie stolarki budowlanej,
• 43.33.Z – Posadzkarstwo, tapetowanie i oblicowywanie ścian,
• 43.34.Z – Malowanie i szklenie,
• 43.39.Z – Wykonywanie pozostałych robót budowlanych i wykończeniowych,
• 43.91.Z – Wykonywanie konstrukcji i pokryć dachowych,
• 43.99.Z – Pozostałe specjalistyczne roboty budowlane, gdzie indziej nieskalsyfikowane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

• Czy sprzedaż gruntu, w takich okolicznościach jak wskazano powyżej, pomimo faktu, że grunt ten spełnia definicję terenu zabudowanego, o którym mowa w treści art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług?
• Jeśli przestawione wyżej stanowisko Pana uznać należy za nieprawidłowe - w jaki sposób należy rozliczyć VAT od tej transakcji i w jaki sposób transakcję tę prawidłowo udokumentować?

Zdaniem Wnioskodawcy, zbywając grunt opisany w niniejszym wniosku, nie występuje on jako podatnik podatku od towarów i usług, a sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia z opodatkowania tym podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu. Żeby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy stanowią odzwierciedlenie przepisu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.). zgodnie z którym „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

„Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy).

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług jest każda osoba, która dokonuje czynności podlegających opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców lub/i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem i działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane - w myśl art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Jak stanowi art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

W myśl ust. 2 tego artykułu, mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

Stosownie do dyspozycji art. 106a ust. 1 pkt 1 ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, - podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. (…).

Kwestia udzielenia pełnomocnictw uregulowana jest w Dziale VI Przedstawicielstwo Rozdziale II Pełnomocnictwo ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela.

W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie.

W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

W myśl art. 108 Kodeksu cywilnego, pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 Kodeksu cywilnego wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Należy wskazać, że w dniu 15 września 2011 r. został wydany wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10), z treści którego wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 tej ustawy o VAT. Zasadnym jest również odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Ze wskazanego orzeczenia wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania gruntu mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona, ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że w odniesieniu do planowanej dostawy działki gruntu nie można stwierdzić, aby miało dojść do rozporządzania majątkiem prywatnym.

Zdaniem tut. organu, w tym przypadku wystąpią okoliczności, które łącznie wskazują, że ww. sprzedaż stanowić będzie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i tym samym sprzedaż ta podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zauważyć należy, że jakkolwiek przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany w Pana działalności gospodarczej, został jednak nabyty z przeznaczeniem na powiększenie prowadzonego gospodarstwa rolnego i wykorzystania go w działalności rolniczej (a więc nie na cele osobiste). Ponadto to z Pana upoważnienia pełnomocnik (nabywca nieruchomości) umocowany został do działania, w imieniu Pana, przed różnymi instytucjami, czy urzędami w zakresie między innymi takich czynności jak:

• wystąpienia do właściwego dostawcy lub dystrybutora energii eklektycznej i gazowej celem uzyskania technicznych warunków przyłączania do sieci elektroenergetycznej i gazowej,
• wystąpienia w sprawie możliwej przebudowy znajdującej się na sąsiednich nieruchomościach linii elektroenergetycznej,
• dokonania podziału geodezyjnego nieruchomości,
• prowadzenia badań i odwiertów na działce.

Tego typu działania, w ocenie tutejszego organu, przy uwzględnieniu wyroku Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r., są charakterystyczne dla działań handlowca. Umożliwienie podjęcia przez pełnomocnika, działającego w Pana imieniu, ww. czynności wskazuje, że sprzedaż działki gruntu nie nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym, lecz z uwagi na zorganizowany charakter, spełniać będzie warunki do uznania jej za realizowaną przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Wobec powyższego - wbrew stanowisku zawartemu we wniosku - w ramach planowanej transakcji sprzedaży działki gruntu będzie Pan działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W związku z faktem, że grunt objęty jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jako „tereny zabudowy usługowej, produkcyjnej i magazynowej”, jego dostawa będzie opodatkowana 23% stawką podatku, stosownie do treści art. 41 ust. 1, w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Skoro jest Pan podatnikiem VAT zobowiązany będzie do udokumentowania tej sprzedaży fakturą i wykazania w deklaracji podatkowej w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym powstanie obowiązek podatkowy.

Odnosząc się do powołanego wyroku z dnia 2 kwietnia 2014 r. sygn. akt I FSK 689/13 należy stwierdzić, że dotyczy on opodatkowania czynności bezumownego korzystania z nieruchomości przez przedsiębiorstwo ciepłownicze, a zatem zapadł w odmiennym stanie faktycznym niż wskazany przez Pana.

Końcowo należy wskazać, że niniejsza interpretacja nie ma mocy wiążącej dla Pana żony, która chcąc uzyskać interpretację indywidualną winna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy – Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla Pana żony.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.