Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/4512-423/15/BJ
z 5 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., z poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2015 r. (data wpływu 20 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za podatnika w związku z nabyciem towarów objętych procedurą „odwrotnego obciążenia” i obowiązku naliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za podatnika w związku z nabyciem towarów objętych procedurą „odwrotnego obciążenia” i obowiązku naliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Komenda … to państwowa jednostka budżetowa, powołana ustawą z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2015 r. poz. 355 z późn. zm.). Swoje wydatki pokrywa zgodnie z art. 13 ustawy o Policji bezpośrednio z budżetu państwa, a pobrane dochody odprowadza na rachunek dochodów budżetu państwa. Komenda jest dysponentem środków budżetowych III-go stopnia. Przedmiotem działalności Komendy jest realizacja zadań statutowych z zakresu działania Komendanta, jako organu administracji rządowej właściwego w sprawach ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego. Do podstawowych zadań Policji należą między innymi ochrona życia i zdrowia ludzi oraz mienia przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra; ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego, w tym zapewnienie spokoju w miejscach oraz w środkach publicznego transportu i komunikacji publicznej, w ruchu drogowym i na wodach przeznaczonych do powszechnego korzystania, wykrywanie przestępstw i wykroczeń oraz ściganie ich sprawców, gromadzenie, przetwarzanie i przekazywanie informacji kryminalnych, inicjowanie i organizowanie działań mających na celu zapobieganie popełnieniu przestępstw i wykroczeń oraz zjawiskom kryminogennym i współdziałanie w tym zakresie z organami państwowymi i organizacjami społecznymi (..). Szczegółowy zakres działania jednostki obejmuje także utrzymywanie w należytym stanie zaplecza technicznego, zarządzanie i administrowanie siedzibami organu na potrzeby utrzymania i zapewnienia sprawnego i prawidłowego funkcjonowania aparatu dla organu i urzędu administracji.

Realizując swoje statutowe zadania, ukierunkowane na wykonanie zadania publicznego - albo bezpośrednio i wprost, np. walka z przestępczością, zapewnienie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, zapobieganie popełnianiu przestępstw i wykroczeń - albo pośrednio, np. poprzez zakup mediów, papieru do drukarek, komputerów, drobne remonty pomieszczeń biurowych, Komenda korzysta z przysługującego jej reżimu władztwa publicznego. Ze środków publicznych, w ramach przyznanego planu finansowego, Komenda ponosi różne wydatki, w tym na budowy oraz modernizacje, remonty i konserwacje istniejących obiektów budowlanych jak również na zakup urządzeń teleinformatycznych. Część prac Komenda wykonuje własnymi siłami, we własnym zakresie, np. konserwacje, jednak dla większości stosowana jest procedura zamówień publicznych. W jej wyniku wyłoniony zostaje wykonawca lub dostawca, który co do zasady jest czynnym podatnikiem podatku VAT i prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Dla realizacji ww. obszaru zadań Komenda dokonuje zakupu niezbędnych materiałów, w tym wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy VAT, tj. niektórych wyrobów hutniczych (druty, pręty) oraz komputerów przenośnych i telefonów komórkowych, gdzie wartość dostaw dla tych urządzeń wynosi powyżej 20.000 zł. Za dostawy te Komenda obciążana jest przez usługodawcę, sprzedawcę (dostawcę) fakturami VAT. W tych transakcjach, dla uniknięcia konfrontacji, Jednostka każdorazowo załącza do dokumentacji zbywcy oświadczenie, iż dokonuje zakupu wyrobów objętych załącznikiem nr 11 do ustawy VAT na potrzeby wykonania zadań statutowych i nie występuje w roli podatnika podatku VAT. Wydatki te stanowią dla Komendy koszt brutto (brak możliwości odliczenia podatku VAT) i nie generują kosztów uzyskania przychodów. Zrealizowane zadania nie przynoszą także Komendzie przychodów opodatkowanych podatkiem od towarów i usług VAT. Ponadto, w związku z realizacją poszczególnych zadań nie występują czynności opodatkowane. Zakupione materiały służą bowiem do naprawy np. ogrodzenia obiektów, krat w pomieszczeniach, w których nie są świadczone usługi najmu i dzierżawy. Podobnie jest w przypadku zakupu urządzeń teleinformatycznych. Są one wykorzystywane wyłącznie przez Komendę w celach służbowych, do realizacji statutowych zadań, dla których Komenda jako państwowa jednostka budżetowa została powołana. Nie podlegają odsprzedaży, użyczeniu czy najmowi, gdyż Komenda nie ma uprawnień (nadanych szczegółowym zakresem działania, ani żadnymi innymi przepisami resortowymi) do sprzedaży składników majątku, również materiałów. Wręcz przeciwnie, Komenda jako jednostka sektora finansów publicznych zobowiązana jest dokonywać wydatków w sposób celowy i oszczędny i wyłącznie na własne potrzeby.

Komenda, w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r, poz. 885), jest nieprowadzącą działalności gospodarczej państwową jednostką budżetową i w świetle art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nieuznawaną za podatnika podatku od towarów i usług VAT, w zakresie wykonywania zadań dla których została powołana. Równolegle, Komenda jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, dla podlegających opodatkowaniu czynności, wynikających z zawartych umów cywilnoprawnych. Należą do nich: refakturowanie na rzecz zewnętrznych wykonawców robót budowlanych - koszty zużytej przez nich energii elektrycznej i wody; refakturowanie na rzecz państwowych jednostek budżetowych, jednostek samorządu terytorialnego - koszty zużycia mediów i paliwa; usługi najmu pomieszczeń przeznaczonych na cele użytkowe; usługi napraw pojazdów silnikowych i wymiany kół i opon na rzecz pracowników. Czynności te Jednostka wykonuje spoza katalogu przypisanych zadań, na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych i wyłącznie te czynności dają Jednostce prawo obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i tylko w tym zakresie Komenda jest podatnikiem podatku VAT. Tylko w tym zakresie jest podmiotem gospodarczym i wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą. Uzyskane z tego tytułu dochody odprowadza na rachunek centralny dochodów budżetu państwa, a należny podatek VAT do właściwego urzędu skarbowego. Dochody te nie stanowią zysku dla Jednostki

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym państwowa jednostka budżetowa – Komenda, nabywająca towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług dla realizacji zadań, do których została powołana jest podatnikiem VAT i czy powinna uiścić należny podatek od nabycia towarów w ramach tzw. „odwrotnego obciążenia”, w trybie art. 17 ust. 1 pkt 7, czy też podatek ten winien zapłacić dostawca towaru?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz przytoczonych przepisów Komenda może występować jako podmiot stosunków gospodarczych w roli nabywcy towarów objętych załącznikiem nr 11 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług, ale nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług VAT i tym samym nie jest zobowiązana do naliczania oraz uiszczenia należnego podatku VAT od nabycia towarów wymienionych w załączniku nr 11 ww. ustawy, w ramach „odwrotnego obciążenia”. Dostawca przedmiotowych towarów nie jest uprawniony do wystawienia faktury VAT oznaczonej jako „odwrotne obciążenie” i przeniesienia na Komendę obowiązku naliczenia podatku VAT należnego od dostawy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii. Natomiast przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Według art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych

W świetle art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Na podstawie art .17 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik o którym mowa w art. 15 u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 119,
2. nabywcą jest podatnik o którym mowa w art .15 zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122.

Mając powyższe na uwadze, Komenda stoi na stanowisku, że skoro podejmuje transakcje zakupu wyrobów z załącznika nr 11 do ustawy VAT jako organ władzy publicznej, gdzie nie uznaje się go za podatnika, bo realizuje zadania nałożone odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których został powołany, pomimo że jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny (tylko i wyłącznie dla czynności wykonywanych w ramach zawartych umów cywilnoprawnych i nie przysługuje reżim władztwa publicznego) to nabycie takie nie może być objęte systemem „odwróconego obciążenia”. Zatem poczynienie zakupów z wykorzystaniem władztwa publicznego będzie powodowało konieczność rozpoznania przez drugą stronę transakcji (dostawcę) dokonania sprzedaży opodatkowanej stosowną stawką VAT. Nabycie prętów do naprawy kojców dla psów blachy do naprawy dachu urzędu, czy telefonów komórkowych i laptopów są to czynności immanentnie związane ze sprawowaniem władzy publicznej. Nie utrzymywanie ich w dobrym stanie technicznym zakłóca sprawowanie władzy publicznej i wykonywanie swoich ustawowych zadań w należyty sposób. Zdaniem Komendy, przeciwny pogląd spowoduje przeniesienie obowiązku podatkowego z podmiotu faktycznie prowadzącego działalność gospodarczą, na jednostkę sektora publicznego - Skarbu Państwa nie wykonującą działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Pod pojęciem sprzedaży – w myśl art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Od dnia 1 stycznia 2011 r., na potrzeby podatku od towarów i usług wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. Nr 207, poz. 1293, ze zm.).

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych Przez towary – stosownie do treści art. 2 pkt 6 ww. ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ustawa nie definiuje pojęcia „organ władzy publicznej”, należy więc przyjąć, że pojęciem tym objęte są wszelkie organy państwowe, jak również organy samorządu terytorialnego. Należy także przyjąć, że pojęciem tym objęte są wszelkie organy władzy ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej.

Z powołanych przepisów wynika, iż organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Generalnie zatem wyłączone od opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności wykonywane przez podmioty prawa publicznego (organy władzy publicznej i urzędy obsługujące te organy) w ramach sprawowanego przez nie władztwa publicznego.

Z analizy wyżej powołanego art. 15 ust. 6 ustawy wynika, iż ustawodawca w odniesieniu do organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy wyodrębnił dwa rodzaje czynności, które wykonują:

• czynności w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane oraz
• czynności wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Tak więc, wyłączenie to ma charakter podmiotowo – przedmiotowy (tj. w odniesieniu do części czynności wykonywanych przez wymienione podmioty). Z kolei w przypadku wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są typowymi podatnikami VAT (tj. ciążą na nich obowiązki w zakresie dokumentowania, ewidencjonowania, zapłaty podatku).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2015 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1c, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122.

W myśl przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1c ustawy, obowiązującym od 1 lipca 2015 r., w przypadku dostaw towarów wymienionych w poz. 28a-28c załącznika nr 11 do ustawy przepis ust. 1 pkt 7 stosuje się, jeżeli łączna wartość tych towarów w ramach jednolitej gospodarczo transakcji obejmującej te towary, bez kwoty podatku, przekracza kwotę 20 000 zł.

W myśl art. 17 ust. 1d ustawy, obowiązującego od 1 lipca 2015 r., za jednolitą gospodarczo transakcję, o której mowa w ust. 1c, uznaje się transakcję obejmującą umowę, w ramach której występuje jedna lub więcej dostaw towarów wymienionych w poz. 28a-28c załącznika nr 11 do ustawy, nawet jeżeli są one dokonane na podstawie odrębnych zamówień lub wystawianych jest więcej faktur dokumentujących poszczególne dostawy.

Na podstawie art. 17 ust. 1e ustawy, obowiązującego od 1 lipca 2015 r., za jednolitą gospodarczo transakcję, o której mowa w ust. 1c, uznaje się również transakcję obejmującą więcej niż jedną umowę, o której mowa w ust. 1d, jeżeli okoliczności towarzyszące tej transakcji lub warunki, na jakich została ona zrealizowana, odbiegały od okoliczności lub warunków zwykle występujących w obrocie towarami wymienionymi w poz. 28a-28c załącznika nr 11 do ustawy.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ww., w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Jak wynika z ww. przepisów prawa, w ramach tzw. mechanizmu odwróconego obciążenia zobowiązany do rozliczenia podatku należnego od dokonanej czynności podlegającej opodatkowaniu (dostawa towarów lub świadczenie usług) jest nabywca (podmiot, na rzecz którego dokonywana jest dostawa towarów lub świadczona jest usługa) – zamiast sprzedawcy (dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę), jak to ma miejsce zgodnie z zasadami ogólnymi.

Zatem powołany przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa określonych towarów (wyrobów) wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

W poz. 26 oraz 27 załącznika nr 11 w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2015 r. zostały wymienione odpowiednio następujące towary:

• płaskowniki, pręty, kształtowniki i walcówka, z miedzi i jej stopów,
• druty z miedzi i jej stopów.

Natomiast w poz. 28a załącznika nr 11 zostały ujęte następujące towary: „przenośne maszyny do automatycznego przetwarzania danych, o masie <= 10 kg, takie jak: laptopy i notebooki; komputery kieszonkowe (np. notesy komputerowe) i podobne - wyłącznie komputery przenośne, takie jak: tablety, notebooki, laptopy” – PKWiU ex 26.20.11.0.

Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, podatnikami obowiązanymi do rozliczenia podatku są osoby nabywające towary mieszczące się w zakresie wskazanym w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli spełnione zostaną ww. określone warunki dotyczące statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

W przeciwnym natomiast przypadku, tj. gdy któryś z ww. warunków nie jest spełniony, to obowiązek rozliczenia podatku w związku z tą dostawą spoczywa na dostawcy towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

Zatem, jeżeli organ władzy publicznej jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny (z tytułu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu), wówczas z tytułu nabywania towarów objętych mechanizmem odwróconego obciążenia podatkiem VAT, podatnik ten powinien rozliczać się zgodnie z reżimem tego mechanizmu, bez względu na cel w jakim w konkretnym przypadku dokonuje zakupu, tj. czy zakup jest realizowany w związku z działalnością jako podatnika VAT, czy też będzie służył działalności wykonywanej jako organ władzy publicznej. Powyższe oznacza, że ww. podmioty nie są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Jeżeli wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych nie znajduje zastosowania przedstawione wyłączenie z kategorii podatników tego podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny i dokonuje nabycia towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy, tj. niektórych wyrobów hutniczych (druty, pręty) oraz komputerów przenośnych i telefonów komórkowych, gdzie wartość dostaw dla tych urządzeń wynosi powyżej 20.000 zł.

Zatem, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że w przypadku gdy spełnione zostaną ustawowe warunki wynikające z powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług VAT dla objęcia dostaw towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy mechanizmem odwróconego obciążenia podatkiem, tj. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122, to Wnioskodawca będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT występujący w charakterze ich nabywcy, będzie zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu tych dostaw z zastosowaniem tego właśnie mechanizmu.

Tym samym Wnioskodawca dla takich transakcji będzie uznany za podatnika w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy. W konsekwencji będzie to podstawą do wystawienia przez sprzedającego faktury oznaczonej jako „odwrotne obciążenie”, zaś Wnioskodawca będzie miał obowiązek naliczenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego podatku VAT należnego od dostawy na jego rzecz towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.