Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-322/15/AD
z 22 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2015 r. (data wpływu 9 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• kwalifikacji do źródła przychodu wynagrodzenia otrzymanego przez radcę prawnego z tytułu świadczenia pomocy prawnej z urzędu - jest prawidłowe,
• możliwości wyłączenia z przychodów spółki partnerskiej wynagrodzenia otrzymanego przez radcę prawnego z tytułu świadczenia pomocy prawnej z urzędu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji do źródła przychodu wynagrodzenia otrzymanego przez radcę prawnego z tytułu świadczenia pomocy prawnej z urzędu oraz możliwości wyłączenia z przychodów spółki partnerskiej wynagrodzenia otrzymanego przez radcę prawnego z tytułu świadczenia pomocy prawnej z urzędu.

W ww. wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, jako radca prawny prowadzi działalność zawodową wyłącznie w ramach spółki partnerskiej, w której jest wspólnikiem. Przedmiotem działalności spółki zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności jest działalność prawnicza (PDK 69.10.Z). Spółka ma dwóch wspólników. Zgodnie z umową spółki Wnioskodawcy w 2014 r. przysługuje 25% udziału w zysku i stratach spółki. Udział drugiego wspólnika w zyskach i stratach spółki wynosi odpowiednio 75%. Wspólnik w bieżącym roku podatkowym nie uzyskuje innych dochodów prócz tych uzyskiwanych z tytułu udziałów w spółce.

W dniu 3 czerwca 2014 r. Wnioskodawca, jako osoba wpisana na listę radców prawnych prowadzoną przez Radę Okręgową Izby Radców Prawnych w związku z postanowieniem Sądu Apelacyjnego Wydziału I Cywilnego z dnia 28 maja 2014 r. wyznaczony został pełnomocnikiem z urzędu w sprawie toczącej się przed tym sądem. Stosowne zawiadomienie, informujące Wnioskodawcę o wyznaczeniu go pełnomocnikiem z urzędu, wysłane zostało na adres zamieszkania Wnioskodawcy i oznaczało go z imienia i nazwiska.

Z tytułu czynności wykonanych przez Wnioskodawcę jako radcę prawnego - pełnomocnika z urzędu, sąd apelacyjny na wniosek Wnioskodawcy w oparciu o treść § 12 pkt 4 ppkt 2) w związku z § 6 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. 2002 r. Nr 163 poz. 1349), przyznał Wnioskodawcy wynagrodzenie w kwocie 5.400 zł netto powiększonej o należny podatek VAT w kwocie 1.242 zł. W związku z tym, że Wnioskodawca prowadzi swoją działalność zawodową wyłącznie w ramach spółki, wynagrodzenie o którym mowa w zdaniu poprzedzającym, wypłacone zostało w dniu 14 października 2014 r. bezpośrednio na rachunek bankowy spółki na podstawie wystawionej przez spółkę faktury VAT nr 17/9/2014 z dnia 29 września 2014 r. tytułem wynagrodzenia za zastępstwo procesowe.

Spółka odprowadziła należny z tego tytułu podatek VAT, zaś uzyskane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie w kwocie 5.400 zł netto wypłaciła w całości na prywatny rachunek bankowy Wnioskodawcy. Wnioskodawca (radca prawny - udziałowiec spółki partnerskiej) odprowadził należny z tytułu uzyskanego przychodu podatek dochodowy w kwocie 1.026 zł (stawka 19%).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przychody z tytułu pomocy prawnej przyznanej postanowieniem Sądu Apelacyjnego Wydziału I Cywilnego, a wyświadczonej przez radcę prawnego (Wnioskodawcę) są przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3?
2. Czy przychody z tytułu pomocy prawnej przyznanej postanowieniem Sądu Apelacyjnego Wydziału l Cywilnego, a wyświadczonej przez radcę prawnego (Wnioskodawcę) powinny zostać wyłączone z obowiązującej w spółce partnerskiej proporcji do prawa do udziału w zysku?
3. Czy przychody z tytułu pomocy prawnej przyznanej postanowieniem Sądu Apelacyjnego Wydziału I Cywilnego, a wyświadczonej przez radcę prawnego (Wnioskodawcę) powinny zostać zaliczone w całości do przychodów Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo postąpił kwalifikując przychód z tytułu świadczenia usługi pomocy prawnej świadczonej z urzędu w sprawie toczącej się przed sądem zgodnie z zapisami art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawcy nadmienić należy, że przychód ten powinien być kwalifikowany do tego źródła przychodów, zależnie od formy prawnej w jakiej radca prawny (Wnioskodawca) wykonuje swój zawód, tj. prowadząc działalność zawodową w formie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że przychód z tytułu świadczenia usługi pomocy prawnej świadczonej z urzędu w sprawie toczącej się przed sądem zaliczył w całości do swoich przychodów uzyskiwanych z pozarolniczej działalności gospodarczej, tym samym wyłączając go z proporcji do prawa do udziału w zysku ustalonej w umowie spółki partnerskiej, w której jest udziałowcem. Podstawą do zastosowania takiej kwalifikacji ww. przychodu jest fakt, że to On został wyznaczony przez sąd do prowadzenia sprawy z urzędu. Z uwagi na charakter świadczonej pomocy, nie jest możliwym, aby drugi wspólnik spółki partnerskiej mógł zastąpić Go w tym zakresie, ponieważ to Jego wyznaczono z imienia i nazwiska, jako pełnomocnika z urzędu. Jednocześnie pomoc ta była wykonana przez Niego osobiście i w tym sensie wykraczała poza zakres działalności spółki. W związku z tym, cały uzyskany przez Niego przychód z tytułu wykonanej ww. usługi należy przypisać tylko i wyłącznie jemu jako wspólnikowi, który wyznaczony został pełnomocnikiem z urzędu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie kwalifikacji do źródła przychodu wynagrodzenia otrzymanego przez radcę prawnego z tytułu świadczenia pomocy prawnej z urzędu uznać należy za prawidłowe. Natomiast w zakresie możliwości wyłączenia z przychodów spółki partnerskiej wynagrodzenia otrzymanego przez radcę prawnego z tytułu świadczenia pomocy prawnej z urzędu - uznać należy za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy, źródłami przychodów są odpowiednio:

• działalność wykonywana osobiście,
• pozarolnicza działalność gospodarcza.

Definicja działalności gospodarczej zawarta jest w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z przytoczonej definicji działalności gospodarczej, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wylicza (pod literami a – c) różnego rodzaje aktywności uznawane za działalność gospodarczą. Jest to wyliczenie wyczerpujące, a nie przykładowe.

Zarobkowy charakter działalności oznacza, że działalność ta jest nastawiona na osiągnięcie zysku, dochodu, co odróżnia ją od działalności społecznej. Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym to prowadzenie tej działalności w sposób metodyczny, zaplanowany, systematyczny, uporządkowany. O zorganizowanym charakterze działalności zarobkowej może świadczyć ponadto wyodrębnienie istnienia pewnych składników materialnych i niematerialnych służących prowadzeniu tej działalności, czy też przyjęcie przez ten podmiot określonej formy organizacyjno-prawnej i dopełnienie wymogu rejestracji w ewidencji działalności gospodarczej, choć tych okoliczności nie należy uważać za element decydujący o zorganizowanym charakterze prowadzonych działań. Wykonywanie działań w sposób ciągły to prowadzenie jej w sposób stały, nie okazjonalny. Ciągłość działania wiąże się z jej planowanym charakterem i realizacją poszczególnych zamierzeń. Działanie we własnym imieniu oznacza, że podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

Z kolei w myśl art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Mając na uwadze powyższe regulacje prawne, należy uznać, że w przypadku, gdy działalność spełnia warunki wskazane w art. 5a pkt 6 ustawy, a nie spełnia warunków określonych w art. 5b ustawy, to przychody osiągnięte z tytułu określonej działalności stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zaliczenie przychodów do prawidłowej kategorii wymaga kompleksowego ujęcia szeregu unormowań rzutujących na właściwą kwalifikację podatkową tych przychodów. Przede wszystkim uwzględnić należy korporacyjne regulacje w zakresie form zawodowego działania radców prawnych.

W art. 8 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2010, Nr 10, poz. 65 ze zm.) postanowiono, że radca prawny wykonuje zawód w ramach stosunku pracy, na podstawie umowy cywilnoprawnej, w kancelarii radcy prawnego oraz w jednej ze spółek, określonych odpowiednio jak w przypadku art. 4a ustawy o adwokaturze.

Wyjaśnić należy, że wyłącznym przedmiotem działalności spółek z udziałem radców prawnych jest świadczenie pomocy prawnej. Dotyczy to również radców prawnych wykonujących zawód w kancelarii radcy prawnego oraz w spółce wykonujących zawód jako osoba fizyczna prowadząca działalność we własnym imieniu i na własny rachunek lub jako uczestnik spółki niemającej osobowości prawnej.

Zawodowa działalność radcy prawnego w formach określonych powyżej, jest bowiem ściśle związana z kwalifikacjami zawodowymi tych osób (profesjonalny charakter działalności). Ponadto cechuje się ciągłością (powtarzalność podejmowanych działań) oraz zorganizowaniem i podporządkowaniem regułom rynku, jako realizowana w obrocie gospodarczym, w celu uzyskania zysku.

Mająca zatem te przymioty zawodowa działalność radcy prawnego spełnia kryteria uznania jej za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 5a pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

O kwalifikacji określonej działalności, w aspekcie podatku dochodowego, decyduje zasadniczo jej przedmiot oraz sposób funkcjonowania w obrocie prawnym, a nie podstawa jej realizacji, czyli tryb ustanowienia pełnomocnictwa.

Czynności wykonywane przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu należy oceniać w kontekście ich charakteru oraz formy prowadzenia jego działalności zawodowej, gdyż ustanowienie pełnomocnikiem z urzędu jest następstwem jego uprawnień oraz aktywności zawodowej, w ramach jednej z korporacji prawniczych (w rozpatrywanym przypadku radców prawnych). Tym samym, jeżeli pełnomocnik prowadzi swoją działalność zawodową we własnym imieniu, w sposób zorganizowany i ciągły, usługa pomocy prawnej z urzędu wpisuje się w ciąg zdarzeń jego zorganizowanej działalności zawodowej prowadzonej na własny rachunek.

Kwalifikacji jako przychodu z działalności gospodarczej wynagrodzenia pełnomocnika ustanowionego z urzędu, którego działalność zawodowa ma charakter działalności gospodarczej, nie sprzeciwia się także okoliczność, że wynagrodzenie to nie ma charakteru umownego, gdyż sposób określenia i zapłaty wynagrodzenia nie ma jakiegokolwiek wpływu na klasyfikację przychodu w podatku dochodowym, dla którego kryterium istotnym jest przedmiot, z którego przychód ten jest uzyskiwany oraz – w przypadku działalności gospodarczej – sposób jego pozyskiwania, wskazany w art. 5a pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (we własnym imieniu oraz zorganizowany i ciągły) oraz niewystępowanie przesłanek negatywnych określonych w art. 5b ust. 1 tej ustawy.

Z powyższego wynika, że kwalifikacja do źródła przychodów w podatku dochodowym wynagrodzenia z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu, jest zależna od formy prawnej wykonywania przez niego zawodu radcy prawnego, wobec czego nie można dokonać takiej kwalifikacji niezależnie od formy prawnej w jakiej pełnomocnik ten wykonuje swój zawód.

Wynagrodzenie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu, zależy od formy prawnej wykonywania przez niego zawodu. W przypadku gdy pomoc prawną z urzędu pełnomocnik wykonuje prowadząc działalność zawodową w formie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wówczas przychód z tego tytułu należy kwalifikować do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Tym samym skoro, jak wskazano w treści wniosku radca prawny prowadzi działalność wyłącznie w ramach spółki partnerskiej, a pomoc prawną z urzędu świadczył w ramach wykonywanej przez Niego działalności gospodarczej, to stwierdzić należy, że otrzymane przez radcę prawnego wynagrodzenie należy zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku – w zakresie kwalifikacji do źródła przychodu wynagrodzenia otrzymanego przez radcę prawnego z tytułu świadczenia pomocy prawnej z urzędu - uznać należy za prawidłowe.

Przechodząc natomiast do kwestii czy uzyskane przez Wnioskodawcę przychody z tytułu pomocy prawnej powinny zostać wyłączone z „obowiązującej w spółce partnerskiej proporcji do prawa do udziału w zysku” i zaliczone w całości do Jego przychodów, wskazać należy co następuje.

Z przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030) wynika, że spółka partnerska jest spółką osobową (art. 4 § 1 pkt 1 i art. 86 § 1), która może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywaną (art. 8 § 1), a majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia (art. 28 w związku z art. 89). Każdy partner ma, co do zasady, prawo reprezentować spółkę samodzielnie, chyba że umowa spółki stanowi inaczej (art. 96), przy czym umowa może przewidywać, że prowadzenie spraw i reprezentowanie spółki powierza się zarządowi (art. 97). Partner nie ponosi jednak odpowiedzialności za zobowiązania spółki powstałe w związku z wykonywaniem przez pozostałych partnerów wolnego zawodu w spółce, jak również za zobowiązania spółki będące następstwem działań lub zaniechań osób zatrudnionych przez spółkę na podstawie umowy o pracę lub innego stosunku prawnego, które podlegały kierownictwu innego partnera przy świadczeniu usług związanych z przedmiotem działalności spółki, chyba że umowa spółki przewiduje, iż jeden albo większa liczba partnerów godzą się na ponoszenie odpowiedzialności tak jak wspólnik spółki jawnej (art. 95).

W świetle przywołanych przepisów wynagrodzenie za świadczenie pomocy prawnej przez radcę prawnego wykonującego zawód w spółce partnerskiej jest należnością spółki, a nie partnera. Okoliczność bowiem, że określonego z imienia i nazwiska radcę prawnego wskazuje sąd jest kwestią techniczną, racjonalnym rozwiązaniem, pozwalającym na wybór konkretnego radcy jako podmiotu dysponującego wiedzą niezbędną w danej sprawie. Istotą, przedmiotem, powyższego zlecenia (nakazu) sądu jest właśnie owo reprezentowanie określonej osoby w postępowaniu sądowym, nie zaś poszczególne czynności składające się na tę reprezentację.

Gdyby przyjąć, stanowisko Wnioskodawcy, że wynagrodzenie za pomoc prawną świadczoną z urzędu jest należne osobiście radcy prawnemu, to konsekwentnie należałoby uznać, że uzyskał on wynagrodzenie poza spółką, a zatem i poza nią wykonywał zawód radcy prawnego. O kwalifikacji określonej działalności, w aspekcie podatku dochodowego, decyduje natomiast jej przedmiot oraz sposób funkcjonowania w obrocie prawnym, a nie podstawa jej realizacji, czyli tryb ustanowienia pełnomocnictwa.

Skoro zatem Wnioskodawca wykonuje zawód jedynie w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej w formie spółki partnerskiej (jak wynika z opisu stanu faktycznego), jako jej wspólnik, brak jest podstaw by przyjąć, że otrzymane przez niego wynagrodzenie z tytułu pomocy prawnej świadczonej z urzędu stanowi jego odrębny przychód, uzyskany poza spółką. Byłoby to nieuzasadnione w świetle art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Przy czym, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat; ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 ustawy).

W świetle ww. przepisów wielkość przychodu przypadającego na podatnika (wspólnika spółki partnerskiej) określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. Taką samą zasadę należy zastosować przy określaniu kosztów uzyskania przychodu, zysków i strat przypadających na wspólnika.

Podkreślenia wymaga, że umowy między wspólnikami spółek osobowych nie mogą mieć wpływu na obowiązki podatnika, wynikające z bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa podatkowego, w tym przypadku dotyczących zasad ustalania przychodów i kosztów uzyskania przychodów przypadających na wspólnika (partnera) spółki partnerskiej.

Podsumowując, wspólnicy mogą określić w umowie spółki partnerskiej prawo do udziału w zysku niezależnie od udziału kapitałowego, jednakże w tak ustalonej proporcji będą uczestniczyć w przychodach, kosztach i stratach spółki.

W świetle powyższego, przedstawiony we wniosku sposób wyłączenia wynagrodzenia uzyskanego przez Wnioskodawcę jako wspólnika spółki partnerskiej z przychodów spółki i zaliczenia go w całości wyłącznie do przychodów Wnioskodawcy jest nieprawidłowy. Powołane uregulowania nie przewidują możliwości określania prawa do zysku, poszczególnych partnerów w spółce partnerskiej na podstawie przychodu wypracowanego przez danego partnera w związku z świadczonymi przez niego usługami. Zgodnie z przywołanymi wyżej przepisami, przychody (dochody) z udziału w spółce osobowej podlegają opodatkowaniu u każdego wspólnika proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku, co stanowi naturalną konsekwencję pozbawienia spółki osobowej statusu podatnika podatku dochodowego. Tym samym środki stanowiące przychody spółki partnerskiej, co do zasady stanowią już w momencie ich powstania przychody jej wspólników i u nich też są opodatkowane uzyskane z tego tytułu na przestrzeni roku podatkowego dochody z zachowaniem proporcji określonej przepisem art. 8 ust. 1. ww. ustawy. Tym samym przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie uznać należy za nieprawidłowe.

Podsumowując, biorąc pod uwagę wyżej przytoczone regulacje prawne w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, że otrzymane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu należy zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej. Jednocześnie przychód ten należy przypisać Wnioskodawcy jako wspólnikowi, proporcjonalnie do jego udziału w zysku spółki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.