Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-547/15-2/AK
z 9 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2015 r. (data wpływu 13 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia obowiązku podatkowego oraz obowiązku ewidencjonowania przy wykorzystywaniu kasy rejestrującej sprzedaży bonu towarowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia obowiązku podatkowego oraz obowiązku ewidencjonowania przy wykorzystywaniu kasy rejestrującej sprzedaży bonu towarowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej zegarków, zegarów i biżuterii prowadzonej w wyspecjalizowanym sklepie. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a ewidencja księgowa prowadzona jest w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Sprzedaż dla osób fizycznych ewidencjonowana jest za pomocą urządzenia fiskalnego. W celu zwiększenia obrotów został uruchomiony system sprzedaży oparty na emisji bonów podarunkowych. Bon podarunkowy uprawnia okaziciela do dokonania zakupu za kwotę wskazaną na bonie w określonym okresie. Opłata pobierana za nominał na bonie nie jest formą przedpłaty ani zaliczki, ponieważ jej nabywca nie płaci z góry za ustalony towar ani jego ustaloną ilość.

Wydanie bonu podarunkowego zapłaconego gotówką lub kartą płatniczą jest potwierdzana innym dokumentem i nie jest ewidencjonowana przez urządzenie fiskalne.

System sprzedaży oparty na bonach podarunkowych ma więc przyczynić się do zwiększenia sprzedaży, gdyż poszerza rynek zbytu o odbiorców dokonujących prezentów na rzecz innych osób. Jest ogólnodostępny dla klientów. Klient nie musi spełniać żadnych warunków, aby móc nabyć bon, który uprawnia do zakupu jakichkolwiek towarów oferowanych w salonie Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy moment odpłatnego wydania bonu podarunkowego rodzi obowiązek podatkowy na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w szczególności czy sprzedaż bonów podarunkowych jest dostawą towaru lub świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług?
2. Czy można traktować wydanie bonu podarunkowego, jako dokonanie przedpłaty lub zaliczki?
3. Czy sprzedaż bonów podarunkowych należy ewidencjonować za pomocą kasy fiskalnej lub poprzez wystawienie faktury VAT?
4. Jeżeli bon podarunkowy będzie zaewidencjonowany ze stawką VAT 23%, a towar wydany osobie realizującej bon jest sprzedawany, np. ze stawką 8% - to jak rozliczyć nadpłatę podatku od towaru i usług?
5. W którym momencie powstaje obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży Bonu Podarunkowego w podatku od towarów i usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, bon podarunkowy jest dokumentem, który poświadcza przysługujące jego posiadaczowi uprawnienia do nabycia towarów o określonej wartości. Wydanie bonu podarunkowego nie jest sprzedażą towarów i usług, nie spełnia przesłanek definicji dostawy towarów, ani świadczenia usług. Nie podlega więc ta czynność ustawie o podatku od towarów i usług, w szczególności przepisom art. 5 ust. 1, art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Bony podarunkowe nie są objęte definicjami ujętymi w ustawie o podatku od towarów i usług. Obowiązek podatkowy powstaje dopiero w chwili, gdy posiadacz bonu podarunkowego dokonuje jego realizacji, czyli z jego pomocą kupuje konkretne towary. Dopiero ta transakcja jest rejestrowana na urządzeniu fiskalnym. Temu obowiązkowi nie podlega samo wydanie bonu, na potrzeby czego prowadzona jest wewnętrzna ewidencja. Tak więc wydanie bonu podarunkowego za gotówkę lub kartę płatniczą jest potwierdzana innym dokumentem i nie jest ewidencjonowana przez urządzenie fiskalne. Bon podarunkowy jest tylko znakiem uprawniającym jej posiadacza do nabycia konkretnych towarów lub usług o określonej wartości (czyli ich dostawa). Dopiero taka transakcja podlega zaewidencjonowaniu przez urządzenie fiskalne, a klient otrzymuje wydrukowany paragon fiskalny, który jest potwierdzeniem dokonanej sprzedaży towarów lub usług. W czasie wydania karty podarunkowej nie dochodzi do żadnego świadczenia z mojej strony na rzecz jego odbiorcy.

To samo zdanie miał pracownik Urzędu Skarbowego i pracownik Krajowej Informacji Podatkowej w Warszawie, z którymi Wnioskodawca kontaktował się telefonicznie w tej sprawie. Pracownik Krajowej Informacji Podatkowej w Warszawie skierował go do Państwa jako instytucji odpowiedzialnej za wydanie wiarygodnej i jednoznacznej Interpretacji Podstawy Prawnej w tej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy zauważy, że generalnie – poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności odpłatne.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Przez towary zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7–11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Ponadto zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy podatnicy, dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 5 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani używać kas rejestrujących zgodnie z warunkami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 7a pkt 1.

Kwestie dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. z 2013 r. poz. 363).

Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, podatnicy, prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży (§ 2 pkt 12 ww. rozporządzenia).

Powołane przepisy określają generalną zasadę, z której wynika, że w przypadku transakcji dokonywanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, podatnik co do zasady obowiązany jest do prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, a tym samym do dokumentowania każdej transakcji za pomocą paragonu fiskalnego, który musi wydać nabywcy towaru.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania wydania bonu podarunkowego oraz ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży realizowanej na podstawie bonu podarunkowego.

Należy zauważyć, że przepisy w zakresie podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia bonu towarowego. Natomiast Słownik Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN) definiuje „bon” jako „dowód uprawniający do otrzymania w oznaczonym terminie pewnych towarów, sumy pieniędzy lub usług”.

W świetle ww. okoliczności, a także przywołanego wcześniej przepisu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, bon towarowy, nazwany w omawianej sprawie przez Wnioskodawcę Bonem Podarunkowym, nie mieści się w definicji towaru w rozumieniu ww. przepisu ustawy o podatku VAT, gdyż nie jest towarem, lecz jedynie dokumentem uprawniającym do odbioru towarów. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary, natomiast wydanie tego bonu następuje w zamian za dokonanie wpłaty środków pieniężnych przez klienta na rzecz Wnioskodawcy. Konsekwentnie zatem, czynności sprzedaży Bonów Podarunkowych klientom nie można utożsamiać z dostawą towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dokonania wpłaty środków pieniężnych przez nabywcę na rzecz Wnioskodawcy, a w konsekwencji wydania Bonu Podarunkowego nie można również uznać za świadczenie usług za odpłatnością.

A zatem, czynność odpłatnego przekazania karty podarunkowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto dokonana przez klientów Wnioskodawcy wpłata środków pieniężnych w związku z nabyciem Bonu Podarunkowego nie stanowi zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu art. 19a ust. 8 ustawy.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego PWN”, zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet należności. Zatem zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru lub usługi, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie.

Stosownie do powyższej definicji, zaliczka jak również przedpłata jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją. Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, osoba obdarowana, która będzie realizowała ten Bon będzie miała możliwość wybrania sobie dowolnego towaru lub usługi oferty firmy Wnioskodawcy za kwotę znajdująca się na bonie lub wyższą za dodatkową dopłatą.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że pobierana przez Wnioskodawcę opłata za Bon podarunkowy nie jest formą przedpłaty lub zaliczki, gdyż klienci nabywając przedmiotowy Bon wpłacają odpowiednią kwotę nie za z góry ustalony towar (usługę) lub z góry ustaloną ilość tego towaru (usług). Tym samym dokonana wpłata nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie spełnia definicji sprzedaży, a w konsekwencji nie podlega obowiązkowi zaewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej.

W omawianej sprawie zapłata, która ma miejsce przed dostawą towaru (usługi) nie spełnia definicji przedpłaty. Przyszła dostawa nie jest jeszcze w momencie zapłaty szczegółowo określona – nieznany jest przedmiot sprzedaży, ilość towaru oraz cena towaru. Dopiero z chwilą dokonania dostawy towarów (usług), a więc w momencie realizacji transakcji sprzedaży powstaje obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy.

Reasumując, należy stwierdzić, że czynność sprzedaży przez Wnioskodawcę bonów podarunkowych, o których mowa we wniosku, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, natomiast środki pieniężne, które otrzymuje Wnioskodawca w związku z odpłatnym przekazaniem tych bonów swoim klientom nie stanowią zaliczki ani przedpłaty. Z tych samych względów przedmiotowe odpłatne przekazanie bonu podarunkowego osobom fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub rolnikom ryczałtowym nie podlega również ewidencjonowaniu za pomocą kas rejestrujących, o którym mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż obowiązek stosowania kas rejestrujących związany jest z realizacją sprzedaży a więc wydaniem towaru lub świadczeniem usług. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów.

Dopiero realizacja bonu podarunkowego, czyli fizyczne nabycie towaru (usługi) przez klienta, regulującego zapłatę przez wręczenie bonu podarunkowego jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem tylko w momencie wydania towaru (wykonania usługi) wystąpi obowiązek zaewidencjonowania transakcji za pomocą kasy rejestrującej oraz wydania paragonu fiskalnego nabywcy. Wydanie towarów (świadczenie usług) za bony podarunkowe podlega opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych według stawek właściwych dla danego towaru. W konsekwencji w momencie wydania towaru lub wykonania usługi powinna być zaewidencjonowana faktyczna kwota za wydany towar (również ewentualna dopłata za droższy towar niż wartość realizowanego bonu) zgodna z jego wartością i należnymi stawkami VAT i wtedy powstanie obowiązek podatkowy.

Tym samym w omawianej sprawie stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6,

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.