Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-313/15-2/TO
z 7 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2015 r. (data wpływu 5 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• uprawnienia do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych stanowiących współwłasność Spółki (pytanie nr 1) – jest prawidłowe;
  

• obowiązku zmniejszenia wartości początkowej netto tego środka trwałego (tj. wartości początkowej stanowiącej podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych pomniejszonej o dokonane odpisy amortyzacji podatkowej) począwszy od miesiąca następującego po miesiącu zbycia udziału w środku trwałym, w takiej proporcji wartości środka trwałego, w jakiej pozostaje udział P TU w jego współwłasności, w przypadku sprzedaży na rzecz P TU udziału w środku trwałym stanowiącym własność Spółki (pytanie nr 2) – jest prawidłowe;

• ustalenia wartości początkowej środka trwałego stanowiącego współwłasność Wnioskodawcy (pytanie nr 3) – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uprawnienia do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych stanowiących współwłasność Spółki, obowiązku zmniejszenia wartości początkowej netto tego środka trwałego (tj. wartości początkowej stanowiącej podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych pomniejszonej o dokonane odpisy amortyzacji podatkowej) począwszy od miesiąca następującego po miesiącu zbycia udziału w środku trwałym, w takiej proporcji wartości środka trwałego, w jakiej pozostaje udział P TU w jego współwłasności, w przypadku sprzedaży na rzecz P TU udziału w środku trwałym stanowiącym własność Spółki oraz ustalenia wartości początkowej środka trwałego stanowiącego współwłasność Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne oraz następujące zdarzenia przyszłe.

Spółka S.A. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest spółką należącą do Grupy Kapitałowej P. (dalej: Grupa). Wnioskodawca prowadzi działalność ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczeń na życie sklasyfikowanych w Dziale I zgodnie z ustawą z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2015 r., poz. 1206 z późn. zm.).

W związku z rozwojem działalności Grupy, do której należy Wnioskodawca, utworzono w ramach struktur Grupy spółkę prowadzącą działalność w obszarze ubezpieczeń majątkowych (dalej: P. TU). Ze względu na podobieństwo działalności prowadzonej przez Spółkę oraz P TU, a także w celu optymalnego wykorzystania zasobów, ograniczając przy tym koszty działalności została podjęta decyzja, iż Wnioskodawca oraz P TU będą współużytkować (współdzielić) niektóre środki trwałe, przy czym model współużytkowania będzie obejmować zarówno nowe środki trwałe, jak i środki trwałe stanowiące własność i wykorzystywane przez Wnioskodawcę do działalności ubezpieczeniowej, znajdujące się w rejestrze środków trwałych Spółki.

W związku z wdrożeniem modelu współużytkowania (współdzielenia) środków trwałych, Wnioskodawca oraz P TU zawarli umowę sprzedaży, na podstawie której (i) Wnioskodawca sprzedał na rzecz P TU udział w niektórych środkach trwałych stanowiących własność Spółki jednocześnie (ii) nabył od P TU udział w niektórych środkach trwałych stanowiących własność P TU. Niewykluczone, że Wnioskodawca oraz P TU będą zawierać podobne umowy sprzedaży (tj. dotyczące sprzedaży udziału w środkach trwałych stanowiących własność Spółki oraz znajdujących się w jej rejestrze środków trwałych i/lub nabycia udziału w środkach trwałych stanowiących własność P TU) w przyszłości, przy czym umowy sprzedaży mogą być również zawierane w odniesieniu do nowych środków trwałych w przypadkach, w których - ze względu na niezależne od spółek ograniczenia, w tym natury prawnej lub handlowej - nie będzie możliwe nabycie środków trwałych na współwłasność jednocześnie przez Spółkę oraz P TU na podstawie umowy wielostronnej z dostawcą. Wówczas, Wnioskodawca zakupi środek trwały, a następnie sprzeda udział w tym środku trwałym na rzecz P TU lub też P TU zakupi środek trwały sprzeda udział w tym środku trwałym na rzecz Wnioskodawcy. Wnioskodawca pragnie również zaznaczyć, że Spółka oraz P TU mogą w przyszłości zawierać umowy wielostronne z zewnętrznymi dostawcami, na podstawie których spółki będą wspólnie nabywać od tych dostawców określony udział w prawie własności nowych środków trwałych. Dalej w treści wniosku, powyższe zdarzenia łącznie określone jako „nabycie udziału w środkach trwałych”.

Wnioskodawca zaznacza, że każdorazowo cena sprzedaży takiego udziału jest i będzie ustalana na warunkach rynkowych.

Wnioskodawca wskazuje, iż każdorazowo do transakcji sprzedaży/nabycia przez Spółkę udziału w środkach trwałych mają i będą mieć zastosowanie przepisy działu IV ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm. - dalej: Kodeks Cywilny) dotyczące współwłasności w częściach ułamkowych (art. 196 i nast.). Na podstawie tych przepisów, w przypadku współwłasności ułamkowej uznaje się, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu Cywilnego). Ponadto współwłaściciel w części ułamkowej uprawniony jest nie tylko do współposiadania, ale również do współkorzystania z rzeczy wspólnej w zakresie, w jakim można to pogodzić z posiadaniem korzystaniem przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu Cywilnego).

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że model współużytkowania (współdzielenia) środków trwałych przez Spółkę oraz P. TU jest uzasadniony nie tylko z perspektywy ekonomicznej (ograniczenie wydatków na takie same środki trwałe używane przez Spółkę oraz P. TU), ale również z perspektywy operacyjnej - biorąc pod uwagę, że w niektórych przypadkach środki trwałe są/będą wykorzystywane przez pracowników zatrudnionych jednocześnie w Spółce oraz P. TU do podobnych czynności oraz procesów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych stanowiących współwłasność Spółki w przypadku, gdy:
   1. współwłasność środków powstała lub powstanie na skutek sprzedaży przez Wnioskodawcę udziału w środkach trwałych stanowiących własność Spółki oraz znajdujących się w jej rejestrze środków trwałych lub,
      
   2. współwłasność środków trwałych powstała lub powstanie na skutek nabycia przez Wnioskodawcę udziału w środkach trwałych (zarówno na podstawie umowy nabycia zawartej przez Spółkę z P TU w odniesieniu do udziału w środkach trwałych stanowiących własność P TU, jak i na podstawie umowy wielostronnej nabycia udziału w środkach trwałych zawartej z zewnętrznym dostawcą)?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku sprzedaży na rzecz P TU udziału w środku trwałym stanowiącym własność Spółki od którego Spółka dokonuje/będzie dokonywać odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych, Wnioskodawca jest/będzie zobowiązany do zmniejszenia wartości początkowej netto tego środka trwałego (tj. wartości początkowej stanowiącej podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych pomniejszonej o dokonane odpisy amortyzacji podatkowej) począwszy od miesiąca następującego po miesiącu zbycia udziału w środku trwałym, w takiej proporcji wartości środka trwałego, w jakiej pozostaje udział P. TU w jego współwłasności?
   
3. W jakiej wartości początkowej należy ustalić wartość środka trwałego stanowiącego współwłasność Wnioskodawcy w przypadku, gdy:
   1. Spółka wspólnie z P TU zakupią nowy środek trwały w określonych udziałach na podstawie umowy z dostawcą (Sytuacja 1),
      
   2. Spółka zakupiła lub zakupi od P. TU określony udział w środku trwałym stanowiącym własność P. TU (Sytuacja 2).
   
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

W ocenie Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych stanowiących jej współwłasność na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”). Wobec powyższego, Wnioskodawca jest i będzie uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych stanowiących współwłasność Spółki w przypadku, gdy (i) współwłasność środków powstała lub powstanie na skutek sprzedaży przez Wnioskodawcę udziału w środkach trwałych stanowiących własność Spółki oraz znajdujących się w jej rejestrze środków trwałych lub (ii) współwłasność środków trwałych powstała lub powstanie na skutek nabycia przez Wnioskodawcę udziału w środkach trwałych (zarówno na podstawie umowy nabycia zawartej przez Spółkę z P TU w odniesieniu do udziału w środkach trwałych stanowiących własność P TU, jak i na podstawie umowy wielostronnej nabycia udziału w środkach trwałych zawartej z zewnętrznym dostawcą).

Zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane przez podatnika wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji podatkowej, co do zasady, są składniki majątkowe spełniające jednocześnie poniższe warunki:

• przewidywany przez podatnika okres ich używania jest dłuższy niż rok;
  

• stanowią własność lub współwłasność podatnika;
  

• zostały przez podatnika nabyte lub wytworzone we własnym zakresie;
  

• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania;
  

• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT.
  
  
  

Do przeniesienia własności składników majątkowych u podatnika będącego osobą prawną może dojść poprzez odpłatne albo nieodpłatne nabycie w formie np. zakupu, zamiany, darowizny, spadku lub na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości albo ich wytworzenia we własnym zakresie (samodzielnie lub przez osoby trzecie na podstawie np. umowy-zlecenia lub umowy o dzieło).

Pojęcia własności i współwłasności uregulowane zostały odpowiednio w art. 140-194 oraz art. 195-221 Kodeksu Cywilnego. Zgodnie z definicją cywilistyczną własność jest prawem majątkowym, którego przedmiotem jest rzecz i które stanowi podstawową formę korzystania z tej rzeczy. Rzeczami natomiast, zgodnie z dyspozycją art. 45 Kodeksu Cywilnego, są wyłącznie przedmioty materialne, które dzieli się na ruchome (ruchomości) oraz nieruchome (nieruchomości).

Art. 195 Kodeksu Cywilnego stanowi, iż własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom. Taki przypadek definiowany jest jako współwłasność, która może być współwłasnością w częściach ułamkowych albo współwłasnością łączną. Współwłasność wyraża się więc w tym, iż własność określonej rzeczy ruchomej lub nieruchomości przysługuje co najmniej dwóm osobom, ale żadnej z nich nie przysługuje wyłączne prawo własności do fizycznie określonej części danej rzeczy.

Współwłasność w częściach ułamkowych, mająca zastosowanie do omawianego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, jest samoistnym stosunkiem prawnym prawa rzeczowego i oznacza, że każdemu ze współwłaścicieli przysługuje, w stosunku do rzeczy wspólnej, określony zakres uprawnień wyrażony udziałem. Udział ten określony jest odpowiednim ułamkiem. W przypadku współwłasności ułamkowej, własność całej rzeczy przysługuje wszystkim współwłaścicielom niepodzielnie, natomiast względem udziału współwłaściciel zajmuje pozycję wyłącznego właściciela.

Mając na uwadze, że w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca:

1. zbył lub też będzie zbywać w przyszłości udział w prawie własności środków trwałych stanowiących własność Spółki oraz znajdujących się w jej rejestrze środków trwałych,
   
2. nabył lub też będzie nabywać w przyszłości udział w prawie własności środków trwałych (zarówno w drodze umowy nabycia zawartej z zewnętrznym dostawcą - w przypadku nowych środków trwałych, jak i na podstawie umowy nabycia z P TU - w przypadku nabycia udziału w środkach trwałych P TU),

- a także zostały/zostaną spełnione pozostałe warunki wskazane w art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, Wnioskodawca jest oraz będzie uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej takich środków trwałych. W ocenie Wnioskodawcy, literalne brzmienie przepisu art. 16a ust. 1 ustawy o CIT przesądza, że amortyzacji podlegają środki trwałe stanowiące współwłasność podatnika.

Ad. 2.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży na rzecz P TU udziału w środku trwałym stanowiącym własność Spółki (tj. znajdującym się w rejestrze środków trwałych Spółki), od którego Spółka dokonuje/będzie dokonywać odpisów amortyzacyjnych, Wnioskodawca jest/będzie zobowiązany do zmniejszenia wartości początkowej netto tego środka trwałego (tj. wartości stanowiącej podstawę do dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych pomniejszonej o dokonane odpisy amortyzacji podatkowej) począwszy od miesiąca następującego po miesiącu zbycia udziału w środku trwałym, w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział P TU w jego współwłasności.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór, suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie, zgodnie z art. 16g ust. 8 ustawy o CIT, w przypadku gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, ma on prawo dokonywać odpisów amortyzacyjnych ustalonych od wartości początkowej środka trwałego w takiej proporcji, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności.

Z zacytowanego powyżej przepisu art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT wynika, iż odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych/wartości niematerialnych i prawnych podatnika. W związku z tym, niezbędne jest prawidłowe określenie tych wartości. Wartość początkowa składnika majątku podlegającego amortyzacji powinna zostać określona na dzień jego przekazania do używania, jednocześnie późniejsza zmiana wartości początkowej może nastąpić w następstwie okoliczności wskazanych w tym przepisie (ulepszenie, aktualizacja wyceny, trwałe odłączenie części składowej lub peryferyjnej) lub innej koniecznej korekty tej wartości.

Wyżej wymienione regulacje nie określają wprost zasad ustalania wartości początkowej w przypadku zbycia przez podatnika udziału w prawie własności środka trwałego podlegającego amortyzacji dla celów podatkowych. Niemniej jednak należy stwierdzić, iż w świetle przywołanych przepisów, następstwem zbycia udziału w prawie własności środka trwałego amortyzowanego przez Spółkę dla celów podatkowych powinno być zmniejszenie jego wartości początkowej netto (czyli wartości początkowej pomniejszonej o dokonane odpisy amortyzacyjne) wykazanej w ewidencji środków trwałych w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział P TU we współwłasności w tym środku trwałym.

W przypadku, gdyby po sprzedaży udziału w prawie własności środka trwałego Spółka nie pomniejszyła wartości początkowej netto tego środka trwałego (tj. wartości stanowiącej podstawę do dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych począwszy od miesiąca następującego po miesiącu zbycia udziału w środku trwałym), przyczyniłoby się to do zawyżenia wartości tego środka trwałego wykazanego w ewidencji środków trwałych Spółki, a tym samym, do zawyżenia odpisów amortyzacyjnych w okresach następujących po sprzedaży współwłasności środka trwałego na rzecz P TU.

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, w którym Spółka oraz P TU zakupią środek trwały na współwłasność (Sytuacja 1), prawidłowym będzie ustalenie przez Spółkę wartości początkowej takiego środka trwałego według udziału przysługującego Wnioskodawcy we współwłasności tego środka trwałego tj. według proporcji ustalonej przez Spółkę oraz P TU w stosunku do ceny nabycia środka trwałego. Ustalona w ten sposób wartość początkowa środka trwałego nabytego przez Spółkę na współwłasność będzie podstawą do dokonywania przez Wnioskodawcę odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m ustawy o CIT.

Jednocześnie w sytuacji, w której Wnioskodawca nabył lub nabędzie w przyszłości od P TU udział w środkach trwałych stanowiących własność P TU (Sytuacja 2), podstawą do dokonywania odpisów amortyzacyjnych przez Spółkę od takich środków trwałych będzie cena nabycia udziału w środkach trwałych przez Spółkę, odzwierciedlająca proporcję, w jakiej Wnioskodawcy przysługuje prawo do ich współdzielenia. Cena nabycia udziału w środkach trwałych zostanie ustalona w umowie sprzedaży w oparciu o wycenę wartości rynkowej poszczególnych środków trwałych przeprowadzoną przez niezależnych rzeczoznawców. W konsekwencji, podstawą do dokonywania odpisów amortyzacyjnych przez Wnioskodawcę od wartości nabytego udziału w środkach trwałych będzie cena nabycia tego udziału określona w umowie sprzedaży zawartej pomiędzy Spółką oraz P TU.

Jakkolwiek przepisy ustawy o CIT nie zawierają szczególnych regulacji, które wskazywałyby na zasady postępowania w przypadku nabycia udziału we własności środka trwałego, to jednak fakt, iż zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, podatnik jest uprawniony do amortyzacji podatkowej udziału we własności środka trwałego (współwłasności), świadczy o tym, że mają do niego zastosowanie odpowiednio wszystkie regulacje dotyczące nabycia, przyjęcia do używania oraz rozpoczęcia amortyzacji środka trwałego stanowiącego współwłasność.

Mając na uwadze powyższe, w sytuacji, gdy Spółka nabyła lub będzie nabywać w przyszłości udział we własności środka trwałego, powinna wprowadzić taki środek trwały do ewidencji środków trwałych w miesiącu nabycia oraz rozpocząć dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej począwszy od następnego miesiąca, zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych będących przedmiotem współwłasności zawiera z kolei art. 16g ust. 8 ustawy o CIT. Zgodnie z ww. przepisem, w przypadku gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, ma on prawo dokonywać odpisów amortyzacyjnych ustalonych od wartości początkowej środka trwałego w takiej proporcji w jakiej pozostaje udział podatnika we współwłasności.

Z kolei samą wartość środka trwałego stanowiącego współwłasność należy ustalić odwołując się do norm zawartych w art. 16g ust. 1 pkt 1 oraz 16g ust. 3 ustawy o CIT.

Art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT wskazuje, że za wartość początkową środka trwałego - w razie odpłatnego nabycia - należy przyjąć cenę jego nabycia, zaś art. 16g ust. 3 ww. ustawy stanowi, że za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego (...). Mając na uwadze literalne brzmienie wskazanych powyżej przepisów, w ocenie Spółki, użyte w obu tych przepisach pojęcie „ceny nabycia” należy w okolicznościach opisanych we wniosku interpretować jako cenę nabycia udziału we własności środka trwałego wynikającą z umowy sprzedaży/faktury otrzymanej przez Spółkę w związku z takim nabyciem.

W świetle powyższego, w przypadku gdy Spółka oraz P TU nabędą udział we własności danego środka trwałego w drodze wielostronnej umowy sprzedaży zawartej z zewnętrznym dostawcą (Sytuacja 1), za wartość początkową takiego środka trwałego Wnioskodawca powinien przyjąć wartość odpowiadającą proporcjonalnemu udziałowi Spółki w zakupionym środku trwałym. Przykładowo, jeżeli środek trwały zakupiony wspólnie przez Spółkę oraz P TU będzie w X% stanowić współwłasność Wnioskodawcy, za wartość początkową takiego środka należy przyjąć X% całkowitej ceny nabycia takiego środka trwałego. Wnioskodawca jako współwłaściciel środka trwałego, będzie uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ustalonej w ten sposób wartości początkowej środka trwałego stanowiącego współwłasność Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane powyżej przepisy dotyczące ustalania wartości początkowej środków trwałych będących przedmiotem współwłasności należy stosować odpowiednio również w przypadku, w którym Wnioskodawca nabył lub nabędzie w przyszłości udział w środkach trwałych stanowiących wcześniej własność P TU (Sytuacja 2). W ocenie Spółki, jako wartość początkową takich środków trwałych, Wnioskodawca powinien przyjąć cenę nabycia przez Spółkę udziału w środku trwałym wyrażoną w umowie sprzedaży, odpowiadającą wartości rynkowej tego udziału. Przykładowo, jeśli umowa sprzedaży będzie stanowić, że P TU sprzedaje Wnioskodawcy udział w wysokości X% w środkach trwałych za cenę stanowiącą Y, to podstawą do dokonywania odpisów amortyzacyjnych przez Wnioskodawcę od wartości udziału nabytego w tych środkach trwałych będzie Y - czyli cena nabycia określona w umowie sprzedaży zawartej pomiędzy Spółką oraz P TU.

Jednocześnie, Wnioskodawca pragnie podkreślić, że każdorazowo cena sprzedaży takiego udziału jest i będzie ustalana na warunkach rynkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych w zakresie:

• uprawnienia do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych stanowiących współwłasność Spółki (pytanie nr 1) – jest prawidłowe;

• obowiązku zmniejszenia wartości początkowej netto tego środka trwałego (tj. wartości początkowej stanowiącej podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych pomniejszonej o dokonane odpisy amortyzacji podatkowej) począwszy od miesiąca następującego po miesiącu zbycia udziału w środku trwałym, w takiej proporcji wartości środka trwałego, w jakiej pozostaje udział P TU w jego współwłasności, w przypadku sprzedaży na rzecz P TU udziału w środku trwałym stanowiącym własność Spółki (pytanie nr 2) – jest prawidłowe;

• ustalenia wartości początkowej środka trwałego stanowiącego współwłasność Wnioskodawcy (pytanie nr 3) – jest prawidłowe.
  
  
  

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.