Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-658/15-2/WM
z 15 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością „Xyz” przedstawione we wniosku z 14 lipca 2015 r. (data wpływu: 16 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 4 sierpnia 2014 r. Spółka rozwiązała umowę o pracę z pracownikiem w trybie natychmiastowym (dyscyplinarnie). Osoba ta od lipca 2014 r. znajdowała się na wypowiedzeniu umowy o pracę z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia, którego termin miał upłynąć 31 października 2014 r. Pracownik odwołał się do sądu od wypowiedzenia i w toku sprawy strony zawarły ugodę sądową na podstawie, której pracownikowi zmieniono świadectwo pracy oraz wypłacono odszkodowanie.

Istotne dla sprawy postanowienia ugody sądowej otrzymały brzmienie:

1. „Na całkowite zaspokojenie roszczeń powoda XXX z pozwów w niniejszej sprawie strona pozwana – Xyz Sp. z o.o. zobowiązuje się zapłacić na rzecz powoda kwotę 24 026,10 zł (dwadzieścia cztery tysiące dwadzieścia sześć złotych i dziesięć groszy), tytułem odszkodowania w związku z rozwiązaniem umowy o pracę w terminie 21 dni od dnia zawarcia niniejszej ugody, przelewem na znany stronie pozwanej rachunek bankowy powoda wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia wskazanemu terminowi płatności”;
2. „Strona pozwana zobowiązuje się wydać powodowi nowe świadectwo pracy, w którym wskaże, że stosunek pracy powoda ustał z dniem 31 października 2014 roku za porozumieniem stron. Nowe świadectwo pracy zostanie przesłane listem poleconym na znany stronie pozwanej adres zamieszkania powoda w terminie 7 dni od dania zawarcia niniejszej ugody”;

Pkt III i pkt IV ugody – bez znaczenia dla sprawy;

5. „Powód oświadcza, że niniejsza ugoda wyczerpuje wszelkie jego roszczenia związane z łączącym go ze stroną pozwaną stosunkiem pracy, w tym roszczenia o wypłatę nagród jubileuszowych, a strona pozwana zrzeka się roszczenia o zwrot już wypłaconych powodowi nagród jubileuszowych.”
   
   

Ugoda zobowiązała Spółkę do zmiany świadectwa pracy i wskazania w świadectwie, że stosunek pracy powoda/pracownika ustał z dniem 31 października 2014 r. Za okres od 4 sierpnia 2014 r. do 31 października 2014 r. powodowi/pracownikowi nie zostało wypłacone wynagrodzenie za pracę z uwagi na zapis w ugodzie potwierdzający, że odszkodowanie wyczerpuje wszelkie roszczenia pracownika w związku ze stosunkiem pracy, w tym z tytułu nagrody jubileuszowej. Wypłacone odszkodowanie jest niższe niż wynagrodzenie, jakie przysługiwałoby powodowi/pracownikowi za okres od 4 sierpnia do 31 października 2014 r. W związku z takimi zapisami ugody Spółka, realizując wypłatę odszkodowania dla powoda/pracownika, dokonała potrącenia zaliczki na podatek dochodowy uznając, że stan faktyczny i zapisy ugody sądowej wskazują na wyłączenie od zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych, spełniając zapisy definicji utraconych korzyści sformułowanych w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka postąpiła prawidłowo dokonując potracenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłaty odszkodowania należnego na podstawie ugody sądowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako płatnika zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, treść ugody wskazuje, że wypłata odszkodowania zastąpiła wynagrodzenie, jakie przysługiwałoby pracownikowi na podstawie umowy o pracę za okres od 4 sierpnia do 31 października 2014 r. oraz wypłatę ewentualnej nagrody jubileuszowej wynikającej z przyjętego w Spółce regulaminu wynagradzania.

Zdaniem Spółki, wypłata odszkodowania w kwocie niższej niż wynagrodzenie – wynikająca z umowy o pracę – jest de facto wypłatą z tytułu utraconych korzyści jakie osiągnąłby pracownik, gdyby Spółka rozwiązała z nim umowę o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia i mieści się w zapisach art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o pdof.

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, że postąpiła prawidłowo dokonując od wypłaty odszkodowania potrącenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” oznacza, że przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów, ze stosunku pracy, za które uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne dokonane przez pracodawcę.

W myśl art. 31 cytowanej ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zauważyć należy, że odszkodowanie stanowi, co do zasady, przychód w rozumieniu cytowanego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, określonym w art. 21 ust. 1 cyt. ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

I tak, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Natomiast w przypadku, gdy wysokość lub zasady ustalania odszkodowania nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas odszkodowanie takie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a) i b) ustawy.

Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 3b cytowanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Warunkiem wystarczającym do powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie więc niezrealizowanie choćby jednej ze wskazanych wyżej przesłanek.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, w toku postępowania sądowego wszczętego z powództwa byłego pracownika Spółka zawarła ugodę sądową, na mocy której zobowiązała się do zapłaty na rzecz powoda kwoty 24 026,10 zł, tytułem odszkodowania w związku z rozwiązaniem umowy o pracę, w terminie 21 dni od dnia zawarcia niniejszej ugody, przelewem na znany stronie pozwanej rachunek bankowy powoda wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia wskazanemu terminowi płatności. Ponadto, Spółka zobowiązała się wydać powodowi nowe świadectwo pracy, w którym wskaże, że stosunek pracy powoda ustał za porozumieniem stron. Ponadto, powód oświadczył, że przedmiotowa ugoda wyczerpuje wszelkie jego roszczenia związane z łączącym go ze stroną pozwaną stosunkiem pracy, w tym roszczenia o wypłatę nagród jubileuszowych, a strona pozwana zrzeka się roszczenia o zwrot już wypłaconych powodowi nagród jubileuszowych.

Zgodnie z art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.) przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Uwzględniając powyższe stwierdzić zatem należy, że kwota wypłacona pracownikowi wynika jedynie z ustaleń pomiędzy stronami ugody, ma charakter umowny, a jej wysokość uwzględnia interesy obu stron. Treść ugody zawiera zmianę trybu rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem na porozumienie stron, zaś kwota odszkodowania zastąpiła wynagrodzenie, jakie przysługiwałoby pracownikowi na podstawie umowy o pracę za okres od 4 sierpnia do 31 października 2014 r. oraz wypłatę ewentualnej nagrody jubileuszowej wynikającej z przyjętego w Spółce regulaminu wynagradzania.

W związku z tym, należy uznać, że określone w ugodzie świadczenie przyznane byłemu pracownikowi nie jest odszkodowaniem wynikającym z przepisów odrębnych ustaw, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zastosowanie w sprawie nie znajdzie także przepis art. 21 ust. 1 pkt 3b tej ustawy, bowiem zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. b) ww. ustawy, zwolnienie nie ma zastosowania do odszkodowań dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Reasumując, stwierdzić należy, że wypłacone odszkodowanie na podstawie ugody sądowej zawartej z byłym pracownikiem stanowi dla niego przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem Spółka postąpiła prawidłowo dokonując potracenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłaty odszkodowania należnego na podstawie ugody sądowej.

W konsekwencji, stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.