Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB4/4511-183/15/PST
z 11 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2015 r. (data wpływu 2 marca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 28 kwietnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie m.in. obowiązku poboru tzw. podatku u źródła w związku z wypłatą wynagrodzeń z tytułu prowizji menadżerów (agentów) w wykonaniu umów o świadczenie przez menadżerów usług polegających na pośredniczeniu przy zawieraniu umów z zawodnikami o profesjonalne uprawianie piłki nożnej – jest prawidłowe, jednak z innych względów niż wskazane przez Wnioskodawcę.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2015 r. złożono ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie m.in. obowiązku poboru tzw. podatku u źródła w związku z wypłatą wynagrodzeń z tytułu prowizji menadżerów (agentów) w wykonaniu umów o świadczenie przez menadżerów usług polegających na pośredniczeniu przy zawieraniu umów z zawodnikami o profesjonalne uprawianie piłki nożnej. Wniosek został uzupełniony w dniu 28 kwietnia 2015 r., w następstwie wezwania z dnia 13 kwietnia 2015 r., znak ITPB4/4510-21/15-2/PST.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pozyskuje zawodników do prowadzonych przez Wnioskodawcę drużyn piłkarskich. Głównym celem uformowania drużyn piłkarskich jest ich uczestnictwo w oficjalnych rozgrywkach piłkarskich i osiąganie jak najlepszych wyników sportowych w tychże rozgrywkach.

Posiadanie drużyny składającej się z profesjonalnych zawodników jest warunkiem koniecznym uczestnictwa Wnioskodawcy w oficjalnych rozgrywkach, które to organizowane są przez E S.A. (mecze ligowe), Polski Związek Piłki Nożnej (P. P.) lub ewentualnie przez UEFA w przypadku rozgrywek międzynarodowych.

Zawodnicy pozyskiwani są przez Wnioskodawcę na dwa sposoby:

1. poprzez transfer zawodnika z innego klubu piłkarskiego - na podstawie tzw. umowy transferowej zawartej bezpośrednio pomiędzy klubem odstępującym oraz Wnioskodawcą jako klubem pozyskującym;
2. poprzez zawarcie stosownej umowy z zawodnikiem niezwiązanym z innym klubem piłkarskim - przy czym w tym przypadku zawodnik jest reprezentowany przez menadżera (agenta), który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz na podstawie posiadanej licencji menadżera wydanej przez FIFA (ewentualnie inną federację sportową), zawiera z Wnioskodawcą umowę, na podstawie której menadżer (agent) pośredniczy w negocjacjach Wnioskodawcy z pozyskiwanym zawodnikiem.

Pozyskany zawodnik świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługi na podstawie kontraktu o profesjonalne uprawianie piłki nożnej.

Z tytułu wykonanego przez menadżera (agenta) zlecenia, należna jest mu ustalona w umowie prowizja, zaś klubowi sportowemu odstępującemu w związku z transferem zawodnika związanego z tymże klubem, należna jest ustalona w umowie transferowej opłata transferowa (wynagrodzenie).

Część menadżerów (agentów) oraz odstępujących klubów sportowych są osobami prawnymi niemającymi na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a zatem w zakresie dochodu uzyskanego z wykonanej na rzecz Wnioskodawcy umowy są podatnikami, o których mowa w art. 3 ust. 2 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (nierezydenci).

Dotychczas, na podstawie art. 26 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca realizował w stosunku do ww. menadżerów i klubów sportowych, niebędących rezydentami, obowiązki płatnika, uznając iż uzyskują oni przychód na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2 i 2a Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z uwagi na brzmienie art. 21 ust. 2 w zw. z art. 26 ust. 1 in fine Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Wnioskodawca uzyskiwał od podatników - nierezydentów certyfikaty rezydencji, w następnej zaś kolejności weryfikował na podstawie stosownej umowy międzynarodowej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu czy zgodnie z tą umową na Wnioskodawcy jako płatniku ciąży obowiązek pobrania podatku, jeżeli zaś taki obowiązek ciąży, to w jakiej stawce.

W uzupełnieniu wniosku Spółka doprecyzowała/sprostowała, że menadżerowie (agenci), z którymi Wnioskodawca zawiera umowy, o których mowa we wniosku są osobami fizycznymi.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie (oznaczone we wniosku numerem 2).

Czy Wnioskodawca powinien rozpoznawać prowizję menadżerów (agentów) wypłacaną przez Wnioskodawcę na ich rzecz w wykonaniu umowy o świadczenie przez menadżerów usług polegających na pośredniczeniu przy zawieraniu umów z zawodnikami o profesjonalne uprawianie piłki nożnej, jako przychód, od którego pobierany jest zgodnie z art. 21 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tzw. podatek u źródła i w rezultacie zgodnie z art. 26 ust. 1 tejże ustawy pobierać jako płatnik zryczałtowany podatek dochodowy od tej wypłaty, względnie zaniechać jego poboru w przypadku, gdy zgodnie z właściwą umową o unikaniu podwójnego opodatkowania jest to dopuszczalne?

Przedstawiając własne stanowisko Spółka stwierdziła, że nie powinna rozpoznawać prowizji menadżerów (agentów) wypłacanej na ich rzecz w wykonaniu umowy o świadczenie przez menadżerów usług polegających na pośredniczeniu przy zawieraniu umów z zawodnikami o profesjonalne uprawianie piłki nożnej, jako przychodu, od którego pobierany jest zgodnie z art. 21 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tzw. podatek u źródła, wobec czego, Wnioskodawca jest zwolniony z obowiązków płatnika wynikających z art. 26 ust. 1 tejże ustawy polegających na pobieraniu zryczałtowanego podatku dochodowego od tej wypłaty, względnie zwolniony z obowiązku weryfikacji, czy dopuszczalne jest zaniechanie jego poboru w myśl właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W ocenie Wnioskodawcy prowizje - świadczenia wypłacane na rzecz osób prawnych [powinno być: osób fizycznych – przyp. tutejszego organu] - agentów (menadżerów), niebędących rezydentami, z tytułu świadczonych przez tych menadżerów (agentów) usług polegających na pośredniczeniu przy zawieraniu przez Wnioskodawcę z zawodnikiem umowy o profesjonalne uprawianie piłki nożnej, nie są przychodami, o których mowa w art. 21 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a zatem nierezydenci ci w tym zakresie nie podlegają tzw. ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Stanowisko Wnioskodawcy oparte jest na analizie następujących przepisów prawa.

Na wstępie podkreślić należy, iż ww. przychód uzyskiwany przez nierezydenta - menadżera (agenta) nie może być kwalifikowany jako przychód z art. 21 ust. 1 pkt 1, 3, 4 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W ocenie Wnioskodawcy przychód ten nie stanowi nadto:

1. przychodów z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
2. przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
   

Po pierwsze, przychód ten nie może stanowić przychodu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, albowiem w opisanym stanie faktycznym nie występuje pośrednik prowadzący działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium RP (vide: stanowisko Wnioskodawcy w zakresie odpowiedzi na pytanie nr 1). Nadto dodać, iż w tym przypadku menadżer (agent) również nie świadczy usług w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej na terytorium RP, gdyż usługi te mają odmienny charakter aniżeli widowiskowy, rozrywkowy lub sportowy, są to bowiem typowe usługi pośredniczenia przy zawarciu Umowy. W ocenie Wnioskodawcy nie ma w tym przypadku znaczenia fakt, iż umowa, przy której agent (menadżer) pośredniczy, jest związana z uprawianiem sportu, albowiem powiązanie to występuje dopiero w odniesieniu do umowy o profesjonalne uprawianie piłki nożnej, nie zaś umowy menadżerskiej.

W rezultacie wypłacana przez Wnioskodawcę na rzecz nierezydenta - menadżera (agenta) prowizja nie stanowi przychodu, o którym mowa w art. 21 ust. 2 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Po wtóre, świadczenie agenta (menadżera) realizowane na podstawie umowy zawartej z Wnioskodawcą nie jest żadnym z świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2b Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak również nie jest świadczeniem „o podobnym charakterze” w rozumieniu tego przepisu.

W ocenie Wnioskodawcy oczywistym jest, iż świadczenia menadżera (agenta) nie mogą zostać uznane za usługi księgowe, badania rynku, usługi prawne, usługi reklamowe, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, gwarancji i poręczeń jak również do nich podobne. Jednocześnie w ocenie Wnioskodawcy, usługi te nie mogą być kwalifikowane jako usługi doradcze lub usługi rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu.

Zauważyć należy, iż na mocy umowy zawartej pomiędzy agentem (menadżerem) a Wnioskodawcą, menadżer realizuje kompleks czynności zmierzających do (1) doprowadzenia do nawiązania kontaktu pomiędzy Wnioskodawcą oraz wybranym przez Wnioskodawcę piłkarzem, którego Wnioskodawca ma zamiar pozyskać, (2) rozpoczęcia pomiędzy nimi negocjacji dotyczących warunków ewentualnej umowy oraz (3) do zawarcia pomiędzy nimi umowy o profesjonalne uprawianie piłki nożnej na warunkach uprzednio przez strony wynegocjowanych. Na podstawie zawartej umowy agent (menadżer) bierze aktywny udział w negocjacjach umowy pomiędzy Wnioskodawcą i piłkarzem, dbając o to, aby negocjowana umowa została zawarta na korzystnych dla Wnioskodawcy warunkach. Z tytułu usług świadczonych przez agenta (menadżera) prowizja jest mu należna wyłącznie jeżeli dojdzie do zawarcia pomiędzy Wnioskodawcą i zawodnikiem umowy o profesjonalne uprawianie piłki nożnej.

Świadczenia agenta (menadżera) nie są świadczeniami doradczymi lub rekrutacyjnymi pracowników i pozyskiwania personelu, jak również świadczeniami do nich podobnymi, gdyż:

• świadczenia, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2b Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są zobowiązaniami starannego działania, zaś świadczenie agenta (menadżera) z uwagi na fakt, iż prowizja należna jest wyłącznie w przypadku dojścia do zawarcia umowy pomiędzy Wnioskodawcą i piłkarzem, jest typowym zobowiązaniem rezultatu, a zatem zobowiązaniem całkowicie odmiennej natury niż te określone w ww. przepisie ustawy;
• wykładnia językowa nakazuje „usługi doradcze” traktować jako usługi polegające na „udzielaniu porady, wskazywaniu sposobu postępowania w jakiejś sprawie” (słownik internetowy PWN, www.sjp.pwn.pl), a więc jako usługi całkowicie niepodobne do usług menadżera polegających na stwarzaniu warunków do rozpoczęcia i prowadzenia negocjacji oraz prowadzeniu negocjacji pomiędzy dwoma stronami umowy w celu doprowadzenia do zawarcia umowy korzystnej dla jednej ze stron;
• wykładnia językowa i celowościowa nakazuje rozumieć „usługi rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu” jako usługi polegające na świadczeniu pomocy przy odnajdywaniu potencjalnych pracowników o cechach wymaganych na danym stanowisku, na którym ma nastąpić zatrudnienie, przy czym warunki tego zatrudnienia zazwyczaj są z góry określone (a zatem usługodawca przede wszystkim poszukuje odpowiedniego kandydata na wskazane stanowisko), podczas gdy usługi menadżera (agenta) nie polegają na poszukiwaniu zawodnika, który spełniałby wymagania Wnioskodawcy, gdyż to Wnioskodawca samodzielnie ustala, którego piłkarza zamierza pozyskać, zaś menadżer jako usługodawca aranżuje sposobność porozumienia się Wnioskodawcy z wybranym piłkarzem oraz prowadzi negocjacje w ten sposób, aby doszło do zawarcia umowy na warunkach, które nie są z góry znane stronom, lecz są ustalane w toku tych negocjacji.

Mając powyższe na względzie, usługi świadczone przez menadżerów (agentów) nie są usługami, o których mowa w art. art. 21 ust. 1 pkt 2b Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak również nie są usługami do nich podobnymi oraz, co oczywiste, nie są również innymi świadczeniami, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy.

W rezultacie, z uwagi na fakt iż przychody uzyskane w przedstawionym stanie faktycznym przez agentów (menadżerów) z tytułu prowizji, nie są jednym z przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca jako podmiot dokonujący wypłat tych należności na rzecz zagranicznej osoby prawnej, nie powinien rozpoznawać tej wypłaty jako przychód nierezydenta podlegający tzw. podatkowi u źródła, a w rezultacie nie powinien pełnić obowiązków płatnika wynikających z art. 26 ust. 1 tejże ustawy polegających na pobieraniu zryczałtowanego podatku dochodowego od tej wypłaty, względnie weryfikacji istnienia zwolnienia z poboru tego podatku w myśl właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe, jednak z innych względów niż wskazane przez Wnioskodawcę.

Tytułem wstępu należy zauważyć, iż Wnioskodawca doprecyzował/sprostował, że menadżerowie (agenci), z którymi zawiera umowy o świadczenie usług polegających na pośredniczeniu przy zawieraniu umów z zawodnikami o profesjonalne uprawianie piłki nożnej, o których mowa we wniosku są osobami fizycznymi. Z tego względu ocena prawa tutejszego organu odnosi się do skutków prawnych wynikających z ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm. – zwana dalej również: „Ustawą”), a nie jak wskazuje we własnym stanowisku Wnioskodawca do regulacji ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Z powyższego też względu uznano stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe, gdyż skutki podatkowe wywiedzione przez Spółkę mają swoje oparcie w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych..

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2a Ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wskazana wyżej zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Rzeczpospolita Polska ma prawo do opodatkowania osób fizycznych niebędących jej rezydentami podatkowymi, ale tylko w zakresie dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów położonych na jej terytorium. Nie są natomiast w Polsce opodatkowane osoby fizyczne z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski miejsca zamieszkania lub zakładu.

Art. 29 ust. 1 Ustawy stanowi, że podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów:

1. z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;
2. z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;
3. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;
4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;
5. z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu

Stosownie do art. 41 ust. 4 Ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Na podstawie art. 42 ust. 1 zdanie pierwsze Ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 Ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (IFT-1/IFT-1R), również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Mając na uwadze przedstawiony stan sprawy we wniosku należy rozważyć, czy w przedmiotowej sprawie znajdą zastosowania art. 29 ust. 1 pkt 1, 2 i 5 Ustawy.

Z wniosku nie wynika aby można było uznać umowy o świadczenie przez menadżerów (agentów) usług polegających na pośredniczeniu przy zawieraniu umów z zawodnikami o profesjonalne uprawianie piłki nożnej jako spełniające przesłanki art. 29 ust. 1 pkt 1 i 2 Ustawy gdyż menadżerowie (agenci) świadczą usługi oparte o zobowiązanie do określonego rezultatu a nie zobowiązanie do starannego działania. Nie mieści się to w ramach określonej umowy zlecenia czy świadczenia usług doradczych. Oczywistym wydaje się, że nie można także opisanych usług zakwalifikować jako działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej.

Z kolei przepis art. 29 ust. 1 pkt 5 Ustawy zawiera otwarty katalog usług, których świadczenie podlega opodatkowaniu ww. podatkiem „u źródła”, czyli w Polsce, czego dowodem jest użyte przez ustawodawcę sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”. Za „świadczenia o podobnym charakterze” należy uznać świadczenia o podobnym zakresie działań w ramach świadczonych usług.

Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane, przy czym decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 Ustawy po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po osiągnięciu jednoznacznego wniosku, że zawiera ona istotne elementy świadczeń wymienionych w tym przepisie. O tym, czy dane świadczenie można zakwalifikować do usług opodatkowanych podatkiem zryczałtowanym decydujące znaczenie ma treść uregulowania samej umowy oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko jej nazwa.

Zgodnie z definicją słownikową (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, http://sjp.pwn.pl) „pośrednictwo” to:

1. „działalność osoby trzeciej mająca na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron”;
2. „kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy”.

W przypadku zatem umowy o świadczenie przez menadżerów (agentów) usług polegających na pośredniczeniu przy zawieraniu umów z zawodnikami o profesjonalne uprawianie piłki nożnej dochodzi do zdarzeń gospodarczych pomiędzy trzema podmiotami: zleceniodawcą, zleceniobiorcą oraz podmiotem trzecim (menadżerem/agentem) zawierającym w efekcie usługi pośrednictwa w zawarciu umowy pomiędzy zleceniobiorcą a zleceniodawcą.

Tym samym ww. usługi nie spełniają usług wskazanych w art. 29 ust. 1 pkt 5 Ustawy - jak również nie mają podobnego charakteru do świadczeń w nim wymienionych, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w tym przepisie.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania oraz przedstawiony stan sprawy należy stwierdzić, że przychód menadżerów/agentów, tj. osób nieposiadających miejsca zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej z tytułu wykonywanych na rzecz Wnioskodawcy usług polegających na pośredniczeniu przy zawieraniu umów z zawodnikami o profesjonalne uprawianie piłki nożnej nie będzie podlegał w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, Wnioskodawca nie ma obowiązku potrącania podatku u źródła od płatności dokonanych na rzecz nierezydentów (menadżerów/agentów).

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika i nie wywołuje skutków prawnych dla innych podmiotów (np. podatników).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.