Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-602/15/EK
z 1 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2015 r. (data wpływu 3 czerwca 2015 r.), uzupełniony w dniu 20 lipca 2015 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu rozliczenia importu towarów oraz przeliczenia kwot wykazanych na fakturze wystawionej w walucie obcej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 20 lipca 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu rozliczenia importu towarów oraz przeliczenia kwot wykazanych na fakturze wystawionej w walucie obcej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Firma, którą Pan prowadzi jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego rozlicza się Pan podatkową księgą przychodów i rozchodów. Firma prowadzi działalność w zakresie handlu detalicznego materiałami budowlanymi. Dokonuje nabyć towarów handlowych od producentów krajowych i zagranicznych. Z zagranicy dokonuje importu grzejników od tureckiej firmy P. W zakresie importu, towary obejmuje procedurą uproszczoną na podstawie art. 33a ustawy VAT. Podatnik rozlicza VAT od importu towarów poprzez deklarację VAT bez konieczności wcześniejszej zapłaty podatku należnego do urzędu celnego (art. 33a ustawy o VAT). Stosuje uproszczone procedury celne, o których mowa w art. 76 ust. 1 lit. b) lub c) rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (czyli uproszczone zgłoszenie celne i wpis do rejestru). W deklaracji VAT wykazuje zarówno podatek należny, jak i naliczony. Kwotę podatku naliczonego stanowi wówczas, na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 5 ustawy o VAT, kwota podatku należnego z tytułu importu towarów (czyli kwota podatku należnego wykazana w deklaracji). Natomiast prawo do obniżenia kwoty podatku należnego przysługuje w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym od importu towarów (art. 86 ust. 10 pkt 2a ustawy o VAT). Przy czym, jeżeli podatnik nie odliczy VAT w ww. terminie, to może tego dokonać w jednym z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych. Faktury dokumentujące zakup wystawiane są w walucie obcej (EURO). Dla celów VAT przeliczenia na złote kwot wykazanych w walucie obcej dokonuje się zgodnie z przepisami celnymi (art. 31a ust. 3 ustawy o VAT). Oznacza to, że podatek od towarów i usług, podatek akcyzowy i cło ujmuje się zawsze w kwocie wyliczonej przez urząd celny, wykazanej w dokumencie odprawy celnej. Do przeliczenia na walutę polską dla celów podatku dochodowego dokonuje się według kursu średniego ogłoszonego dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury dokumentującej zakup (art. 30 ust. 2 pkt 2 ustawy o rachunkowości). Powyższy kurs stosowany jest zarówno do wyceny faktury od kontrahenta zagranicznego, jak i do wyceny towarów przyjmowanych do magazynu jednostki (na podstawie dokumentu Pz).

W jednym przypadku w związku z dokonanym importem i wprowadzeniem na rynek europejski grzejników od firmy P. miało miejsce następujące zdarzenie.

Firma I. spółka z o.o. Grupa … dokonała importu towarów i wprowadziła na rynek europejski grzejniki produkcji tureckiej firmy P. Zastosowano procedurę uproszczoną rozliczenie VAT - zgodnie z art. 33a ustawy o VAT.

Spółka I. otrzymała dokument odprawy celnej w dniu 24 listopada 2014 r. Kurs celny w dniu dokonania odprawy wynosił 4,2228. Wartość celna towaru = 100.782 zł, VAT należny od importu 23.180 zł. Ponadto Spółka I. uiściła koszty odprawy celnej na kwotę 2.360,12 zł.

W momencie otrzymania importowane towary nie spełniały odpowiednich parametrów i w związku z tym całą partię towaru Spółka I. zareklamowała u dostawcy. Dostawca towarów – firma P. przeniósł na Pana firmę całą partię towarów. Firma P., która w chwili dokonania dostawy nie posiadała na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności, dokonała dostawy grzejników na rzecz Pana firmy w dniu 8 stycznia 2015 r. (dzień faktycznego dostarczenia towaru do Pana firmy). W związku z tym otrzymał Pan fakturę od firmy P. wystawioną dnia 7 stycznia 2015 r. Oryginał faktury otrzymał Pan przesyłką kurierską w pierwszym tygodniu lutego 2015 r. W dniu 27 marca 2015 r. dokonał Pan w całości zapłaty wynikającej z niej kwoty. Przedmiotowa partia towarów nie opuściła granic Unii Europejskiej. Doprowadziło to do sytuacji, że na Pana firmę jako ostatecznego właściciela grzejników, nie został wystawiony Jednolity Dokument Celny - formularz zgłoszenia celnego towarów, który określa wysokość zobowiązania z tytułu podatku od towarów i usług. Dokumenty odprawy celnej znajdują się w posiadaniu spółki I. W związku z powyższym spółka I. wystąpiła do Pana firmy o podpisanie porozumienia w tej sprawie i refundację kosztów poniesionych celem wprowadzenia na polski rynek grzejników z Turcji, tj. 23.180,00 zł tytułem uiszczonego VAT oraz „2.2360,12 zł” jako refaktura kosztów odprawy celnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w zaistniałej sytuacji, tj. podpisania porozumienia ze Spółką I. i zapłaty ww. należności na jej rzecz (VAT oraz kosztów odprawy celnej) Pana firma będzie mogła dokonać odliczenia VAT w deklaracji jako podatku naliczonego, w jakim terminie i na podstawie jakich dokumentów?
2. Czy Pana firma dokonuje prawidłowego przeliczenia na złote faktury otrzymanej w walucie obcej? Dla celów VAT przeliczenia na złote kwot wykazanych w walucie obcej dokonuje się zgodnie z przepisami celnymi (art. 31a ust. 3 ustawy o VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym we wniosku oraz jego uzupełnieniu, stosując procedurę uproszczoną kwotę podatku naliczonego stanowi na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 5 ustawy o VAT, kwota podatku należnego z tytułu importu towarów, czyli kwota podatku należnego wykazana w deklaracji VAT. Natomiast prawo do obniżenia kwoty podatku należnego przysługuje w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym od importu towarów. Jeżeli podatnik nie odliczy VAT w powyższym terminie, wówczas może tego dokonać w jednym z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych.

W zaistniałej sytuacji nie wystąpi kwota podatku należnego. Wystąpi jedynie kwota podatku naliczonego, zapłacona na rzecz firmy I. na mocy zawartego porozumienia. Kwota zapłaconego podatku zostanie odliczona w pozycji „...” deklaracji VAT w miesiącu rozliczenia jej z firmą I. Dokumentem potwierdzającym kwotę podatku naliczonego będzie oryginalny dokument SAD wystawiony na Spółkę I., porozumienie zawarte między Spółką I. a Pana firmą oraz bankowy dowód uiszczenia należności z tytułu VAT na rzecz spółki I.

Pana zdaniem, przeliczenia na złote kwot wykazanych w fakturze wystawionej w walucie obcej dla celów VAT należy dokonać zgodnie z przepisami celnymi (art. 31a ust. 3 ustawy o VAT), tj. w kwocie wyliczonej przez urząd celny, wykazanej w dokumencie odprawy celnej SAD.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jak stanowi art. 2 pkt 7 ww. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o imporcie towarów - rozumie się przez to przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W ust. 2 powyższego artykułu przewidziano, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do brzmienia art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. nabywcą jest:
   1. w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej - podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
   2. w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,
3. dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Według regulacji art. 22 ust. 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

1. towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy;
2. towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz - miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem;
3. towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy;

(…).

Stosownie do brzmienia art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z ust. 6 powyższego artykułu, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W myśl art. 30b ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania z tytułu importu towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy.

Do podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1-3, dolicza się opłaty oraz inne należności, jeżeli organy celne mają obowiązek pobierać te należności z tytułu importu towarów (art. 30b ust. 6 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

W ust. 3 powyższego artykułu przewidziano, że w przypadku importu towarów przeliczenia na złote dokonuje się zgodnie z przepisami celnymi.

Jak stanowi art. 19a ust. 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do brzmienia ust. 2 powyższego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi:

1. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:




1. nabycia towarów i usług,
   
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi;




2. w przypadku importu towarów - kwota podatku:




1. wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,
   
2. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a,
   
3. wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku, o którym mowa w art. 33b;




3. zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;
   
4. kwota podatku należnego z tytułu:




1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca,
   
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9,
   
4. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11.

(…).

Z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Jak stanowi art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Na podstawie regulacji art. 86 ust. 10b pkt 3 cyt. ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 lit. a, b i d - powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

W art. 86 ust. 11 ustawy przewidziano, że jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Według regulacji ust. 13 ww. artykułu, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

W myśl ust. 13a cyt. artykułu, jeżeli podatnik w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów oraz świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 podatnikiem jest nabywca towarów lub usług, nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10 i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od końca roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w związku z zakupem grzejników od firmy tureckiej nie wystąpił u Pana import towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Z treści wniosku wynika bowiem, że dostawa ta została dokonana, gdy towar znajdował się już na terytorium Polski. Powyższe prowadzi do wniosku, że w wyniku ww. transakcji – w świetle regulacji art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy – stał się Pan podatnikiem i winien rozliczyć dostawę towarów, jako ich nabywca. Zatem – wbrew Pana twierdzeniu – w przedstawionej sytuacji wystąpiła kwota podatku należnego. Wystąpiła również kwota podatku naliczonego, jednak nie była to jak Pan wskazał kwota podatku zapłacona na rzecz firmy I. na mocy zawartego porozumienia, lecz kwota podatku należnego z tytułu dostawy towarów, dla której stał się Pan podatnikiem jako ich nabywca, o czym stanowi art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. b ustawy. Należy wyjaśnić, że w świetle art. 29a ust. 6 ustawy do podstawy opodatkowania wchodzą podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy od nabywcy, a w przedmiotowym przypadku zobowiązał się Pan pokryć koszty na rzecz podmiotu trzeciego, a nie na rzecz firmy tureckiej (dokonującej dostawy). Zatem koszty te nie mogą zostać wliczone do podstawy opodatkowania z tytułu dokonanego nabycia (dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca). Przepisy nie regulują natomiast formy, w jakiej należy dokonać wyliczenia kwoty podatku należnego a tym samym naliczonego w przypadku dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca. Zatem można było w tym celu sporządzić odrębny dokument księgowy lub dokonać stosownych wyliczeń na fakturze otrzymanej od kontrahenta zagranicznego. W kwestii terminu wykazania podatku naliczonego – co do zasady miał Pan prawo tego dokonać w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym, czyli w rozliczeniu za styczeń 2015 r., pod warunkiem, że kwota podatku należnego w tym okresie została uwzględniona. Okoliczności sprawy wskazują jednak, że kwota podatku należnego w tym okresie nie została uwzględniona. Zatem – jak stanowi art. 86 ust. 13a ustawy – można obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, czyli za styczeń 2015 r., nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od końca roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W odniesieniu do kwestii kursu stosowanego dla potrzeb przeliczenia kwot wykazanych w fakturze wystawionej w walucie obcej należy wskazać, że wbrew Pana twierdzeniu nie można przyjąć go zgodnie z przepisami celnymi, gdyż nie wystąpił u Pana import towarów. W konsekwencji, przeliczenia tego należy dokonać zgodnie z regulacją art. 31a ust. 1 ustawy, czyli wg kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego lub według kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Skoro w treści wniosku wskazał Pan, że firma P. dokonała dostawy w dniu 8 stycznia 2015 r. (dzień faktycznego dostarczenia towaru do Pana firmy), to o ile faktycznie w tym momencie przeszło na Pana prawo do rozporządzania nimi jak właściciel, dla potrzeb przeliczenia kwot wykazanych w walucie obcej powinien Pan przyjąć kurs waluty, zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.