Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-656/15-2/MK
z 30 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z poźn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2015 r. (data wpływu 27 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz nierezydenta z tytułu prawa do dystrybucji (dalszej odsprzedaży) oprogramowania komputerowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz nierezydenta z tytułu prawa do dystrybucji (dalszej odsprzedaży) oprogramowania komputerowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

A. Sp. z o.o. (dalej „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest podmiotem specjalizującym się w dostarczaniu rozwiązań informatycznych dla przedsiębiorstw, w szczególności z sektora bankowego i finansowego. W ramach prowadzonej działalności Spółka oferuje produkty B. oraz rozwiązania oparte na technologii stworzonej przez tą firmę, a także doradztwo i wsparcie wdrożeniowe. B. Software Inc to korporacja międzynarodowa z branży informatycznej. Wnioskodawca współpracuje bezpośrednio z jedną ze spółek należących do grupy kapitałowej B., B. Software Ltd z siedzibą w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca jest oficjalnym przedstawicielem i dystrybutorem subskrypcji B. w Polsce. B. to otwarta platforma do zarządzania krytycznymi dokumentami i procesami w firmie. B. automatyzuje zarządzanie dokumentami i treścią w procesach biznesowych. Wersja B. Enterprise jest dystrybuowana na zasadzie subskrypcji, która zawiera gwarancję i kompleksowe wsparcie.

Wnioskodawca jako przedstawiciel B. zajmuje się dystrybucją subskrypcji na to oprogramowanie na terenie Polski. Oprogramowanie nie jest sprzedawane w formie rzeczowej jako pudełko z programem komputerowym, który należałoby wgrać do systemu informatycznego przedsiębiorstwa. Oprogramowanie sprzedawane jest w formie subskrypcji, oznacza to, że klient nabywa niejako usługę polegającą na udostępnianiu oprogramowania do korzystania przez określony czas w zamian za uiszczanie opłat.

Wnioskodawca pośredniczy w sprzedaży produktów marki B., poszukuje klientów na tego typu oprogramowanie, promuje go, wykonuje prezentacje, uczestniczy od początku do końca w jego dystrybucji m.in. poprzez zakładanie konta użytkownika końcowego, za pośrednictwem, którego klient końcowy pobiera oprogramowanie, i we wdrożeniu oraz we wszelkich kontaktach pomiędzy użytkownikiem końcowym a B.. Płatności od klienta końcowego za nabycie oprogramowania przechodzą w całości przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca samodzielnie ustała cenę dla klienta końcowego, zaś do producenta oprogramowania, firmy B., przekazuje kwotę należności wynikającą z umowy partnerskiej na podstawie otrzymanej faktury VAT.

Zgodnie z postanowieniami umowy partnerskiej podpisanej pomiędzy Spółką a B., Spółka nabywa licencję niewyłączną, nieprzenoszalną służącą wyłącznie dla celów wykonania umowy partnerskiej. Spółka jest uprawniona do korzystania z oprogramowania w ściśle określonym celu związanym z wypełnieniem umowy partnerskiej tj. w celu oferowania i sprzedaży produktów marki B., pokazywania funkcjonalności oprogramowania, dostosowywania produktów B. do specyfiki działalności i potrzeb użytkownika końcowego oraz wykorzystania wyłącznie w związku z wykonaniem swojego zobowiązania z tytułu umowy partnerskiej.

Na podstawie ww. umowy licencyjnej spółka nie nabywa majątkowych praw autorskich do oprogramowania, ani licencji na to oprogramowanie na własne potrzeby, Spółka nie korzysta z tego oprogramowania w zakresie własnej działalności, tj. nie wykorzystuje oprogramowania do zarządzania dokumentami we własnej firmie. Jednocześnie Spółka nie nabywa oprogramowania po to, aby przenieść go na klienta końcowego. Powyższe oznacza, że Wnioskodawca nie jest użytkownikiem (tj. nie nabywa licencji ani praw autorskich na własny użytek, niezbędnych do korzystania z ww. oprogramowania), czy też w celu sprzedaży tych praw i czerpania z tego korzyści; pośredniczy jedynie w ich dystrybucji (dalszej odsprzedaży) - traktując oprogramowanie jak towar handlowy.

Umowę licencyjną na korzystanie z oprogramowania przez użytkownika końcowego zawiera wyłącznie ten użytkownik końcowy bezpośrednio z firmą B. akceptując treść umowy licencyjnej w wersji elektronicznej po zalogowaniu na konto użytkownika, za pośrednictwem którego następuje subskrypcja oprogramowania. To właśnie użytkownik końcowy przy instalacji oprogramowania wyraża zgodę na warunki użytkowania programu i warunki umowy licencyjnej. Warunki umowy licencyjnej zawieranej bezpośrednio pomiędzy B. i użytkownikiem końcowym (End User) dotyczą wyłącznie zgody na używanie przez użytkownika końcowego oprogramowania B., na określonej liczbie stanowisk, w celu wykorzystywania oprogramowania we własnej działalności gospodarczej użytkownika, bez prawa do dalszego jej przenoszenia lub sublicencjonowania. Kontrahent Wnioskodawcy nie posiada na terytorium Polski zakładu w rozumieniu polsko - brytyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wynagrodzenie wypłacane w Polsce przez Wnioskodawcę na rzecz B. na podstawie umowy partnerskiej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz czy Wnioskodawca dokonując wypłaty ww. wynagrodzenia zobowiązany jest, jako płatnik, do poboru tego podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę na rzecz B. na podstawie umowy partnerskiej nie podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych i w konsekwencji, Wnioskodawca dokonując wypłaty ww. wynagrodzenia na rzecz spółki, mającej rezydencję podatkową w Wielkiej Brytanii, nie jest zobowiązany do poboru tego podatku jako płatnik.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm., dalej jako: ustawa o podatku CIT) podatnicy, jeżeli nie mają na terenie Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku CIT z tytułu uzyskanych w Polsce przychodów z odsetek, praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) pobierany jest podatek dochodowy w wysokości 20% przychodów.

Ww. regulacja stosowana jest z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnego opodatkowania, których Polska jest stroną. Biorąc pod uwagę to, że kontrahent Wnioskodawcy jest rezydentem Wielkiej Brytanii, pod uwagę należy wziąć zapisy Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840, dalej jako: UPO).

Art. 7 ust. 1 UPO przewiduje opodatkowanie zysków z przedsiębiorstw wyłącznie w państwie siedziby przedsiębiorstwa, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w innym umawiającym się państwie przez położony tam zakład.

Powyższa reguła nie dotyczy szczególnych rodzajów dochodów uregulowanych odrębnie w Konwencji. Dochodami takimi są, między innymi, należności licencyjne. Zgodnie z art. 12 ust. 1 UPO należności licencyjne powstałe w Polsce wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Wielkiej Brytanii podlegają, co do zasady opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii, ale mogą być też opodatkowane w Polsce, jednak w wysokości nie przekraczającej 5% wypłacanych kwot.

W regulacji tej sformułowana została dodatkowo definicja należności licencyjnych. Zgodnie z art. 12 ust. 3 UPO określenie „należności licencyjne” użyte w tym przepisie „oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego (włącznie z filmami dla kin oraz filmami lub taśmami transmitowanymi w radiu lub telewizji), wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how)”.

Z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jasno wynika, że podatkowi u źródła podlegają należności wypłacane kontrahentowi z tytułu używania lub prawa do używania praw autorskich (w tym miejscu Wnioskodawca nie odnosi się do występującego w UPO rozróżniania na prawa autorskie do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego) tymczasem, w ocenie Wnioskodawcy, należności jakie wypłaca on dla spółki B. nie są należnościami za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich bowiem Wnioskodawca nie nabywa od B. ani majątkowych praw autorskich, ani licencji na używanie oprogramowania.

Zgodnie z warunkami umowy partnerskiej zawartej przez Wnioskodawcę z B., ten pierwszy uzyskuje prawo zapewnienia użytkownikom końcowym dostępu do oprogramowania kontrahenta, nie nabywając jakichkolwiek praw autorskich, czy licencji do tego oprogramowania. Wszelkie prawa autorskie związane z przedmiotem umowy pozostają własnością B., a prawo do korzystania z tego przedmiotu, czyli licencja na korzystanie z oprogramowania udzielana jest bezpośrednio przez B. użytkownikowi końcowemu (End User) i dotyczy wyłącznie zgody na używanie przez użytkownika końcowego oprogramowania B., na określonej liczbie stanowisk, w celu wykorzystywania oprogramowania we własnej działalności gospodarczej użytkownika, bez prawa do dalszego jego przenoszenia lub sublicencjonowania.

W związku z powyższym należy przyjąć, że wynagrodzenie otrzymywane przez B. na podstawie Umowy partnerskiej nie mieści się w katalogu należności wskazanych w art. 12 ust. 3 UPO, w szczególności nie stanowi ono opłaty za użytkowanie lub prawo do użytkowania praw autorskich, a w konsekwencji nie ma charakteru opłaty licencyjnej w rozumieniu UPO.

Brak kwalifikacji tego typu opłat jako należności licencyjnych oraz fakt, iż B. nie posiada w Polsce zakładu oznacza, że do wypłacanego wynagrodzenia zastosowanie znajdzie ogólna reguła miejsca opodatkowania wyrażona w art. 7 ust. 1 UPO określająca, iż wyłącznym miejscem opodatkowania zysków przedsiębiorstw jest miejsce siedziby kontrahenta.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 17 grudnia 2014 roku, sygn. akt IPPB5/423-976/14-2/AJ oraz w interpretacji z dnia 28 sierpnia 2014 roku, sygn. IPPB5/423-655/14-2/AM, jak również w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 10 stycznia 2014 roku, sygn. akt ILPB4/423-409/13-3/MC).

Podobne stanowisko prezentuje również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z 20 listopada 2012 roku, sygn. akt IBPBI/2/423-1049/12/PC. W tej ostatniej interpretacji organ wyraził stwierdzenie, w stanie faktycznym niemal tożsamym z tym przedstawionym w niniejszym wniosku, że: „Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca pośredniczy w sprzedaży licencji na korzystanie z projektów, prezentacji, grafiki, drobnego oprogramowania komputerowego. W takim wypadku czynność prawna polegająca na udzieleniu licencji do korzystania z ww. utworów realizowana jest pomiędzy ich twórcami, tj. zagranicznymi osobami prawnymi, a nabywcami, tj. końcowymi użytkownikami.

Wnioskodawca nie jest użytkownikiem (tj. nie nabywa licencji ani praw autorskich na własność, tj. na własny użytek, niezbędnych do korzystania z ww. oprogramowania), czy też w celu sprzedaży tych praw i czerpania z tego korzyści; pośredniczy jedynie w ich dystrybucji (dalszej odsprzedaży) traktując jako towar handlowy. Zatem, Wnioskodawca - jako osoba pośrednicząca pomiędzy twórcą pojedynczego egzemplarza ww. oprogramowania a finalnym nabywcą - nie jest stroną umowy licencyjnej, zawieranej między twórcą ww. programów a końcowym użytkownikiem oprogramowania. Wnioskodawca nabywając i odsprzedając przedmiotowe towary wraz z licencją nie nabywa ani nie przenosi praw autorskich ani licencji lecz wyłącznie pośredniczy w dalszej sprzedaży towarów handlowych. Zatem płatności dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahentów (twórców ww. oprogramowania, tj. zagranicznych osób prawnych) nie stanowią należności licencyjnych, z uwagi na fakt, że pojedyncze egzemplarze projektu, prezentacji, grafiki, oprogramowania komputerowego oraz licencje na korzystanie z ww. oprogramowania stanowią tylko i wyłącznie towar, którym Wnioskodawca handluje.”

Jeżeli więc wynagrodzenie kontrahenta wypłacane na podstawie Umowy partnerskiej nie podlega opodatkowaniu w Polsce, Wnioskodawca nie jest również zobowiązany do potrącenia z wynagrodzenia należnego kontrahentowi zryczałtowanego podatku na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o podatku CIT. Spółka nie jest zobowiązana do pobierania tzw. podatku u źródła od postawionych do dyspozycji B. kwot pieniężnych stanowiących zapłatę z tytułu umowy partnerskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.