Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-362/15/MM
z 5 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2015 r. (data wpływu 2 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 maja 2015 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 29 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń od podatku w ramach tzw. ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń od podatku w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 20 maja 2015 r. Nr ITPB2/4511-362/15-2/MM wezwano Wnioskodawczynię do ich usunięcia. Wniosek uzupełniono w dniu 29 maja 2015 r.

We wniosku tym oraz w piśmie uzupełniającym przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest matką dziecka niepełnosprawnego w stopniu znacznym (obustronny rozszczep górnej wargi i podniebienia, nadpobudliwość psychoruchowa, autoagresja). Dziecko niepełnosprawne urodziło się w 1997 r. i jest stanu wolnego (kawaler). Na dziecko niepełnosprawne od urodzenia Wnioskodawczyni otrzymywała zasiłek pielęgnacyjny. Dziecko uczyło się i nadal się uczy w szkole oraz nie uzyskało dochodów podlegających opodatkowaniu. Po rozwodzie z pierwszym mężem Wnioskodawczyni nie korzystała z żadnych ulg na to dziecko, albowiem jej dochody były zerowe.

W 2013 r. Wnioskodawczyni wyszła ponownie za mąż. Dopiero w tym roku mogła rozliczyć się za 2014 r. wspólnie z mężem, gdyż aby możliwe było wspólne opodatkowanie małżonków małżeństwo musi trwać cały rok podatkowy. Dotychczas Wnioskodawczyni i jej obecny mąż rozliczali się osobno. Dochody małżonków za 2014 r. nie przekroczyły kwoty 112.000 zł.

Obecny mąż nie jest prawnym opiekunem dziecka ale jest jedynym żywicielem jej i dziecka, sprawuje nad nimi pieczę i zastępuje ojca biologicznego. Wydatki na dziecko niepełnosprawne nie są małe, wiążą się ze specjalistycznym leczeniem wynikającym z niepełnosprawności (leki sprowadzane z Francji – import leków docelowych), pieluchomajtki, wyżywienie, ubranie, psychiatra (wizyty odbywają się prywatnie, gdyż inaczej czeka się miesiącami).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni rozliczając się za 2014 r. wspólnie z małżonkiem ma prawo skorzystać z ulgi prorodzinnej w sytuacji gdy pracuje tylko mąż i na nim spoczywa obowiązek ich utrzymania?

Zdaniem Wnioskodawczyni, może skorzystać z ulgi prorodzinnej ponieważ jest w związku małżeńskim i małżonkowie rozliczają się wspólnie, a zatem ich dochody również są wspólne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku (art. 6 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z powyższym, podatek określony na imię obojga małżonków, należy uznać za wspólny podatek małżonków, także w przypadku gdy jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27 ustawy.

Zatem, prawo do odliczeń od podatku przysługuje obojgu małżonkom, nawet w przypadku gdy jeden z nich nie uzyskał żadnych przychodów.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, w brzmieniu wprowadzonym ustawą z dnia 23 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1644) i mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2014 r., odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Z przepisu art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawczyni jest matką dziecka niepełnosprawnego w stopniu znacznym (obustronny rozszczep górnej wargi i podniebienia, nadpobudliwość psychoruchowa, autoagresja). Dziecko niepełnosprawne urodziło się w 1997 r. i jest stanu wolnego (kawaler). Na dziecko niepełnosprawne od urodzenia Wnioskodawczyni otrzymywała zasiłek pielęgnacyjny. Dziecko uczyło się i nadal się uczy w szkole i nie uzyskało dochodów podlegających opodatkowaniu. Po rozwodzie z pierwszym mężem Wnioskodawczyni nie korzystała z żadnych ulg na to dziecko, gdyż jej dochody były zerowe.

W 2013 r. Wnioskodawczyni wyszła ponownie za mąż. Dopiero w tym roku mogła rozliczyć się za 2014 r. wspólnie z mężem, gdyż aby możliwe było wspólne opodatkowanie małżonków małżeństwo musi trwać cały rok podatkowy. Dotychczas Wnioskodawczyni i jej obecny mąż rozliczali się osobno. Dochody małżonków za 2014 r. nie przekroczyły kwoty 112.000 zł.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż nawet w przypadku gdy w 2014 r. Wnioskodawczyni nie osiągnęła żadnych dochodów, nie ma podstaw prawnych aby małżonkowie nie mogli skorzystać z ulgi prorodzinnej na niepełnosprawne dziecko.

Co prawda, ulga przysługuje osobom wykonującym władzę rodzicielską lub osobom pełniącym funkcję opiekuna prawnego, to jednak w sytuacji kiedy Wnioskodawczyni nie uzyskuje żadnych dochodów, a małżonkowie dokonują wspólnego rozliczenia – stosownie do art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w zeznaniu podatkowym za 2014 r. (przy spełnieniu pozostałych warunków wynikających z powyżej zacytowanych przepisów) Wnioskodawczyni ma prawo do odliczenia ulgi na niepełnosprawne dziecko. Powyższe prawo wynika z faktu, że podatek jest określany na imię obojga; tym samym odliczenie będzie dokonane od podatku obliczonego na imię obojga małżonków.

Końcowo wskazać należy, że kwotę ulgi prorodzinnej Wnioskodawczyni i biologiczny ojciec dziecka (o ile przysługuje mu władza rodzicielska) mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.