Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-552/13/15-S/BK
z 3 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów, po uwzględnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 26 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 83/14 stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2013 r. (data wpływu 17 czerwca 2013 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży karnetów wstępu do klubu fitness - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2013 r. został złożony wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży karnetów wstępu do klubu fitness.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka prowadzi działalność w zakresie m.in.: pozostała działalność związana ze sportem (PKD 93.19.Z), działalność usługowa związana z poprawą kondycji fizycznej (PKD 96.04.Z). Spółka świadczy m.in. usługi obejmujące swoim zakresem wstęp do klubu fitness i sprzedaje swoim klientom karnety uprawniające do wstępu na teren obiektu i korzystania z urządzeń znajdujących się w klubie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką stawką podatku VAT należy opodatkować sprzedaż karnetu, umożliwiającego wejście na obiekt sportowy? Czy sprzedaż karnetów podlega preferencyjnej stawce 8%, czy stawce podstawowej - 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż ww. karnetów wstępu powinna być traktowana dla potrzeb VAT jako świadczenie usług w zakresie wstępu do miejsca, gdzie możliwe jest aktywne spędzanie wolnego czasu (rekreacja). W związku z powyższym do sprzedaży tych karnetów zastosowanie powinna znaleźć 8% stawka podatku na podstawie pozycji 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT. Świadczoną na rzecz klientów usługę należy, dla potrzeb VAT, potraktować jako świadczenie polegające na przyznaniu klientom prawa wstępu do klubu, stwarzającego odpowiednie warunki do nieskrępowanego podejmowania aktywności rekreacyjnej, przy wykorzystaniu urządzeń zlokalizowanych na terenie klubu. W poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT wymienione zostały, jako podlegające opodatkowaniu 8% VAT - pozostałe usługi związane rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu – bez względu na symbol PKWiU. Z zacytowanego brzmienia poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT wynika, że aby usługa była objęta 8% stawka podatku musza zostać spełnione dwie przesłanki, tj.:

• usługa musi być związana z rekreacją,
• usługa musi dotyczyć wyłącznie wstępu.

W przepisach ustawy nie definiuje się pojęcia wstępu. Dlatego też należy sięgnąć do wykładni językowej, aby poznać jego znaczenie. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem tym należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś. Oznacza to, iż preferencyjną stawką podatku należy stosować w przypadku gdy opłata za wstęp jest związana z dostępem do określonego obiektu, czy sprzętu różnego rodzaju, tak jak ma to miejsce w przypadku np. siłowni. W sytuacji tego rodzaju opłaty nie ma natomiast znaczenia forma w jakiej dokumentowane jest uiszczanie tej opłaty (karnet czy jednorazowy bilet). Zatem sprzedaż karnetów uprawniających do wejścia na siłownię korzysta z preferencyjnej stawki VAT 8%, ponieważ jest to usługa w zakresie wstępu. Klient indywidualny korzysta z siłowni – dowód zakupu stanowi karnet. Podobne stanowisko zajął też WSA w Warszawie w wyroku z dnia 24 kwietnia 2013 r. sygn. III SA/Wa 3217/12. Sąd orzekł, że do spornej usługi, tj. sprzedaż karnetów do klubów fitness, odnosi się pozycja 186 załącznika nr 3 do ustawy VAT, w związku z tym usługa ta powinna zostać opodatkowana preferencyjna 8% stawką podatku.

W interpretacji indywidualnej z dnia 16 września 2013 r. znak ITPP1/443-552/13/BK oceniono stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe, uznając, że opłaty pobierane przy sprzedaży karnetów obejmujących swoim zakresem wstęp do klubu fitness i korzystanie z udostępnionej klientom infrastruktury nie będą uznane za opłaty za wstęp. Wobec tego, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie będą usługami wymienionymi w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy – co wyklucza zastosowanie preferencyjnej stawki podatku 8% – sprzedaż karnetów podlegać będzie opodatkowaniu podstawową stawką podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 cyt. ustawy.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Wnioskodawca złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.

Wyrokiem z dnia 26 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 83/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił zaskarżoną interpretację.

W ocenie Sądu sformułowanie „Usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu” odnosi się do kart wstępu na siłownię, które upoważniają do korzystania z urządzeń i przyrządów tam znajdujących się. Natomiast sformułowanie „wyłącznie w zakresie wstępu” należy rozumieć w ten sposób, że wszystkie usługi świadczone przez siłownię, które nie są związane z normalnym typowym jej użytkowaniem, takie jak usługi restauracyjne na terenie klubu, zakup napojów, odżywek, czy też usługi instruktora, nie są objęte stawką obniżoną, lecz są opodatkowane stawką podstawową.

Potwierdzeniem powyższego stanowiska jest wynik wykładni systemowej wewnętrznej. Usługi wskazane w pozycjach 182, 183, 184 i 185 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, ograniczają zastosowanie stawki obniżonej wyłącznie do wstępu. Zatem ustawodawca wprowadza preferencje w zakresie stawki za wejście i aktywne korzystanie z danego obiektu, np. wesołego miasteczka, parku rozrywki, czy dyskoteki. Nie sposób wyobrazić sobie, że wstęp do tych obiektów ma polegać wyłącznie na biernym korzystaniu.

Minister Finansów kwestionując stanowisko Sądu pierwszej instancji, złożył w dniu 13 maja 2014 r. skargę kasacyjną, która następnie pismem z dnia 24 marca 2015 r. została wycofana, z uwagi, na stanowisko Ministra Finansów zaprezentowane w interpretacji ogólnej z dnia 2 grudnia 2014 r. nr PTI/033/32/354/LJU/14, uwzględniające orzecznictwo sądów administracyjnych przyjmujące, że do usług związanych z rekreacją wyłącznie w zakresie wstępu, o których mowa w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług należy stosować preferencyjną stawkę podatku 8%.

Postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 kwietnia 2015 r. sygn. akt I FSK 1030/14 postępowanie kasacyjne zostało umorzone.

W dniu 19 maja 2015 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku z dnia 26 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 83/14, uchylający zaskarżoną interpretację.

Postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 kwietnia 2015 r. sygn. akt I FSK 1030/14 postępowanie kasacyjne zostało umorzone.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 26 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 83/14 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawa Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.