Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-610/15-2/TK
z 9 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki cywilnej przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2015 r. (data wpływu 11 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania 5% stawki podatku dla sprzedaży posiłków w systemie „na wagę” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania 5% stawki podatku dla sprzedaży posiłków w systemie „na wagę”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie ze stanem faktycznym, Spółka jest czynnym podatnikiem VAT prowadzącym działalność gospodarczą na terytorium Polski w branży gastronomicznej. Spółka oferuje swoim klientom sprzedaż żywności oraz napojów w stanie przetworzonym, jak i nieprzetworzonym.

W ramach oferty Zainteresowanego dostępne są:

• Napoje (kompot, soki, soki wyciskane, koktajle, woda, napoje gazowane, herbata, kawa itp.);
• Żywność w stanie przetworzonym (dania kuchni polskiej i kuchni świata, np.: pieczeń wieprzowa, gołąbki, polędwiczki słodko-pikantne, makarony, świeże surówki i sałatki itd.).
  
  

Prowadzona przez Zainteresowanego działalność mieści się w grupowaniu PKWiU pod symbolem ex 10.85.1 „Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%”.

Spółka nie prowadzi i nie planuje prowadzić w przyszłości sprzedaży napojów lub innych produktów alkoholowych. Sprzedaż produktów Zainteresowanego, z wyłączeniem napojów, odbywa się w systemie „na wagę”. Cena, którą klient uiszcza w związku z nabyciem posiłku, zależy wyłącznie od gramatury wybranego dania (niezależnie od rodzaju potrawy) i jest ustalona za 100 gram produktów. Lokal jest samoobsługowy, zatem klient samodzielnie wybiera potrawy i ich ilości, komponując własne danie.

Ze względu na system sprzedaży, nie jest możliwe jednoznaczne wskazanie pełnej oferty produktowej Wnioskodawcy, gdyż każdego dnia serwowanych jest około 40 dań (dalej również „potraw”) z około 700 pozycji produktowych, z których komponowane są potrawy. Oferowane menu najczęściej różni się z dnia na dzień.

Produkty są dostępne dla klientów w postaci, w której nadają się do bezpośredniego spożycia – są w pełni przyrządzone, serwowane na ciepło itd.

Sprzedaż produktów w lokalu przebiega w następujący sposób: w celu wybrania odpowiedniego posiłku, klient przygotowuje udostępnione do pobrania: tacę, talerz, sztućce, opcjonalnie także serwetki, z którymi przechodzi wzdłuż lady, na której wystawione są wszystkie dania (podgrzewane w tzw. Bemarach). Ponad pojemnikami z żywnością zamontowane są nadstawki z lampami doświetlającymi oraz grzewczymi, na których są tabliczki opisujące każde danie z osobna (wskazujące nazwę dania oraz dominujące składniki) i dzięki temu klient bez pomocy personelu otrzymuje informację dotyczącą oferowanych dań. Klient samodzielnie podejmuje decyzję co do wyboru dań na podstawie informacji umieszczonych na tabliczkach oraz wyglądu samych dań.

Serwowane dania są ściśle zdefiniowane i nie mogą być modyfikowane na potrzeby danego klienta, natomiast ma on dowolność w komponowaniu dania, które finalnie nabywa.

Klient ma styczność z personelem punktu sprzedaży dopiero w chwili, gdy dokonał już wyboru dań, które zamierza zakupić i dociera do drugiego końca lady, gdzie znajdują się wagi połączone z kasami fiskalnymi. Zadaniem personelu jest zasadniczo zważenie talerza wraz z wybranymi przez klienta potrawami, który klient wkłada na wagę, ewentualnie podanie napoju wskazanego przez klienta. Co do zasady, personel punktu sprzedaży nie doradza klientowi w zakresie wyboru dań, jedynie na prośbę klienta może on otrzymać informację dotyczącą składników poszczególnych potraw. Kasjerzy mogą także polecać napoje przetworzone, niemniej działania te nakierowane są głównie na promowanie konkretnego produktu w danym oknie.

Klient korzysta ze standardowej zastawy stołowej (nie jednorazowej), która jest dostarczana w wyznaczone miejsce lokalu, od którego klient zaczyna komponowanie posiłku. Klient sam wybiera zastawę oraz sztućce, których potrzebuje w celu skomponowania posiłku.

Klient ma możliwość konsumpcji niezwłocznie po zważeniu dania i uiszczeniu opłaty na wybrane dania.

Opisany wyżej system samoobsługi pozwala również na sprawny i szybki zakup posiłku (dania) na wynos. Ceny potraw są identyczne zarówno w przypadku konsumpcji na miejscu, jak i zakupu dań na wynos. Sprzedaż potraw zarówno w przypadku sprzedaży z możliwością konsumpcji na miejscu, czy zakupem na wynos, odbywa się na analogicznych zasadach, przy czym w przypadku zakupu dań na wynos klient wybiera zamiast naczyń pojemnik styropianowy lub plastikowy (zgrzewany od góry) oraz sztućce jednorazowe – goście sami wybierają rodzaj opakowania (pobranie opakowania do zapakowania dań na wynos oraz sztućców jednorazowych wiąże się z koniecznością uiszczenia dodatkowej opłaty przy kasie). Kawa oraz inne napoje gorące serwowane są wyłącznie w naczyniach jednorazowych, za które nie jest pobierana dodatkowa opłata. Zainteresowany zapewnia ograniczoną ilość stolików, przy których klienci mogą skonsumować posiłek. Personel lokalu nie pomaga klientom w poszukiwaniu wolnych miejsc siedzących, nie zapewnia także szatni. Dania sprzedawane są klientom niezależnie od wolnych miejsc siedzących przy stolikach. Klient sam musi zadbać o miejsce siedzące i nie uzyskuje w tym zakresie żadnej pomocy od personelu. Model biznesowy Spółki zakłada, że w pierwszej kolejności klient komponuje danie, następnie dokonuje zapłaty, a na koniec poszukuje miejsca przy stoliku do skonsumowania dania.

W trakcie spożywania posiłku klient nie otrzymuje żadnej dodatkowej obsługi ze strony pracowników Spółki. W celu nabycia kolejnego posiłku klient musi ponownie udać się do lady i powtórzyć proces opisany powyżej.

Po spożyciu oferowanych produktów, klient zobowiązany jest do uprzątnięcia tacy oraz naczyń i sztućców oraz złożenia ich w wyznaczonym miejscu. Z tego miejsca personel lokalu – Spółki zabiera naczynia do zmywarki, w której wszystkie są dokładnie czyszczone i wyparzane.

Oferta Spółki jest bogata, ze względu na dużą różnorodność i częstą rotację dań. To Spółka decyduje o asortymencie, który będzie dostępny danego dnia w lokalu, a klient może wybierać potrawy wyłącznie spośród dań, które są widoczne na ladzie i nie ma możliwości zamówienia specjalnego dania, przygotowywanego specjalnie dla niego.

Podsumowując, z przedstawionego przez Zainteresowanego stanu faktycznego wynika, że obsługa punktu sprzedaży lokalu polega wyłącznie na czynnościach związanych ze sprzedażą gotowych dań.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisane czynności mogą być opodatkowane stawką 5%?

Zdaniem Wnioskodawcy:

• wykonywane przez Spółkę czynności nie noszą znamion usług restauracyjnych czy usług cateringowych, przede wszystkim ze względu na brak obsługi kelnerskiej związanej z dostawą dań. Czynności te należy zatem uznać za dostawę towarów na gruncie przepisów ustawy o VAT,
• na podstawie obowiązującego w dniu przygotowania niniejszej informacji stanu prawnego, dostawy towarów realizowane przez Spółkę mogą podlegać opodatkowaniu VAT według stawki obniżonej w wysokości 5%, jako gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2% (symbol PKWiU: ex 10.85.1).
  
  

Kwalifikacja czynności wykonywanych przez Spółkę jako dostawa towarów:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, ze zm.: dalej „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, należy rozumieć, co do zasady, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Ilekroć natomiast w ustawie o VAT jest mowa o towarach, rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Świadczeniem usług jest, co do zasady, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT).

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jak stanowi art. 41 ust. 2a ustawy o VAT, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%. W pozycji 28 załącznika nr 10 do ustawy o VAT, stanowiącego „Wykaz towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%”, wymienione zostały: „Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%”.

Mając na uwadze powyższe przepisy, należy stwierdzić, że w załączniku nr 10 do ustawy o VAT wymienione zostały towary, którym należy przyporządkować obniżoną stawkę podatku w wysokości 5%. Ściślej ujmując – opodatkowaniu w wysokości 5% podlegać może wyłącznie dostawa towarów wymienionych w załączniku, a nie świadczenie usług z wykorzystywaniem tychże towarów. W związku z tym, w celu przyporządkowania właściwej stawki podatku od towarów i usług w odniesieniu do wykonywanych czynności, kluczowa jest w pierwszej kolejności weryfikacja, czy wykonywane czynności stanowią dostawę towarów, czy świadczenie usług na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług w odniesieniu do wykonywanych czynności, kluczowa jest w pierwszej kolejności weryfikacja, czy wykonywane czynności stanowią dostawę towarów, czy świadczenie usług na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług.

Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji usług restauracyjnych czy usług cateringowych. Definicja taka została jednak sformułowana w Rozporządzeniu Wykonawczym. Zgodnie z art. 6 ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego, usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi, pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej części, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy. Ponadto, za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1, nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez żadnych innych usług wspomagających (art. 6 ust. 2 Rozporządzenia Wykonawczego). Na podstawie powyższej definicji należy stwierdzić, że co do zasady, usługi restauracyjne to dostawa żywności gotowej do spożycia połączona z pewnymi usługami wspomagającymi pozwalającymi na natychmiastowe spożywanie żywności, jednakże bardzo ważnym i podkreślanym aspektem jest przewaga usług nad samą dostawą posiłku.

Zdaniem Spółki, z opisu sprawy wynika, że w transakcji zawieranej pomiędzy Wnioskodawcą a klientem, dostawa posiłku ma dominujące znaczenie, natomiast występujące w transakcji usługi mają charakter uzupełniający. W związku z tym, sprzedaż realizowana przez Zainteresowanego nie spełnia wszystkich cech definicji usług restauracyjnych czy cateringowych zawartych w przepisach Rozporządzenia Wykonawczego.

W odniesieniu do usług świadczonych w zakresie gastronomii oraz rozróżnienia wykonywanych w tym zakresie czynności na dostawę towarów czy świadczenie usług, wielokrotnie wypowiadał się TSUE. Przykładowo w wyroku z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S, TSUE stwierdził, że aby uznać daną transakcję za dostawę towarów lub świadczenie usług, należy uwzględnić wszystkie okoliczności zawarcia transakcji. TSUE argumentował m.in., iż: „w tym względzie należy stwierdzić, że dostawa gotowych dań i napojów do bezpośredniej konsumpcji jest wynikiem serii usług począwszy od gotowania potraw, na obsłudze u odbiorcy skończywszy, podczas gdy infrastruktura, włącznie z salą restauracyjną wraz z dodatkowymi pomieszczeniami (szatnie itd.), meblami i naczyniami stołowymi, jest pozostawiona do dyspozycji klienta. W danym przypadku osoby fizyczne, których działalność zawodowa polega na wykonywaniu tych transakcji restauracyjnych będą musiały wykonać takie czynności jak nakrycie stołów, polecanie klientowi dań oraz objaśnianie dań i napojów w menu, usługiwanie przy stole i sprzątanie ze stołu po posiłku”. Powyższą konkluzję TSUE podsumował w sposób następujący: „Tym samym, transakcje (tj. usługi gastronomiczne/restauracyjne – przyp. autora) charakteryzuje zespół cech i działań, z których dostarczanie żywności jest tylko jednym składnikiem, i w których usługi stanowią zdecydowaną większość. Należy je więc traktować jako świadczenie usług w rozumieniu art. 6 ust. 1 Szóstej dyrektywy”.

W niniejszej sprawie na uwagę zasługuje również wyrok TSUE z dnia 10 marca 2011 r. (sprawy połączone C-497/09, C-499/09 oraz C-502/09), z którego można wywnioskować kiedy dane świadczenie powinno być traktowane jako świadczenie usługi gastronomicznej, a kiedy jako dostawa gotowych posiłków. TSUE stwierdził m.in., że: „ustalenie, czy świadczenie złożone, jak w sprawach przed sądem krajowym, należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących”, w dalszej części uzasadnienia TSUE dodał, że elementy charakterystyczne i dominujące powinny być badane z perspektywy konsumenta. Badać się również powinno, według kryteriów jakościowych, a nie tylko ilościowych elementy świadczenia usługi w stosunku do elementów dostawy towarów.

Na tej podstawie TSUE dokonał oceny transakcji, będącej przedmiotem jego analizy, tj. sprzedaży w przyczepach i stanowiskach gastronomicznych kiełbasek, frytek, hot dogów, świadczenia usług cateringowych (wraz z obsługą kelnerską i bez niej), sprzedaży produktów w kinach itd., jako dostawy towarów. W tym kontekście TSUE argumentował: „Należy w tej kwestii stwierdzić po pierwsze, że sprzedaż tego rodzaju produktów (hot dogi, kiełbaski, frytki – przyp. autora) zakłada ich gotowanie lub podgrzewanie, co stanowi usługę, którą należy wziąć pod uwagę w ramach całościowej oceny transakcji w celu jej zakwalifikowania jako dostawa towarów lub świadczenie usług”. Ponadto TSUE podniósł, że „przygotowanie ciepłego produktu gotowego ogranicza się zaś w istocie do czynności pobieżnych i znormalizowanych i zwykle nie następuje na życzenie konkretnego klienta, lecz w sposób stały i regularny, w zależności od popytu możliwego do przewidzenia w sposób ogólny. Nie stanowi to więc przeważającego elementu omawianej transakcji i nie może samo z siebie powodować uznania tej transakcji za świadczenie usługi”. (...) w działalności będącej przedmiotem postępowań w sprawach C-497/09 i C-501/09 (m.in. przygotowanie i sprzedaż gotowych posiłków i dań w postaci kiełbasek, frytek, hot dogów – przyp. autora) nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom, nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brak zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brak szatni i toalet, brak też, co do zasady, naczyń, mebli i nakryć stołowych”. TUSE wymienił tym samym elementy, które łącznie mogłyby ewentualnie wskazywać, że w danym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem usługi gastronomicznej, a nie ze sprzedażą (dostawa) gotowego dania.

Reasumując, na podstawie powyższych ustaleń TSUE uznał, że w rozpoznawanych sprawach dochodziło do dostaw towarów (gotowych posiłków/dań), a nie do świadczenia usług gastronomicznych (restauracyjnych lub cateringowych). Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Zainteresowanego stanu faktycznego, dokonywana przez Spółkę sprzedaż dań w Lokalu nie nosi znamion usług restauracyjnych czy cateringowych.

Przede wszystkim, w związku z wykonywaniem czynności wskazanych w opisie sprawy, Zainteresowany nie zapewnia obsługi kelnerskiej. Rola personelu w kontakcie z klientem sprowadza się do obsłużenia samej sprzedaży, tj. zaewidencjonowania obrotu na kasie fiskalnej, zaproponowania ewentualnie napojów (co ma na celu intensyfikację sprzedaży wybranych produktów) oraz pobrania zapłaty za wybrane przez klienta dania. Rola personelu sprowadza się zatem wyłącznie do roli sprzedawcy, czy kasjera. Sprzedawcy w szczególności nie oferują menu dostępnego w danym dniu, a obsługa ma charakter bierny (sprzedawca nie stara się dopasować oferty do oczekiwań klienta, nie oferuje pomocy w wyborze dań, ewentualnie udziela informacji na życzenie klienta). Przygotowane w podgrzewaczach (bemarach) dania są dostarczane w sposób ogólny, tzn. nie są przygotowywane na życzenie konkretnych klientów, na zamówienie, a jedynie wykładane w sposób podobny, jak towar na półkach sklepowych. Gdy określone danie zostaje wykupione – może, lecz nie musi zostać uzupełnione. Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego – zakupy z perspektywy klienta następują samoobsługowo. W zawiązku z tym, sprzedaży realizowanej przez Zainteresowanego nie sposób przypisać cech właściwych dla świadczenia usług restauracyjnych.

W odniesieniu natomiast do sprzedaży dań na wynos – czynności te tym bardziej nie będą mogły zostać uznane za świadczenie usług, gdyż w tym zakresie nie dochodzi do użytkowania i zwrotu naczyń i sztućców Zainteresowanego. W takim przypadku, klient nie otrzymuje żadnej usługi. Przygotowywania i podgrzewania dań w bemarach nie można uznać za usługę realizowaną na rzecz konkretnego klienta, gdyż stanowią one raczej element przygotowywania towaru do sprzedaży w założonej formie.

Mając na uwadze prowadzenie przez zainteresowanego sprzedaży posiłków w systemie „na wagę” niezależnie czy w lokalu użytkowanym na podstawie umowy najmu, czy też we własnych lokalach – nie dochodzi do świadczenia usług po stronie zainteresowanego. Co prawda, z opisu sprawy wynika, że Spółka częściowo zapewnia infrastrukturę pozwalającą na skonsumowanie posiłku na miejscu przez klienta, jednakże w takim przypadku nie występuje obsługa kelnerska, chociażby z tego względu, iż personel nie udziela pomocy w poszukiwaniu miejsc siedzących, Zainteresowany nie gwarantuje także, że takie miejsca będą dostępne. Klient nie ma możliwości zamówienia posiłku do stolika. Zainteresowany udostępnia miejsca siedzące w lokalu, ale nie zapewnia ich dla każdego kto kupi danie oraz dba o utrzymanie porządku i czystości w tej sferze (choć personel nie sprząta nakryć ze stołów po konsumpcji).

Podsumowując, na podstawie opisu sprawy, wykonywane przez Spółkę czynności w lokalu nie mają charakteru usług restauracyjnych ani cateringowych, a zatem na gruncie podatku od towarów i usług, należy je uznać za dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o VAT.

Możliwość stosowania obniżonej stawki VAT w wysokości 5%:

W myśl art. 41 ust. 2a w zw. z poz. 28 załącznika nr 10 do ustawy o VAT, dostawa gotowych posiłków i dań, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2% zawarta w grupowaniu PKWiU pod symbolem 10.85.1, podlega opodatkowaniu VAT według stawki obniżonej w wysokości 5%.

W ocenie Spółki, na podstawie przedstawionego opisu sprawy, nie ma przeszkód by uznać dokonywaną w lokalu dostawę towarów (dania sprzedawane na wagę w wynajmowanym lokalu, na miejscu bądź na wynos) za dostawę gotowych posiłków i dań, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2% (jak bowiem wskazywano w opisie stanu faktycznego – Wnioskodawca nie prowadzi i nie zamierza prowadzić sprzedaży produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%), opodatkowanych co do zasady według obniżonej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 5%, na podstawie art. 41 ust. 2a w zw. z poz. 28 załącznika nr 10 do ustawy o VAT.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl/szukaj/gotowy.html), „gotowy” oznacza „całkowicie wykonany lub opracowany i niewymagający żadnych uzupełnień”. Odnosząc tę definicję na grunt omawianej sprawy należy stwierdzić, że dania oferowane przez Zainteresowanego do sprzedaży są gotowym posiłkiem, tj. zostały uprzednio przyrządzone, podgrzane i nadają się do bezpośredniego spożycia, bez jakichkolwiek ulepszeń czy uzupełnień, a ponadto najczęściej niemożliwa jest ich dalsza obróbka, czy ulepszenie. Dania czy posiłki zwyczajowo konsumowane na gorąco są umieszczone w bemarach, do dyspozycji klientów, skąd mogą je oni wybierać, a następnie bez uzupełnienia spożyć. Zdaniem Spółki, dla kwalifikacji sprzedawanych wyborów bez znaczenia pozostaje sposób sprzedaży dań, tj. w systemie „na wagę”.

Podsumowując, w związku z dostawą dań i posiłków w systemie „na wagę”, przy sprzedaży na miejscu, jak i na wynos w lokalach, w których Zainteresowany prowadzi działalność według zasad wynikających ze stanu faktycznego, sprzedaż taka może podlegać opodatkowaniu według stawki obniżonej wynoszącej 5%, na podstawie art. 41 ust. 2a ustawy o VAT w zw. z poz. 28 załącznika nr 10 do ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe, przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej:

• w Katowicach z dnia 2 stycznia 2015 r. (sygn. IBPP2/443-978/14/Icz);
• w Łodzi z dnia 11 listopada 2014 r. (sygn. IPTPP4/443-743/14-4/OS);
• w Bydgoszczy z dnia 10 czerwca 2013 r. (sygn. ITPP1/443-235/13/TS).
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.