Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-535/15/AZb
z 23 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 czerwca 2015 r. (data wpływu 23 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z 7 września 2015 r. (data wpływu 14 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości tj. budynku kamienicy i komórek kupionych w 2007 r. oraz lokalu mieszkalnego i garażu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości tj. budynku kamienicy i komórek kupionych w 2007 r. oraz lokalu mieszkalnego i garażu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 7 września 2015 r. (data wpływu 14 września 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 27 sierpnia 2015 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest najem lokali oraz handel nieruchomościami. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

1.27 lipca 2007 r. Wnioskodawca kupił zabudowaną działkę o powierzchni 721 m, której częścią składową był budynek kamienicy, pięciokondygnacyjny, wybudowany w 1887 r., obejmujący 17 mieszkań o łącznej powierzchni użytkowej 667,05 m², lokale użytkowe o łącznej powierzchni 85 m (ogółem kamienica miała 752,05 m powierzchni użytkowej) oraz budynki gospodarcze - komórki. Nieruchomość tę Wnioskodawca kupił bez VAT-u od osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej i niebędących czynnymi podatnikami VAT. Po zakupie Wnioskodawca wprowadził nieruchomość do ewidencji środków trwałych jako budynek mieszkalny i oddał do używania z przeznaczeniem na wynajem i wynajmował lokale mieszkalne i użytkowe do momentu sprzedaży. Poprzedni właściciele również wynajmowali lokale w tej kamienicy. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na modernizację budynku.

13 maja 2015 r. Wnioskodawca sprzedał całą nieruchomość obejmującą działkę gruntu o powierzchni 721 m, budynek kamienicy oraz 12 komórek o powierzchni 1 m każda, wszystkie nadające się jedynie do rozbiórki.

2.29 września 2008 r. Wnioskodawca kupił nieruchomość składającą się z 2 zabudowanych działek o łącznej powierzchni 850 m. Częścią składową działek jest budynek mieszkalny wielomieszkaniowy.

Nieruchomość tę Wnioskodawca kupił bez VAT-u od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, niebędących czynnymi podatnikami VAT. Wnioskodawca wpisał budynek do ewidencji środków trwałych, wg klasyfikacji KŚT - lokale mieszkalne amortyzował i oddał na cele działalności gospodarczej tj. na wynajem na cele mieszkaniowe. Wnioskodawca poniósł wydatki na remont tego budynku powyżej 30% wartości początkowej bez prawa do odliczenia VAT (w całości budynek był wynajmowany na cele mieszkaniowe, a więc zwolnione z VAT). Budynek składał się z 9 lokali mieszkalnych i części wspólnych takich jak klatka schodowa i strych. Kilka lat wcześniej Wnioskodawca sprzedał część mieszkań lokatorom, którzy je wynajmowali wraz z udziałem w częściach wspólnych kamienicy, w tym również w strychu i w związku z tym nie był już właścicielem w 100% owego strychu. 8 października 2014 roku Wnioskodawca przekształcił strych w kolejny tj. 10-ty lokal mieszkalny, następnie 6 listopada 2014 r. odkupił wcześniej sprzedane udziały w strychu. Wnioskodawca odkupił udziały od osób fizycznych bez VAT-u.

Lokal ten Wnioskodawca sprzedał 14 maja 2015 roku.

Na działce, na której stoi budynek mieszkalny, wielomieszkaniowy, Wnioskodawca wybudował i oddał do używania na wynajem w 2011 roku 9 garaży w dwóch budynkach murowanych. W jednym o powierzchni 106 m jest 6 garaży, a drugim 54 m są 3 garaże.

Z wydatków związanych z budową garaży Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia VAT, gdyż w tym czasie nie był czynnym podatnikiem VAT, był zwolniony podmiotowo.

Jeden z tych garaży Wnioskodawca sprzedał razem z lokalem mieszkalnym 14 maja 2015 roku temu samemu kupującemu, jednym aktem notarialnym.

W uzupełnieniu wniosku z 7 września 2015 r. w zakresie opisu stanu faktycznego dotyczącego sprzedaży budynku kamienicy oraz budynków gospodarczych (komórek) zakupionych w 2007 r. Wnioskodawca wskazał:

1.Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1 sierpnia 2007 r.

2.Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od 1 sierpnia 2007 r. do 31 stycznia 2010 r. ponowne zwolnienie podmiotowe od 1 lutego 2010 do 31 grudnia 2013, czynny podatnik VAT od 1 stycznia 2014 r. do nadal.

3.Budynki, w których mieściły się komórki to były dwa budynki, jeden wolnostojący, w którym było 5 komórek, drugi przylegający do budynku kamienicy, w którym mieściło się 7 komórek.

Przedmiotem sprzedaży były więc poza gruntem, budynek kamienicy i opisane wyżej budynki, w których znajdowały się komórki.

4.Nieruchomość Wnioskodawca kupił, tak jak opisał, od osób fizycznych bez VAT-u, transakcja była udokumentowana wyłącznie aktem notarialnym, nie było wystawionej faktury VAT.

5.Kamienica wraz komórkami była wynajmowana lokatorom, zarówno kamienica jak i komórki były środkiem trwałym w firmie.

6.Wnioskodawca nie wie czy jest to budynek objęty społecznym programem mieszkaniowym. Sprzedana kamienica składała się z 17 mieszkań i 2 lokali użytkowych o ogólnej powierzchni użytkowej 752,05 m.

7.

1. obydwa budynki są wg Wnioskodawcy budynkami zgodnie z wyjaśnieniami do PKOB. Budynek kamienicy wg Wnioskodawcy to PKOB 1122 - budynki o trzech i więcej mieszkaniach, a budynek gospodarczy to PKOB 127 - pozostałe budynki niemieszkalne. Cała kamienica jest budynkiem mieszkalnym, zgodnie z objaśnieniami do PKOB w pkt 1.2 „.Budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych.”
2. Wnioskodawca nie wie co dokładnie oznacza trwale związane z gruntem, na pewno są to budynki mające fundament i są murowane.
3. budynek kamienicy był wybudowany w roku 1885, ale w akcie notarialnym nie ma wzmianki przez kogo był wybudowany.Co do komórek nie ma wzmianki w akcie notarialnym o tym kto i kiedy je wybudował. Sadząc po stanie tych budynków było to bardzo dawno temu. Składały się z dwóch oddzielnych budynków, położonych po obydwu stronach kamienicy. W jednym budynku było 5 metrowych komórek a w drugim było ich 7. Jeden z tych budynków przylegał do kamienicy, a drugi był oddalony od ściany kamienicy ok. 1 m. Komórki te służyły do składowania opału i narzędzi.
4. budynek kamienicy po wybudowaniu najprawdopodobniej był stale wynajmowany, ale Wnioskodawca nie wie kiedy to miało miejsce. Wnioskodawca nie potrafi określić daty pierwszego zasiedlenia.Wnioskodawca kupił ten budynek z lokatorami, z których dwunastu wynajmowało mieszkania i komórki, a pięciu tylko mieszkania. Wnioskodawca nie zmieniał warunków umów, w umowach nie było żadnej wzmianki o komórkach. Widocznie kiedyś na podstawie ustnej umowy właściciel pozwolił korzystać z komórek lokatorom.
5. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a sprzedażą budynków na pewno minęło więcej niż 2 lata, bo chociażby liczyć to pierwsze zasiedlenie od daty oddania do wynajmu tych budynków przez Wnioskodawcę, to minęło więcej niż 2 lata.
6. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku kamienicy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które były równe lub wyższe niż 30% jego wartości początkowej.
7. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynków gospodarczych - komórek w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które były równe lub wyższe niż 30% jego wartości początkowej.

8.W momencie zakupu całość budynku, czyli wszystkie mieszkania i komórki były wynajmowane. Na przestrzeni lat od 2007 do 2015 r. wszystkie mieszkania były stale wynajmowane, niektóre mieszkania czasowo (2-3 miesiące) nie były wynajmowane, z powodu zmiany lokatorów. Przed sprzedażą 4 mieszkania nie były wynajmowane przez okres 6 miesięcy. Ustalenie dokładnie w stosunku do poszczególnych mieszkali danych dotyczących wynajmu jest niezwykle pracochłonne. Wnioskodawca sprzedał budynek w całości, a nie poszczególne mieszkania. Jeżeli wiedza dotycząca drobiazgowego ustalenia kiedy które mieszkanie było wynajmowane będzie konieczna ze względu na udzielenie odpowiedzi na zadane pytanie to Wnioskodawca to zrobi. Wnioskodawca ma nadzieję, że udzielone odpowiedzi będą na tyle wyczerpujące, że wyjaśnią analizowany problem.

9.Budynki gospodarcze były wynajmowane tak jak kamienica opisana w punkcie 8. W umowach najmu przejętych od poprzedniego właściciela nie ma wzmianki o komórkach. Wnioskodawca w umowach niczego nie zmieniał poza kwotą czynszu i oczywiście wynajmującym. Najprawdopodobniej były to ustne pozwolenia na korzystanie z komórek przydzielone 12 lokatorom wynajmującym mieszkania, udzielone przez poprzednich właścicieli.

Taki stan Wnioskodawca zastał, że lokatorzy po prostu z nich korzystali, a Wnioskodawca niczego nie zmieniał.

Wszystkie komórki były używane przez lokatorów mieszkań.

10.Mieszkania były wykorzystywane do czynności zwolnionej, jako, że wynajem 17 mieszkań korzysta ze zwolnienia z VAT, natomiast wynajem 2 lokali użytkowych był opodatkowany. Za komórki nie był pobierany odrębny czynsz, komórki służyły lokatorom wynajmującym mieszkania.

11.Budynek wraz z komórkami był sprzedany z lokatorami, tak jak został kupiony. Wnioskodawca nic w tym zakresie nie zmieniał, ci sami lokatorzy korzystali z komórek jak w momencie zakupu. Tak jak przy zakupie nie było żadnego formalnego przydzielenia komórek poszczególnym lokalom mieszkalnym.

12.Dla budynku kamienicy i dla budynków gospodarczych - komórek była prowadzona jedna księga wieczysta.

13.Dostawa działki zabudowanej budynkiem kamienicy i budynkami gospodarczymi była dokonana jednym aktem notarialnym w jednej transakcji.

14.Użyte sformułowanie, że komórki nadawały się jedynie do rozbiórki oznaczało bardzo zły stan techniczny tych budynków. Nie były jednak poczynione przez Wnioskodawcę żadne kroki formalne ani działania w tym kierunku.

15.Wnioskodawca nie wyodrębniał prawnie lokali w tej kamienicy. Wnioskodawca w ogóle nie zmieniał niczego od momentu zakupu.

W zakresie opisu stanu faktycznego dotyczącego sprzedaży lokalu mieszkalnego oraz garażu Wnioskodawca wskazał:

1.Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1 sierpnia 2007 r.

2.Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od 1 sierpnia 2007 r. do 31 stycznia 2010 r. ponowne zwolnienie podmiotowe od 1 lutego 2010 do 31 grudnia 2013, czynny podatnik VAT od 1 stycznia 2014 r. do nadal.

32.Wnioskodawca kupił nieruchomość, tak jak opisał, od osób fizycznych bez VAT-u transakcja była udokumentowana wyłącznie aktem notarialnym, nie było wystawionej faktury.

4.Budynek kamienicy wg Wnioskodawcy to PKOB 1122 - budynki o trzech i więcej mieszkaniach.

5.Tak, budynek jest trwale związany z gruntem.

6.Sprzedany lokal był zaliczony do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

7.;Był to lokal mieszkalny o powierzchni 66,86 m.

8.Lokal ten był wytworzony w 2014 r.

9.i10.Po przekształceniu strychu w lokal mieszkalny, lokal ten nie był wynajmowany. W związku z czym pierwsze zasiedlenie wg Wnioskodawcy było w dacie sprzedaży tego lokalu.

11.Przy przekształceniu strychu w lokal mieszkalny wiele prac Wnioskodawca wykonał samodzielnie, a resztę wykonała firma, która jest podmiotowo zwolniona z VAT, w związku z czym Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia VAT z tych wydatków.

12.Wydatki które Wnioskodawca poniósł na przekształcenie strychu w lokal mieszkalny były wydatkami związanymi raczej z adaptacją strychu na mieszkanie, Wnioskodawca nie wie czy można je nazwać ulepszeniem. Po przekształceniu w 2014 r. Wnioskodawca sprzedał go w 2015 r., więc nie wykorzystywał go przez 5 lat.

13.i14.Lokal mieszkalny po przekształceniu ze strychu, był przeznaczony na wynajem na cele mieszkaniowe, jednak nie znalazł się żaden najemca i do chwili zbycia stał pusty.

15.Wnioskodawca ponosił wydatki na remont i modernizację budynku wielomieszkaniowego powyżej 30%. Mieszkania w tym budynku były wynajmowane tylko na cele mieszkalne a więc zwolnione z VAT.

16.Tak jak Wnioskodawca pisał w opisie stanu faktycznego, udziały w strychu kupił od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i niewystępujących jako czynni podatnicy VAT dla tych czynności. Zakup był potwierdzony tylko aktem notarialnym, nie było faktury VAT. Wnioskodawca nie ma wiedzy na ten temat czy były to czynności zwolnione czy niepodlegające opodatkowaniu. Nie było faktury, więc Wnioskodawca niczego nie odliczał, więc się nad tym nie zastanawiał.

17.Sprzedaż mieszkań lokatorom wraz z udziałem w częściach wspólnych w strychu miała miejsce w 2010 r. i 2013 r. W tym czasie Wnioskodawca był podmiotowo zwolniony z VAT.

18.Przekształcenie formalne strychu w lokal mieszkalny odbyło się za pisemną zgodą w formie uchwały spisanej notarialnie przez współwłaścicieli strychu przed odkupieniem udziałów. Tak, nowopowstały lokal był współwłasnością Wnioskodawcy i lokatorów. Nie było konkretnego powodu dlaczego Wnioskodawca odkupił udziały po przekształceniu strychu w mieszkanie, tak po prostu wyszło.

19.Sprzedany garaż nie był przynależny do żadnego konkretnego mieszkania.

20.Garaże były usytuowane w 2 budynkach wolnostojących zupełnie niezwiązanych konstrukcyjnie z budynkiem wielomieszkaniowym. PKOB garaży 1242.

21.W odpowiedzi na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu, „Czy ww. budynek zawierający sprzedany garaż jest trwale z gruntem związany?”, Wnioskodawca wskazał, że tak, jest trwale związany z gruntem.

22.Była prowadzona odrębna księga wieczysta dla sprzedanego lokalu mieszkalnego i odrębna dla garażu.

23.Garaż mógł być sprzedany oddzielnym aktem notarialnym, jako samodzielny lokal użytkowy.

24.Garaże były oddane do użytkowania 13 stycznia 2011 r.

25.Garaże stanowiły środek trwały.

26.Pierwsze zasiedlenie garaży było w chwili ich wynajęcia tj. 13 sierpnia 2012 r.

27.Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a sprzedażą garażu wraz z lokalem mieszkaniowym upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

28.Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie żadnego z garaży.

29.Sprzedany garaż był wynajmowany od 13 sierpnia 2012 r. (pierwsza umowa) i minęło więcej niż 2 lata do daty sprzedaży.

30.Garaż ten był wynajmowany i czynsz był opodatkowany stawką podstawową.

31.Tak, w budynku wielomieszkaniowym lokale mieszkalne jak również lokal mieszkalny przekształcony ze strychu były prawnie wyodrębnione mogące być przedmiotem samodzielnej sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przedmiotowych nieruchomości tj.:

• budynku kamienicy i komórek kupionych w 2007 r.
• lokalu mieszkalnego przekształconego ze strychu,
• garażu,

korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, co do podatku od towarów i usług, sprzedaż tych nieruchomości jest zwolniona z VAT.

Sprzedaż budynku kamienicy zakupionej w 2007 roku według Wnioskodawcy jest zwolniona na podstawie art. 43 ust. 10a ustawy VAT, gdyż nieruchomość tę Wnioskodawca zakupił bez VAT-u i nie ponosił wydatków na modernizację przekraczających 30% wartości początkowej.

Sprzedaż lokalu mieszkalnego również według Wnioskodawcy jest zwolniona z VAT-u, gdyż budynek w skład którego wchodzi był kupiony bez VAT-u, a udziały w strychu przekształconego w mieszkanie również były kupione bez VAT-u. Budynek, w którym znajdował się sprzedany lokal mieszkalny był modernizowany w kwocie przekraczającej 30% wartości początkowej, ale od wydatków tych nie było prawa do odliczenia VAT-u. Były to wydatki związane ze sprzedażą zwolnioną, gdyż lokale mieszkalne w tym budynku były wynajmowane wyłącznie na cele mieszkalne.

Sprzedaż garaży również korzysta ze zwolnienia z VAT-u na podstawie art. 43 ust. 10a, gdyż Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia VAT z faktur dotyczący budowy tych garaży gdyż korzystał ze zwolnienia podmiotowego z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ze względu na powiązanie tematyki poruszanej we wniosku, tut. organ postanowił ująć kwestie dotyczące dwóch stanów faktycznych w jednej interpretacji.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – w świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, zarówno grunt jak i budynek (jego część, która może być przedmiotem odrębnego obrotu) spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zatem sprzedaż nieruchomości należy traktować w kategorii dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W myśl art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy o VAT - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W myśl art. 41 ust. 12c ustawy o VAT, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Jak wynika z art. 2 pkt 12 ustawy, obiekty budownictwa mieszkaniowego to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów i świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zatem z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Jak stanowi art. 2 pkt 14 ww. ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie wykorzystywana, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy powinno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem lub dzierżawę – bowiem zarówno sprzedaż, najem, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Przy czym wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do 27 czerwca 2015 r., ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
2. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
3. obiekt małej architektury.
   
   

W myśl art. 3 pkt 2 ww. ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 3 ww. ustawy Prawo budowlane, w brzmieniu obowiązującym do 10 września 2015 r., przez budowle należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Analogicznie definiuje budynek Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych wprowadzona do stosowania rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz.U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) stanowiąc, że przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Zaś budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego dotyczącego sprzedaży budynku kamienicy oraz budynków gospodarczych (komórek) zakupionych w 2007 r. wskazał dla budynku kamienicy symbol PKOB 1122 - budynki o trzech i więcej mieszkaniach, dla budynku gospodarczego symbol PKOB 127 - pozostałe budynki niemieszkalne.

Według podziału obiektów budowlanych na sekcje, działy i grupy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, zaś w dziale 12 - budynki niemieszkalne.

Grupa 112 obejmuje budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, klasa 1122 - Budynki o trzech i więcej mieszkaniach.

Natomiast grupa 127 obejmuje pozostałe budynki niemieszkalne.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków (budowli lub ich części) w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonał sprzedaży następujących nieruchomości:

1. 13 maja 2015 r. Wnioskodawca sprzedał całą nieruchomość obejmującą działkę gruntu o powierzchni 721 m, budynek kamienicy oraz 12 komórek o powierzchni 1 m każda, wszystkie nadające się jedynie do rozbiórki.
2. Wnioskodawca sprzedał 14 maja 2015 roku lokal mieszkalny oraz jeden z garaży temu samemu kupującemu, jednym aktem notarialnym.
   
   

Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie powziął wątpliwości, czy sprzedaż przedmiotowych nieruchomości tj.: budynku kamienicy i komórek kupionych w 2007 r. oraz lokalu mieszkalnego przekształconego ze strychu i garażu, korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Wskazać należy, że dla dostawy nieruchomości – budynków, budowli lub ich części, ustawodawca przewidział możliwość stosowania zwolnienia od podatku w oparciu o jedną z dwóch podstaw prawnych: art. 43 ust. 1 pkt 10 lub też pkt 10a ustawy. Jednakże, dla możliwości zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy istotne jest, czy dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, czy też nie.

Analizując powołaną w niniejszej interpretacji definicję pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu obiekt musi zostać oddany do użytkowania, a ponadto czynność ta powinna podlegać opodatkowaniu. Z powyższej definicji wynika zatem, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy uznać umowę sprzedaży, najmu czy dzierżawy, pod warunkiem, że jest to czynność objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, nawet jeśli na podstawie przepisów szczególnych korzysta ona ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z opisu stanu faktycznego dotyczącego sprzedaży budynku kamienicy oraz budynków gospodarczych (komórek) zakupionych w 2007 r. wynika, że 27 lipca 2007 r. Wnioskodawca kupił zabudowaną działkę o powierzchni 721 m, której częścią składową był budynek kamienicy, pięciokondygnacyjny, obejmujący 17 mieszkań o łącznej powierzchni użytkowej 667,05 m², lokale użytkowe o łącznej powierzchni 85 m (ogółem kamienica miała 752,05 m powierzchni użytkowej) oraz budynki gospodarcze - komórki.

Budynki, w których mieściły się komórki to były dwa budynki, jeden wolnostojący, w którym było 5 komórek, drugi przylegający do budynku kamienicy, w którym mieściło się 7 komórek.

Po zakupie Wnioskodawca wprowadził nieruchomość do ewidencji środków trwałych jako budynek mieszkalny i oddał do używania z przeznaczeniem na wynajem i wynajmował lokale mieszkalne i użytkowe do momentu sprzedaży. Poprzedni właściciele również wynajmowali lokale w tej kamienicy.

Budynek kamienicy po wybudowaniu najprawdopodobniej był stale wynajmowany. Wnioskodawca kupił ten budynek z lokatorami, z których dwunastu wynajmowało mieszkania i komórki, a pięciu tylko mieszkania. Wnioskodawca nie zmieniał warunków umów, w umowach nie było żadnej wzmianki o komórkach. Widocznie kiedyś na podstawie ustnej umowy właściciel pozwolił korzystać z komórek lokatorom.

W momencie zakupu całość budynku, czyli wszystkie mieszkania i komórki były wynajmowane. Na przestrzeni lat od 2007 do 2015 r. wszystkie mieszkania były stale wynajmowane, niektóre mieszkania czasowo (2-3 miesiące) nie były wynajmowane, z powodu zmiany lokatorów. Przed sprzedażą 4 mieszkania nie były wynajmowane przez okres 6 miesięcy.

Budynki gospodarcze były wynajmowane tak jak kamienica. Wszystkie komórki były używane przez lokatorów mieszkań.

Wnioskodawca zaznaczył, że pomiędzy pierwszym zasiedleniem a sprzedażą budynków na pewno minęło więcej niż 2 lata, bo chociażby liczyć to pierwsze zasiedlenie od daty oddania do wynajmu tych budynków przez Wnioskodawcę, to minęło więcej niż 2 lata.

Odnosząc zatem powołane przepisy prawa do przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że skoro całość budynku kamienicy w momencie zakupu przez Wnioskodawcę była wynajmowana (Wnioskodawca kupił ten budynek z lokatorami), po zakupie Wnioskodawca oddał budynek do używania z przeznaczeniem na wynajem i wynajmował lokale mieszkalne i użytkowe do momentu sprzedaży (niektóre mieszkania czasowo nie były wynajmowane), przy czym Wnioskodawca zaznaczył, że wynajem 17 mieszkań korzystał ze zwolnienia z VAT, natomiast wynajem 2 lokali użytkowych był opodatkowany, to powyższe oznacza, że pierwsze zasiedlenie przedmiotowego budynku kamienicy nastąpiło najpóźniej w momencie oddania tego budynku w najem przez Wnioskodawcę. Ponadto, jak podał Wnioskodawca, od daty oddania do wynajmu budynku przez Wnioskodawcę do jego sprzedaży minęło więcej niż 2 lata. Jednocześnie Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku kamienicy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które były równe lub wyższe niż 30% jego wartości początkowej.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że dostawa budynku kamienicy nie została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, gdyż obiekt ten został oddany do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Ponadto pomiędzy pierwszym zasiedleniem budynku a jego dostawą przez Wnioskodawcę nie upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Tak więc dostawa ww. budynku kamienicy korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Odnosząc się natomiast do dostawy budynków gospodarczych (komórek), stwierdzić należy, że z opisu sprawy wynika, że budynki gospodarcze były wynajmowane tak jak kamienica. Jak podał Wnioskodawca, w momencie zakupu wszystkie komórki były wynajmowane. Wprawdzie Wnioskodawca wskazał, że za komórki nie był pobierany odrębny czynsz, jednak z wniosku wynika, że komórki służyły lokatorom wynajmującym mieszkania. Należy zatem uznać, że lokatorzy mieszkań mogli korzystać z przedmiotowych komórek w związku z zawartymi umowami najmu dotyczącymi mieszkań.

Przyjąć zatem należy, że pierwsze zasiedlenie budynków gospodarczych (komórek) nastąpiło na tych samych zasadach, co budynku kamienicy. Jednocześnie Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynków gospodarczych - komórek w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które były równe lub wyższe niż 30% jego wartości początkowej.

Zatem dostawa budynków gospodarczych (komórek), które to komórki służyły najemcom mieszkań w związku z zawartymi umowami najmu (a więc faktycznie zostały oddane do użytkowania na podstawie zawartych umów najmu), podlegała zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zatem w sytuacji, gdy dostawa budynku kamienicy oraz budynków gospodarczych (komórek) korzystała ze zwolnienia od podatku, wówczas dostawa geodezyjnie wyodrębnionej działki, na której te budynki były posadowione, również była objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie oceniane całościowo należało uznać za nieprawidłowe, gdyż wprawdzie sprzedaż ww. nieruchomości korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, jednak Wnioskodawca jako podstawę prawną do zastosowania zwolnienia dla dostawy budynku kamienicy wskazał art. 43 ust. 10a ustawy o VAT, tymczasem dostawa ta była objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy, jak zaznaczono powyżej, dotyczą również zwolnienia od podatku dostawy lokalu mieszkalnego przekształconego ze strychu oraz garażu.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że 29 września 2008 r. Wnioskodawca kupił nieruchomość składającą się z 2 zabudowanych działek o łącznej powierzchni 850 m. Częścią składową działek jest budynek mieszkalny wielomieszkaniowy.

Wnioskodawca poniósł wydatki na remont tego budynku powyżej 30% wartości początkowej bez prawa do odliczenia VAT (w całości budynek był wynajmowany na cele mieszkaniowe, a więc zwolnione z VAT). Budynek składał się z 9 lokali mieszkalnych i części wspólnych takich jak klatka schodowa i strych. Kilka lat wcześniej Wnioskodawca sprzedał część mieszkań lokatorom, którzy je wynajmowali wraz z udziałem w częściach wspólnych kamienicy, w tym również w strychu i w związku z tym nie był już właścicielem w 100% owego strychu. 8 października 2014 roku Wnioskodawca przekształcił strych w kolejny tj. 10-ty lokal mieszkalny, następnie 6 listopada 2014 r. odkupił wcześniej sprzedane udziały w strychu. Wnioskodawca udziały w strychu kupił od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i niewystępujących jako czynni podatnicy VAT dla tych czynności.

Po przekształceniu strychu w lokal mieszkalny, lokal ten nie był wynajmowany. W związku z czym pierwsze zasiedlenie wg Wnioskodawcy było w dacie sprzedaży tego lokalu.

Przy przekształceniu strychu w lokal mieszkalny wiele prac Wnioskodawca wykonał samodzielnie, a resztę wykonała firma, która jest podmiotowo zwolniona z VAT, w związku z czym Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia VAT z tych wydatków.

Lokal ten Wnioskodawca sprzedał 14 maja 2015 roku.

W przedmiotowej sprawie należy zauważyć, że z treści wniosku nie wynika, aby doszło do pierwszego zasiedlenia ww. lokalu przed jego dostawą dokonaną przez Wnioskodawcę w maju 2015 r., bowiem przedmiotowy lokal mieszkalny został wytworzony przez Wnioskodawcę w 2014 r. w wyniku przekształcenia strychu budynku w ten lokal. Po przekształceniu strychu w lokal mieszkalny, lokal ten nie był wynajmowany. Wprawdzie ww. lokal był przeznaczony na wynajem na cele mieszkaniowe, jednak nie znalazł się żaden najemca i do chwili zbycia stał pusty.

Powyższe oznacza, że przedmiotowy lokal mieszkalny nie został wydany do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, tym samym przed jego sprzedażą przez Wnioskodawcę nie doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Tak więc dokonana przez Wnioskodawcę dostawa lokalu mieszkalnego przekształconego ze strychu nie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, bowiem została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia.

W takim przypadku należy dokonać analizy możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla dostawy ww. lokalu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Z opisu sprawy wynika, że wydatki które Wnioskodawca poniósł na przekształcenie strychu w lokal mieszkalny były wydatkami związanymi raczej z adaptacją strychu na mieszkanie, Wnioskodawca nie wie czy można je nazwać ulepszeniem. Po przekształceniu w 2014 r. Wnioskodawca sprzedał go w 2015 r., więc nie wykorzystywał go przez 5 lat.

Ponadto, jak Wnioskodawca wskazał we wniosku, przedmiotowy lokal mieszkalny był przeznaczony na wynajem na cele mieszkaniowe, jednak nie znalazł się żaden najemca i do chwili zbycia stał pusty.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Skoro zatem ww. lokal mieszkalny został wytworzony (wybudowany) przez Wnioskodawcę z zamiarem przeznaczenia go na wynajem w celach mieszkaniowych a więc wykorzystania go do czynności zwolnionych od podatku, to Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę dotyczących ww. lokalu.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że dokonana dostawa ww. lokalu mieszkalnego była objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż zostały spełnione warunki określone w tym przepisie.

Z opisu sprawy wynika również, że na działce, na której stoi budynek mieszkalny, wielomieszkaniowy, Wnioskodawca wybudował i oddał do używania na wynajem w 2011 roku 9 garaży w dwóch budynkach murowanych. Garaże były usytuowane w 2 budynkach wolnostojących zupełnie niezwiązanych konstrukcyjnie z budynkiem wielomieszkaniowym.

Jeden z tych garaży Wnioskodawca sprzedał razem z lokalem mieszkalnym 14 maja 2015 roku temu samemu kupującemu, jednym aktem notarialnym.

Była prowadzona odrębna księga wieczysta dla sprzedanego lokalu mieszkalnego i odrębna dla garażu. Garaż mógł być sprzedany oddzielnym aktem notarialnym, jako samodzielny lokal użytkowy.

Należy w tym miejscu przytoczyć przepis art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.), zgodnie z którym samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej „lokalami”, mogą stanowić odrębne nieruchomości.

W myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Stosownie natomiast do art. 2 ust. 4 ww. ustawy, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Należy zauważyć, że w odpowiedzi na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu, cyt. „Czy garaż sprzedany wraz z lokalem mieszkalnym w dniu 14 maja 2015 r. stanowił pomieszczenie przynależne do tego lokalu w rozumieniu art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. 2000 r. Nr 80 poz. 903 ze zm.)?”, Wnioskodawca wskazał, że sprzedany garaż nie był przynależny do żadnego konkretnego mieszkania.

Trzeba zatem zwrócić uwagę na definicję pojęcia „lokal użytkowy” zawartą w § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 75, poz. 690 ze zm.), zgodnie z którym pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z pkt 12 wskazanego wyżej paragrafu - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, natomiast przez pomieszczenie gospodarcze – w myśl § 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych.

Na podstawie powyższych uregulowań można stwierdzić, że garaż nie mieści się ani w pojęciu pomieszczenia technicznego, ani pomieszczenia gospodarczego, w związku z czym stanowi lokal użytkowy.

Skoro zatem w przedmiotowej sprawie garaż mógł być przedmiotem samodzielnego obrotu jako samodzielny lokal użytkowy, celem ustalenia, czy dla dostawy ww. garażu znajduje zastosowanie zwolnienie od podatku, koniecznym jest dokonanie analizy cyt. wyżej przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy, garaże były oddane do użytkowania 13 stycznia 2011 r. Sprzedany garaż był wynajmowany od 13 sierpnia 2012 r. (pierwsza umowa) i minęło więcej niż 2 lata do daty sprzedaży. Czynsz był opodatkowany stawką podstawową.

Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie żadnego z garaży.

Odnosząc zatem powołane przepisy prawa do przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że skoro ww. garaż był wynajmowany przez Wnioskodawcę, a czynność ta była opodatkowana podatkiem VAT, to powyższe oznacza, że pierwsze zasiedlenie przedmiotowego garażu nastąpiło w momencie oddania go w najem przez Wnioskodawcę tj. 13 sierpnia 2012 r. Jednocześnie Wnioskodawca nie ponosił wydatków na jego ulepszenie.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że dostawa garażu nie została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, gdyż został on oddany do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Ponadto pomiędzy pierwszym zasiedleniem garażu a jego dostawą przez Wnioskodawcę nie upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Tak więc dostawa ww. garażu korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie oceniane całościowo należało uznać za nieprawidłowe, gdyż wprawdzie sprzedaż lokalu mieszkalnego przekształconego ze strychu oraz garażu korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, jednak Wnioskodawca jako podstawę prawną do zastosowania zwolnienia dla dostawy garażu wskazał art. 43 ust. 10a ustawy o VAT, tymczasem dostawa ta była objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Równocześnie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny dołączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Zatem dokumenty te nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.