Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/4512-1-319/15-2/HW
z 15 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2015 r. (data wpływu 25 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku ze sprzedażą nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku ze sprzedażą nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nabył wraz z małżonką, do wspólnego majątku małżeńskiego, udział 1/8 w nieruchomości gruntowej niezabudowanej o powierzchni 8,1641 ha, stanowiącej grunt wykorzystywany w całości wyłącznie jako ziemia uprawna. Nieruchomość składa się z jednej działki geodezyjnej. Nabycie nastąpiło w dniu 10 września 2015 r. na podstawie umowy przenoszącej udział w 1/8 nieruchomości na Wnioskodawcę i jego małżonkę – do majątku wspólnego – w zamian za zwolnienie właścicieli nieruchomości, w której udział był przenoszony, z zobowiązania pieniężnego wynikającego z umowy zawartej z właścicielami nieruchomości w roku 2007 i wystawionego przez nich weksla, tj. na zasadzie określonej w art. 453 k.c.

Nabycie udziału nastąpiło w celach prywatnych, w ramach zaspokojenia przysługującego nabywcom udziału roszczenia pieniężnego wchodzącego w skład majątku wspólnego małżonków. W dniu nabycia tego udziału przez Wnioskodawcę, obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewidywał przeznaczenie tej nieruchomości w całości pod działalność przemysłową. Właścicielem pozostałej części nieruchomości pozostają osoby fizyczne (małżeństwo) nieprowadzące działalności gospodarczej oraz niebędące podatnikami podatku VAT.

Wnioskodawca prowadzi, w ramach własnej kancelarii radcy prawnego, wyłącznie działalność prawniczą (PKD 69.10.Z) i wyłącznie w ramach tej działalności jest podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi jakiejkolwiek działalności zarobkowej w zakresie obrotu nieruchomościami. Zgodnie z § 13 obowiązującego Regulaminu wykonywania zawodu radcy prawnego (Uchwała nr 94/IX/2015) Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 13 czerwca 2015 r., uchwalonym na podstawie art. 60 pkt 8 lit. f ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 507), przedmiotem działalności kancelarii radcy prawnego nie może być działalność inna niż świadczenie pomocy prawnej w rozumieniu tejże ustawy. Żona Wnioskodawcy nie prowadzi i nie prowadziła kiedykolwiek działalności gospodarczej ani też nie jest ani nie była podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca jest ponadto, wspólnie z żoną, właścicielem tylko jednej nieruchomości, składającej się z domu jednorodzinnego położonego na działce o powierzchni 541 m2, w którym obecnie z żoną zamieszkuje od roku 1999. W chwili obecnej nie planuje sprzedaży tej nieruchomości.

W stosunku do przedmiotowego udziału w nieruchomości Wnioskodawca ani jego żona nie podejmowali działań marketingowych. Na nieruchomości nie dokonano także żadnych nakładów inwestycyjnych. Właściciele 7/8 udziału w przedmiotowej nieruchomości poinformowali Wnioskodawcę, że zgłosił się do nich potencjalny kupiec pragnący kupić całą nieruchomość, i w związku z tym zaproponowali Wnioskodawcy i jego małżonce wspólną sprzedaż całej nieruchomości (ich udziału wraz z udziałem przypadającym Wnioskodawcy i jego małżonce). Wnioskodawca zamierza więc sprzedać swój udział w 1/8 w opisanej powyżej nieruchomości gruntowej.

Cała nieruchomość, tj. działka o pow. 8,1641 m², zostanie sprzedana, wspólnie i jednocześnie z właścicielami udziału 7/8, jednemu nabywcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu sprzedaży całego udziału 1/8 w opisanej wyżej nieruchomości Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży całego udziału w 1/8 opisanej wyżej nieruchomości.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodne z art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W rozumieniu ustawy VAT (art. 15 ust. 2), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów i handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego zawarty w złożonym wniosku, nie można uznać, że sprzedaż udziału w nieruchomości nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Sama bowiem okoliczność, że Wnioskodawca prowadzi działalność w innym zakresie i jest z tego tytułu podatnikiem VAT, nie jest wystarczająca do uznania, że z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości stanowiącego prywatny składnik majątkowy wchodzący w skład wspólnego majątku małżonków (Wnioskodawcy i jego żony), będzie on podatnikiem VAT. Sprzedaż udziału w nieruchomości będzie stanowiła jedynie czynność w zakresie zarządu majątkiem prywatnym – wspólnym majątkiem małżonków, jako zwykłe wykonywanie prawa własności.

Powyższy wniosek znajduje uzasadnienie w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r., zapadłego w sprawie o sygn. C-180/10. Trybunał uznał w nim, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej (podatku VAT) i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, jeżeli sprzedaż gruntu następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE, należy uznać ją za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika VAT. Sama okoliczność iż osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 Dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednio: art. 2 pkt 19 ustawy VAT), jest w tym zakresie bez znaczenia.

Odnosząc tezy powyższego wyroku Trybunału do zdarzenia przyszłego objętego złożonym wnioskiem, należy wskazać że Wnioskodawca również zamierza zbyć grunt, którego nie nabył w ramach prowadzonej działalności gospodarczej a do prywatnego majątku wspólnego małżonków oraz nie podejmował jakichkolwiek aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami. Nabycie udziału w nieruchomości również nie było opodatkowane podatkiem VAT. Podkreślenia wymaga, że Wnioskodawca nabył jedynie niewielki udział w nieruchomości a nie całą nieruchomość. Praktyka obrotu gospodarczego wskazuje, że w większości przypadków podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami nabywają całe nieruchomości, w szczególności jak w tym przypadku, gdy nieruchomość jest jedną działką geodezyjną. Nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych czynności mających na celu uatrakcyjnienie nieruchomości dla celów jej potencjalnej sprzedaży. Wnioskodawca nie angażował środków mających uatrakcyjnić nieruchomość dla celów handlowych, nie zamieszczał ogłoszeń o sprzedaży i nie zatrudniał w tym celu żadnych pośredników. Potencjalny nabywca sam się zgłosił do Wnioskodawcy. Nieruchomość w której Wnioskodawca posiada udział, zostanie sprzedana w całości jednemu nabywcy.

W powyższych okolicznościach należy uznać, że z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości nie będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, bowiem transakcja ta będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własność przez osobę fizyczną, a nie czynność w ramach działalności gospodarczej.

W interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 22 lipca 2015 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPP2/4512-646/15-2/MAO, przy bardzo podobnym stanie faktycznym, stwierdzono:

„W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem »podatnik« tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższych przepisów należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalne, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług”.

W tych okolicznościach stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za w pełni zgodne z obowiązującym stanem prawnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla pozostałych udziałowców.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.