Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-1231/15-4/AA
z 27 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2015 r. (data wpływu 2 września 2015 r.), uzupełnionym w dniu 25 listopada 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wniesienia dopłat do spółki komandytowej zgodnie z wymogami Kodeksu spółek handlowych przez wspólników tej spółki oraz późniejszego otrzymania zwrotu nieoprocentowanych dopłat – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wniesienia dopłat do spółki komandytowej zgodnie z wymogami Kodeksu spółek handlowych przez wspólników tej spółki oraz późniejszego otrzymania zwrotu nieoprocentowanych dopłat.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 18 listopada 2015 r. znak ILPB1/4511-1-1231/15-2/AA na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 20 listopada 2015 r., natomiast w dniu 25 listopada 2015 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 23 listopada 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa prowadzi działalność gospodarczą. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wspólnicy spółki podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Wspólnikami spółki są:

• osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, która posiada 98% udziałów w zyskach i jest komandytariuszem,
• osoba prawna, będąca spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Sp. z o.o.”), posiadająca 2% udziału w zyskach Spółki i jest komplementariuszem.
  
  

W związku z rozwojem firmy, jest konieczne wniesienie dopłat do spółki komandytowej na podstawie zapisu w treści umowy spółki, zgodnie z którym „Uchwałą Wspólników, Wspólnicy mogą być zobowiązani do dokonywania dopłat do kwoty 1.500.000 zł w terminie do 31 grudnia 2030 r.” Dopłaty dokonywane przez wspólników do spółki będą proporcjonalne w stosunku do ich udziału w zyskach i stratach odpowiadających postanowieniom umowy spółki komandytowej. Dopłata do spółki będzie dokonywała się na zasadach analogicznych jakie wynikają z treści art. 177 KSH. Wspólnicy będą zobowiązani do wniesienia dopłat na podstawie zgodnej uchwały wspólników. Dopłata będzie nieoprocentowana i będzie podlegała zwrotowi w terminie określonym w uchwale.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu wniesienia dopłat do spółki komandytowej, jak i późniejszego otrzymania zwrotu nieoprocentowanych dopłat przez jej wspólników, w których kwocie wspólnicy partycypować będą proporcjonalnie do swojego udziału w zyskach i stratach tej spółki, po stronie Wnioskodawcy (komandytariusza) powstanie przychód podlegający opodatkowaniu, czy też cała operacja będzie dla niego neutralna z punku widzenia podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca wraz z innym wspólnikiem (spółką z o.o.) poprzez dopłaty finansować będzie działalność spółki osobowej, proporcjonalnie do określonego w umowie udziału jej zysku. Dokonanie dopłaty w spółce komandytowej przez Wnioskodawcę oznacza, że w części przypadającej na jego udział w zyskach spółki będzie on udostępniał środki finansowe „samemu sobie”. Wnioskodawca będzie czerpał określone korzyści majątkowe z środków udzielonych spółce osobowej, z drugiej jednak strony poniesie określone ciężary finansowe (sam udzieli dopłaty). Będą to zatem świadczenia ekwiwalentne. W takich okolicznościach nie dojdzie do powstania nieodpłatnego świadczenia po stronie Wnioskodawcy (wspólnika spółki komandytowej), a tym samym z tytułu dokonania przedmiotowej czynności nie będzie podstaw do rozpoznania przez Wnioskodawcę, podlegającego opodatkowaniu przychodu, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych. Także późniejsze otrzymanie zwrotu przedmiotowej „dopłaty” przez wspólnika nie spowoduje powstania po jego stronie podlegającego opodatkowaniu przychodu, ponieważ nie dojdzie w tym przypadku do wystąpienia jakiegokolwiek definitywnego i trwałego przysporzenia majątkowego, gdyż dopłaty podlegać będą zwrotowi (por. interpretacja Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/1/4511-378/15/JS).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady tworzenia, organizacji, funkcjonowania i likwidacji spółek regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030, z późn. zm.). Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 Ksh, spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej. Spółka ta nie jest samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce komandytowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem takiej spółki jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnym źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 5b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej). Przy czym w myśl art. 5a pkt 26 ww. ustawy, przez spółkę niebędącą osobą prawną, należy rozumieć spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 powołanej ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125 (art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy).

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl natomiast art. 11 ust. 2a pkt 1 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych ustala się jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców.

Cytowany powyżej art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera ogólną definicję przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, natomiast w art. 14 ust. 2 tej ustawy, wymienione zostały jedynie przykładowe zdarzenia, powodujące powstanie tego przychodu. Z powyższego wynika zatem, że przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia lub korzyści majątkowe związane z tą działalnością.

Zauważyć przy tym należy, że korzyść ta nie musi skutkować bezpośrednim zwiększeniem aktywów podmiotu gospodarczego. Korzyścią taką może być także otrzymanie usług na warunkach odbiegających od warunków rynkowych (stawiających dany podmiot w uprzywilejowanej pozycji w stosunku do innych podmiotów rynkowych, np. otrzymanie nieoprocentowanej pożyczki od podmiotu udzielającego innym podmiotom pożyczek oprocentowanych). W takim przypadku podatnik uzyskuje korzyść majątkową w postaci zwolnienia go z obowiązku wydatkowania określonych środków, co skutkuje brakiem uszczerbku w majątku podatnika jaki nastąpiłby w przypadku gdyby do takiego nieodpłatnego świadczenia nie doszło, a podatnik musiałby zawrzeć umowę na warunkach rynkowych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej jest komandytariuszem i posiada 98% udziałów w zyskach. Komplementariuszem jest spółka z o.o., posiadająca 2% udziału w zyskach Spółki. W związku z rozwojem firmy, jest konieczne wniesienie dopłat do spółki komandytowej. Wspólnicy będą zobowiązani do wniesienia dopłat na podstawie zgodnej uchwały wspólników. Dopłaty dokonywane przez wspólników do spółki będą proporcjonalne w stosunku do ich udziału w zyskach i stratach odpowiadających postanowieniom umowy spółki komandytowej. Dopłata do spółki będzie dokonywała się na zasadach analogicznych jakie wynikają z treści art. 177 KSH. Dopłata będzie nieoprocentowana i będzie podlegała zwrotowi w terminie określonym w uchwale.

Ponadto należy wyjaśnić, że przepisy Ksh zawierają regulację prawną instytucji dopłat jedynie w odniesieniu do spółek kapitałowych (art. 177 Ksh). Analogiczna regulacja do tej z art. 177 Ksh, nie została przewidziana w przepisach regulujących funkcjonowanie spółki komandytowej. Należy zatem uznać, że z cywilnoprawnego i podatkowego punktu widzenia wnoszone przez wspólników spółki komandytowej „dopłaty” mogą być uznane albo za wniesienie wkładu do Spółki osobowej albo świadczenie o charakterze pożyczkowym. Z pierwszym przypadkiem będziemy mieli do czynienia, gdy „dopłaty” nie będą miały charakteru zwrotnego, z drugim natomiast, gdy uchwała wspólników będzie przewidywać obowiązek ich zwrotu w ustalonym z góry terminie. W przypadku dopłat zwrotnych mogą być one traktowane, jako pożyczka, uregulowana w art. 720-724 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z powołanymi przepisami, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości (art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego). W modelu kodeksowym pożyczka przybiera postać umowy nieodpłatnej (określenie wynagrodzenia z tytułu udostępnienia kapitału nie należy do elementów koniecznych tego rodzaju kontraktu), w praktyce najczęściej występuje jednak za wynagrodzeniem w postaci odsetek. W przedmiotowym przypadku „dopłata” będzie miała charakter zwrotny, co zbliża ją definicyjnie do pożyczki w rozumieniu kodeksowym bez wynagrodzenia dla pożyczkodawcy.

W świetle powyższego, Wnioskodawca wraz z innym wspólnikiem (spółką z o.o.) poprzez dopłaty finansować będzie działalność spółki osobowej, proporcjonalnie do określonego w umowie udziału w jej zysku. Biorąc pod uwagę transparentność podatkową spółki komandytowej, taki rodzaj ukształtowania dopłat udzielanych spółce komandytowej przez Wnioskodawcę oznacza, że w części przypadającej na jego udział w zyskach spółki będzie on udostępniał środki finansowe „samemu sobie”. Wnioskodawca będzie czerpał określone korzyści majątkowe z dopłat udzielonych spółce osobowej, z drugiej jednak strony poniesie określone ciężary finansowe (sam udzieli dopłaty). Będą to zatem świadczenia ekwiwalentne. W takich okolicznościach nie dojdzie do powstania nieodpłatnego świadczenia po stronie Wnioskodawcy (wspólnika spółki komandytowej), a tym samym z tytułu dokonania przedmiotowej czynności nie będzie podstaw do rozpoznania przez Wnioskodawcę podlegającego opodatkowaniu przychodu, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Także późniejsze otrzymanie zwrotu przedmiotowej „dopłaty” przez wspólnika nie spowoduje powstania po jego stronie podlegającego opodatkowaniu przychodu, ponieważ nie dojdzie w tym przypadku do wystąpienia jakiegokolwiek definitywnego i trwałego przysporzenia majątkowego, gdyż dopłaty podlegać będą zwrotowi.

Zatem wniesienie dopłat do spółki komandytowej przez Wnioskodawcę (wspólnika spółki komandytowej – osobę fizyczną), jak i późniejszy zwrot nieoprocentowanych dopłat, jest neutralne dla Wnioskodawcy (komplementariusza) na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z tej też przyczyny przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma urzędowego co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.