Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-1221/15-4/AG
z 27 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2015 r. (wg daty wpływu), uzupełnionym w dniu 22 października 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od znaku towarowego otrzymanego w formie darowizny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od znaku towarowego otrzymanego w formie darowizny.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 14 października 2015 r. znak ILPB1/4511-1-1221/15-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 19 października 2015 r., a w dniu 22 października 2015 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 20 października 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Małżonka Wnioskodawcy prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą: „A”. Planuje ona w końcu sierpnia przekazać firmę na rzecz Wnioskodawcy; małżonka zakończy prowadzenie działalności, a Wnioskodawca w ramach własnej działalności gospodarczej będzie kontynuował działalność firmy.

„A” przekazuje Wnioskodawcy w drodze darowizny całe przedsiębiorstwo z zarejestrowanym w Urzędzie Patentowym RP znakiem towarowym, którego wartość zgodnie z wyceną biegłego sądowego i biegłego skarbowego została wprowadzona do ksiąg rachunkowych „A”. Małżonkowie nie mają rozdzielności majątkowej.

Przedsiębiorstwo zgodnie z kodeksem cywilnym jest mieniem, które obejmuje w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne:
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne.
   
   

Z art. 22g ust. 12 i ust. 13 pkt 5 ustawy o PDOF wynika, że w przypadku zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego, wartość początkową środków trwałych (oraz wartości niematerialnych prawnych) ustala się w wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) małżonka, który uprzednio wykorzystywał środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej. W takim przypadku podatnik jest również zobowiązany do dokonywania odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuowania metody amortyzacji, przyjętej uprzednio przez małżonka (zob. art. 22h ust. 3 ww. ustawy).

W świetle powyższego, gdy podatnik, w ramach otrzymanej firmy, uzyska środki trwałe, to kontynuuje amortyzację dokonywaną uprzednio przez małżonka, który przekazał mu firmę.

Podatnik wpisuje zatem do ewidencji wartość początkową ww. środków trwałych w wysokości ustalonej uprzednio przez małżonka. Dokonując odpisów amortyzacyjnych, uwzględnia dotychczasową wysokość odpisów oraz kontynuuje metodę amortyzacji wybraną wcześniej przez małżonka.

W przypadku zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków powinna mieć miejsce kontynuacja amortyzacji, o czym stanowi art. 22g ust. 13 pkt 5 updof. Oznacza to m.in., że mąż nie będzie miał możliwości amortyzacji tych środków trwałych, które wcześniej zostały całkowicie zamortyzowane w firmie żony.

Problem pojawia się w przypadku wartości niematerialnych i prawnych do których mają zastosowanie ograniczenia wynikające z art. 23 ust. 1 pkt 1 UPDOF.

Znak towarowy będący przedmiotem darowizny zarejestrowany jest w Urzędzie Patentowym RP. Marka i znak towarowy zostały wypracowane przez „A” we własnym zakresie i z tego powodu miały do „A” zastosowanie przepisy art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowych od osób fizycznych w zakresie nie uznania za koszty uzyskania przychodu wydatków na: „(...) b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części” oraz dokonywania odpisów amortyzacyjnych: art. 22b ust. 1 ustawy, który mówi, iż „amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte m.in. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.), nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania”.

Zatem wartości niematerialne i prawne wytworzone przez podatnika we własnym zakresie nie mogą być uznane za wartości niematerialne i prawne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz podlegać amortyzacji.

Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, iż prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, przy spełnieniu określonych przesłanek, wymienione zostały prawa określone w ustawie - Prawo własności przemysłowej (Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.) która normuje m.in.:

1. stosunki w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych,
2. zasady, na jakich przedsiębiorcy mogą przyjmować projekty racjonalizatorskie i wynagradzać ich twórców.
   
   

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, na warunkach w niej określonych udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

Warto tutaj zwrócić uwagę na fakt, iż „(...) o ile znak towarowy jako twór podlega ochronie zgodnie z przepisami ustawy o prawie autorskim, o tyle taki sam znak słowno-graficzny zgłoszony do rejestracji o udzielenie praw ochronnych na znak towarowy traci niejako przymiot utworu, bowiem w momencie zgłoszenia do rejestracji przez właściwy organ patentowy rozpoczyna się niejako jego ochrona na podstawie przepisów ustawy - Prawo własności przemysłowej” (NSA w wyroku z 8 października 2013 r. sygn. akt II FSK 2812/11).

Skoro więc na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ww. ustawy) i została wydana przez Urząd Patentowy RP decyzja o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy można uznać, że znak od 24 grudnia 2012 r. mieści się w kategorii wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Nabycie znaku towarowego nastąpi w formie darowizny. Zgodnie z art. 33 pkt 9 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, do majątku osobistego małżonka należą prawa własności przemysłowej. Ze względu na powyższe nie ma przeszkód do tego, by małżonka Wnioskodawcy darowała mu prawo ochronne do znaku towarowego, pomimo istnienia wspólności majątkowej.

Warto przywołać tutaj również zapisy Ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych. (Dz. U. z 1985 r. Nr 5 z późniejszymi zmianami), które wskazują w art. 15 ust 3, iż prawo z rejestracji znaku towarowego jest zbywalne oraz, że wygasa wskutek zaprzestania działalności gospodarczej przez uprawnionego (art. 25 pkt 5). W omawianym przypadku najpierw zostanie to prawo zbyte/darowane a potem dopiero żona zlikwiduje działalność gospodarczą prowadzoną na własne nazwisko.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie miał prawo, po przejęciu firmy żony, do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od zarejestrowanego znaku towarowego, otrzymanego w formie darowizny, którego wartość rynkowa została oszacowana przez biegłego sądowego i skarbowego ze specjalnością „wycena przedsiębiorstw, akcji, udziałów i instrumentów finansowych” i wprowadzona do ksiąg rachunkowych firmy żony?

Zdaniem Wnioskodawcy, cytowany wyżej art. 22b ust. 1 ustawy wskazuje, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c „prawa określone w ustawie z 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.)” które:

• zostały nabyte - nabycie znaku towarowego nastąpi w formie darowizny. Zgodnie z art. 33 pkt 9 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, do majątku osobistego małżonka należą prawa własności przemysłowej. Ze względu na powyższe, w ocenie Wnioskodawcy nie ma przeszkód do tego by żona darowała mu prawo ochronne do znaku towarowego, pomimo istnienia wspólności majątkowej. Warto przywołać tutaj również zapisy Ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. z 1985 r. Nr 5 z późniejszymi zmianami), które wskazują w art. 15 ust 3, iż prawo z rejestracji znaku towarowego jest zbywalne,
• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania - warunek spełniony ze względu na fakt, iż znak ten będzie używany w działalności gospodarczej prowadzonej na nazwisko Wnioskodawcy w takim samym zakresie jak był wykorzystywany w działalności gospodarczej żony,
• przewidywany okres ich używania przekracza rok - rejestracja znaku towarowego w Urzędzie Patentowym RP nastąpiła 24 grudnia 2012 r., a prawo ochronne na znak towarowy trwa 10 lat od daty zgłoszenia,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nie ma wątpliwości co do sposobu wykorzystania, ponieważ Wnioskodawca przejmuje całe przedsiębiorstwo żony, będzie je prowadził w ramach indywidualnej działalności gospodarczej na swoje imię i nazwisko.
  
  

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca jest zdania, że przy zachowaniu wszystkich zastrzeżeń wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca ma prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od znaku towarowego, zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP w dniu 24 grudnia 2012 r., którego właścicielem była firma „A”, nabytego w drodze darowizny wraz z całym przedsiębiorstwem żony, od wartości znaku wprowadzonej do ksiąg rachunkowych na podstawie wyceny polegającej na oszacowaniu jego wartości rynkowej.

Fakt pozostawania we wspólnocie majątkowej, zdaniem Wnioskodawcy, pozostaje bez wpływu na prawo do amortyzacji ze względu na to (co wykazano wyżej), że zgodnie z art. 33 pkt 9 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, prawa własności przemysłowej należą do majątku osobistego małżonka i mogą być przedmiotem darowizny.

Za wartość początkową m.in. w przypadku nabycia składników majątku w drodze spadku, darowizny lub wkładu niepieniężnego uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa te wartość w niższej wysokości a odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się:

• od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wartości te wprowadzono do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych,
• do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową, lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.
  
  

Z zastrzeżeniem, że okres amortyzacji przedmiotu praw autorskich jak i prawa ochronnego na znak towarowy nie może być krótszy niż 60 miesięcy.

Oszacowania wartości rynkowej znaku towarowego dokonał biegły sądowy/skarbowy ze specjalnością „wycena przedsiębiorstw, akcji, udziałów i instrumentów finansowych” przy zastosowaniu metody dochodowej - zysku dodatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) nie definiuje pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

Świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Zatem podstawowym elementem darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w przyszłości. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony. Decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania danej czynności podatkiem od spadków i darowizn lub podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma kwalifikacja formy prawnej świadczonej pomocy, a zatem treść konkretnej umowy wiążącej strony.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

− o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 23 ust.1 pkt 45a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, które spełniają następujące warunki:

• zostały nabyte,
• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych.

Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca otrzyma w drodze darowizny prawo do znaku towarowego objętego prawem ochronnym. Znak towarowy nie był zaliczony do wartości niematerialnych i prawnych darczyńcy. Przedmiotowy znak towarowy nadaje się do gospodarczego wykorzystania i będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w okresie dłuższym niż rok. Przedmiotowy znak towarowy zostanie wprowadzony do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe, w pierwszej kolejności należy określić, czy prawo ochronne na znak towarowy spełnia przesłanki uznania go za podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 22b ust. 1 omawianej ustawy podatkowej.

Prawo ochronne na znaki towarowe udzielane są na warunkach określonych w ustawie - Prawo własności przemysłowej (art. 6 ust. 1 ww. ustawy).

Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 1 i 2 ustawy Prawo własności przemysłowej).

W myśl art. 121 powołanej ustawy, na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne. Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 ust. 1 tej ustawy).

Wobec powyższego prawo ochronne na znak towarowy mieści się w kategorii praw określonych w ustawie - Prawo własności przemysłowej, wskazanych w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega amortyzacji.

W konsekwencji, w związku z nabyciem przez Wnioskodawcę w drodze darowizny prawa ochronnego na znak towarowy, Zainteresowany będzie miał prawo do zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów, odpisów amortyzacyjnych od ww. prawa.

Przechodząc do zagadnienia dotyczącego poprawności ustalenia wartości początkowej darowanego prawa ochronnego na znak towarowy, zauważyć należy co następuje.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca otrzyma w drodze darowizny od małżonki prawo ochronne na znak towarowy. Ta wartość niematerialna i prawna została wytworzona przez małżonkę Wnioskodawcy we własnym zakresie i z tego powodu nie mogła ona być uznana za wartość niematerialną i prawną w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz podlegać amortyzacji w firmie żony.

Jak wskazał Wnioskodawca, pierwszą czynnością będzie dokonanie darowizny znaku towarowego. Dopiero później żona zlikwiduje działalność gospodarczą prowadzoną na własne dane i następnie przekaże je mężowi. Zatem Wnioskodawca w pierwszej kolejności stanie się właścicielem znaku towarowego w wyniku dokonanej darowizny przez jeszcze funkcjonującą firmę małżonki.

Ten składnik majątku Zainteresowany wprowadzi następnie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz rozpocznie jego amortyzację. W umowie darowizny zostanie wskazana wartość znaku; wartość wskazana w umowie darowizny zostanie ustalona na podstawie wyceny dokonanej przez biegłego sądowego i skarbowego ze specjalnością „wycena przedsiębiorstw, akcji, udziałów i instrumentów finansowych”.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, której zasady ustalania zawarto w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości (art. 22g ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy).

W przedmiotowej sprawie nie zajdą okoliczności powodujące zastosowanie przepisów dotyczących konieczności kontynuacji odpisów amortyzacyjnych (art. 22g ust. 3 powołanej ustawy), ponieważ przedmiotowy składnik majątku nie podlegał wcześniej amortyzacji i został w pierwszej kolejności z tej działalności wycofany, poprzez dokonanie darowizny na rzecz męża.

W myśl art. 19 ust. 3 ww. ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

W konsekwencji, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość początkowa nie może być wyższa niż wartość rynkowa tego składnika.

Podsumowując, wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej nabytej w drodze darowizny, należy ustalić według wartości rynkowej z dnia nabycia, z zastosowaniem cytowanego wyżej przepisu art. 19. W takiej wartości Wnioskodawca będzie również zobligowany wprowadzić wartość niematerialną i prawną otrzymaną w drodze darowizny do swojej ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i od tak ustalonej wartości początkowej dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo tut. Organ zaznacza, że jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.