Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-1259/15-2/TW
z 9 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2015 r. (data wpływu 9 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródła przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródła przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w drodze umowy sprzedaży w dniu 6 listopada 1991 r. nabył nieruchomość , stanowiącą: działkę o powierzchni 608 m² (nr 244) oznaczoną w ewidencji gruntów jako „teren zabudowany", dla której prowadzona jest księga wieczysta (dalej: Grunt) wraz z posadowionym na Gruncie budynkiem stanowiącym wolnostojący dom mieszkalny o powierzchni 278,94 m² (dalej: Budynek). Nabycie zostało dokonane w ramach majątku prywatnego i z prywatnych środków.

Od 1994 r. Budynek był środkiem trwałym w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W 1994 r. oraz w latach 2006-2008 Wnioskodawca ponosił nakłady na rozbudowę Budynku. Począwszy od października 2008 r. do końca grudnia 2014 r. Budynek był wynajmowany na rzecz spółki z o.o. (dalej: Spółka) oraz w części wykorzystywany był dla celów działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę.

W związku ze złym stanem technicznym Budynku, w latach 2006-2008 dokonano jego istotnej modernizacji. Modernizacja nie miała na celu zmiany funkcji użytkowych ani przeznaczenia Budynku. Odbiór techniczny Budynku (uzyskanie pozwolenia na użytkowanie), jako obiektu mieszkalnego oraz odpowiedni wpis w ewidencji gruntów i budynków nastąpił 12 września 2014 r. W wydanym przez Zarząd Geodezji i Katastru Miejskiego zawiadomieniu (dalej: Zawiadomienie) wskazano rodzaj użytku: „B" (tereny mieszkaniowe) oraz funkcję Budynku - „mieszkalne". Również, zgodnie z informacjami wskazanymi w wypisie z ewidencji gruntów z dnia 3 lipca 2015 r. wydanym przez Zarząd Geodezji i Katastru Miejskiego, widnieje informacja, że działka o nr 244, na której posadowiony jest Budynek, znajduje się na terenach mieszkaniowych oznaczonych symbolem „B".

W dniu 12 sierpnia 2015 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży Gruntu wraz z posadowionym na nim Budynkiem, na podstawie aktu notarialnego. Na moment sprzedaży i bezpośrednio przed sprzedażą Budynek nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do celów mieszkaniowych, ani do działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż Gruntu wraz z Budynkiem podlega opodatkowaniu w świetle przepisów ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność sprzedaży Gruntu wraz z Budynkiem nie podlega opodatkowaniu PIT, w świetle przepisów art. 10 ust. 1 pkt 8 oraz ust. 3 ustawy o PIT, z uwagi na fakt, że:

• zbywany Budynek stanowił obiekt mieszkalny,
• od momentu nabycia przez Wnioskodawcę Gruntu wraz z Budynkiem w 1991 r. do daty sprzedaży ww. nieruchomości w 2015 r. minął 5-letni okres, w czasie którego podobna transakcja mogłaby podlegać opodatkowaniu na mocy ww. przepisu.
  
  

Uzasadnienie.

1. Zbycie nieruchomości jako źródło przychodu podlegającego podatkowaniu PIT.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o PIT, odrębnymi źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3),
• odpłatne zbycie m.in. nieruchomości lub ich części - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie (art. 10 ust. 1 pkt 8).
  
  

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody m.in. z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub niepodlegającymi ujęciu w ww. ewidencji ze względu na okres użytkowania - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c.

Z kolei, art. 14 ust. 2c stanowi, że do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej m.in. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem.

Jak wskazuje art. 10 ust. 3 ustawy o PIT, przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej m.in. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem.

Zdaniem Wnioskodawcy konstrukcja ww. przepisów jest jasna i nie budzi wątpliwości interpretacyjnych. Mianowicie, w świetle obowiązujących przepisów, w przypadku zbycia budynków o charakterze mieszkalnym (wraz z gruntem), wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, ich zbycie zostało wyłączone z kategorii przychodów jaką jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Zbycie budynku mieszkalnego wraz z gruntem, na którym ów budynek jest posadowiony, nawet jeśli jest to składnik majątku wykorzystywany na potrzeby związane z działalnością gospodarczą i zaliczony do środków trwałych, może podlegać opodatkowaniu wyłącznie według zasad wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, po spełnieniu warunków wskazanych w tym artykule.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że przedstawione stanowisko potwierdzają organy podatkowe w wydawanych interpretacjach, przykładowo Dyrektor izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 18.04.2013 r., sygn. ILPB1/415-79/12/13-S/AP wskazał, że: „(...) w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą (...), mających charakter mieszkalny, zastosowanie znajduje przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy. (...) powyższa kwalifikacja jest niezależna od faktu wykorzystywania tych składników majątku na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej czy też faktu ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych." Dodatkowo, ww. organ podkreślił, że „Z literalnego brzmienia przepisu art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika bowiem, że przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości o charakterze mieszkalnym zawsze będą kwalifikowane do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.” (Podobne podejście przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 17.12.2014 r., sygn. ITPB1/415-1006/14/PSZ).

2. Definicja budynku mieszkalnego.

Ustawa o PIT nie definiuje pojęcia „budynku mieszkalnego". Jedynie w ramach kwalifikacji budynków dla celów amortyzacji, przepisy odwołują się do Klasyfikacji Środków Trwałych (dalej: KŚT). Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo braku wyraźnych odniesień wynikających z przepisów ustawy o PIT, dla ustalenia zakresu ww. pojęcia w omawianej sytuacji, również należy posłużyć się KŚT.

Zgodnie z uwagami ogólnymi do KŚT, jest ona usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. Podziały KŚT występujące w grupie 1 (obejmującej „Budynki i lokale oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego i spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego") i 2 opracowane zostały w oparciu o grupowania Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (dalej: PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie PKOB i Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie PKWiU. W związku z tym, obiektom objętym tymi grupami przypisano także odpowiednie symbole PKOB i PKWiU.

Według objaśnień szczegółowych do KŚT, budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych (Analogicznie wg wyjaśnień do PKOB - budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej potowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem). W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek sklasyfikować należy jako niemieszkalny zgodnie z jego przeznaczeniem. Budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych.

Dodatkowo, jak wskazuje KŚT, o zaliczeniu budynku do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania, który w praktyce bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem.

O zmianie pierwotnego przeznaczenia na stałe, decyduje każdorazowo wykonanie odpowiednich robót budowlano-adaptacyjnych. W przypadku budynków o różnym przeznaczeniu o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje główne jego przeznaczenie (Organy podatkowe w praktyce również jako podstawę do ustalenia statusu budynku opierają się o wytyczne wynikające z KŚT, takie stanowisko przedstawił m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 19.01.2010 r. sygn. ITPB1/415-877/09/AD).

Zdaniem Wnioskodawcy, klasyfikacji obiektu jako mieszkalnego lub niemieszkalnego należy dokonywać zatem w oparciu jego przeznaczenie i jest to czynnik przeważający dla ustalenia charakteru nieruchomości. Wnioskodawca podkreśla, że w omawianej sytuacji, celem podjętych przez niego w Budynku działań modernizacyjnych (prac budowlanych) nie była zmiana przeznaczenia Budynku. W ocenie Wnioskodawcy, fakt, że przejściowo, w okresie posiadania, Budynek był wykorzystywany dla celów wynajmu na rzecz odrębnego podmiotu (Spółki) na cele jego działalności, również nie skutkował zmianą przeznaczenia ww. Budynku. Wnioskodawca wskazuje też, że pozwolenie na użytkowanie wskazywało status Budynku jako mieszkalnego i jako taki podlegał on sprzedaży.

Zarówno w momencie zakupu, jak i sprzedaży, Budynek posiadał charakter mieszkalny, co potwierdzone jest danymi widniejącymi w rejestrze gruntów prowadzonym przez Zarząd Geodezji i Katastru Miejskiego oraz treścią aktu notarialnego sprzedaży Budynku wraz z Gruntem.

Podobne podejście przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 19.10.2010 r., sygn. ITPB1/415-877/09/AD, wskazując, że „Podkreślić należy, że o zaliczeniu lokalu do właściwej podgrupy i rodzaju Klasyfikacji Środków Trwałych, (...) decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania, który w praktyce bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem. Jak wskazuje Pan we wniosku, lokal, wprowadzony w 2001 r. do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej, jest lokalem mieszkalnym. Wobec tego w przedmiotowej sprawie, przychód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nie stanowi przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Należy zatem ocenić, czy sprzedaż skutkuje powstaniem przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych."

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, status zbywanej nieruchomości należy analizować na moment dokonania transakcji sprzedaży, niezależnie od sposobu gospodarowania nią w przeszłości. Zatem jeśli w tej dacie Budynek był obiektem o charakterze mieszkalnym, powinien podlegać opodatkowaniu przewidzianemu dla tego typu nieruchomości. Stanowisko spójne z ww. podejściem, aczkolwiek wydane w odmiennym stanie faktycznym, przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 17.12.2014 r., sygn. ITPB1/415-1006/14/PSZ.

3. Zbycie budynku mieszkalnego w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, opodatkowaniu podlega odpłatne zbycie m.in. nieruchomości lub ich części - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie (art. 10 ust. 1 pkt 8). Jak wskazuje art. 10 ust. 3 ustawy o PIT, ww. przepisy mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą m.in. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem.

W świetle powyższych argumentów, uznając, że Budynek na moment zbycia miał charakter mieszkalny, zdaniem Wnioskodawcy, jego sprzedaż stanowi sytuację wskazaną w ww. przepisie art. 10 ust. 3 ustawy o PIT. Dla ustalenia obowiązku opodatkowania transakcji konieczne jest zatem ustalenie czy od momentu nabycia lub wybudowania upłynął ww. 5-letni okres.

Wnioskodawca wskazuje, że jego zdaniem, literalna interpretacja ww. przepisu (użycie spójnika „lub") wskazuje, że ustawodawca traktuje zdarzenia nabycia i wybudowania nieruchomości rozłącznie, jako dwie równorzędne okoliczności od zaistnienia których uzależniony jest bieg 5-letniego terminu wskazanego w ww. przepisie. Nie można z konstrukcji tego przepisu wysnuć dowolności w ocenie, która z tych sytuacji powinna determinować sposób liczenia ww. okresu.

Takie podejście jako prawidłowe potwierdził NSA w orzeczeniu z dnia 20 września 1996 r., sygn. SA/Gd 1766/95 stwierdzając, że „Zwrot zawarty w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. Nr 80 poz. 350) „przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie" świadczy o tym, iż ustawodawca stosując w tym zwrocie spójnik „lub" określił dwie równorzędne okoliczności od zaistnienia których uzależnił początek biegu pięcioletniego terminu, o którym wyżej mowa. Skoro z gramatycznego brzmienia tego przepisu wynika, iż „nabycie" i „wybudowanie", to dwie niezależne przesłanki, to brak racjonalnych podstaw do możliwości ich wybiórczego stosowania przez organy podatkowe".

Prawidłowość powyższego podejścia potwierdził NSA ponownie w niedawnym orzeczeniu z dnia 24 marca 2015 r., sygn. II FSK 498/13 wskazując, że „Alternatywa rozłączna zawarta w art. 10 ust. 1 pkt 8 in fine PDoFizU poprzez swój funktor „lub" wskazuje, że przy rekonstrukcji wyrażonej w niej normy wchodzić może w rachubę tylko jeden z argumentów zadaniowych, tj. nabycie w drodze czynności konwencjonalnej prawa własności lub innego prawa majątkowego lub wybudowanie nieruchomości, która może stanowić odrębny od gruntu przedmiot własności. Wybudowanie odnosić się będzie zatem jedynie do sytuacji, gdy budynek stanowi przedmiot odrębnej własności”.

W świetle powyższego zdaniem Wnioskodawcy w omawianej sytuacji momentem determinującym początek ww. 5-letniego okresu powinien być moment nabycia nieruchomości (Gruntu wraz z Budynkiem). Wnioskodawca w trakcie jej posiadania nie dokonał bowiem wybudowania Budynku, a jedynie jego modernizacji.

Dodatkowo, Wnioskodawca zwraca uwagę, że ustawa o PIT nie zawiera definicji nieruchomości, pomimo że do tego terminu odnoszą się omawiane regulacje. W praktyce, znaczenie tego pojęcia wywodzi się z prawa cywilnego. Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Natomiast, jak wskazuje art. 48 ww. ustawy, budynek trwale związany z gruntem, jest co do zasady, częścią składową gruntu. W przypadku zatem nieruchomości gruntowej budynek na niej posadowiony, jest integralną częścią gruntu i nie może być przedmiotem odrębnej własności. Dlatego sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, w razie zbycia nabytego wcześniej gruntu, wraz z posadowionym na nim budynkiem, ww. 5-letni okres wskazany w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, liczyć należy wyłącznie od momentu nabycia gruntu, niezależnie od daty wybudowania budynku. Ten ostatni nie stanowi bowiem odrębnego przedmiotu własności.

Powyższe podejście potwierdza praktyka sądów i organów podatkowych. Przykładowo, WSA w Łodzi w wyroku z dnia 9.04.2014 r., sygn. I SA/Łd 1305/13 wyjaśnił, że „Nie ma podstaw do traktowania budynku wybudowanego na nieruchomości gruntowej stanowiącej własność osoby fizycznej jako odrębnego przedmiotu własności". (Podobne stanowisko przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 07.12.2009 r. sygn. IPPB2/415-552/09-4/MG). Podobnie wypowiedział się NSA w orzeczeniu z dnia 17 lipca 1998 r., sygn. III SA 5099/98 „(...) nie może być liczony odrębnie dla nabycia własności gruntu oraz dla wybudowanego na tym gruncie budynku, stanowiącego jego część składową. Skoro skarżący nabyli nieruchomość w 1990 r., a sprzedali ją w 1997 r., to sprzedaż nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w tym przepisie."

Powyższe rozumienie omawianych regulacji, dodatkowo, zdaniem Wnioskodawcy potwierdza, że w omawianej sytuacji datą początkową dla ustalenia 5-letniego okresu wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, powinno być nabycie Gruntu (niezależnie od tego w jakim zakresie i czy Wnioskodawca dokonywał później przebudowy Budynku zlokalizowanego na tym gruncie).

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym oraz uwzględniając powyższe argumenty, ponieważ nabycie Gruntu wraz z Budynkiem miało miejsce w 1991 r. a ich sprzedaż (jako jednej nieruchomości) w 2015 r., na moment sprzedaży upłynął już 5-letni termin wskazany w ww. przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT. W konsekwencji, dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż Budynku i Gruntu nie podlega skutkowała powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy określa źródła przychodów.

Jednym ze źródeł przychodów jest – na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy – przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednakże przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie (art. 10 ust. 3 ww. ustawy).

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, spełnione winny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
• nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności.
  
  

W przypadku zatem, gdy co najmniej jedna z ww. przesłanek nie zostanie spełniona wówczas przychód ze sprzedaży nieruchomości podlega zaliczeniu do źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, określonego przepisem art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy – przychodem z działalności gospodarczej są również:

1. przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
   1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
   2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
   3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
   4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒ wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Przy czym, do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Biorąc powyższe uregulowania pod uwagę stwierdzić należy, że przychód ze sprzedaży nieruchomości o charakterze mieszkalnym, tj. m.in. budynku mieszkalnego wraz ze związanym z nim gruntem, stanowi przychód określony w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od tego, czy budynek stanowił, czy też nie środek trwały w prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej, ani czy był wykorzystywany w tej działalności.

Jednakże wskazać należy, że wyjątek od tej zasady ma miejsce w sytuacji, gdy podatnik prowadzi działalność deweloperską, a nieruchomość ta stanowiłaby towar handlowy w prowadzonej w tym zakresie działalności gospodarczej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika m.in., że Wnioskodawca w drodze umowy sprzedaży w dniu 6 listopada 1991 r. nabył nieruchomość, stanowiącą: działkę o powierzchni 608 m² oznaczoną w ewidencji gruntów jako „teren zabudowany", dla której prowadzona jest księga wieczysta (Grunt) wraz z posadowionym na Gruncie budynkiem stanowiącym wolnostojący dom mieszkalny o powierzchni 278,94 m² (Budynek). Nabycie zostało dokonane w ramach majątku prywatnego i z prywatnych środków. Od 1994 r. Budynek był środkiem trwałym w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W 1994 r. oraz w latach 2006-2008 Wnioskodawca ponosił nakłady na rozbudowę Budynku. Począwszy od października 2008 r. do końca grudnia 2014 r. Budynek był wynajmowany na rzecz spółki z o.o. oraz w części wykorzystywany był dla celów działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. W dniu 12 sierpnia 2015 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży Gruntu wraz z posadowionym na nim Budynkiem.

Zatem z uwagi na wyłączenie określone przepisem art. 10 ust. 3 i art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznać należy, że przychód uzyskany ze sprzedaży środka trwałego, będącego nieruchomością mieszkalną, będzie stanowił przychód ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8, nie zaś ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy uznać należy, że zbycie nieruchomości (Gruntu wraz z Budynkiem) przez Wnioskodawcę po upływie 5 lat (12 sierpnia 2015 r.) licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie (6 listopada 1991 r.) nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym dochód uzyskany ze sprzedaży tej nieruchomości w ogóle nie będzie podlegał opodatkowaniu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.