Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-896/15-2/WM
z 11 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 11 września 2015 r. (data wpływu: 15 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatnik jest aktywnym inwestorem kapitałowym inwestującym na Giełdzie (…) i rynkach zagranicznych. Z tytułu prowadzonej działalności inwestycyjnej podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów związane z kupnem i sprzedażą instrumentów finansowych, prowadzenia rachunków maklerskich, itp. Są to koszty bezpośrednio związane z prowadzoną aktywnością inwestycyjną.

Dodatkowo inwestor ponosi koszty pośrednie związane z edukacją, poszerzaniem i pogłębianiem wiedzy na temat inwestowania oraz oceną bieżącej sytuacji rynkowej i gospodarczej. Koszty te obejmują udział w spotkaniach, szkoleniach, konferencjach stacjonarnych i internetowych, spotkaniach online, członkostwo w serwisach, na portalach i forach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy koszty w szeroko pojętą wiedzę o rynku kapitałowym, mechanizmach jego działania, podstawach budowania strategii inwestycyjnych, omówieniach aktualnej sytuacji na rynku krajowym i rynkach zagranicznych, szkoleniach, konferencjach, kursach (stacjonarnych i internetowych – tzw. webinarach), forach i serwisach społecznościowych, itp. można zaliczyć w PIT-38 do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedzi na postawione pytanie nie można znaleźć w przepisie art. 45 ust. 1a pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W opinii Zainteresowanego, w obecnych czasach nabycie odpłatnie zbywanego papieru wartościowego, wydatki związane z obsługą rachunku przez biuro maklerskie, prowizje zapłacone przy kupnie i sprzedaży papierów wartościowych, koszty związane z prowadzeniem lub założeniem rachunku, transferu, zdeponowania papierów, itp. nie stanowią jedynych wydatków związanych z kosztem uzyskania przychodu z inwestycji kapitałowych.

Aktualnie inwestowanie jest jak sztuka, zawód, profesja, która wymaga ciągłego doskonalenia i rozbudowy swojego warsztatu oraz zaplecza narzędzi inwestowania. Jest procesem ciągłym, z uwagi na zmieniające się uwarunkowania zarówno lokalne, jak również sytuację rynków bazowych, tzn. międzynarodowych. Ogromny wpływ na inwestowanie ma również zmieniające się otoczenie gospodarcze oraz polityczne ww. rynków, czego przykładem są ostatnie wydarzenia na Ukrainie, czy w Grecji.

W odpowiedzi na powyższe uwarunkowania, podatnik (inwestor) musi w sposób ciągły doskonalić swój warsztat, na wszystkie możliwe sposoby, aby nadążać za zmianami i dotrzymywać kroku rynkom. Udział w rożnego rodzaju wydarzeniach, od tych stacjonarnych (tradycyjnych, np. konferencji, gdzie w określonym czasie i miejscu spotyka się grupa inwestorów i zaproszonych gości, prelegentów) po zdalne (tzw. webinary, który umożliwia spotkanie się poprzez Internet setek osób przed ekranami swoich komputerów i obejrzenie oraz wysłuchanie wykładu, konferencji lub omówienia sytuacji rynkowej) umożliwia inwestorowi poszerzanie swojej wiedzy i doświadczenia, od prowadzących wydarzenie, którzy są inwestorami, prezesami spółek, insiderami z wieloletnim bagażem i setkami transakcji w portfelu.

Dzięki udziałowi w takich wydarzeniach, podatnik ma niepowtarzalną okazję, pozyskać wiedzę i umiejętności, których zdobycie w normalnych warunkach, zajmuje wiele lat gry na giełdzie lub przeczytania dziesiątek książek.

W ocenie podatnika, koszty uzyskania przychodu wymienione w art. 22 pkt 1 są to koszty „bezpośrednie”, poniesione w celu osiągnięcia przychodu, które stanowią wydatki na nabycie odpłatnie zbywanego papieru wartościowego lub instrumentu pochodnego oraz wydatki poniesione przez podatnika w roku podatkowym związane, np. z obsługą rachunku przez biuro maklerskie (prowizje zapłacone przy kupnie i sprzedaży papierów wartościowych, związane z prowadzeniem lub założeniem rachunku, transferu, zdeponowania papierów, itp.). Jednak według podatnika nie stanowią one jedynego źródła kosztów.

Ten sam artykuł w dalszej części dopuszcza również koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W opinii podatnika, do kosztów tych zaliczyć można wydatki na rozwój osobisty, doskonalenie warsztatu inwestorskiego poszerzanie wiedzy, nauka na tematy inwestycyjno-kapitałowe, zrozumienie zasad psychologii rynku, udział w zorganizowanych forach i grupach kapitałowych. Koszty te stanowią grupę kosztów „pośrednich”. Podatnik ponosi te koszty z własnej kieszeni. Nie podlega wątpliwości, że koszty te mają za zadanie zabezpieczyć źródło przychodów podatnika, gdyż podatnik inwestuje w siebie, w swój warsztat, rozwój, poszerza swoją wiedzę i zdobywa doświadczenie, co w konsekwencji bezpośrednio przekłada się na skuteczność, efektywność i zyski inwestora (podatnika). Co istotne, art. 23 nie zawiera wykluczeń związanych z tego rodzaju kosztami uzyskania przychodów.

Podsumowując, przedstawione przez podatnika stanowisko i argumenty jednoznacznie wskazują na związek pomiędzy inwestowaniem a „bezpośrednimi” i „pośrednimi” kosztami uzyskania przychodu. Biorąc pod uwagę powyższe podatnik wnioskuje o wydanie pozytywnej decyzji w zakresie uznania kosztów „pośrednich” za koszty uzyskania przychodów. Zwraca również uwagę, że koszty „pośrednie” przekładają się w sposób bezpośredni na wysokość zysków w postaci uzyskanego przychodu kapitałowego, od którego to podatnik zgodnie z art. 30b zobowiązany jest odprowadzić podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów – w myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy – jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jak wynika z art. 10 ust. 1 pkt 7 cyt. ustawy, jednym ze źródeł przychodów są kapitały pieniężne.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych.

Art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

W myśl art. 30b ust. 2 ww. ustawy, dochodem, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub ust. 1g, lub art. 23 ust. 1 pkt 38, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 13 i 14,
2. różnica między sumą przychodów uzyskanych z realizacji praw wynikających z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a,
3. różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a,
4. różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów (akcji) a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f oraz art. 23 ust. 1 pkt 38 i 38c,
5. różnica pomiędzy przychodem określonym zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 9 albo 9a a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 1e,
6. różnica między przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) spółki kapitałowej powstałej w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną w jednoosobową spółkę kapitałową a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1ł

– osiągnięta w roku podatkowym.

Przedmiotowy przepis w sposób jednoznaczny określa zasady ustalania dochodu opodatkowanego zgodnie z art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie należy zauważyć, że ustawodawca różnicuje sposób ustalania kosztów uzyskania przychodu w zależności od tego, czy papiery wartościowe lub udziały w spółkach mających osobowość prawną zostały nabyte lub objęte w zamian za pieniądze, czy też w zamian za wkład niepieniężny.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, (…).

Zwrócić tutaj należy uwagę na ogólną zasadę dotyczącą określania kosztów uzyskania przychodu wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Należy zauważyć, że pod pojęciem wydatków na nabycie udziałów (akcji), należy rozumieć wszelkie wydatki bezpośrednio warunkujące nabycie udziałów (akcji), czyli takie, bez których nabycie udziałów (akcji) nie byłoby możliwe. Do typowych kosztów warunkujących nabycie udziałów lub akcji zaliczyć należy zapłaconą cenę udziałów lub akcji oraz inne koszty bezpośrednio związane z tym zakupem. Mając na uwadze takie rozumienie pojęcia „wydatki na nabycie”, łatwo zauważyć, że odnosi się ono wyłącznie do kosztów, których poniesienie warunkuje nabycie udziałów (akcji). „Wydatkami na nabycie” będą zatem wyłącznie koszty bez których przeniesienie własności udziałów (akcji) nie będzie możliwe. Takie wydatki zalicza się do kosztów uzyskania przychodów w dacie odpłatnego zbycia udziałów (akcji) z uwzględnieniem, że spełniają ogólne przesłanki zaliczenia ich do kosztów podatkowych wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy podatkowej.

Przepis art. 30b ust. 2 odwołując się do wskazanych przepisów dotyczących kosztów nie wyłącza ogólnej zasady określania kosztów uzyskania przychodu wynikającej z cytowanego wyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Taka regulacja nie stoi w sprzeczności z faktem, że niektóre koszty ponoszone są przez podatnika w określonym przedziale czasowym, bez związku z konkretną transakcją. W takim przypadku wydatki te stanowią koszt uzyskania przychodu w momencie uzyskania jakiegokolwiek przychodu z odpłatnego zbycia papierów wartościowych. Podkreślić należy, że warunkiem koniecznym uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest jego związek przyczynowo-skutkowy z uzyskaniem przychodu z odpłatnego zbycia papierów wartościowych.

Jak wynika z analizy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Zainteresowany jest inwestorem kapitałowym inwestującym na Giełdzie Papierów Wartościowych i rynkach zagranicznych. Wnioskodawca ponosi koszty związane z kupnem i sprzedażą instrumentów finansowych, prowadzeniem rachunków maklerskich, itp. Ponadto, Zainteresowany ponosi koszty związane z edukacją, poszerzaniem i pogłębianiem wiedzy na temat inwestowania oraz oceną bieżącej sytuacji rynkowej i gospodarczej. Koszty te obejmują udział w spotkaniach, szkoleniach, konferencjach stacjonarnych i internetowych, spotkaniach online, członkostwo w serwisach, na portalach i forach.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tytułu obrotu instrumentami finansowymi wydatków związanych z edukacją, poszerzaniem i pogłębianiem wiedzy na temat inwestowania oraz oceną bieżącej sytuacji rynkowej i gospodarczej – w tym wydatków na udział w spotkaniach, szkoleniach, konferencjach stacjonarnych i internetowych, spotkaniach online, członkostwo w serwisach, na portalach i forach. Wskazać bowiem należy, że wydatki te nie pozostają w ścisłym związku przyczynowo-skutkowym z uzyskanym przychodem z obrotu papierami wartościowymi. Służą one bezspornie podniesieniu ogólnego poziomu wiedzy Zainteresowanego na temat obrotu giełdowego, ale nie uzyskaniu przychodu z konkretnej transakcji. Koszty poniesione w celu zdobycia wiedzy ogólnej z danej dziedziny przez podatnika nie mogą podlegać odliczeniu, bo nie dotyczą bezpośrednio konkretnego przychodu.

Reasumując, stwierdzić należy, że wydatki związane z pozyskaniem szeroko pojętej wiedzy o rynku kapitałowym, mechanizmach jego działania, podstawach budowania strategii inwestycyjnych, omówieniach aktualnej sytuacji na rynku krajowym i rynkach zagranicznych, szkoleniach, konferencjach, kursach (stacjonarnych i internetowych – tzw. webinarach), forach i serwisach społecznościowych – nie mogą zostać przez Wnioskodawcę zaliczone w PIT-38 do kosztów uzyskania przychodów z tytułu obrotu instrumentami finansowymi.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanego w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy wyjaśnić, że specyfika postępowania interpretacyjnego polega na tym, że upoważniony do wydania interpretacji indywidualnej organ podatkowy orzeka tylko i wyłącznie w obrębie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę. Co oznacza, że organ rozpatrujący konkretną sprawę nie ma możliwości modyfikowania (uzupełniania, odtwarzania) stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) tej sprawy, nie prowadzi również postępowania dowodowego w trybie działu IV Ordynacji podatkowej. Stąd też informuje się, że dołączone do wniosku dokumenty nie podlegały analizie w toku postepowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.